Vísir - 20.03.1947, Síða 4

4
V 1 S I B
Fimmtudaginn -20. marz 1947
VISIR
DAGBLAÐ
Ctgefandi: BLAÐACTGÁFAN VlSIK H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Simar 1660 (fimm línur).
*
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Tímanna tákn.
Aflabrögð eru nú með bezta móti, enda hefur sjaldan
verið annar eins landburður af fiski i flestum sjávar-
jioi-pum. Fleiri og stærri bátar eru gerðir út til veiða en
nokkru sinni fyrr og enn er næg atvinna í landinu. Gallinn
er þó einn og felstí því hversu trcglega gengur um afurða-
sölu. Þýðingarlítið virðist að moka upp fiskinum, varð-
veita hann, verka og hirða, reynist hann óseljanleg vara
á heimsmarkaðinum, eða ekki seljanleg nema fyrir verð,
sem á engan hátt nægir okkur. Sagt er að bjartsýnustu
útvegsmennirnir, sem íremst skipuðu sér í fylkingu undir
forvstu kommúnista, er ríkisábyrgðar var krafist, séu
undrandi yfir þeim ósköpum að viðskiptaþjóðir okkar
skuli ekki tafarlaust ganga að samningum, jafnvel fyrir
mun hærra verð, cn ríkisábyrgðin nær til.
Hitt er svo aftur staðreynd, að sanmingar um sölur
ganga treglega og raunar alls ekki, en vonandi rætist citt-
hvað fram úr þessu er frá líður, þótt vafalaust verði langt
að bíða viðunandi verðs, sem léttir ábyrgðinni af ríkis-
sjóðnum. Þess munu eins dæmi, að jafn vellauðug j)jóð
og við Islendingar vorum að styrjöldinni lokinni, skulum
vera jafn blásnauð tveimur árum síðar og svo gersamlega
ráðalaus til sjálfbjargar. Væri þjóðin samstillt, myndi auð-
velt að leysa þá flækju, sem lnin liefur lent i af fyrir-
hyggjuleysi einu saman, og cf ekki tækist að greiða úr
ílækjuiini mætti grípa til góðs ráðs og böggva á hnút-
ana, án nokkurrar sárinda fyrir almenning. Hjá því verð-
ur ekki komist hvort, sem er, nema um takmarkaðan
tíma og hann tijfinnanlega skamman.
Verðþensla sú, sem við eigum nú við að búa, er heima-
brugg okkar sjálfra, með góðviljaðri aðstoð erlends setu-
liðs, Vegna kapphlaups þess og atvinnurekstrarins inn-
lenda, um vinnuaflið, hækkaði kaup og framléiðslukostnað-
ur annar upp úr öllu valdi. Þctta mátti cl' til vill rétt-
læta, meðan fjárveltan var óhófleg í landinu, og vissu-
lega eru launþegar vel að góðum kjörum konuiir. En
njóti þeir góðra kjara í nútíð, á kostnað framtíðarinnar,
alinna og óborna, þá verður slíkt ckki annað talið cn
dýrt og ábyrgðarlaust óhól', sem með engu móti verður
réttlætt, en ætti frekar að refsa fyrir, ef lög næðu yfir
og dómar, — aðrir en þeir, sem kjósendur fella um fram-
bjóðendur við kjörborðið.
Hér í Jandi hefur verið rekin skammsýnasta og
heimskulegasta fjármálapólitík, sem dæmi munu til hjá
mcnningarþjóð. Allir stjórnmálaflokkarnir bafa gerzt sek-
ir um sömu yfirsjónir, en þó í nokkuð misjöfnum )næli,
en á hefur skort manndáð til að túlka og berjast fyrir
]:-ei:n skoðunum, scm þjóðinni voru hollastar, en Iétu þó
ekki, sem bezt í eyrum í allri stríðsgróðaveltunni. Slíkt
er ömuriegt tímanna tákn, en jafnvel þegar í algjört öng-
'þveiti er komið, heyrast ekki aðrar en hálffeimnar radd-
ir, : m ræða um að nauðsyn sé raunbæl'ra aðgerða. Allar
hin::i- raddirnar eru enn háværari, sem lofa framtakið og
íyrhhyggjuna, þótt hverjum manni sé ljóst, að það eru
Ógæfúsamíeg áform að efna til nýsköpunar, en vinna
jafnframt gegn því, að haltfið verði uppi heilbrigðum at-
vinnurckstri í rrámtíðmni.
