Vísir - 01.03.1938, Blaðsíða 4

Dðmutöskup
úr leðri á 10.00 og 12.00.
Barnatöskur á 1.00 og 1.50
nýkomið.
K. Einapsson & Björnsson
Bankastræti 11.
Kaupmenn
H rísgpj ón
Híísmj ö 1
Kaptöflumj öl
s
r\
/V

Annast kanp og sðlu
Veðdeildapbpéfa og
Kpeppulánas j óösbréfa
Gardar Þorsteinson.
Vonarstræti 10. Sími 4400. (Heima 3442).
Hvitkál
Rauðkál
Rauörófur
Gulrætur
Sellerí og
Laukur
Ví Slfl
Laugavegi 1.
CTBÚ, Fjölnisvegi 2.
ABGLÝSINGAR
Þ U R F A
AÐ VERA
KOMNAR
F Y R I R
KL. 10,30
EF ÞÆR
EIGA AÐ
BIRTAST
í BLAÐ-
INU SAM-
DÆGUR8.
HEL8T DAG-
INN ÁÐDR.
PRENTMYNDASTO FAN
Hafiaritræti 17, (uppi).
býr til 1. flokks prenimýndir.
Símí: 3334 ••
Hárfléttnr
við ísl. og útlendan búning í
miklu úrvali. Keypt sítt, afklipt
liár. —
Hárgreiðslust. Perla
VlSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
.HAfNARFJCPCi
GRÍMUBÚNINGAR til leigu.
HverfisgÖtu 65, Hafnarfirði. —
(471
ÍÍR
STÚKAN MlNERVA nr. 172
lieimsækir st. Morgunstjarn-
an í Hafnarfirði annað kveld
— miðvikudaginn 2. mars. —
Þiátttakendur mæti í Templ-
arahúsinu kl. 7% stundvísl.
MUNIÐ íþaka kl. 8V2 í kvöld.
Skemtifundur o. fl. í Alþýðu-
liúsinu. (16
ÖSKUDAGSFAGNAÐUR St.
Einingin er annað lcvöld að
loknum fundi kl. 9,30. Sameig-
inleg kaffidrykkja. Öskupoka-
uppboð. Til skemtunar: Ein-
söngur: Guðmundur Símonar-
son, uridirl. Páll Pálsson. Píanó-
leikur: Sigfús Halldórsson. Tví-
söngur: Anna Ingvarsdóttir og
Sigrún Magnúsdóttir, undirl.
Emilia Borg. Sjónleikur:
,,HreinskiIni“. Noldcrir Eining-
arfélagar. Dans. Félagar fjöl-
mennið. Styrkið sjúkrasjóðinn.
Allir Templarar velkomnir. (22
[TILK/NNINCARI
UNGUR maður óskar eftir að
kynnast ungri stúlku. Tilboð,
ásamt mynd, merkt: „Foss“,
sendist afgr. hlaðsins fyrir 5.
mars. (2
t
mrfíiMil
TAPAST hefir ketlingur
(högni) gulbröndóttur, með
hvítar lappir og trýni. Vinsam-
legaat heðið að gera aðvart í
síma 2783, kl. 5y2—7. (6
GLERAUGU töpuðust súriiitl-
daginn 20. febrúar, annað hvort
] við Ilörpugötu eða Njálsgötu
29. Finnandi vinsamlega beðinn
að gera aðvart í síma 4367. (20
LINDARPENNI (Parker,
gulur) tapaðist síðastliðna viku.
Líklegast innan girðingar
Hljómskálans. Skilist gegn
fundarlaunum. A. v. á. (25
FORSTOFUSTOFA, sóirík,
lil leigu. — Uppl. Njálsgötu 33,
uppi. (1
2—3 HERBERGI í góðu húsi
óskast 14. maí. 4 fullorðnir í
heimili. Uppl. í síma 1898. (4
GOTT timburliús, 2 hæðir
til skifta við annað. Tilboð ósk-
ast sent Vísi fyrir föstudag,
merkt: „Skifti“. (8
STÓRT herhergi til leigu ná-
lægt miðbænum í rólegu húsi.
Aðgangur að baði og sima.
Uppl. í síma 3010. (21
STOFA og eldliús til leigu á
Laugaveg 161. Uppl. í síma
2363. (23
HvinnaH
STÚLKA óskast strax á
Sjómannaheimili- Hjálpræðis-
liersins. (3
STÚLKA saumar í húsum. —
Uppl. i síma 3056, eftir kl. 5.
________________ (10
STÚLKA óskast til uppvartn-
inga á Laugaveg 44. Stefáns-
kaffi, milli 2—5, ekki svarað i
sima. (11
STÚLKA óskast hálfan dag-
inn á lítið lieimili. Vífilsgötu 2,
uppi. (19
KKAIIPSKAPIJlJ
DÚNN TIL SÖLU.
Simi 3577. Til viðtals frá kl. 4.
__________________________(5
STÓLKERRA af nýtisku gerð
í góðu standi óskast til kaups
nú þegar í Garðastræti 40, niðri.
