Vísir - 27.09.1945, Blaðsíða 2

2
V 1 S I R
Fimmtudaginn 27. september 1945 ■
• ©
fl
Nokkui’t umtal'og blaða- „stýra ekki aftur á bak“(sic), ekki krafizt í því efni. Það
skrif hafa orðið út af óhöpp- J af því að hann sé svo oft bú
um íslenzkra flugmanna und-'inn að „stýra áfram“! Furð-
anfarið, 1). á m. nú síðast um'ar mig satt að segja á því,
atvik það, sem fyrir kom í'að jafn gegn blaðamaður og
sambandi við brezku flugsýn-1 V.S.V. skuli birta annan eins
inguna á laugard. annan eð þvætting og þetta í sínum
var, er „Grumman“-flugbát' annars ágætu og víðlesnu
Loftleiða hvolfdi í lendingu dálkum.
á Skerjafirði. Nú hefir Alþ'bl. j Annars er það svo sem ekk-
(Hannes á horninu), ásamt.ert einsdæmi, hvorki hér á
einhverjum nafniausum landi eða erlendis, að flug-
,.bréfritara“, fundið köllunjvélúm hvolfi í lendingu, ým-
hjá sér til þess að gera þetta ist af óviðráðanlegum ástæð-
atvik að umtalsefni, en ekki um eða ekki. Hafa þó erlend-
tekizt hönduglegar en svo, að is verið gerðar ýmsar örygg-
er ekki hægt að gera þá kröfu
til flugmanna fremur en
annarra dauðlegra manna,
að' þeir séu óskeikulir.
Það er miskilningur, að
„járnagi“ sá, sem blað-
ið heimtar yfir íslenzka
flugmenn, myndi nokkru
breyta til aukins öryggis i
þessum efnum. Flugmaður-
inn á sjálfur líf sitt og far-
þeganna í hættu þegar hann
er að flugi, og er það honum
að sjálfsögu hið mesta að-
hald, sem um getur verið að
bæði er farið rangt mcð, um isráðstafanir í því sambandi, ræða. Blaðaskammir eru þar
lenzku flugmannastéttinni al- halda o. s. frv. Sömuleiðis í mesta máta, að enginn
niennt, á svo óviðeigandi þurfa bátar og önnur björg- flugmaður, sem eitthvað
hátt, að ekki má kyrrt liggja. unartæki að vera til taks á hefir orðið á í flugi, fái
Nú er í sjálfu sér ekki ó- slíkum stöðum, ef út af ber. framar að stjórna flugvél.
cðlilegt, að blöð láti mál sem Var það hið mesta happ, að Mun það og fátjtt að flug-
þetta til sín taka, meir cn hinn brezki bátur skyldi vera menn, sem lengi hafa verið
hingað til hefir tíðkazt. En þarna nærstaddur, og svo vei að starfi, hafi aldrei orðið
þar sem hér er um viðkvæm skyldi til takast um mann- fyrir óhappi sem strangt tek-
mál að ræða í'yrir alla aðila, björg og raun har vitni um. ið megi telja til mistaka. Fer
ber mjög að gjalda varhuga En J)ess má þá líka geta, að því svo fjarri, að slíkt sé
við hvatvíslegum dómum og haft er fyrir satt, að mann- yfirleitt látiðvarðamissi rétt-
fullyrðingum, eins qg því björgin hafi einnig verið inda, að mörgum þykir meira
miður koma fram í skrifum snarræði flugmannsins að öryggi að fljúga með hæfum
Alþbl. Gegnir furðu, að blaða- þakka, er hann setti hreyfl- flugmanni eftir en áður, þar
menn eins og H. á h., sem ana á fulla ferð á réttu sem ætlað er, að honum haf'i
vandir eru að virðingu sinni augnabliki, og afstýrði því orðið víti til varnaðar. En
og strangir í dómum, skuli þannig, að vélin styngist í að sjálfsögðu fer slíkt mjög
hlaupa eftir staðlausu fleipri kaf. Hefði þetta að líkindum 'eftir atvikum, og itrekaðar
ómerkra „bréfritara“, sem bjargað vélinni, ef betra misfellur í starfi eiga vitan-
auk þess ,af einhverjum ann- hefði verið i sjó og vélin létt- lega að varða réttindamissi
arlegum ástæðum vilja ekki hlaðnari. Því má bæta við, að fullu.
