Vísir - 03.09.1945, Blaðsíða 3

Mánudaginn 3. september 1945
■' • ■ • •'-L •' - • V* -i 1 1 11 I
V I S I R
Rafraagnsknúnar HAKKAVELAR fyrir kjötverzlanir, hótel o. fl. ; HRÆRIVELAR fyrir bakarí o. fl. ’ KAFFILÖGUNARVÉLAR fyrir hótel og veitingastofur. HeildversluniwB ÆLLFAl I Icilllcil sllUSiílU. SlIIlí 3012, Hurðarpumpur Tvær tegundir nýkomnar. Luwlvig StfÞi'w

Hlargföldunar- og samlagningarvélar HeiÍdverslun in Jk FÆ Hamarshúsinu. — Sími 5012.

Stíla btek wwr • fynrhggjandi. — -j i Innkaup li.fi. Hverfisgötu 21. Sími 5051.

Hvöt sjálfstæðiskvennafélagið fer skemmtiför upp í HvalfjÖrð, miðviku- daginn 5. þ. m. (farið verður að Saurbæ og Ferstiklu). Takið með ykkur berjaílát. Allar nánan upplýsingar hjá Maríu Maack, Þmgholtsstræti 25, sími 4015, og Guðrúnu Ölafsdóttur, Veghúsastíg 1, sími 5092. FERÐANEFNÐIN. Tvær stúlkur óskast á Matsöluna Berg- staðastræti 2. Hátt kaup og húsnæði. Sigrún Pétursdóttir, Bcrgstaðastræti 2. Sigurgeir Sigurjónsson hæstaréttarlögmaður. Skrifstofulími 10—12 og 1—6. Aðalstræti 8. — Sími 1043.

Byggingar- menn! Til sölu góður skúr járn- varinn, 3x5 metra, uppi- stöður og klæðning o. m. fl. Til sýnis á Hálsveg 16, Kleppsholti, í dag og á morgun.

Alm. Fasteignasalan (Brandur Brynjólfsson lögfræðingur). Bankastræti 7. Sími 6063.
Einhieyp kona
óskar eftir einu til tveim-
ur herbergjum og edlhúsi
eða eldunarplássi, helzt
sem fyrst. Ákjósanlégt hjá
rosknu fólki. Smávegis
hjálp innivið gæti komið
til greina. —- Fyrirfram-
greiðsla mánaðarlega. —
Uppl. f síma 4634.
Unglingsstúlka
óskast í húð strax. Tilboð
með upplýsingum sendist
afgreiðslu Vísis, merkt:
„RV—STRAX“
Píanékennsia
hefst aftur þ. 15. sept. n.k.
Nýir nemendur gefi sig
fram sem fyrst.
ANNA RAGNARS,
Víðimel 50. Sími 5509.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Aðalstræti 9 - Sími 1875
„En vér eigum meira en málið sjálft; vér eigum
bókmenntir ritaðar á þvi að fornu og nýju. Litum á
fornrit vor, Eddurnar, Noregskonungasögur, Fotn-
aldarsögur Norðurlanda, og allar íslendingasögur. Er
nokkur sá, sem þekkir þessar bókmenntir til hlítar,
svo dauður úr öllumi æðuni, að hjartað berjist ekki í
brjósti hans, þegar á þær er minst? Eg fyrir mitt
leyti verð að segja, að eg get skilið, að sú stund komi
einstöku sinnum yfir menn, að þeir verði „leiðir á
öllu — utan íslendingasögum“, eins og skáldið kvað;
en þégar þeir eru orðnir leiðir á þeim líka og meta
þær einskis, er eg hræddur um, að menn séu orðnir
leiðir á lifinu sjálfu, og dóm þeirra manna met eg
einskis. Því hvað er það, sem þessar sögur og kvæði
leiða oss fyrir hugskotssjónir? Er það ekki hugsana-
og tilfinningalif og athafnir manna, sem sköruðu fram
úr að þreki og einurð, manna; sem höfðu glögga sjón
á því, sem einkennilegt var i fari sjálfra þeirra og
annara manná, sem lifðu á sínar spýtur og hirtu aldrei
þótt þeir byndi eigi bagga sina sömu hnútum og sam-
ferðamenn, mgnna, sem höfðu þrek til að lifa, þó eht-
hvað blési á móti, en þorðu þó að horfast í augu yið
dauðann? Og hefir það ekki einmitt á öllum öldúm
verið viðleitni mannsandans, að læra að þekkja sjálf-
an sig, grafa fyrir rælur ástríðanna, leita uppi Köldu-
kvislarbotna hatursins, gæta að því, hvernig neisti
kærleikans glæðist og verður að björtu báli þvi meir
sem örlögin blása á móti? Og hvar er betra tækifæri
til að temja sjón vora í þeim efnum, en einmitt í forn-
sögum vorum?
„Hverr er sá maðr, er fjórir ganga fyrri, fölleitr ok
skarpleitr ók glottir við tönn ok hefir öxi reidda þm
ÖXl?“ •>->
Það var Skarphéðinn.“
•Dr. Guðmundur Finnbogason.
„Það hefir verið sagt, að þreyttur
hugur geti orðið leifiur á öllu nema
lestri Islendingasagna. Þetta cr hið
. mesta sannmæli. Stílhnn er víða fagur,
þróttmikill og mærðarlaus, og efnið olt
stórfenglegt og áhrifamikið. Þó eru sög-
urnar dular af kÖstum sínum, eins og
flest snilldarverk eru; þær verða að at-
hugast ítarlega, ef njóta skal þeirra að
fullu. Við gétum lesið þær sem börn,
unglingar og fullorðnir menn, og alltaf
liafa þær eitthvað að bjóða, scm er við
hvers manns hæli; þær eru frjósamar,
eins og íslenzku túnin, og ótæmandi
sem hafið. Myndir þcirra af niannlíl inu
eru sígildar eða ævarandi, þær blikna
aldrci þó aldir líði.“ (Skinfaxi XVII.
ár, l)ls. 103).
Þetta eru ummæli merkra manna um
alþýðuútgáfú Sigurðar Kristjánssonar
íif Islendingasögunum. En liún cr enn
í dag trú hinum upphaflega tilgangi
sínum, sem er að sjá yður fyrir vand-
aðri og ódýrri útgáfu af Islendinga-
sögum.
4