Vísir - 30.06.1945, Blaðsíða 6

Laugardaginn 30. júní 1945-
Aldrei í sögu okkar gömlu
borgar hefir gerst annað eins
furðufyrirbrigði og þegar
Benning gamli Colvert hvarf
og aldrei hafa menn orðið
jafn forviða og þegar það
var upplýst, fyrir tilverknað
okkar ágæta heima-Sher-
Jocks, með liverjum litti
Colvert liafði liorfið.
Benning, sem menn liöt-
uðu og ótluðust almennt
meira en nokkurn annan
mann í Fjallabyggðinni,
Jivarf þrem dögum eftir jól,
i köldustu • viku vetrapins.
Hann liafði étið kvöldverð
lieima lijá sér, í Strandgötu,
en síðan sagt konu sinni, að
Iiann þyrfti að skreppa upp
x hæ til þess að sækja póst-
inn og að liann, myndi konxa
við á skrifstofunni til þess
að lita eftir því, hvort eldur-
inn í mfiðstöðinni liefði ver-
ið falinn. Hann fór að heim-
an kl. 7.20. Þeir Kim Moyer
og Wally Stevensen höfðu
mætt honum. Hann
heygt inn í Stuttugötu, en
við þá götu var bæði póst-
húsið og skrifstofa hans —
og horfið. Hann sást ekki á
lifi uþp frá því.
Nú var það svo, að enginn
lét sig þetta miklu skipta,
þó að sumir létust kenna í
hrjósti um konuna lians.
Hann hafði verið auðugasti
maðurinn í sýslunni og
hafði i fórum sinum verð-
hréf, víxla og kröfur á svo
að segja helming íbúanna —
allt með okurvöxtum. Þeim
kom saman um það, sýslu-
manninum og lögreglustjór-
anum, að hann myndi hafa
farið til Cineiiinati á ein-
hvern dularfullan hátt. En
þegar þrír dagar liðu svo,
að ekkert heyrðist frá lion-
um, fór hvarfið að gefa til-
'efni til umtals og ýmiskon-
ar grunsemda meðal hæjar-
húa, og ekki voru menn svo
sem aldeilis sammála.
Heilastar voru deilurnar
um þetta hvai’f í litlu vindla-
húðinni hans Coopers, en
"þar hafði Slæpingjaklúbb-
urinn fundi sina kvölds og
morgna og um miðjan dag.
Við vorum staddir í búðinni
sjö eða átta „reglulegir"
meðlimir, þegar Clibby,
sýslumaður staðarins snar-
iaðist i:nn úr - dyrunum og
sló Coopers um tvo njóla,
sem við vorúm vanir að
nefna „taðsterti“. Dan litli
Bruck, sem liafði stúderað
Jögfræði og drap tímann með
því að lesa leynilögreglu-
reifara, spurði: „Fundið
Benning gamla ennþá?“
„Hvyrki húð né hár af
lionum," svarið Clibby og
sleikti laust hlað utan á
njólanum.
„Þið farið ykkur fremur
hægt, er það ekki?“
„Eg býst við, að þú mynd-
ir gera hetur," anzaði Clibhy,
snortinn af hæðnisvottinum
í spurningu Dans. „Eg býst
við að þú myndir ekki vera
lengi að finna og handsama
þann, liver svo sem það er,
sem aunað hvort hefir drep-
hann
ið Benning eða haft
á brott?“
„Býst við að eg gæti það,
ef eg legði mig i það.“
„Legðir þig í það?“ sagði
Clibby með fyrirlitningar-
svip. „Þá geri eg ráð fyrir,
að þér væri bezt að fara að
hreyfa þig. Eg heiti verð-
Iaunum.“
„Getur verið að eg geri
það. Annars væri hugsan-
legt að þú gætir fundið
hann sjálfur, ef eitthvað
linaði frostið svo að þú
treystir þér til að yfirgefa
ofninn um sinn.“
Clibby fnæsti, rauk út og-
skelti hurðinni.
„Það var eins og þú kæm-
ir ofurlitið við kaunin á
honum, Dan,“ sagði Coop-
er. Hann dáðist að Dan.
„Býst við, að eg hafi ætl-
að mér það.“
„En hvernig ferð þú að
því, að lejrsa þessa gátu,
Dan?“ spurði Dick Spru-
lxafði ance.
