Vísir - 19.02.1938, Blaðsíða 4

VlSXR
Sundhölli*
vercSur lokuð 21.—27. þ. m.,
vegna hreingerningar og viðgerðar.
Naeturlæknir í nótt:
Sveinn Pétursson, Garðastræti
34, sími 1611. — Næturvörður í
Laugavegs og Ingólfs apótekum.
Næturlæknir næstu nótt:
Katrín Thoroddsen, Egilsgötu 12,
sími 4561. Næturvörður í Reykja-
vikur apóteki og Lyfjabúðinni Ið-
unni.
Skemtifundur að Garði.
Félag lýðræðissinnaðra stúdenta,
iVaka, gengst fyrir skemtifundi að
'Garði í kvöld kl. 8.30. — Verður
Tnargt til skemtunar, t. d. flytur
Björgúlfur Ólafsson læknir fróð
legt erindi um Keops-pyramídann,
Adolf Guðmundsson leikur á pí-
anó, Sigurbjörn Einarsson fil. kand.
talar um sænskt stúdentalíf og loks
syngja þeir Thorolf Smith og Æv-
arar Kvaran dúett. Að þvi búnu
verður dans stiginn. Ætti stúdent-
ar að fjölmenna stundvíslega á
þessa Garðskemtun, sem er óvenju-
lega ódýr og fjölbreytt.
Hitt og þettau
Herlið á héraveiðum.
Hérar liöfðu grafið svo mjög
tindan variiarvirkjum þeim,
sem eru í Austur-Prússlandi, til
að verja landið fyrir ágangi
sjávar, að hermenn úr setulið-
inu í Ortelshurg voru sendir til
að uppræta þá.
FORELDRARNIR.
Sonurinn hefir orðið.
Þegar hann er 11 ára: „For-
eldrar mínir eru dásamlegir.
JÞeir vita bókstaflega alt.“
16 ára: „Eiginlega eru pabbi
og mamma ekki eins dásamleg
og eg hélt. Þau vita ekki alla
skapaða hluti“.
19 ára: „Enda þótt foreldrar
mínir haldi, að þau hafi ávalt
á réttu að standa, vita þau þó
lítið á móts við það, sem eg
veit“.
22 ára: „Foreldrar mínir
skilja ekki unga fólkið. Þau
hafa ekkert sameiginlegt með
yngri kynslóðinni".
30 ára: „Ef satt slcal segja,
þá höfðu foreldrar mínir á
réttu að standa í mörgu . .. .“
-50 ára: „Foreldrar mínir
voru dásamlegir. Þau hugsuðu
skýrt og gerðu allaf það rétta
á réttum tíma. Hinir elskulegu
foreldrar mínir . . . .“
-o—

þEiM LídurVel
sem reykja
TEDFANI

VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaSa.

Egfert Giaisssn
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Skrifstofa: Oddfellowhúsinu.
Vonarstræti 10, austurdyr.
Sími: 1171.
Viðtalsími: 10—12 árd.
■ I
SJÁLFBLEKUNGUR hefir
tapast. Finnandi láti vita í síma
2573. (326
TAPAST hefir manchettu-
hnappur (gull) í leikhúsinu eða
á leiðinni þangað í gærkveldi.
Finnandi vinsamlega skili lion-
um á afgr. Vísis gegn fundar-
launum. (330
KncisNxéii
TIL LEIGU 14. maí, 3 lier-
bergi og eldhús í góðu liúsi í
miðbænum. — Tilboð, merkt:
„Sólríkt" afhendist Vísi fyrir
mánudagskvöld. (320
SÉRÍBÚÐ, 2—3 lierbergi með
nýtísku þægindum óslcast 14.
