Alþýðublaðið - 24.07.1928, Blaðsíða 4

4
A L1» Ý 9 U B L A B X S
Kaupið Alþýðublaðið
Ég vatt mér til hins næsta
inanns og spurði' hann, hver
það væri, sem fyrstur riði á vað-
iðj, og segir hann mér þá, að það
sé Eggert Biarnaso’n bílstjóri, sem
stýri bílnuifi, og Bjarni Eggerts-
son faðir hans.eigi heyið, qg það
sé Bjarna Eggertssyni aðaliega að
þakka, að vegur þessi sé orðinn
bílfær, og að hann hafi með
dugnaði sínum komið því til leið-
ar, að hreppnum hafi verið lagt
svo ríflegt fé til endurbyggingar
vegarins af því fé, er veitt er til
vegalagningar um Fióaáveitu-
svæðið í sambandi. við hið fyrir-
hugaða mjólkurbú við Ölfusá.
Og maðurinn sagði enn fremur,
að þetta væri ekki það eina, er
héraðsbúar mættu þakka Bjarna
Eggertssyni, énda væri hanin
þerira víðsýnastur rnaður og bjart-
sýnastur á framtið landbúnaðarins
í hreppnum.
Pá spyu ég: „Hvers vegna kusu
þeir þá ekki þenna mann í
hreppsnefndxna, eins og mig minn-
ir að hafi verið tilkynt í „Morg-
unblaðinu í vor?“
Þá svaraði . maðurinn: „Því fer,
sem fer um ýmsar stjórnir þessa
lands, að það eru ekki ávalt vit-
urra maiina ráð, sem valda því,
•hverjir með völd fara, heldur oft-
að eins augnabliksáhrif síngjarnra
manna.“
Heill sé hverjum brautryðjanda,
sem ber nxerkið hátt þrátt íyrir
alla örðugleika, og bjartsýnis-
manninum, sem heldur á kyndli
framtíðarvonanna frammi fyrir
lýðnum", þar sem böisýnisstefn-
unni er veitt yfir frá hásætum í-
haldsmannamna og eigingjarnra
valdhafa .
Gamáll Eyrbékklngur.
Um daglnii og vegmn.
Látinn félagi.
Látinn er á Vifilstaðahælinu 22.
þ. m., eftir rúmlega tveggja ára
legu, Erlendur Guðmundsson,
Bergstaðastræti 40, 48 ára gam-
all. Hann " var kvæ’ntur Þuríði
Bryrtjólfsdóttur, og lifir hún mann
sinn ásamt 2 börnum þeirra. Er-
lendur sál. var lengi félagi verka-
mannafél. Dagsbrún og skildi vel
samhjálp verkalýðsins. Hann var
sjálfur trúr og skyrdurækinn
verkamaður.
Fyrsti billinn,
kornst í fyrra dag allá leið helm
að Reykjanesi. Það var „Essex“-
bifreið frá Magnúsi Skaftfeld óg
stýrði henni Ingólfur Einarsson.
Hvergi þurfti að fara úr bifreið-
ínni á leiðiini. Alls voru urn 40
gestir á sunnudaginn á Reykja-
nesi. Goshverinn „GeysTr“, sem
'gösið hefir með 'l4—46 mín. rfixiii-
bili, hefi.r nú hætt að gjósa. Var Þ.
Þorkelsson að athuga hann um
daginn og setti sápu í hann, en
síðan hefir hann ekki gosið. Tveir
jarðskjálftakippir fundust í fyrra
dag á Reykjanesi. (Eftir símtali)
Lyra
Ter héðan- á fimtudagskvöld til
Þórshafnar og Björgvjnjar um
Vestmannaeyjar. Með henni fást
ócSýr framhaldsfargjöld, sem vert
er að athuga.
Tennismót
heldur K. R. innan félags fyrir
fearla og konur. Mótið verður
seinni hluta ágústmánaðar. Kept
verður urn fagran bikar, og eru
handhafar hans nú þau Sigríður
Símonardóttir og Margeir Sigur-
jónsson' —. Þátttakendur gefi sig
fram við Sveinbjörn Árnason sem
fyrst. ,

Hólaprentsmiðjan. Hafnarstrætl
18, prentar smekklega>t og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljjö og alla
smápréntun, simi 2170.
Alexandrina drottning
fer í kvöld til Vestur- og Norð-
ur-lands rneð rnargt farþega, þar
á rneðal: Finnbogi Rútur Valdi-
marsson, Gísli Guðmundsson
gerlafræðingur og Kristján Daní-
elsson frá Akranesi.
Heyskapur
hefir gengið vel á Eyrarbakka
og Stokkseyri það, sem af er.
Guðmundur Gislason Hagalín
rithöfundur fóir í gærkveldi
vestur á leið til ísafjarðar. Ætlar
hann að ferðast um Vestfirði
hálfan mánuð, og halda þair fyr-
irlestra fyrir aiþýðufræðshx stú-
dentafélagsins.
Bífreiðarslys
varð nýlega austur á Flóa-vegi.
Helgi Thorarensen frá Hróarsholti
var þar með flutningabifreið og.á
henni voru margir verkamenn. Alt
í einu féll bifreiðin um koll út af
veginum. Tveir menn m&iddust
töluvert, skarst annar þeirra mjög
Oteala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 50.
Öll smávara til saumaskap<
ar frá því smæsta tll hins
stærsta, alt á sama stað.
