Vísir - 20.12.1940, Blaðsíða 6

Föstudaginn 20. des. 1940.
VlSIR
Bréfsefnakassar
Fallegir og ótlýrir
uýkomnir.
Bókaversl u n
Sigfúsap Eymundssonap
Kaupmenn!
Nparið fólkiuu óinak við
að leita. Auglýsið í AfSI.
Kemur lika iiá a nioi'guii.
sem átti að byrja í vorskólan-
um, en var svo kvíðin fyrir því
og langaði ekkert í skóla, en
samt varð hún að fara í skól-
ann pg er liún var húin að vera
nokkra daga, þótti lienni livergi
nieira gaman en þar. Þessi hók
er lika prýdd myndum eftir
Tryggva Magnússon.
Gjafir til Mæðrastyrksnefndar.
Ónefndur 20 kr. Gógó 10 kr. Frá
skrifstofu ríkisféhirðis 15 kr. Guð-
rún Sæmundsdóttir, Túng. 30, 10
kr. D. 5 kr. H.G. 5 kr. N.N. 2 kr.
Svava Þórhallsdóttir 10 kr. Tngi-
hjörg 5 kr. H. Ólafsson & Bern-
höft 100 kr. Ragnhildur Sigurðard.
5 kr. N.N. 5 kr. Starfsfólk Lands-
simans 70 kr. í. 10 kr. M.Þ. to kr.
K.Á. 10 kr. Frá D. 1 böggull. A.A.
sama. Frú V.S. fatnaður. Sauma-
klúbbur danskra kvenna í Reykja-
vík, barnafatnaður. Lovísa Wendel,
fatnaður. — Kærar þakkir. —
Nefndin.
Peningagjafir til Vetrarhjálparinnar.
Starfsfólk hjá Sjóvátryggingar-
fél. Islands h.f. 250 kr. Verslunin
París 25 kr. Sverrir Sigurðsson 10
kr. Magnús Benjaminsson & Go.
50 kr. Reinh. Andersen 5 kr. Krist-
inn Björnsson 20 kr. Daníel Ólafs-
son 13 kr. Mogensen 100 kr. Á.G.
5 kr. S.Kr. 3 kr. Starfsfólk hjá
Eimskipafél. íslands 115 kr. N.N.,
Hörpug. 4 kr. Ása & Ingi 25 kr.
Vinnufatagerð íslands h.f. 300 kr.
K.M. 10 kr. Slippfélag Reykjavik-
ur h.f. 300 kr. Max Pemlierton h.f.
300 kr. Starfsfólk hjá Kolaverslun
Sig. Ólafssonar 28 kr. Starfsfólk
við verslun O. Ellingsen h.f. 80 kr.
Starfsfólk hjá Djúpavík h.f. 10 kr.
Z. 20 kr. —- Kærar þakkir. — F.h.
Vetrarhjálparinnar, Stefán A. Páls-
son. —
Peningagjafir til Vetrarhj.
Starfsfólk hjá G. Helgason &
Melsted h.f. 27 kr. G.M. 5 kr. Frá
Karlagötu 24 kr. og 10'kr. Starfs-
fólk hjá Húsgagnav. Hjálmar Þor-
steinsson & Co. 37 kr. N.N. 10 kr.
Safnað af skátum í Miðbæ, Vestur-
bæ og Skerjafirði 11. des. kr. 3011.-
26. Safnað af skátum í Austurbæn-
um 12. des. kr. 4593,12. Lokasöfn-
un skáta í Austurbænum 13. des.
kr. 246,35. Bjarnl. Jónsson 5 kr.
Starfsfólkið i Reykjavikurapóteki
89 kr. Gunna litla 1 kr. S.S. 15 kr.
D.G. 5 kr. — Kærar þakkir. — F.h.
Vetrarhjálparinnar, Stefán A. Páls-
son.
HRÍSMJÖL
L/JÓST OG FÍNMALAÐ
VÍSIS-KAFFIÐ gerix aUa glaða
HRÓI HÖTTUR OG MENN HANS.
Jólatrésskemtun
halda skipstjóra- og' stýrimannafélögin i Reykjavík
(Skipstjóra og stýrimannafélag Reykjavíkur, Skip-
stjórafélagið Aldan, Skipstjórafélagið Ægir, Stýri-
mannafélag Islands) i Iðnó íostudaginn 27. desember
kl. 4 e. h. fyrir börn. — Skemtunin heldur áfram fyrir
félagsmenn eftir kl. 10 e. h.
Aðgöngumiðar á kr. 3.00 verða seldir á skrifstofu
Farmannasambandsins í Ingólfshvoli dagana 26. og 27.
þ. m. efir hádegi báða dagana.
SKEMTINEFNDIN.
614. HIÐ HRÆÐILEGA NAFÍ4.
— Það er aðvörun frá Hróa hetti.
Við skulum flýja, því hann hlýtur
að koma á hverri stundu.
— Hrói höttur er á næstu grösum.
Þá er úti um okkur alla.
— Komdu aftur og rektu óþokk-
ana á flótta. Hrói höttur mun myrða
mig.
—■ Heyrirðu, hversu hræddir þeir
eru. Þeir hafa lesið bréfið mitt.
Taktu þá alla til fanga.
