Vísir - 17.07.1945, Qupperneq 2

VISIR
, Þriðjudafflnn 17. júlí 1945
Jóif/f.v €m u dfff ff n tisstpm r
Hvað merkir spádóms-
dagurinn 2. ágúst n.k.
Næsti spádómsdagur.
Senn líður að einum þeirra
•daga, sem greinilega er merkt
nr á „almanaki“ pýramídans
mikla í Egiptalandi. l’cssi
dagur er 2. ágúst næstkom-
andi. 1 greinum þeim, sem ég
hefi skrifað í „Vísi“ við og
við síðustu þrjú árin, um
tímatalsspádóma pýramídans
mikla, hefi ég margsinnis
hent á þær fjórar merkis-
■dagsetningar, sem pýramíd-
inn sýnir á árunum 1944 og
1945 og skrifað all-rækilega
um þrjár þeirra áður. Allt
v ar þetta skrifað og kunngert
miklu fyrr en þessir dagar
runnu upp, svo ekki var um
neinar „ágizkanir“ að ræða,
■og í sumum tilfellum hefir
þetta reynzt svo einkennilegt,
að þó „hinir þrír stóru“ væru
jafnvel búnir að ákveða ann-
an dag cða daga til fram-
hvæmdar heimssögulegum
atburðum, hefir veður .eða
annað hamlað aðgerðum, {>ar
til hinn tiltckni tími var kom-
inn. Svo var það t. d. 6. júní
1944. Mörgum, sem áður
voru „vantrúaðir“ —-,og það
nð vonum —, finnst því nú
sem fulisannað sé eitthvert
samband milli „dagsetninga“
pýramídans og alburða yfir-
.standi tíma.
Þegar á árinu 1943 benli
ég á það, að samkvæmt spá-
dómum Pýramídans mikla
mundi tímabilið frá 7. júní
1944 til 2. ágúst 1945 vcrða
mjög þýðingarmikið fyrir
Evrópuþjóðirnar. Ég hcnti á
tilgátur ýmsra pýramída-
fræðinga í því sambandi og
hefir sumt af þeim tilgátum
sýnt sig að vera rétt, en ann-
að rangt, eins og gengur og
gerist.
Merkilegar „tilviljanir“.
Hér er því rélt að rifja
stuttlega upp þær þrjár mjög
merkilegu dagsetningar Pýra-
mídans mikla á þessu tíma-
hili, sem nú eru liðnar.
Hin fyrsta þessara var 6.
—7. júní 1944. Þetta var sú
dagsetningin, sem vakti menn
hæði hér á Islandi og í liin-
um cngilsaxneska heimi til
umhugsunar um að hér hefði
átt sér stað „mcrkileg tilvilj-
un“, eins og það var nefnt þá
af flestum.
Það hafði verið sagt fyrir,
að þessi dagur — G.—7. júni
1944 — yrði hinn merkileg-
asti og ýmsu um það spáð,
hvað þá mundi gerast. Það
reyndist líka svo, að þetta
varð einn þýðingarmesti dag-
ur styrjaldarinnar og aug-
Ijósasti merkisdagur hennar,
— innrásardaguririn mikli
i Normandí —D-dagurinn
svo kallaði. Til marks um hve
merkur hann var talinn jafn-
vel hér á Islandi má nefna
það, að siðan þann dag hafa
morgunfréttir .verið sagðar
hér í íslenzka útvarpinu. Um
þessa dagsetningu verður
ekki deilt, til þess varð hún
allt of áberándi.
Næsta dagsetning var 5.
nóvember 1944. Eins og ég
Jónas Guðmundsson hcfir nokkurum sinnum skrifað grein-
ar hér í Vísi um heimspólitíska framtíð, og hafa greinar þess-
ar vakið mikla athygli og mikið umtal almennings. Að þessu
sinni skrifar hann um 2. ágúst næstk. og hvað sá dagur kann
að bera í skauti sínu.
gerði grein fyrir í tveim
greinum í „Vísi“ í janúar s.l.