eða þora fram í dags- að hinir miklu skemmdir vél-1 En það alvarlegasta við
ljósið. Þó skal engan veginn arinnar stöfuðu að minnstu skrif Alþbl. er það, að nieð
(iregið í efa, að persónulega leyti af því, að henni hvolfdi, þeim er verið að koma inn
gangi blaðamannjnum gott heldur af hnjaski því, er hún hjá fólki vantrú á hæfni flug-
eitt til með þessum skrifum, varð fyrir eftir það, og semjmanna okkar almennt. 1
enda hefir hann boðið rúm ekki var flugmanninum um greininni eru rakin óhöpp
í blaðinu til andsvara, ef ósk- að lcenna. Iþau, sem orðið hafa á flug-
að yrði. i En þótt það væri rétt, sem 'vélum beggja flugfélaganna
Áður en eg kem að aðalefn- út af fyrir sig skal engan veg- jí sumar, og þvínæst ályktað:
inu, vil eg, að gefnu tilel'ni, inn fortekið, að um einhver „Maður fer að verða hrædd-
víkja lauslega að atviki þessu mistök hafi verið að ræða hjá Jur að fljúga með íslenzkum
á Skerjafirðinum. í téðufn flugmanninum, er hann varð flugmönnum“. Auðvitað er
skrifum er því slegið föstu, að of seinn að taka hjól vélar- 'sjálfsagt fyrir hinn lífhrædda
um „megna vanrækslu og al- innar upp, þá skiptir megin-1„bréfritara“ að eiga ekkert
hugunarleysi“ sé að ræða hjá máli, að gera sér grein fyrir slílct á hættu, ef liann hefir
flugmanninum. Ekki er þó hvort þau mistök hafi staí'að þá nokkru sinni þorað að
vitað hvaðan greinarhöfuiu!- af kunnáttuleysi eða vanhaifni' stíga upp í flugvél. En hitt
um kemur ])essi speki, enda flugmannsins, eða af augna-'er verra, að með ])essum
hýst eg ekki við, að þeir hafi, bliks yfirsjón, sem alla menn skrifum er sveigt að flug-
'um fæti. Þrátt fyrir það, að
jflugherinn hefir haft hér
J ágæta flugvelli, stórar nj’-
1 tízku vélar með öllum full-
komnasta öryggisútbúnaði,
og úrvals flugmenn, sem
liingað voru valdir sérstak-
lega, þá liafa samt orðið
hér mörg slys, meiri og
minni, á vegum flughersins.
Að vísu hefir slíkt af hernað-
arástæðum verið látið fara
leynt, en er þó varla neitt
leyndarmál lengur, enda er
sjón sögu rílcari, ])vi auk
margra slysa hér á flugvell-
inum, liggur brakið úr flug-
vélunum upp um öll fjöll,
bæði um Reykjanes og víðar.
Manntjón mun þó ekki hafa
orðið að neinu ráði. Og eng-
um kemur til hugár, að
efast um hæfni hinna ágætu
flugmanna hersins. En þá cr
heldur ekki rétt, að áfellast
íslenzka flugmenn um of,
þótt einnig þeim verði stöku
sinum óhöpp á í starfi. Sann-
anlegt er að flugmenn okkar
hafa þaú próf og starfs-
menntun, sem fyllilega er
sambærilegt við það, sem
krafist er erlendis, og vel það
að eg ætla. Hafa þeir og getið
sér hið bezta orð crlendis,
þar sem þeir hafa verið að
námi. Mætti sem dæmi þess
nefna einmitt þann flug-
mann, sem Alþbl. talar um,
en frammistaða hans var
með hinum mestu ágætum,
'og er sérstaklega til þess
jvitnað er hann nauðlenti í
stórskógi í Ameríku með bil-
aða báða hreyfla í blindhríð,
og þótti frábærlega af sér
vikið.
