Vísir - 15.04.1942, Side 3

VÍSIR
Merkilegt §kóla§und-
mót á morgnii.
Fjöldi nemenda úr skólum bæjarins
sýna- og keppa í sundi.
' Annað kvöld fer fram skóla-
sundmót og skólasundsýning í
Sundhöli Reykjavíkur. Sund-
kmnararnir standa fyrir mót-
inn, en ágóðinn af inngangseyr-
inum rennur til Bamavinafé-
lagsins Snmargjafar.. Sundhöll
ReykjaYíkur gefur húsnæði og
aimað er að mótinu lýtur.
Á þessu móti sýna yfir 100
börn, 13 ára gömul, öll sund-
prófsatriðin, þ. e. bringusund,
baksund og björgunarsund, enn-
fremur köfun. Munu þau sýna
öll í einum hóp. Er almenningi
með þessu sýnt bvað skólarnir
kenna börnunum í sundi og liví-
líkum árangri börnin geta náð.
Þessi sýning liefði orðið miklu
viðameiri, ef ýmsir erfiðleikar
hefðu ekki hamlað, svo sem
veikindi, barna og þó einkum
bólusetning. í framtíðinni er
ætlazt til, að á hverju ári verði
haldinn einn eða fleiri vorprófs-
dagar, þar sem skólanemendur
á ýmsum aldri sýni sundgetu
sína, og munu sýningaratriðin
þá verða miklu fleiri og fjöl-
-breyttari en nú er.
Á mótinu annað kvöld sýna
nemendur Stýrimannaskólans
stakkasund. Þá fer einnig fram
boðsundskeppni, bæði piltar og
stúlkur, úr frambaldsskólunum.
í boðsundskeppni pilta taka
þátt: Háskólinn, Menntaskólinn,
Iðnskólinn og Verzlunarskól-
inn. Tíu manna sveitir keppa,
og syndir bver einstaklingur
6G% .stikur. Til þessai'ar keppni
gaf rektor Háskólans, próf. Al-
exander Jóhannesson, fagran
bikar.
I boðsundskeppni stúlkna
taka þátt: Gagnfræðaskóli
Reykjavíkur, Verzlunarskólinn
og Menntaskólinn. Má búast við
spennandi keppni í báðum boð-
sundunum, og það borgar sig
tvímælalaust fyrir alla áhuga-
menn í sundi, að sækja þetta mót
annað kvöld.
Enn er ekki afráðið livort
unnt verður að efna til boð-
sundskeppni milli barnaskól-
anna, vegna bólusetningar og
veikinda, en það verður gert, ef
nokkur tök eru til.
I Frú Hlíf Bogadóttir. I
P Minningarorð. |
í gær var til moldar borin frú
Illif Bogadóttif ekkja síra Pét-
urs Þorsteinssonar prests að
Eýdölum í Breiðdalshreppi.
Frú Hlíf var fædd í Arnarbæli
á Fellsströnd 2. júlí 1877,
dóttir hjónanna Boga bónda
Smith Marsteinssonar Smith
konsúls í Reykjavík, en
móðir Boga var Ragnlieiður
Bogadóttir Benediktsen, og
Oddnýjar Þorsteinsdóttur
Helgasonar bónda á Grund i
Svínadal í Húnavatnssýslu.
Oddný var systir Jóhanns pró-•
fasts Þorsteinssonar í Stafholti
og Guðmundar föður Magnúsar
sál. Guðmundssonar fyrv. ráð-
herra; eru báðar þessar ættir
merkar og þekktar.
Átta ára gömul missti frú
H!if föður sinn og tvo bræður.
Þeir drukknuðu allir af bát á
Breiðáfirði, og fór hún þá í
fóslur til merkishjónanna
Skúla Sívertsen bónda í Hrapps-
ey og Hlífar Jónsdóttur. Fjórt-
án ára gömul fór bún til Dan-
merkur til systur sinnar Ragn-
lieiðar, sem var gift dönskum
herragarðseiganda, Hehns að
nafni. I Danmörku dvaldi hún í
5 ár ýmist lijá systur sinni eða
við nám, og nokkuð við lcennslu.
Hún var því vel menntuð kona.
Hinn 4. sept. 1899 giftist hún
Iiinum ágætasta manni, síra
Pétri Þorsteinssyni, sem þá var
aðstoðarprestur hjá föður sín-
um í Eydölum, en síðan fékk
síra Pétur veitingu fyrir því
brauði, og þjónaði því til dauða-
dags. Þau eignuðust 10 börn,
4 sonu og 6 dætur, og eru þau
öll á lífi nema elzti sonuriiln,
Þorsteinn Brynjólfsson, sem
var fatlaður frá fæðingu, og dó
1933 þá 33 ára gamall.