_________________________ (7
NOTAÐUR kolaofn óskast til
lcaups. Uppl í síma 4642. (9
MÓTORHJÓL.
Vil kaupa notað mótórhjól.
Uppl. 9022._____________ (12
RITVÉL til sölu. A. v. á. (13
VELHÆRT OG UNNIÐ
vorullarband,
fínt og gróft ein- og tviþætt,
hvitt og alla sauðaliti, kaupi eg
háu verði. — Sýnishorn óskast
send sem fvrst ásamt verðkröfu,
og um leið telcið fram hvort
spunnið sé á rokk eða hand-
spunavél.
Anna Ásmundsdóttir.
Suðurgötu 22, Reykjavík.
Sími: 4380.
KAUPI gull og silf.ur til
bræðslu, einnig gull og silfur-
peninga. — Jón Sigmundsson,
gullsmiður, Laugavegi 8. (294
VIL KAUPA notaðan og; góð-
an jgrammófón. A. v. á. (15
1 OTTOMAN og 2 stoppaðir
stólar selst á tækifærisverði. A.
v. á. (17
í KVELD verða seldir ösku-
pokar með hálfvirði í Þing-
holtsstræti 15, steinhúsinu. (18
BARNAVAGN til sölu í góðu
standi. Njálsgötu 40 B (bak-
dyrnar). (24
Hrói Höttnr
og menn hans.
Sögur í myndum
fyviv toörn.
34
Á veitingaliús-
loftinu.
Hrói vill strax komast atS því,
hvað ræningjarnir heita og ætlar
því til veitingahússins, en ' vinir
hans reyna aS telja honum hug-
hvarf.- — Nei, eg verS aS njósna.
— IiljóS, alt er fult af málaliSum
fógetans. ÞaS heyrist vel á loft-
inu, förum þangaS.
Hrói og menn hans
læSast upp á loftiS.
Og meSan þeir lágu þar
heyrSu þeir raunar margt
um fjandmennina.
á hleri,
kynlegt
NJÓSNARINAPOLEONS. 45
Tíminn leið. En ekkert gerðist. Einversstaðar
sló klukka tvö tiögg. Prevostlétíljósóþolimnæði
og livarf út í myrkrið , en eftir ein eða tvær mín-
útur sá Gerard hannaftur.Hannhafði gefiðprest-
inum bendingu og þeir voru að tala saman í
hálfum hljóðum. Þeir töluðu um „Iierdeildar-
foringjann“ og að „konurnar væri að búa sig“.
Hann Iieyrði, að annar þeirra sagði „mjög
seint“ og presturinn spurði: „Kemur hún langt
að?“ en Prevost svaraði: „Nei, frá Place St.
Hoch, það er alt og sumt. Það er ekki langur
akstur frá Ilótel d’Egypte. Hans Hátign sendi
vagn — eg skil ekki . .. .“
Það var alt óvanalegt og leyndardómslegt.
Presturinn fór aftur að þylja bænir sínar og
Prevost kom aftur og tók sér stöðu við hlið
Úlerards. Og líminn leið.
!En loks var sem einhver lireyfing væri í vest-
urenda kirkjunnar. Gerard snéri sér ósjálfmtt
við, til þess að sjá livað þar væri, og hann sá,
eins og í leiðslu, að brúðarfylgdin var að ganga
inn kirkjugólfið. Hún lcom utan úr dimmunni.
Harin sá óljóst fimm eða sex manns í fylking-
unni, sem gerigu tveir og tveir. En þessar
mánneskjur voru í augum lians fyrsl í stað
loins og skuggar, sem smátt og smátt fengu á
sig lögun og lit. Og brátt varð alt skýrara.
Fremslur fór kirkjuþjónn húinn skrautlegum
jakka og skikkju, en i hendi hafði liann langan
staf, sem var tákn starfs hans, að ganga fyrir
fylkingum í kirkju, við hjónavígslur tiginhor-
ins fólks og önnur liátíðleg lækifæri. Á eftir
honum kom hrúðurin, leidd af gömlum manni,
sem var klæddur víðhafnar einkennisbáningi
yfirforingja í keisaravarðliðinu. Hann hafði
sitt vangaskegg, alhvítt.
Og brúðurin!
Hún var klædd í dökka skikkju með áfastri
liettu. Að sjálfsögðu var þetla ekki virkileiki —
þctta var draumur — eða svo fanst Gerard. —
llann, Gerard de Lanoy, var þarna alis ekki, en
samt sem áður þarna kom brúður hans gang-
andi inn kirkjugólfið — kirkjan var kannske
lilca að eins draummynd, og þessi kona klædd
riökkum kufli, með höfið sitt hulið. heltu, var
— vofa. Gerard fanst, í draumi sínum, að hún
líkíist klukku, en vilanlega var það vcgna þess,
að krinólinan, sem hún bar, var umfaugunikil
og svo var liettan, mjókkandi eftir þvi sem
ofar dró.