varð 5. nóvember hvergi
nærri eins áberandi merkis-
dagur og 6.-7. júní 1944
hafði reynzt. Hinu her þó
elcki að neita, að 5. nóvem-
her varð að ýmsu leyti mjög,
athyglisverð dagsetning, þeg-
ar betur er aðgætt, og ennþá
liggja ekki fyrir þær upplýs-
ingar, sem þarf i því sam-
bandi. Þann dag hafði Rúss-
um tekizt að svipta Þjóðverja
síðasta bandamanni þeirra,
Ungverjalandi. Þann dag var
það og, sem Hitler raunveru-
lega var steypt af stóli og
Himmler tók við í því skyni
aS fá sérfrið við Rússa, þó að
sú tilraun tækist ekki. Hitler
liefir aldrei síðan komið fram
á sjónarsviðið, svo sannað
verði, og yfir æfi hans síð-
ustu mánuðina og endalok-
um hans hvílir slík hula enn-
þá, — þótt allir nánustu sam-
starlsmenn hans hafi náðst
—-, að furðu sætir. Verður
þetta ekki upplýst til fulls
fyrr en réttarhöldin hafa far-
ið fram yfir nazistaleiðtog-
unum, ef þetta reynist þá
ekki of viðkvæmt mál til þess
að almenningur fái nokkuð
um það að vita fyrst um sinn.
Merkilegustu tíðindi þessa
dags (5. nóv.) voru þó vafa-
laust þau, að þann dag lét
„galliski haninn“ greinilega
til sín heyra, en það sagði
Karl Marx, hinn mikli spá-
maður kommúnismans, að
væri fyrirboði mikilla tíð-
inda, þegar sá „hani“ galaði.
„Galliski haninn“ er Frakk-
land, og það var einmitt þann
Jdag — 5. nóv. 1944 —, sem
það varð fyrst ljósf öllum
Iheimi, að hinar svonefndu
' skæruhersveitir hernumdu
landanna voru fyrst og
'fremst kommúnistiskur her,
sem starfaði í þjónustu Rússa
að mestu leyti. Allt, sem síð-
an hefir gerzt, sannar, að
þetta „hanagal“ var næsta at-
hyglisvert.
Þriðji merkisdagurinn var
4.—5. marz 1945. Hann er
flestum enn í fersku minni,
{)ví að dagana 5.—7. marz
brutust Engilsaxar austur yf-
ir Rín, með nærri dularfull-
um hætti, svo þá daga hófst
lokaþátturinn i hruni Þýzka-
lands. Hinn 5. marz gerðist
það og,-að Bandaríkin boð-
uðu til San Franciscó-ráð-
stefnunnar, sem leggja átti
grundvöllinn að nýrri heims-
skipan, nýju alheimsbanda-
lagi. Þann dag tóku Banda-
ríkin við forystuhlutverki
sínu hjá lýðræðisþjóðum
heimsins.
Frekar verður þetta nú
ekki rakið hér, enda nægir
þetta til þess að sýna, hversu
vel gengur eftir það, sem tek-
izt hefir til þessa að lesa úr
þessu merkilega, gamla dul-
máli, sem varðveitt er í pýra-
mídanum mikla.
Blikur á lofti.
Fjórða og síðasta dagseln-
ingin á þessu umrædda tima-
bili er 2. ágúst 1945. Ýmsar
tilgátur hafa verið uppi um
það, hvað þá mundi gerast,
og mun ég víkja að þeim síð-
ar. En mjög er það athyglis-
vert, að nú eru einmitt ýmis
þau teikn á lofti, sem ótví
rætt benda til þess, að mikil
tíðindi séu í nánd, og e. t. v.
verði það einmitt í byrjun
næsta mánaðar, sem upphafs
þejrra megi vænta
Nú er hafinn fundur
hinna „þriggja stóru“, —
Churchills, Trumans og Stal-
ins —, í Berlín, og mun sá
fundur verða hinn örlagarík-
asti fyrir allt mannkyn.
Margar blikur eru nú í
lofti, þó svo heiti sem friður
sé á kominn í Evrópu. Sann-
leikurinn er sá, að þar er eng-
inn friður ennþá, og í öllum
löndum meginlandsins, að
undanteknum Svíþjóð og
Sviss, og Rússlandi sjálfu,
ríkir nú raunverulegt bylt-
ingarástand. Engin ríkis-
stjórn í neinu þessara landa
landa er sjálfráð gerða sinna.