„Fyrst af öllu slrika eg út.“
„Strikarðu út? Hvað áttu
við?“
„Stytting,“ svaraði Dan,
„strika út, eins og við gerð-
um i brotareikningi í barna-
skólanum. Strika út allt, sem
gengur upp. Það sem eftir
verður er útkoman eða svar-
'ið.“
„Mig rámar eitthvað í
þennan brotareikning líka,“
varð Dick að orði.
„Já, og stendur alltaf
heima, í hvert einasta
skipti.“
„Hvernig myndir þú fara
að þessu með Benning?
spurði Dick.
„Fyrst er að setja dæmið
upp. Við byrjúm á þeirri
spurningu: Fór Benning úr
bænum eða er hann hér enn ?
Lestin bafði farið tuttugu
mínútum áður en hann fór
að heiinan. Enginn almenn-
ingsvagn á férðinni þetta
kvöld. Benning átti engan
hest, og hann fékk ekki.léð-
an liest í hesthúsinu lijá
Jake. Hann kunni ekki á
reiðhjóli. Enginn hefir orð-
ið var við að nokkur hest-
vagn hafi farið hér um. Auk
þess voru vegirnir ófærir
öllum ökutækjum vegna
,fannfergís. Hann fór ekki
gangandi; fór út skóhlífa-
laus og vetlingalaus. Hann
Ixefði frosið í bel á fimm
mílna göngu. Strikum út
alla möguleika til að kom-
ast úr bænum. Niðurstaðan
þá sú, að hann er hér enn-
þá.“
j „Þetta virðist vera aug-
ljóst,“ játaði Göopers.
„Nú höldum við áfram:
fyrirfór liann sér?“ hélt Dan
áfram á lögfræðings vísu.
„Reipi? Drekking? Eitur?
Skotvopn? — nei. Áin botn-
frosin og allar tjarnir. Auk
þess dettur engunx í hug að
drekkja sér í isvatni. Hann
var hræddur við öll skot-
vopn. Strikum þau út. Hann
átti ekkert reipi og enginn
hefir tapað reipi. Strikum ú*t
henginguna. Hann liefði
fundist, ef lxann hefði hengl
sig einhvei’sstaðar, nenxa þá
i einliverri kompu eða skáp.
Og nú hefir verið leitað i
ölíuni skonsum heima hjá
honum og á skrifstofunni.
Það er engin kompa í
geymsluskemmunni hans.
Lyfjabúðin hefir ekki selt
honum eitur. Strikum út
sjálfsmorð.“
„Þá er ekki um annað áð
ræða en morð,“ sagði Dick
Spruance hátíðlega.
„U-humm!“ sagði Dan
og kinkaði kolli. „Nú tökum
við fyrir morð. Hvernig var
Bcnning myrtur? Byssuskot
hefði heyrst. Strikum út
byssuskot. Ekkert blóð
snjónum, nokkurs staðar.
Strikum út hnífstungu. Þá
er eftir, hvort hann hafi ver-
ið laminn í höfuðið eða
kvrktur. Engin verkum-
merki eftir stympingar,
nokkursstaðar. Og enginn
maður er kyrktur án þess
að því fvlgi stympingar. Mér
dettur í hug, að einhver hafi
lamið haim í höfuðið, —
setið fj'rir honum í sund-
inu hjá pósthúsinu, og lam-
ið hann með lurk.“
„En hvar gæti sá hinn
sami hafa falið líkið ?“
spurði Dick Spruance.
„Þurfum að reyna fyrir
okkur enn,“ sagði Dan með
ákafa. „1 fyrsta lagi: í jörðu
er nú að minnsta kosti
tveggja feta djúpur klaki.
Engum mvndi detta i hug að
leggja í að grafa gröf i
frosna jörð.“
„IJvernig reiknarðu það
út, að búið sé að grafa
hann?“ spurði Dick.
„Eg fer ekki þá leið,“ svar-
aði Dick. „Eg liugsa mér, að
ckki sé búið að jarða hann,
en að það standi til.“
„Hvernig kemstu að þeirri
niðurstöðu?“ spurði Cooper.