Brúðurin!
Þegar hún gekk liægt innar eftir kirkjugólf-
inu — kom eins og skuggi utan úr dimmunni,
fanst Gerard í draumnum, að hann hefði aidrei,
íyrr en nú alt í einu, hugsað um hana scm konu,
sem manneskju er ólti sér sál. Ilann hafði aldrei
liugleitl hvort liún mundi af frjálsum vilja
hafa fallist á að vera aðjli í þessari fuiðulrgu
achöfn, eða hafði liún verið neydd lil þess, —
var þetla endir einhvers lástar-harmlciks, sem
—- ef hún hefði ekki valið þennan kosl, hefði
leitt til vanheiðurs hennar. Því slíkt og annað
eins gerðist í þessum heimi. Ekki kannske alveg
á sama hált og þetta, en eitihvað þessu líkt
gerðist, og Gerard gerði sér alt í einu Ijóst .í
þessu ásigkomulagi, sem vitanlega hlaut að
vera draumásigkomulag, að hann yrði að reyna
að grafa fyrir rætur alls þessa, þegar hann vakn-
aði og yrði aftur eins og liann átti að sér.
Hún, konan, var nú komin þctt að honum.
Hann liafði veitt því eftirtekt, í draumásigkomu-
laginu, liversu tiguleg framkoma hennar var,
limaburðurinn fagur, hversu. virðulega liún
hallaði efri hluta líkamans dálítið aftur, eins og
konur, sem háru krinolin urðu að gera, í jafn-
vægis skyni. Einkennileg var það, að liún skyldi
hafa valið svo umfangsmiklakrinolinuvið þetta
tækifæri, — á þessari hátíðlegu stund, en hreyf-
ingar hennar voru þó furðulega léttar og frjáls-
Iegar, og henni virtist auðvelt að krjúpa á kné
fyrir framan altarið, af hinni mestu virðingu
og prýði, er presturinn gaf henni merki þar um.
Gerard kraup á kné við lilið hennar Einkenn-
isklæddi maðurinn með snjólivíta vangaskeggið
stóð hinum megin við hana, en Prevost stóð við
hlið Gerards sem áður.
En það sem nú gerðist, virtist enn f jær virki-
leikanum en alt, sem á undan var gengið. Ger-
ard gekk út friá því að það væri verið að gefa
hann og þessa leyndardómslegu konu, þessa
vofu, i heilagt hjónahand, en þó fanst honum
hann ekki vita það með vissu. En hitt var eng-
um vafa bundið, að presturinn kom frá háalt-
arinu með aðstoðarpresti og þuldi bænir á latn-
esku og frönsku, og spurði Gerards einhvers,
og hann svaraði, á þann hátt sem Prevost hvísl-
aði að honum a.ð gera. Eitt si.nn sagði hann:
„Eg geri það“ — og svo hlustaði hann eftir hvað
konan mundi segja, þegar hún yrði spurð sömu
spurningar og segði: Eg geri það. — En hún
svaraði svo lágt, að Gerard gat ekki heyrt það.
Og hann heyrði ekki nafn hennar nefnt, en
presturinn hlaut að hafa ávarpað liana, að
minsta kosti einu sinni, meðan á athöfninni
stóð.
En nú gerðíst það, sem að vísu var eins f jarri
virkileikanum og annað, sem gerst hafði, en olli
gerbreytingu á ásigkomulagi Gerards, þessu
draumásigkomulagi, sem liann var í.
Kirkjuþjónninn liélt á dálitlum flauelspúða,
sem á var lagður hringur. Þegar presturinn
hafði gefið honum merki og Prevost hvatt liann
til þess að gera sem presturinn hauð, tók Ger-
ard Iiringinn. Presturinn sagði eitthvað, en
konan, hin dularfulla, nafnlausa brúður, rétti
fram liönd sína. Og enn einu sinni hvattur af
Prevost sagði Gerard:
„Þessi hringur tengir okkur hjúskaparhönd-
um. —“
— Og því næst dró hann hringinn á fingur
lienni.
Og þá, vitanlega, varð lionum ljóst hver kon-
an var. Og meira en það. Honum varð ljóst, að
Iiann hafði vitað það frá upphafi, frá því er
hin liávaxna, tigulega kona kom utan úr dimm-
unni — hafði hann vitað að hún, hin dular-
fulla brúður — var sálufélagi hans, Lorendana
hin dásamlega.
Draumurinn'var enn ekki liðinn, þetta dular-
fulla ásigkomulag. Það hlaut að vera í draumi,
sem hann — Gerard de Lanoy, stóð þarna við
hlið Lorendana, liélt í liönd hennar, sem liann
hafði þelct frá þúsundum annara handa, því
að liún var fegurri, fullkomnari. Það lilant að
vera í draumi, að hann slóð þarna og bast
konnnni, sem liann elskaði, hjúskaparböndum
— konunni, sem ein átti hng lians allan og sál.
Þetta gat ekki verið virkileiki. Ljósið. sem