Árið 1919 missti frú Hlíf
mann sinn frá 9 börnum ung-
um og það 10. ófætt. Stóð þá
ekkjan uppi efnalítil með stóran
barnahóp i einhverjum þeim
erviðustu kringumstæðum, sem
kona og móðir getur lent í. En
hún, sem yfirleitt bafði búið við
góðan hag mætti nú mótlætinu
með óbilandi kjarki og stillingu,
og sýndi nú hve miklu Iífsþreki
liún var gædd. Ýrnsir urðu þá og
til að rétla henni hjálparhönd.
Ein dóttirin fór í fóstur til föð-
ursystur sinnar frú Guðnýjar
konu sira Jóns prófasts Guð-
mundssonar á Norðfirði; önn-
ur til systur hennar, frú Sigur-
bjargar, konu sira Yigfúsar
Þórðarsonar, sem þá um vorið
var kosinn prestur að Eydölum
og þriðja dóttirin fór litlu síðar
lil frænku sinnar í Ameríku. Þá
lijálpaði mágur liennar og
frændi, Magnús Guðmundsson
ráðherra — giftur Soffíu systur
liennar — henni.á ýmsan hátt.
Næsta ár bjó hún svo á Eydöl-
um í sambýli við síra Vigfús
mág sinn, en vorið 1920 keypti
hún svo Flögu í Breiðdal, og bjó
þar í 10 ár. Hún liætti svo að
búa 1930, seldi jörðina, og fór
með þrjú börnin til Sigríðar
dóttur sinnar á Eskifirði, sem
þá var gift Páli Magnússyni, og
var lengst af lijá þeim eftir það
þangað til hún dó þann 4. þ. m.
Frú Hlif var aldrei heilsu-
sterk, og síðustu 10 ár æfi sinn-
ar varð hún að reyna mikið
heilsuleysi, svo bún varð oft að
vera á sjúkrahúsum. Og bar
bún það beilsuleysi sitt með
mikilli slillingu og þolinmæði.
Frú Hlíf var orðlögð fríð-
leikskona, vöxtur hennar og all-
ar hreyfingar voru hinar feg-
urstu, hún liafði næman smelck
fyrir öllu, sem var fagurt, og
söngelsk var bún. Öll verk sem
bún snerti á fóru lienni vel úr
hendi, hún las alltaf mikið, og
var sístarfandi, næm og minn-
ug á allt sem hún las, enda
kunni liún ósköpin öll af kvæð-
um. En það sem mest einkenndi
frú Hlíf, og þeim verður minn-
isstæðast sem bezt þekktu hana,
Tvær nýjar bækur:
Ég var faugi á
draf Spce
Patrick DoVe, skipstjóri á olipskipinu „Africa Shell“, lýsir í bók
þessari dvöl sinni ogannarra brezkrafanga umborð í þýzkavasa-
orustuskipinu „Graf Spee“. En liöfundur bókarinnar var lengst
allra fanganna um borð í herskipinu, eða á annan mánuð. Lýsir
hann skipinu og Langsdorf skipherra og ber honum vel söguna
og öllum skipverjum hans. Loks er lýst viðureign „Graf Spee“
við herskipin „Exeter“, „Acbilles“ og „Ajax“, er „Graf Spee“
var neyddur til þess að leita liafnar í Montevideo. Voru brezku
fangarnir heyrnar- og sjónarvottar að þeim bildarleik.
Bókin er með öllu laus við pólitískan áróður. Hún er vel
skrifuð og framúrskarandi spennandi. Nokkrar myndir eru i
bókinni. Verð kr. 6,50.
Frá Lófáten
til London
Eftir ungverska blaðamanninn dr. George Mikes.
Hér eru dregnar upp nokkrar átakanlegar myndir úr sögu
•íorsku þjóðarinnar eftir hernámið. Er stuðst við frásögn norsks
prentara og blaðamanns, er var einn þeirra, er undan komust
til Bretlands, er Bretar gerðu strandhöggið í Lofoten í marz 1941.
Þetta er ekki áróðursriL Hér virðist skýrt satt og rétt frá
atburðunum. Kynnið yður livað Norðmenn hafa orðið að þola.
Lesið þessa bók. — Nokkrar myndir fylgja. Verð aðeins kr. 5,50.
Lantar
vcrkain
Cllll
mikil eftirvinna
Gunnar Bjarnason
Suðnrgötu 5
Hokkrar itnlknr
óskast í Dósaverksmiðjuna. - Uppl. á skrifstofunni.