Fyvr enn varir hefst barátta innan ])jóðfélagsins, þar
som borgaraflokkarnir ællu að standa annarsvegar sam-
einaðir,, cn hinir, sein berjast fyrir þjóðnýtingu skipa sér
gegn ]>eim í mislitri fylkingu, sem skriðið hefur undir
margvíslcgu dulgervi kommúnista og vináltufélaga þeirra
3iii um árabil. Annarsvegar berjast þessir flokkar gegn
verðþeiislunni, en hinsvegar beila þeir sér fyrir henni,
alvcg án lillits til hagsmuna stétta eða þjóðarheildarinnar,
lienti það þjóðnýtingunni, sem endanlegu marki. Hamrað
verður þá á hagsmunum launastéttanna og reynt að efna
fil æsinga eða jafnvel óeirða. Slík átök verða ekki um
flúin, en þá er að sýna þjóðarþroska og beilbrigða dóm-
greind. Atvinnurekstur, sem ekki ber sig, og ekki er sam-
keppnisfær gctur heldur ckki staðið undir frainleiðslu-
kostnaðinum óbreyttum.
Iþróttavellír -
Framh. af 1. síðu.
vinna við svonefndan Egils-
götuvöll, og var tekin þar í
notkun völlur 1945. Við
þennan völl hefir verið unnið
í ígripum síðan 1944, að vlsu
ekki nema stutt í einu. Hér
er um að ræða svæði, sem
getur orðið bæði i'agurt og
gagnlegt fyrir bæjarbúa með
timanum.
Syðsli hluti þess er sjálf-
sagður fyrir íþróttasvæði.
Nyrzti hlutinn virðist hins-
vegar vel falinn fyrir sólböð
frá Sundböllinni Við þenn-
an völl þyrfti að koma upp
búningsklefa fyrir þá, sem
þar æfa. Völlinn þarf að
stækka i vor, og gera hann
svo úr garði, að þar geli far-
ið fram unglingakeppnir.
Fálkagötuvöllur.
Austúr af Fálkagötu, var
ruddur bráðabirgðavöllur.
Voru þar fyrir rústir og mik-
ið rusl cflir hermannaskála
o. fl. Hreinsun á landinu var
þvi nauðsynleg. í sambandi
við þennan æfingavöll var
þar komið upp bráðabirgða-
barnaleikvelli. Knáttspyrnu-
völlur þessi er næstum lil-
búinn lil notkunar.
Laugardalur.
A siðastliðnu ári liefir,
eins og að undanförnu, ver-
ið unnið að undirbúningi
iþróttasvæðis í Laugardal.
Vinna þcssi héfir þó legið
fyrst og fremst i skipulagi,
en ekki i verklegum fram-
kvaundum.
í nóvember síðastl. var
undirritiiðum, a$amt íþrótta-
fulltrúa ríkisins, falið af
Laugardalsnefnd að ganga
frá eða finna tillögug'rund-
völl að sundlaugum og úti-
baðstað í Laugardal. Liggur
nú þegar fyrir I. kafli þeirra
tillagna.
Ný Vasaútgáfubók
■ P£RCY
ftlnn Uduýmnc/i
Percy
hinn ósigrandi
VASAUTGAFAN

er einhver skemmti-
legasta bók, sem
Vasaútgáfan hefir gef-
ið út til þessa. —
ASalpersónan, Percy
lávarður, er ungur
ævintýramaður með
bjarnarhjarta og stál-
taugar. Hann tekur að
sér að leysa hverja þá þraut, sem Sérvitringaklúbb-
urmn leggur fyrir hann. 1 þessan I. bók, keppir
hann við þrjá heimsmeistara, afhjúpar dularfuli
glæpamál, sigrar á Derbyveðreiðunum og situr á
baki Blondins yfir Niagarafoss. — En þetta er
aðeins byrjunin. —— Fylgist með Percy, hinum ó-
sigrandi frá byrjun.
