Vísir - 28.02.1947, Qupperneq 7

Föstudaginn 28. febrúar 1947
y:;':. ■'í
41 úrú ' ~’Æ c }aphne Ju Tíjauner:
Hershöfðinginn hennar.
iormuni og árin fitmntán hurfu, eins og strá sem vindur-
in nfeykir með sér.
„Vcrður þér ennþá óglatt ef þú etur álftasteik?“ spurði
bann. Og hann þurkaði burt tárin, sem eg útlielti í heimsku
minni, og liann hló að mér og strauk hár mitt.
„Elskii hjartans, stolti, kjáninn þinn,‘? sagði hann, „skilst
þér ekki nú, að þú lagðir allt í rúst fyrir okkur?“
„Eg vissi livað eg gerði,“ svaraði eg.
„En, í herrans nafni, hví gerðirðu það ?“
„Ef eg' liefði ekki gert það, mundir þú brátt liafa Iialað
mig eins og eg hataði Mary Howard.“
„Þet'ta er lýgi, Honor.“
„Ivannske. Skiptir það nokkuru máli? Það er lilgangs-
laust nú að rifja þetta allt upp.“
„í því er eg þér sammála. Liðinn tími kemur aldrei'aft-
ur. En framtíðin er okkar. Iljónaband mitt hefir verið
dæmt ógilt. Hefirðu ekki frétt það? Eg er frjáls — get
kVænst aftur.“
„Þá ættirðu að ná þér í aðra auðuga konu.“
„Það þarf ekki á þvi að halda, eg get rænt og ruplað á
öllum herrasetrum í Devon. Eg er ævintýramaður, sem
allar piparmeyjar í Dévón líta hýru auga.“
„Þær eru sjálfsagt margar — þú getur valið úr þeim
sém ólmar vilja ná sér i eiginmann?“
„Að líkindum. En það er ekki nema ein piparniey, sem
eg liirði um — þú!“
Eg lagði hendur mínar á axlir hailS og jiorfði á hann,
á jarpa liárið lians, augun liaris brúnu, litlu æðina þrútnu
fyrir ofan gágnaugað. Haiin var ekki sá eini, sem átti
minningar. Eg átti líka mínar minningar, og ef mig hefði
langað til, og ekki haft neina hæversku til að béra héfði eg
getað minnt hann á freknur, sem ekki var minna um
rætt en fæðingarblettinn á baki minu.
„Néi, Richard.“
„Ilvers vegna ekki?“
„Því að eg vil ekki, að þú.kvongist lamaðri konu.“
„Ætlarðu aldrei að skipta um skoðun?“
,,Áldrei.“
„Og ef eg flyt þig með valdi til Buckland?“
„Gerðu það, ef þú vilt. Eg get ekki koxpið i veg fyrir
það, en eg verð farlaina eftir sem áður.“
Eg hallaði íiiér aftur, mig svimaði allt í einu, eg var ör-
magna. Það var mér erfitt allt- saman að sjá hann eftir
Öll þessi ár, að brjóta niður þann vegg, sem myndazl liafði
á liðnum áriim og eg liafði hugsað að myndi aðskilja okk-
ur alla daga. Hann sleppti tökum á mér mjög varfærnis-
lega og sléttaði úr fellingunum í ábreiðunum. Og þegár
eg bað hann mn vatn. rétti liann mér glasið án þess að
raæla oi-ð af múnni. — Það var næstum orðið dimmt.
Klukkan í turninum var fyrir löngu búin að slá átta. Eg
V I S I R
- "Vr 1: V'
heyVði a^glámraði í alitýgjpm i húságarðinúnVoig níer
baést hófaspárk að eýrum. ‘
• „Eg vei;ð að komast af stað til Gfampound,“ sagði hann
lolvS. . :
„Já,“ svaráði eg.
Hann stóð slulta stund yið gluggann og horfði niður
í húsagarðinn. Það var búið að kveikja á kertum livar-
vetna i húsinu. Vesturgluggarnir í langsalnum voru opnir
og þaðan bar ljósrák inn i herbergi mitt. Hljóðfæraslált-
ur barsl að eyrum mér. Alice lék á gigju sina og Peter
söng, Richard kom aflur og kraup á kné við rúm mitt.