Orðicnding
Verzlun Ben. S. Þórarinssonar á Laugavegi 7, s-endir viðskipta-
vinum sínum kveðju guðs og sína, um leið og hún opnar aftur
að lokinni viðgerð.
Á boðstólum eru eins og endranær góðar vörui i miklu tmM
og með sanngjörnu verði.
Til dæmis mætti telja:
Prjónaband í öllum regnbogans Jituín,
Nærföt við allra hæfi á konur, karla og börn,
Handklæði, rnislit, livít, margar tegundir.
Sokkar úr silki, baðnnill og isgarni á konur, karla og
börn. -----
Barnaföt, Smá-telpukjólar, DrengJaMússur og Peys
ur, Mjaðmabelti, margar gerðir, Barnanáttföt, Ktcb-
sloppar, Dúkar, Skriðföt, Barnasvuntiiiir, Bandprjón-
ar, Kvenundirföt úr silki, Kvenbuxur og Bolir, Háls-
klútar, Vasaklútar og margt, margt fleira. —-—
MUNIÐ:
Verzlun Ben. S. Þórarinssonar Laugavegi 7
Tilk^nning:
frá ríkisstjórninni
Brezku hernaðaryfirvöldin hafa talið nauðsynlegt
að lýsa Sker jaf jörð bannsvæði austan línu, sem hugs-
ast dregin milli sjómerkisins í Suðuniesi og sjómerkis-
ins á_Eyri á Álftanesi.
Öllum fiskibátum og öðrum bátum og skipum er því
bönnuð umferð og dvöl á þessu svæði. 1 dagsbirtu er
fiskibátum þó heimilt að fara beina leið út á fiskimið
utan bannsvæðisins frá útgerðai'stað og beim aftur. —
Reykjavík, 14. april 1942.
SIKA
Hið þekkta steinsteypuþéttiefni SIKA, er nú komið aftur;
birgðir fyrirliggjandi.-
J. Þorláksson & Norðmann
Bankastræti 11. -- Simi 1280,
2-3 röskir karlmenn
geta fengið atvinnu á Kleppi.
Hátt kíiiip.
Uppl. hjá yfirhjúkrunarkonunni. -Sími 2319.
Verkaniieniii
Ingvar Kjartansson
Ásvallagötu 81.
IVITRO-lökk
»9
Þynnir
ppmiHr
Vcrk§tæðum §krif§tofnin
vornrn vcrður lokað vcgna jarð-
arfarar, fimintuclagiiiii þ. 16 þ.iu.
frá kl. 12 e.h.
Hlutafélagið HAMAR
var það hvað lijálpfús og nær-
gætin hún var öllum þeim, sem
voru minni máttar eða bágt
áttu, liún mátli bókstaflega
ekkert aumt sjá, svo að hún
ekki reyndi að bæta það, og var
þá oft gert um efni fram, hún
gleymdi þá sjálfri sér. Enda var
hennar mesta yndi að bæta og
græða mein annara. Hún var
þá líka um leið hinn mesti dýra-
vinur, og hafði mildð yndi af
skepnum. Hestana sína og kýx-n-
ar umgekkst hún eins og bezti
vinur. Ilún hafði milda ánægju
af að ganga varplöndin
á Eydölum á voi in, enda bafði
hún alizt upp við æðarvarp i
Hrappsey. Hún gat þá gengið
að kollunum á lireiðrunum, og
strokið þeim á bakið án þess
þær færu af hreiðrunum, þó
þær styggðust við, ef aðrir
menn konm svo nærri. Það var
eins og dýrin findu og sæju, að
liún var vinur, sem ekki þurfti
að hræðast.
Hún var hin ástríkasta eigin-
kona og móðir, óg börn sín ól
hún upp, ásamt manni sínum,
meðan lians naut við, svo að
prýði var hve vel siðuð þau voru.
milli Bretlands og Islands halda áfram,
eins og að undanfömu. Höfum 3—4
skip í förum. Tilkynningar um vönu
sendingar sendist
Culliford ci Clurk lm.
BRADLEYS CHAMBERS,
LONDON STREET, FLEETWOOD.
i
Konan mín, móðir og dóttir,
Jórunn Ella Ólafsdóttir
andaðist að heimili sínu, Baldursgötu 30, aðfaranótt 15.
apríl. —
Gestur Pálsson, Olöf (Testsdóttir.
Guðrún Bjarnadóttir. Ólafur Sigurðsson.
Jarðarför mannsins míns og sonar,
Magnúsar Halldórsonar
járnsmiðs, fer fram fimmludaginn 16. þ. m. kl. 'ö/é frá
heimili hans, Nýlendugötu 17.
Jarðað verður í Fossvogsgarði.
Sabína Jóhannsdóttir. Halldór HaJUgrímsson.