E. PHTLLIPS OPPENHEIM:
AÐ TJALDABAKI.
eg segja þér livað eg ætla að gera.Eg ætla að
láta þig fá þessi 5000 sterlingspund — til þess
að sanna þér, að eg er heiðarlegur gagnvart
þér. Og svo förum við og skoðunt hús í næstu
viku. Við eyðum engu af þessu fé, nema sam-
eiginlega ?“
„Það virðist sanngjarnt“, svaraði hún.
Hún iokaði glugganum og settist við hlið
hans.
„Ef eg ákveð mig, Sidney,“ sagði hún.
„Eg liitti þig, þegar þú kemur út á morgun,“
sagði hann ákafur. „Og afhendir mér kalki-
pappírsarkirnar, þegar við erum kontin á ör-
uggan stað. Það er alt og sumt. Við hittumst
einhversstaðar til þess að horða kvöldmat, og
þá afhendi eg þér 5000 pundin. Eg hefði vit-
anlega getað kynt þig þessum manni, en eg held
að öruggast sé, að gera það ekki.“
Hún andvarpaði.
„Gott og vel,“ sagði hún. „Þú getur hitt mig,
hvað sem öllu liður. Eg kann að skifta um
skoðun, en eg held frekara, að eg geri það
ekki.“
Hann tók utan um liana. Varir þeirra mætt-
ust. Hún þá kossa hans án hrifni i fyrstu, en
svo endurgalt hún honum þá af ákafa, og hörf-
aði svo lítilsháltar frá honum. Þótt liann væri
eins lítið riddaralegur og hugsast gat, fór það
ekki fram hjá lionum, að framkoma hennar
hafði breyst og að annarlegur ljómi var í aug-
um liennar.
„Þér þykir vænt um mig enn, Frances,“
sagði hann. Einnig hann varð nú ákafur.
„Já, elskan mín,“ sagði hún og leiddi liann
til dyra. „Mér þykir vænt um — enn vænna
um það, sem þú gefur mér fyrirheit um. Þú
ert að bjarga mér frá hræðilegum örlögum.“
Hún hlustaði á fótatak hans, þunglamalegt
nokkuð, en karlmannlegt, og þegar hann var
lcominn niður, lokaði hún hurðinni og sneri
lyklinum í skránni.
\
16. kapituli.
Raoul de Fontanay horfði á félaga sína, er
þeir settust á sama stað og vanalega i veitinga-
salnum í Ritzgistihúsi. Þeir voru, sannast sagna,
allmikið hreyttir frá því, er þeir höfðu hist
þarna siðast. Mark var óvanalega þögull og
viðutan. Henré Dorchester næstum örvænting-
arlegur.
„Ef það ætti fyrir mér að liggja, að fæðast
á ný,“ sagði de Fontanay, „mundi eg lcjósa að
verða Múhammeðstrúarmaður. í löndum krist-
inna manna ná konurnar of miklum tökum á
hugum voruín. Hlutverlc lcarla er, þegar all
keniur til alls, að afreka eilthvað. Leikföng
heimsins ættu menn að geyma á sínum stað.“
„Og svona mælir franskur maður — aðdá-
andi kvenna,“ sagði Dorchester.
„Á sínum stað, já,“ sagði hann skjótlega. „Eg
liefi sagl ykkur margsinnis, Iivað eg á*yið með
því, er eg kemst þannig að orði. Og þið, sem
eg leit á sem lærisveina mína, hafið gleymt
því.“
„Eg hefi komist að raun um, að Frakka yf-
irleitt skorti viðkvæmni, þeir séu tilfinningar-
Iausir.“
„Aha,“ sagði de Fontanay.
„Hann er kvennaveiðari,“ sagði Mark, „hann
er ánægður, ef hann nýtur ástúðar þeirra —
einstaklingseinkenni þeirra og manngildi lætur
hann sig litlu varða,“ sagði Mark.
y,Eg held næstum, að eg sé þér sammála,“
sagði Dorchester. „Hann verður af liinni miklu
hamingju — en losnar við sársaukann.“
„Þið eruð báðir,“ sagði Fontanay af áherslu,
„hrjálaðir af ást — og vitanlega ert þú enn ver
kominn, Mark. Þið hafið lieillast látið af sömu
konunni — og kallið lirifni ykkar ást. En hvor-
ugur ykkar veit Iivað ást er. Ástin vex ekki í
skyndi, heldur liægt — hin sanna ást. En látum
það liggja milli Iiluta. Þú hefir breyst mjög,
Marlc, fengið svip stjórnmálamannsins, ef svo
mætti segja.“
„Gott og vel, hullaðu áfram,“ sagði Mark.
„En livað sem þvi líður — eg hefði altaf átt að
vera í þessari starfsgrein.“
„Hvort fellur þér betur — hin l'élagslega hlið
starfsins r— eða það hlutverk, sem þér nú liefir
verið falið?“
„Starf mitt Iijá Hugerson? Hvernig vissirðu
um það?“
„Þetla fréttist,“ sagði Fontanay. „Hugerson
er enginn smálax. Raunar langar mig til að
kynnast lionum. Maður, scm stjórnin í Wasli-
inglon sendir til helstu horga álfunnar, til þess
að dæma um helstu menn, kveða upp úrskurð
um hvað fyrir þeim vaki stjórnmálalega og
\