Fæst hjá næsta bóksala.
Vasaútgáfan,
Hafnarstr. 19.
KlæSaskápar
Barnarúm
Til sýms í Skemmuglugganum Austurstræti.
1 íl sölu hjá
Hi Akur
Silfurtúm 9 við Haínarfjarðarveg,
símar : 1 1 33 og 9474.
2 litíar 3ja herbergia

n
Nánan upplýsmgar gefur
Málfiutningsskriístok Eiaars B. Guðmundssonar
og Guðlaugs Þoilákssonar,
Austurstræti 7. Símar 2002 og 3202.
BHHC
Skeytingarleysi vegfarenda.
„Eldhræddur" skrifar hér
um mál, sem nauSsynlegt .er aS
taka föstum ttökum : „Eg hefi
oft veitt því eftirtekt, hversu
skeytingarlausir vegfarendur
eru gagnvart hver öörum,
gangandi fólk veöur fyrir bila
utan gangbrauta, bílar neyöa.
fólk til aö flýja gangbrautir o.
s. frv., og hafa blööin oft
skammazt yfir því og réttilega,
þótt þaö viröist Iiera næsta lít-
inn árangur.
Kapp við slökkviliðsbíla,
Maöur skyldi nit ætla aö öll-
um væri annt um, aö slökkvi-
liðið komist sem fljótast áfram
og geri allt, sem þeir geta til
þess að greiöa götu þess, en
því fer fjarri, aö menn séu sam-
taka um það. Óhætt mun þó aö
s-ýkna gangandi menn alveg af
þeirri ákæru, að þcir liáuipi
fyrir slökkviliðsbílana, en mér
sýnist sumir bílstjórar bókstaf-
lega fara í kappakstur viö þaö.
Umferðin á að stöövast.
Erlendis er þa'ö svo, að þegar
slökkviliöið lætui' heyra í lúör-
um sínum, þá stöövast öll um-
ferð um góturnar. Bílar nema
staðar og þoka sér yzt á ak-
brautina, til þess aö liöiö geti
komizt sem fljótast á vettvang.
Iíeir munu vera telj.an.di bílr
stjórarnir hér, sem þannig
hegöa sér, þótt .sjálfsagt sé.
Ekkert tillit.
Það er á allra vitoröi, að
slökkviliðið á allan rétt, þegar
þaö er aö fara á brunastað. Eg
veit ekki, hvernig þctta er orö-
að i lögreglusamþykkt bæjar-
ins, en held þó, aö ekki geröi
til, þótl: ákvæöin um þaö,
livernig ménn eigi aö haga. sér
á götunum, þar sem liöiö á leiö
um, veröi höíö strang'ari og
þung viðurlög, ef út af er
brugðiö. Og auövilaö vcrður aö
ganga hart eítir því, aö slikum
ákvæðum sé hlýtt. Þegar um
eldsvoöa er aö ræöa, getur Hf
manna legiö viö, ef slökkviliöið
veröur fyrir. töfum.“
*
Rétt athugað.
Það cr víst rétt atluigaö, aö
slökkviliðinu hér- sé ekki 'gert
eins auðvclt fýrir, þegar þaö
er, á ferð, og erlendis, en þaö er
eitis og annaö i úmferöárvanda-
málum okkar. Auövitaö ætti
öllum að vera hagur aö því, aö
það komist sem fyrst ,á áfanga-
staö og sc liægt meö cinhverj-
uin ráöum aÖ „siöa" menn aö
þe.ssu leyti, þá ætti ekki aö láta
dragast að beita þeim.