Snðm. B. Vikar, Laugav. 21.
|0bli gationer frá Bankfirman
Lundberg & Co„ Stockholm verða
keyptar fyrst um sinn. Halldór R,
Gunnarsson, Aðalstræti 6, sími
1318.
illa á öðru hnénu og irggur hann
nú með hita. Báðir verkamenn-
irnir, sem meiddust, eru frá.
Stokkseyri. Ókunnugt er urn hvers
vegna bifteiðin féll út af veginum.
Fj ,7;; f*;:; s • öI’
Finnur Jónsson
pöstmeistari á ísafirði, fód” í giær,
vestur. Síðastliðinn föstudag ætl-
aði bann til ísafjarðar með Súl-
unni, en einhverra orsaka vegna,
sem aðaliega hefir verið að kenna
bilun, skipaði Súlan honum og
Kjartani Ólafssynr fækni á land í
Stykkishólmi. Súlan hélt svo á-
fram til ísafjarðar, og tók þá fé-
laga svo aftur í bakaleiðinni og
flrltti þá hingað.
Hjónaefni.
S. 1. laugardag opinberuðu trú-
lofun sína ungfrú Margrét Magn-
ú$dóttir, Lokastíg 18 og Þorsteinn
B. Jónsson, Njarðargötu 61.
Rrtstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Qúeux: Njösnarinn mikli.
milljónamærinnar fögru, — hirnnar dásarn-
legu og yndislegu Clementine Beranger. Það
er áreiðanlegt, að þeir, sem höfðu áður ver-
ið að tala saman í rfiestu rfiakindum, fóru
út úr herbergínu, rneðan að Lorenzo Castei-
lani var i'nni í húsinu. Ég er alve_g viss
um, að hann og milljónarfiærin voru þá
ein urn hituna, og að þau voru ekki á sama
máli, heldur deildu þau um eitthvað. Tal-
aði hún með allmikillr ákefð, en hann var
mjög æstur. Ég 'varð að bíða þess með
mikilli óþreyju, að'é'g sæi hann koma út úr
húsinu aftur. Það var ekki fyrr en klukku-
tíma síðar. Hann iæddist á burtu og 'var
auðsæilega sneyptur af því að Vera á
kvennaveiðum svo síðia nætur. Hann snéri
sér við, áður en hann' hvarf úr augsýn, og
þá sá ég, að hann var dnjög fölur o’g
þreytulegur og jafnvel angistarfuilur. í and-
iiti.
Aftur heyrði ég sarntal í sama herberginu,
margraddað að- þvi, er virtist, og ekki sem
bezt samræmi og samkomulag. En ekki gat
ég heyít með vissu rödd Clate Stanway.
Og svo beið ég, — beið ég. Hvers vegna
hafði ástin mín. gert þessa einkennilegu ráð-
stöfun? spurði ég sjálfan mig aftur og aítur.
Mér fór að verða hrollkalt vegna þess,
að ég varð svo að segja að vera grafkyr;
annars gat koiriist upp um mig að ég væri
að njósna þarna óleyfilega um hánótt. Einn-
ig gat þetta valdið algerðum misskilningi.
Atferli rnitt gat mint á innb'rotsþjófa. Ég
var þess vegna eins og á nálum.
Loks kom að því, að ég gat greint dag-
renniingu hinurn megin við hæðirnar hjá Ti-
voli. Ég þurfti því ekki mikið lengur uð
btða þess,- sem engan sýnilegan tilgang hafði
og ekki leit út fyrir að myndi bera'neinn
árangur.
Örlítrð' hljóð gerði mér alt í einu mjög
bilt við. Ég hröklaðist svo sem eit’t fet til
hliðar. Mér kom til hdgar, að einhver þjón-
anna væri að opna gluggann á svefnherhergi
mi 11 jónamærinnar, því að þaðian virtist hljóð-
ið koma. Ég hélt niðri í mér andanum og
hlustaði. Ég tók ekki .augun af glugganum.
Það var verið að opna hlerami.
Á augnabliki var ég í einu stökki konrnn
upp að veggnum og þrýsti mér fast upp að
honum.
Dr herberginu gat enginn séð mig, nema
sá eða sú ræki höfuðið út úr glugganum
^og horfði beint niður fyrir stg.
Brátt rar sjálfur glugginn hljóðlega opn-
aður og ég heyrði rödd — rödd, sem ég
þekti og elskaði öllu öðru fremur, — hvísla
á ensku: „Ertu þarna?“
Hjartað í mþr stóð í. hálsi -mér. Þetta
var ægilegt augnablik, en þó fult af un-
aði og sælu. Hún hafði ekki gleymt «nér,
Ég var þéss fullviss, að nú væri hún a(5
efna loforð sitt.
„Um fram alt vertu snar!“ skipaði hún.
„Taktu við skjalinu, sem alt veltur á, og
farðu viðstöðulaust tii, Lundúna. Flýttu þér
í burtu, og vertu viss um að vpra kominn
úr augsýn svo að segja samstundis- annars
getur einhver s;éð þig, og þá getur illa
farið. Mig verður að hitta á Euston-hóteiinu
áður en þessi vika er liðin. Vertu sæll —
þangað til!“ -
Á næsta augnabliki var hún búin að loka
gluggahleranum og glugganum sjálfum eins
hljóðlega og hún hafði opnað þá. En ég
stóð enn í sömu sporurn — þrátt fyrir þá
mrklu hættu, sem ég var í — alveg utan
vrð mig af undrun ineð hið afar-verðmæta
Án þess að rannsaka þetta dýrmætasta
skjal í höndunum.
skajl fyrir velferð og heiöur Bretlands, er
ég vissi að nokkru sinni hefði til vérið.