Jafnvel hjá hinni vel mennt-
uðu dönsku þjóð er bylting-
arástand ríkjandi, og senni-
lega brýzt það ekki út af því,
að brezkur og bandarískur
her er í landinu, sem hindr-
ar það. öll lönd, sem Rússar
háfa „frelsað“, eru lokuð
lönd og búa við harðstjórn
og kúgun. I Frakklandi er
enn öngþveiti, svo og á Italíu.
Hér við bætist svo, að hungr-
ið biður við bæjardyrnar,
])egar haustar að, og hinar
alvarlegustu viðvörunarradd-
ir eru uppi um að drepsóttir
kunni að geta brotizt út þeg-
ar minnst varir. Fundur „þre-
menninganna“ mun fjalla um
þessi miklu vandamál. Hann
mun m. a. færa þeim Church-
ill og Truman heim sanninn
um það, hvort þeim „óbrotnu
og æruverðu markmiðum“
Verður fyrst um sinn náð,
sem vöktu fyrir Bandaríkja-
mönnum og Bretum, þegar
þeir fóru í stríðið.
Barómet Engilsaxa.
Hið pólitíska „barómet“
Engilsaxa hefir verið frekay
ókyrrt síðan „friðurinn“ kom
9. maí s.l. Þó það hafi sjald-
an fallið niður undir „storm“
síðustu vikurnar, er það sí-
fallandi, þrótt fyrir alls konar
tilraunir til að láta allt líta
vel út á yfirborðinu.
Anthony Eden „veiktist“
mjög-skyndilega eftir árekst-
urinn við Rússa í San Fran-
ciscó út af Póllandi. Nú ér
hann í hröðum bata og kom-
inn til Berlínar. Þessi veikindi
Edens munu síðar verða köll-
uð „pólitískt kvef Edens nr.
2“ (kvef nr. 1 fékk hann út
af Abyssiníumálunum á upp-
gangsdögum Mussolinis). Hið
atliyglisverða ,.sumarfri“
Churchills í FTakklandi „rétt
við landamæri Spánar“, er
vafalaust ekki heldur alveg
ópólitískt frekar en „kvef“
Edens. Þá er og Simla-ráð-
stefnan, sem nú er farin út
um þúfur mikið áhyggju-
efni með Bretum. ♦ En
þó barómet Breta sé „óstöð-
ugt“, er þó enn meiri „hi'eyf-
ing“ á Bandaríkjunum. —
Roosevelt-mennirnir fara nú
hver af öðrunx úr embættum
þrátt fyrir yfirlýsingu Tru-
mans forseta um, að hann
ætli sér að framfylgja stefnu
Roosevelts i utanríkismálum.
Stettiníus er hættur sem ut-
anríkisráðherra. Hans síðasta
verk þar var að „hætta við-
ræðum“ við Molotov. Hai'ry
Hopkins, einkafidltrúi Roose-
velts og sá maður, sem tal-
inn er hafa mesta þekkingu
á Evrópumálefpum, „veikt-
ist“ skyndilega eftir lieim-
komuna fi'á Moskva, þar sem
hann m. a. vann það afreks-
verk, að koma fótunum und-
ir nýja, pólska bráðabirgða-
stjórn, sem er skipuð að %
fulltrúum Stalins, að % full-
trúum Churcliills, en að eng-
um liluta fulltrúum þeirra
Pólverja, sem alla tíð hafa
barizt fyrir fi'elsi Póllands —
þ. á m. öllurn pólska hemum
— sem öll árin hefir barizt
með Bretum og Bandai'íkja-
mönnum og uppsker nú þessi
„sigúrlaun“. Það hefir marg-
ur oi'ðið lasinn af minna
„erfiði“.
Þá mun og Morgenthau
fjármálaráðherra fara frá á
næstunni, en liann hefir ver-
ið mestu ráðandi unx láns- og
leiguviðskiptin, og má þvi
búast við breytingu einnig á
því sviði.