mai. Föst atvinna. —• Tilboð,
merkt: „2417“ sendist Vísi. (321
ÁGÆT stofa til leigu. Uppl. i
síma 4013, milli 6 og 7.. (324
PILTUR óskar eftir litlu her-
bergi. Æskilegt væri að mega
greiða leiguna með vinnu. Til-
hoð merkt „G. H.“. ' (323
TIL LEIGU 5 herhergja sól-
rík séríhúð með nútíma þæg-
indum frá 14. maí. Tilboð
merkt „15“ sendist afgr. hlaðs-
ins. (336
-•'V--. ' ... . . . . • . . . 1 STÚLKA óskast fyrri hluta dags. Uppl. Baldursgötu 16.(335 STÚLKU vantar í vist nú þegar. Uppl. í Baðliúsi Reykja- víkur. (342 4»
íJiumnmÆ GUÐJÓN JÓNSSON, bílstjóri frá Siglufirði óskast til viðtals i síma 1909 sem fyrst. (313
HEIMATRUBOÐ leikmanna, Bergstaðastræti 12 B. — Sam- koma á morgun kl. 8 e. h. — Hafnarfirði, Linnetsstíg 2. Sam- koma á morgun kl 4 e. h. Allir velkonmir. . (332
Iwswia BARNAVAGN í góðu standi óskast. Hólavallagötu 11, uppi. Sími 2304. (337
FILADELFIA, Hverfisfötu 44. Samkomur á sunnudaginn, bæði ld. 5 og kl. 8% e. h. Allir velkomnir! (333 BARNAVAGN til sölu. Uppl. Bræðraborgarstig 29. (339
BLÁTT cheviot i drengja- og fermingarföt. Klæðaverslun H. Andersen & Sön, Aðalstræti 16. (341
BETANIA. Samkoma annað kvöld kl. 8V2. — Ræðumenn Bjarni Eyjólfsson og Benjamin Jónsson. Söngur og samspil. Allir velkomnir. (334
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt- ir og allskonar barnaföt er snið- ið og mátað. Saumastofan, Laugavegi 12, uppi. Simi 2264. Gengið inn frá Bergstaðastræti. (317
HVINNAll GÓÐ stúlka óskast strax liálf- an daginn eða unglingur allan daginn. Uppl. Laugavegi 92. — (325
EINN PAKKI af „Samvisku- spurningar og svör“ og sam- kvæmið fær sinn eglilega, glaða blæ. (300
14—16 ára stúlka óskast lil að gæta þriggja ára barns. — Guðmundur Sigurðsson, Klapp- arstíg 11. (328
HATTASAUMUR og hreyt- ingar. Hattastofa Svönu & Lár- ettu Hagan, Austurstræti 3. — Sími 3890. (1
STÚLKA óskast í vist á Flókagötu 5 vegna forl’alla annarar. — Uppl. í síma 3043. (317
REYKJAVÍKUR elsta kem- iska fatahreinsun og viðgerðar- verkstæði, breytir öllum fötum. Gúmmíkápur límdar. Buxur pressaðar fyrir kr. 1,50. Föt kemiskhreinsuð og pressuð fyr- ir 9 krónur. Pressunarvélar ekld notaðar. Komið til fagmanns- ins, Rydelsborg klæðskera, Laufásvegi 25. Sími 3510. (236 KAUPI gull og silfur til bræðslu, einnig gull og silfur- peninga. — Jón Sigmundsson, gullsmiður, Laugavegi 8. (294
VEGNA veikinda er laust pláss fyrir unga stúlku frá 1. mars. Sjómannalieimili Hjálp- ræðishersins. Sími 3203. (331
STÚLKA óskast í formið- dagsvist á Njálsgötu 94, vegna forfalla annarar. (340
ÁBYGGILEG stúlka eða ung- lingur óskast Seljaveg 3A, uppi. (338
VIL selja byggingarlóð upp i
skifti á húsi. Tilboð leggist inn
á afgr. Vísis, merkt: „Sann-
gjarnt“. (319
„SAMVISKUSPURNINGAR
OG SVÖR“, hitta naglann á
höfuðið. (303
NOTAÐ útvarp óskast til
ltaups. Járn í Conditorsofn til
sölu sama stað. — Uppl. í síma
1819. (322
STÓR barnavagn óskast. —
Uppl. i síma 4979. (327
„SAMVISKUSPURNINGAR
OG SVÖR“ slá alstaðar í gegn
og fást i verslunum. (302
SJÓMENN OG VERKAMENN
— munið að VINNUFATA-
HREINSUNIN er í Aðalstræti
16. — (238
2 HÆGINDASTÓLAR, 1 otto-
man og gólfteppi óskast. A. v. á.
(329
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni Laugavegi 12,
eru seld í Rammaverslun Geirs
Konráðssonar, Laugavegi 12. —
Simi 2264. (308
„SAMVISKUSPURNINGAR
OG SVÖR“ er besti samkvæmis-
leikurinn. Fæst i verslunum.