„Mér skilst nú, hvað þú liefir verið að reyna að segja
mér,“ sagði liann, „að það geti aldrei orðið aftur eins og
áður var okkar í milli. Er það svo?“
„Já.“
„Eg vissi þetta fyrir,“ sagði hann, „en það gerir engan
misnnm.“
„Kannske ekki fyrst í slað en mjög bráðlega,“ svaraði eg.
Rödd Peters Iiafði á sér blæ gleðinnar og æskunnar og
hann söng ljóð um ást og Iiamingju. Eg sá fyrir hugskots-
sjónum minum hvernig Alice leit til Iians yfir gígju sína.
„Eg mun alltaf elska þig,“ sagði Riehard, „og þú munt
einnig elska raig allar stundir. Hvorugt getur glatað hinu
nú, þar sem eg liefi fúndið þig aftur. Má eg koma oft til
þín, svo að við getum unað saman?“
„Þegai- þú vilt,“ svaraði eg.
Lófatak kvað í málverkasalnum og við heytíðum, að
liðsforingjarnir og aðrir vildu, að áframhald vrði á söngn-
um og hljóðfæraslættinum. Alice tók til að leika fjörugt
lag á gígju sína, hermannadrykkjuyisu, sem hermenn
okkar sungu og flaUtuðu iðulega um þetta leyti, og nú
tóku þeir allir undir viðlagið, og hermennirnir, sem voru
úli i liúságarðinum sungu með.
„Kennir þig eins sárt til nú, eins og fyrst í stað eftir
bylluna?“ spurði Richard.
' „Stundum,“ sagði eg, „þegar mikill raki er i lofti. Matly
kallar mig loftvogina sina.“
„Er ekkert hægt að gera þér til hjálpar ?“
„Hún nýr bak mitt og fótleggi upp úr blöndu sem hún
fékk lijá læknunum en það kemur að litlu gagni. Öll hein-
in brotnuðu eða bognuðu og það var ekki liægt að græða
þau rétt saman.“
„Má eg lita á fótleggi þina, IIonor?“
„Það er elcki fögur sjón“.
„Eg licfi séð það sem Ijótara er á vígvöllum.“
Eg' dró til hliðar ábreiðurnar svo að hann gæti liorft á
sárt leikna fótleggi mína sem liann ofl hafði séð áður fyrr-
um lieila og hreina.
Hann var þannig eini maðuiinn í heiminum, um Matty
undantekinni og læknunum sem sá mig þannig útleikna.
Eg lagði hendurnar yfir augu mín, þvi að eg vildi ékki sjá
svip lians á þessari stund.
„Þú þarft ekki að gera þetta,“ sagði hann. „Frá þessum
degi berum við sameiginlega byrðar þjáninganna.“
Svo beygði hann sig niður og kyssti fólleggi mína, þrátt
fyrir Iivernig þeir voru útlits, og breiddi svo ábreiðuna
yfir þá.
„Lofaðu mér því,“ sagði hann, „að reka mig aldrei frá
þér aftur,“ sagði hann.
„Eg heiti þvi,“ svaraði eg.
„Yertu þá sæl, ástin raín, og sofðu vel í nótt.“
Hann stóð kyrr í sömu sporum andartak, ljósið úr
glugganum liinum megin lagði á liann, liáan, hei'ðabreið-
Kiarnorkumaðurinn
YcCORDIUQ TOVOUR PRINTED)GeOTTOM
PROPHEC'/, MR.NOSTRADAMUS PGET INTO V,
KEUT, THERE'S TO BE A CLOUD-)ACTlON.'-)i
BURST lU EXACTLV ONE MIUUTE.
WELL, IF TMF.RF. ISN'T, yOU'LL ) rffiTl'íai
BE AKI FX-EMPLOYEE OF J g
i TKE DAILV PlANET. ,--/' -IVfL
VIA SUPER-VENTRlLOQUiSM,
CLARIÍ THROV/S MIS VOICE A
DISTANCE OF 50 YARDS, THRU
SOLID WALLS ...
NlOTIFV KENT tN WHITE'S
OFFICE HE IS URSENTLV
WANTED iN THE RcCEPtlðN
ÍTOOM. ViíTLT -■ -

W*’
SECONÐS LATER,
VOLI’RE TO GO TO
THE R.ECE.PTION V
ROOM.CLARK- PROBABL
VOUR LAST DUTY ON
TI-HS FAPER., UNLESS HU
POURSONE MINUTE V
FROM NOW.