Athyglisvei'ðasta breyting-
in er þó e. t. v. sú, hver val-
inn hefir verið utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna. Sá heit-
ir James Byrnes og var lengst
af önnur liönd Roosevelts
forseta, en eftir för þeix'ra til
Jalta hvarf Byrnes úr þjón-
xxstu Roosevelts vegna ágrein-
I ings, seixi aldrei hefir þó ver-
ið skýrt frá af hverju staf-
aði. Állt bendir þetta og ótal-
nxargt fleii’a, sem hér er ekki
talið —- til þess, að meiri-
háttar breytingar muni verða
á utanríkispólitík Bandaríkj-
anna, og þá að líkindum
einnig Breta, hver svo sem
sú breyting verður.
Drekinn vaknar.
Nú fyrst eftir 10 ái'a styrj-
öld við Japan hefir forystu-
maður Kínverja, Chang Kai-
Shek, í fyrsta sinn boðað, að
nxikill kínverskur her, búinn
nýtízku vopnum, sé tilbúinn
til að hefja sókn. Þennan her
hafa Bandaríkjamenn búið
að öllu leyti og æft. Jafn-
framt fer forsætisróðherra
Kínverja, Sung, til Moskva
til viðræðna við Stalin, og á
sama tíma er lxinn „trúi þén-
ax'i“ kommúnista, forsætis-
ráðherrann í Sovét-Mongólíu
— héraði því í Kína, sem
komnxúnistar hafa lagt undir
sig — kallaður á fund Stal-
ins. Enginn efast um, að unx-
ræðuefnið er Mansjúría, sá
hluti Kínaveldis, senx Japan-
ar tóku af Kínvei'jum og vai'ð
upphaf ófi’iðarins þeirra í
nxilli, og hafa hagnýtt síðan
og reynt að gera að japönsku
laixdi. Kommúnistarnir, sem
stjórna Sovét-Mongólíu, hafa
neitað að taka þátt í þjóð-
þingi því, senx Chang Kai-
Shek hefir kvatt saman 12.
nóvember í haust. Er engiixn
vafi talinn á því leika, að
Rússar standi á bak við þá
ixeituxx. Hvérjum þeim, senx
unx þessar mundir les amer-
ísk hlöð, getur ekki blandazt
liugur um það, að í brjóstunx
Ameríkumanna leynist all-
mikill kviði yfir þvi, hvernig
xnálum nxuni skipast í Aust-
jur-Asíu. Þeir skilja nú æ bet-
ur, að fi'anxtíð mamxkynsins
jgetur alveg oltið ó því, hvað
ofan á verður i málefnum
Kina. Iíína er stæi’sta —
fólksflesta — X’íki heimsins.
Þar býr elzta menningarþjóð
veraldar, að vísu í niðurlæg-
ingu eins og er, en hún er
nú að vakxxa, og þegar hún
fær vopn í hönd, nxun hún
fyrst finna til lxiixna miklu
krafta sinna. Japanir lxafa
vakið kínverska „drekann“,
og þegar hann hefir þurrkað
stírurnar úr augunum, er
ekki víst, að hann verði neitt
lamb að leika við. Bandaríkin
liéldu enga „sigurhátíð“ þarin
9. nxaí, þau vissu að nxeðan
örlög Kína eru ekki ráðin,
verður enginn friður lxér á
jörðu. Þau vita, að e. t. v. er
aðalhættan þar.
Kannske var Evrópustyrj-
öldin forleikur að margfalt
stórkostlegri hildarleik, sem
franx færi i Aseíu, og eftir
fram færi í Asíu, og eftir
ver leildn en Evrópa er nú?
Alir vona að svo verði ekki,
en unx það veit enginn ennþá.
Flestir munu þó liafa það á
tilfinningunni, að nxikil tíð-
indi séu enn eftir. Og víst er
um það, að allir spádómar
fyrri tíma unx yfirstandandi
timabil telja enga verulega
breytingu til batnaðar um að
ræða fyrr en 1948 og engan
varanlegan frið fyrr en 1953
—1954. Hér þarf þó ekki
endilega að verða um nýja al-
heimsstyrjöld að ræða, í
þeim skilningi, senx er
lagður í það orð, en víst er
unx það, að nxjög stórkostleg
pólitísk ótök eru framundan
og byltingar yfirvofandi í
mörgum löndum.
Skuggi Rússlands.
Pólitík Rússa er „stöðugri“
á alla lund en pólitík Breta
og Bandaríkjamanna. Þeir
vinna öfluglega að því bak
við tjöldin og gegnum sendi-
Framh. á 6. síðu