„Og eg segi eins og Dick,
Iivar getur morðinginn fal-
ið líkið ?“
„Timmy Castigan hefir
upplýst það, að frá sér hafj
verið stolið reku og haka,
úr geymsluskúr, í gærkveldi.
Húgsum okkur, að líkið hafi
verið falið, og að morðiginn
hafi ekki átt reku. Þá er að
leita fyrir sér, hvar likið er
falið —“ Dan kveikti í „tað-
sterti“ og var hugsi.
„Hann hefði getað . falið
það í heystakki,“ sagði Dick.
„Strikum út heyslakkinn.
Engum morðingja myndi
delta i hug að fela lík í sín-
um eigin hevstakki, og svo
er að athuga það, að Benn-
ing var 185 pund. Erfitt að
bera. þann þunga upp rimla-
stiga.“
„En í saginu við sögunar-
mylluna?“ varð Cooper að
orði.
„Kemur ekki til mála.
Sagið er gaddfrosið og und-
ir snjó. Það er eiginlega að-
eins einn staður i öllum
bænum, sem ekki er hægt
að strika út.“
„Hvaða staður er það,“
gullu við ýmsir áheyrend-
urnir.
„Undir áhorfendapöllun-
á gamla íþróttavellinum.
Rykio þár ér þurrt eins og
púður qg laust eins og aska.
Auðvéít er að grafa þar
Gæti trúað að Clibby myndi
finna líkið þar, og sennilega
gæti liann gi-ipið morðingj
ann þar lika, þegar hann
kenxur til að grafa líkið, ef
þar væri settur vörður
„Hver hugsarðu þér að
hafi framið glæpinn, Dan?“
spurði Dick.
„Þarf að reyna fyrir mér,
til þess að geta svarað því,“
svaraði Dan. „Meira en
helmingur bæjarbúa hefði
viljað mjæða Benning. Strik-
um út alla þá sem voru á
bænasamkomunum á mið-
vikudagskvöld. Strikum út
þá sem voru á fundi í Odd-
Fellow stúkunni. Strikum
þá út líka, sem sátu við pók_
er í bakherherginu hjá Hen-
ry, um kvöldið, og strikum
þá út sern' voru á hanakapp-
leiknum í hesthús-hlöðunni
hjá Joke. Strikum út alla,
sem «iga reku.
„Þá eigum við aðeins eftir
eitthvað fimm menn. Strik-
um út Roads lögfræðing.
Hann á enga reku að visu,
1 en hann gistir á gistihúsinu.
Strikum út Hunt gamla,
sem er svo gigtveikur, að
hann gæti engan mann rot-
að. Strikum ennfremur út
Lavinny Pallisin, gamla
hrófið, sem er að verða kar-
læg. Og loks strikum við út
Parson White, þó að hann
eigi enga reku, en hann
liggur fyrir dauðanum í
Hver
er
þá
um
beið
lungnabólgu
eftir?“
Dan litaðist
svars.
„Eftir er Aboo-Ben Ad-
ams, er það ekki? svaraði
liann sér svo sjálfur. „Hann
á enga reku og myndi ekki
moka, þótt hann ætti spaða.“
„Þetta er dálítið alvar-
legt, að ákæra tiltekinn
mann fyrir morð,“ varð
Cooper að orði, „án þess að
hafa nokkrar áþreifanlegar
sannanii’. Hvernig reiknar
þú það út, að Aboo sé morð-
inginn? Hann skuldaði Ben-
ning aldrei neitt — Benning
hefði heldur aldrei lánað
honum túskilding .»Eg veit
um það.“
„Skuldaði honum ekkert,
það er rétt,“ sagði Dan. „En
eg hefi lieyrt sagt, að Aboo
hafi einu sinni gefið út ávís-
un, sem eklci var undirrituð
réltu nafni. Heyrði líka
sagt, að Benning hefði
eignast þessa ávísun, og
slundum sagði Benning að
fölsk ávísun væri betri en
ió|fölsuð. Strikum út alveg
niður að Aboo.“
Litli skopni maðurinn
kej'pti tvo vindla i viðbót,
kveikti í öðrum þeirra og
sagði: „Þið getið sagt Clibby,
að eg hafi strikað út í'dæm-
inu og ráðið gátuna hans. Eg
kem svo seinna til þess að
sækja verðlaunin.