V-YES.
MISTER.
WHITE .
/ WANTED? ONE
/CLOUDL YTST
IN5IDE OF A
©si s roue: *r:
AND TOUGHii.Q
V. *

COPyRIGHT, 1945, McCLUr.E V,Ni,;c/'.X:
White ritstjóri: „Samkvæint
spádómunmu, sem þú Ilefir birt
á prenti, Kent stjörnufræöingur,
á að koma ausandi rigning eftir
nákvæmlega eina minútu. Og ef
það skeður ekki, verður þú sani-
stundis fyrrverandi starfsmaður
lijá „Stjörnunni".
Ivent: (— „ég verð að fara
og gera eitthvað i þessu. —“)
Með afburða búktalsliæfileík-
um sinum getur Clark látið
lieyra til sin í 50 faðma fjar-
lægð gegnum þykka veggi ....
„Tilkynnið Ivent i skrifstofu
JVhites, að hann sé beðinn að
koma nú þegar á afgreiðslu
hlaðsins.11
Stúlkan: „Já, lierra.“
White: „Clark, þú er beðinn
að koma á afgreiðsluna. Þetta
er líklega síðasta verk hjá þessu
blaði, nema dembandi rigning
komi eftir eina mínútu.“
Ivent: ,.Ja — já, hr. White.“
Nokrum sekúndum siðar ....
„Það þarf að koma ausandi
rigning innan einnar minútu.
Það verður erfiðara yg erfiðara
með hverjum degi að vera
Kjarnorkumaður.“
í stunúm liéruðúm Alpaíjall-
anna rikir sá siöur, að búinn er
til ostúr i tilefni af íæðingú
barns. Hlutar af ostinum eru’
borðaðir á merkisdögum i lífi
viðkomandi einstaklings, en,
síðasti bitinn er geymdur, þar
til jarðarför manneskjunnar fer
fram.
Eina konan í heiminum, seni
gerð hefir verið að „ambassa-
dor“’, er Alexandra Kollontai,
fyrv. fulltrúi Rússlands í Stokk-
hólmi, en hým er sjötíu og eins-
árs að aldri. Henni var veitt
þetta embætti, sem er hið hæstá
i utanrikisþjónustu Rússlands,
seinni liluta ársins 1943 í viður-
kenningarskyni fyrir framúr-
skarandi starf sem séndifulltrúi
Rússlands í Svíþjóð síðan 1927.
Neyzla farþega í brezktnn
járnbrautum yfir eins árs tíiúa-
bil nemur 3*00.000 bollum a£
tei og kaffi, 10.500 brauðsneið-
um og 8.500.000 stykkjum af
kökunT.
Eldavélar komu fyr&t á mark-
aðinn í Bandaríkjunum í kring
um árið 1830. í þeim var inn-
byggður ofn, og í öðrum enda
þeirra geymir til vatnshitunar.
Sem eldsneyti í þær var notaður
viður.
Um það bil 40.000 fyrirtæki
í Bandaríkjunum framleiða
mjólk, smjör, ost, rjómais og
a ð r ar m j ó I k u r af u r ð i r.
í Rumkulla í Svíþjóð er elzta
tré landsins. Það er 2000 ára
gömul eik, óg eru nú fram-
kvæmdar á lienni sérstakar að-
gerðir í þeim tilgangi að dragaf
úr hrörnun hennar.
2195 sjúkra-
fiutningar á
vegum R. K. 1.
1946.
Sjúkrabifreiðir Rauða:
Krossins önnuðust alls 2195-
sjúkraflutninga árið 1946.
Af þvi voru innanbæjar-
fluíningar 1869, en utan bæj-
ar 282. Þá voru vegna slysiu
farnar 44 ferðir. Við utan-
bæjarflutninga óku bifreið-
arnar samtals uni 20 þús. kni..
Fyrir þennan sjúkraflutn-
ing var greitt samtals 54.310»
kr., en þar er slysaflutning-■
iirinn ekki talinn með, því:
fyrir hann hefir ékkert verið-
greitt.