Að endingu má bæta ])ví
við, að öllu flugi hlýtur ávallt
að fylgja nokkur áhætta, og
hver maður sem stígur upp
í flugvél gerir sér það auð-
vitað ljóst, að út af getur
borið, hversu hæfur sem flug-
maðurinn er. En þó er svo
að áhættan af flugi er i
reyndinni miklu minni en
fólk virðist yl'irleitt álíta, og
sennilega litlu meiri en af
öðrum farartækjum nútím-
ans, þegar á allt er litið.
Mætti þar til samanburðar
taka t. d. bifrciðar. En þar
sýna skýrslur, að í Reykja-
vík einni saman haí'a undan-
farið verið upp undir 2000
bifreiðaslys á ári, auk minni
óhappa, sem ekki hafa kom-
ið til kasta lögreglunnar.
Þessu hafa fylgt manntjón og
limlestingar í stórum stíl, t.d.
milli 10 og 20 dauðaslys í
i Reykjávík það sem af er
])essu ári, auk mciri og minni
meiðsla og örkumla. Flcst
eða öll þessi slys eiga rót
sína að rekja til mistaka í
einhveri mynd. Það sýnist
því svo, að víðar sé potlur
brotinn í þessum efnum en
á sviðum flugmála, enda þótt
sjálfsagt sé að vinna að auk-
nu öryggi þar sem annar-
staður. Flugmál okkar eru nú
á öruggu framl'araskeiði.cnda
gætir nú meiri skilnings og
áhuga af hendi hins opin-
bera, en verið hel'ir. Stærri
fjárhæðir eru veittar til flug-
mála en nokkru sinni íyr_
JFlugyellir eru byggðir og
aðrir í undirbúningi. Flug-
jvélakostur landsmanna er
meiri en verið hefir áður. Og
^siðast en ekki sizt þá eigum
jvið nú myndarlegan hóp vel
menntaðra flugmanna, sem
lagt hafa á sig dýrt og erfitt
'nám í framandi löndum til
Iþess að verða ])jóð sinni að
jiði. Við megum ekki gera
þeim erfiðara fyrir mcð
hrakspám og tortryggni.
„Fáum þeim áhöldin, og þeir
munu vinna verkið“, eins og
Churchill orðaði það. — Og að
siðustu verður þvi að treysta,
að undir forystu flugfélag-
anna heggja og með góðri
samvinnu þeirra, og fulitingi
f'lugmálastjóra og ríkisvalds—
ins, megi málum þessum>
farnast vel í framtíðinni.
Kollafirði, 23. sept. 1945.
Sigurður Ólason
lögfr.
mannastétt okkar á ómak-
legan og óviðeigandi hátt.
Með þessu er gefið í skyn,
fremur en aðrir leikmenn í getur hent. Hvorttveggja er
þessum efnum, aðstöðu til iílt, en þó samt ærinn munur
])ess að dæma um slíkt af viti. á.Væri hinufyrra tilaðdreifa,
Rannsókn er ekki lokið, og kæmu engar afsakanir til'að slys séu óeðlilega tíð lijá
því of snemmt að fullyrða greina, og ádeila Alþbl. væri þeim, miðað við flugmenn
neitt. Sjálfsagt má hér segja, þá l'ullkomlega réttmæt. En 'annara þjóða. En það væri
eins og um flest eða öll slys, það má hiklaust fuilyrða, að auðvell að sýna fram á liið
hvort heldur er á landi, lofti um slíkt er ekki að ræða. 'gagnstæða, og mun e. t. v.