Um kvöldið fór Clibby
sýslumaður út með tvo lög-
regluþjóna, og fundu þeir
lík Bennings falið undir á-
horfendapallinum, földu sig
siðan á: bak við limburhlaða
og biðu. Það stóð heima, að
Aboo-Ben Adams kom þang-
að litlu síðar og tók að grafa.
Var hann þá handsamaður.
Hann reyndi að flýja, en þeg-
ar þeir náðu honum, játaði
hann, að hann hefði árum
saman greitt Benning stór-
fé vegna hinnar fölsuðu á-
vísunar. Hann liefði setið
fyrir honum í sundinu hjá
pósthúsinu, er hann áttil von
á honum á leið til skrifstof-
unnar og lamið hann í höf-
BÆIAEFSETTIR
Næturlæknir
er í Læknavarðstofunni, simé
5030.
Næturvörður
er i Lyfjabúðinni Iðunni.
Næturakstur
nótt annast bst. Hreyfill, simi
1633.
Hclgidagslæknir
er Bjarni Jónsson, Reynnneí
58, sími 2472.
SundhölII Reykjavíkur
verður lokuð á inorgun og mánu-
dag.
Messu á morgun.
Dómkirkjan: Messað kl. 11 f. h.
Sira Bjarni Jónsson.
Fríkirkjan: Messað kl. 2 e. h.
Sira Árni Sigurðsson.
Frjálslyndi söfnuðurinn: Mess-
að kl. 11 f. h. Sira Jón Auðuns.
Fólk er beðið að athuga að messu-
timinn er breyttur.
Fríkirkjan í Hafnarfirði: Iívöld-
söngur í Fríkirkjunni annað
kvöld kl. 8,30. Sira Jón Auðuns.
Hjónaband.
Gefin verða saman í hjónaband
í dag, af sira Jóni Auðuns, Árn-
heiður Elíasdóttir og Guðmund-
ur Þórðarson skipstjóri. Heimili
þeirra verður á Lindargötu 22.
Útvarpið í kvöld.
15.30—16.00 Miðdegisútvarp.
19.25 Hljómplötur: Samsöngur.
20.20 Upplestur: „í helgidómin-
um“, smásaga eftir Selmu Lager-
löf (Arndís Björnsdóttir leik—
kona). 20.45 Einsöngur (Roy
Hickman). 21.05 Upplestur: Unv
Fljótsdalshérað, bókarkafli eft-
ir Gunnar Gunnarsson skáld (Eni-
il Björnsson stud. theol.). 21.30
Lúðrasveit Reykjavíkur leikur
(Albert Klahn stjórnar). 22.05
Danslög. 24.00 Dagskrárlok.
uðið með spitukubb, en sið-
an dregið likið á sleða til í-
þróttavallarins.
Bæjarblöðin gerðu sér mat
úr þessu máli. Þau kölluðu
Dan Brock Scherlock Holm-
es staðarins og birtu mynd-
ir af honum. Þauí skýrðu frá
því, hvernig hann hefði
reiknað dæmið, og „strikað'
út“ þangað til hann leysti
gátuna.
„Þetta var svei mér lag-
lega gert hjá þér,“ sagði 'eg
þegar eg var búinn að kaupa
handa honum nokkra bjóra
og v’HUlla. „Eg var þarna
staddur, þegar þú varst að
reikna dæmið, og eg fylgdist
með í því frá uppliafi til
enda, en þó eru fáein atriði,
sem eg skil ekki almenni-
lega þegar eg er að rifja
dærnið upp í huganum. Mér
þætti vænt um, að þú vildir
segja mér nákvæmlega aft-
ur, hvernig þú styttir og
strikaðir út.
„Þetta er ekki annað en-
reikningur, eins og okkur
var kendur hann í skólan-
um,“ sagði Dan. „Ekkert
annað en vísindi og rök. En
okkar á milli sagt, — eg veit
það fer ekki lengra og kemst
ekki í blöðin, — þá sá eg
Aboo, þegar hann var að
draga Benna á sleðanum lil
líþróttavallarins, um mið-
nætli þessa nótt, en eg vildí
ekki láta kelli mína komast
að því, að eg hefði setið við
póker svona seint á kvöldi.
Beztu úrin
frá
BARTELS, Veltusundi.