(301
LEÐURV ÖRUVERKSTÆÐI
Hans Rottberger: Fyrirliggjandi
kventöskur, með lás og renni-
lás, seðlaveski, buddur og ný-
móðins tveggja-cm. belti. Allar
viðgerðir. — Holtsgata 12. (226
Fornsalan
Hafnarstræti 18
kaupir og selur ný og notuð
húsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
Hrúi Höttnr
og menn hans,
Sögup í myndum
fyrir börn.
27
Hjálpin núlgast.
Fógeti, maðurinn er huglaus
og deigur. — Veri þér rólegur,
Gramur ríki, hann sætir aðeins
færi.
Hrói segir Litla-Jóni að slá sig.
— Eg vil ekki a'ð þá fórnir lífi
þínu fyrir mig.
Bardaginn heldur áfram lengi
dags, og vill hvorugur meiða hinn.
Hinir óvopnuðu menn Hróa
hraða sér til staðarins.— Komdu,
Nalli, og sýndu nú hvað i þig er
spunnið, segir eigandi þjarn-
dýrsins.
NJÓSNARINAPOLEONS. 38
framan, því að ofsareiði náði tökum á honum
yfir þeirri móðgun, sem hann liugði sér húna.
„Þér eigið þó ekki við það, að — að ákvörðun
um iiflátsdóm liafi verið breytt í ævilangt fang-
elsi?“
Þegar Toulon svaraði ekki undir eins slökk
Gerard á fætur og hló kaldranalega. Hann, Ger-
ard de Lanoy — betrunarliúsfangi ævilangt!
„Eg mótmæii,“ æpti hann hásum rómi, „eg
mótmæli, heyrið þér. Eg neita að lifa slíku lífi.
Eruð þér slíkur heimskingi, að ætla, að maður
af de Lanoyæltinni sætti sig við tuttugu ára
fangelsisvist ?“
En svo virlist, sem Toulon hefði eitthvað
frekara að segja. Ilann lyfti liöndum sínum i
mótmæla skyni með sarna góðvildarbrosinu á
vörunum — það var sem liann vildi sýna og
sanna, að það mundi ekki draga úr góðvild
lians og samúð, þótt hann væri kallaður heimsk-
ingi.
,,Að maður af de Lanoyættinni — hágöfugur
aðalsmaður — verði látinn vera tuttugu ár í
fangelsi — til slíks gelur vitanlega ekki komið,
kæri, ungi vinur minn. Haldið þér, að eg liafi
stungið upp á því? Nei, slíkt mundi mér aldrei
III hugar koma. Setjist nú niður og verið ró-
legir og lilýðið á livað eg hefi að segja.“
En hann fór sínu fram, beitti sömu aðferð-
Iniii og við aðra fanga, en hann miðaði alt við
það, að veikja þá, uppræta sjálfvarnarþrelc
þeirra, uns þeir yrði sem deig í höndum hans.
Gerard var æstur orðinn. Hann liafði verið milli
vonar og ótlta svo lengi vonað aðra stundina
— örvænt hina. Og þetla hafði þreytt liann og
iamað. Þegar liann settist var hann móður,
eins og hann liefði verið á liarða hlaupum. Hann
liafði mist vald á sér — liann var sér þess með-
vitandi — og einnig það stuðlaði að því að
veikja viðnámsþrótt hans.
„Vitið þér hvað átt er við með „dómslegu“
andláti?“
En Gerard gat að eins hrist höfuðið og mælt
sljólega, veikum rómi:
„Nei!“
„Skilyrðin, sem sett eru, er ekki erfitt að upp-
fylia,“ svaraði Toulon mjúklega. „Eins og eg
liefi skýrt fyrir yður, býst Hans Hátign keisar-
inn til þess að gefa yður fult frelsi — utan
Frakklands. Og þér fáið til umráða talsvert af
eignum yðar, sem upptækar voru gerðar, —
svo fremi að þér fallist á að kvongast lconu,
sem þér fáið aldrei að vita hver er — og ekki á
fyrir yður að liggja að búa með.“
„Kvongast?“ sagði Gerard og varð ygldur á
svip og undrandi að sama skapi. „Hvaða konu?“
„Hefi eg ekki sagt, að þér fáið aldrei að vita
iiver hún er?“
„En eg verð að fá vitneskju.......“
„Um hvað ?“
„Eg verð að vera þess fuliviss, að konan, sem
eg geng að eiga sé þess verðug að hera hið
sögulega nafn ættar minnar.“
„Keisarinn sjálfur mun leggja við drengskap
sinn, að konan sé að öllu leyti verðug þess, að
hera nafnið de Lanoy.“
„En....“
„Hvað annað skiftir máli, herra markgreifi,“
greip Toulon fram í fyrir honum ákaflega mild-
ur — „þar sem þér verðið „dauður“ á morgun?“
Og þegar Gerard svaraði þessu engu liélt
Toulon áfram jafn smeðjulega og áður:
„Þegar eftir að hjónavígslan hefir farið fram
er Gerard de Lanoy ekki lengur til. En það
verður á lifi kona nokkur — ekkjufrú de Lanoy.