eða legi, að því hefði mátt af- Flugmaður sá, sem hér á hlut verða gert með tölum áður
stýra, ef fyllsta aðgæzla hefði að máli, er viðurkenndur af- en langt um líður. Væri þó
verið viðhöfð. Hitt er auð- l)ragðs flugmaður, með ágætt
veldast fyrir þá, sem ekki flugpróf og mikla æfingu að
hafa kynnt sér aðstæður, að baki. Stéttarbræður hans
vera með sleggjudóma eftir telja hann einn hinn færasta
á, og skríða svo í felur til í sínum hóp, og almenning-
þess að þurfa ekki að standa ur, sem kynni hefir haft af
við stóryrðin. I honum i starfi hans, hefir
Greinarhöfundum verður fengið á honum mikið traust.
tíðrætt um einhverjar „afsak- Er í því sambandi nærtæk-
anir“, sem bornar hafi verið ast, að minnast hinna mörgu
fram, en sem ekki sé hægt að sjúkrafluga hér innanlands,
„taka gildar“. En þar við er sem hann hefir leyst af hendi
þess að geta, að slíkt hefir 'með hinni mestu prýði,. oft-
ekki óeðlilegt, að flugslys
væru hlutfallslega tiðari hér
en erlendis, cins 'og öllum
flugskilyrðuni hefir verið og
er enn háttað hér á landi.
En sannleikurinn cr sá, að
öll þau ár, sem flug hefir
verið starfrækt hér á landi,
mestmegnis á litlum, eins
eða tvíhreyflavélum, og við
erfiðustu skilyrði á allan
hátt, hcfir allt í allt orðið eitt
einasta flugslys, en óhöpp,
UIMGLBNGA
vantar þegar í stað til aS bera ut blaðið um
AÐALSTRÆTI
BERGSTAÐASTRÆTI
LAUGAVEG EFRA
LEIFSGÖTU
MELARNIR
NORÐURMYRI
LAUGAVEG NEÐRI
RAUÐARÁRKOLT
SÓLVELLI
Talið strax við afgreiðslu blaðsins. Sími 1660.
DagblaSiS Vísit.
aldrei komið til. Og sízt hcfði lega við hin erfiðustu og þar sem hvorki verður lif
nokkrum dottið í hug, að
bera fram svo barnalegar „af-
sakanir", sem þarna eru
greindar. Allt slikt er
tilhæfulaus uppspuni. Ann-
ars eru skrif „bréfritarans“ í
])essu sambandi svo fávísleg,
en um leið svo rætin og ill-
girnisleg, að furðu sætir. Til
‘])’ess 'að hrekja hinar upp
hættulegustu skilyrði. Fyrir
þetta hefir hann, sem og aðr-
ir íslenzkir flugmenn, hlotið
al])jóðar lof, og mjög að verð-
leikum.
Það er öldungis rétt hjá
Alþbl., að gera verður strang-
ar kröfur til flugmanna. Þess
vegna er engum veittur rétt-
ur til flugs, nema hann hafi
lognu „afsakanir“ er tekið sannað hæfni sína svo ótví-
dæmi um skipstjóra, sem sigli rætt, að ekki verði dregið i
sínu í strand, með því aðjefa. En meir verður heldur
tjón eða lima, geta ekki tal-
izt flugslys í eiginlegri merlc-
ingu. Þótt flugvélar hafi
hinsvegar oft orðið fyrir
skemmdum eða eyðileggingu,
þá er það ekki annað en það
sem altaf er reiknað með,
enda eru tryggingar vélanna
við það miðaðar. Og í sam-
anburði við erlenda flug-
menn, sem hér hafa starfað,
er víst, að íslenzkir flug-
menn munu ekki standa höll-
Sendisveinn
Röskur og ábyggilegur unglingur óskast
1. okt. til létti’a sendifei’ða.
Þarf að hafa reiðhjól. —: Uppl. á skrifstofu
blaðsins.