Henni verður veitt móttaka við liirðina, svo
sem aðalskonu, er ber nafn de Lanoyættarinn-
ar. Ilún mun hafa saman að sælda við tignustu
menn og konur landsins, því að keisarafrúin
sjáif mun heita henni vernd sinni.“
„En hróðir minn,“ greip Gerard fram í veik-
lega, en þó eins og í mótmæla skyni, „og lier-
logafrúin og ....“
„Þau vita ekki annað en þér séuð dauðir,“
liélt Toulon áfram. — „Þér verðið dauðir —
þér verðið úr sögunni — þau eins og aðrir, sem
þekkja yður eiga að eins minningarnar um
yður.“
Gerard imeigði þreyttu höfði sínu og hann
lokaði augum sínum. Lifið — lífið var svo ynd-
islegt — liafði upp á svo margt fagurt að bjóða
Ilann var 25 ára og við bestu heilsu. Og lifið
sjálft er þess virði, þegar um það og dauðann
er að tefla, að eitthvað sé lagt í sölurnar. Og
Toulon iiélt áfram að leggja að honum, mjúk-
lega, sem fyrr:
„Heimurinn er stór og fagur, vinur minn.
Tökum Belgíu til dæmis þar sem afi yðar dvald-
ist um mörg ár, af trygð við konung, sem látið
hafði af völdum og sest þar að. Nefnmn ann-
að land — England — en þangað lögðu á flótta
margir frakkneskir aðalsmenn og konur á
stjórnarþyltingardögunum. Og svo er hinn nýi
lieimur, sem Lafayette lijálpaði til þess að gera
frjálsan.“
Þetta var alt satt. Nýtt líf í nýjum heimi.
Aðrir menn höfðu farið þessa leið, ungir menn,
miðaldra, öldungar! Lífið var fagurt, lokkandi
í augum þeirra allra. Öllum fanst þeim, að það
liefði upp á eitlhvað að bjóða — eitllivað mikið,
eittlivað, sem var ósegjanlega mikils virði. Líf!
Frelsi! Hjónahand! Einkennilegt, að þetta þrent
skyldi koma til greina er skilyrði voru sett fyrir
því, að dæmdur maður kæmist hjá aftöku. —
„Það er vandalitið að velja, vinur minn,“
sagði Toulon og lagði enn lióglega að honum,
„lif og frelsi á annari vogarskálinni, en dauði
og vansæmd á hinni.“
„En hjónaband —“ sagði Gerard og var mál
lians næstum livisl eitt.
„Hjónaband,“ sagði Toulon. „það er nú svo
og svo. Það er i rauninni að eins lijónavígslu-
athöfn — athöfn, sem fer fram til þess að gefa
konu nafn yðar, nafn, sem — ef þér neitið —
deyr á morgun livort eð væri. M. de Lanoy her-
togi er barnlaus, svo að ....“
Og Toulon lyfti báðum, litlu, feitu hönduu-
um sinum — lét þær tákna vogarskálar, sem
rent var upp og niður.
„Lif hérna megin, dauði hinum megin. Tutt-
ugu og fimm ára. Það lilýtur að vera vanda-
laust val.“
Þetta liafði sín álirif, þessar hendur, sem
táknuðu vogarskálarnar — vogarskálar lífs og
dauða. Það var alt undir honum sjálfum komið.
Hann gat valið. Yar það lieimskulegt af honum
að hika. En þess er að gæta, að þótt lífið væri
lieillandi í augum hans kom fleira til greina.