Vísir - 08.04.1947, Blaðsíða 4

4
VI S I R
Þriðjudagirm 8. april Tí>47
i!T
DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H/F
Ritstjórar: Eristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
* Skrifstofa: Félagsprentsmiðjiinni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Afnrðasalan.
Engu verður enn þá spáð um afurðasölur, en líkindi eru
talin til að endanlag lausn hljóti að fást á þeim næstu
<lagana. Telja kunnugir að lioríuu séu frekar þungar, eink-
nm að því er verðið varðar, en vitað er að bæði Bretar
og Rússar vilja þaupa helztu sjávarafurðir, fái þeir þær
við því verði, sem þeir telja sig geta sætt sig við, en það
cr miklu lægra en það verð, sem við þurfum að fá fyrir
vörurnar og ríkissjóður hefur að nokkru leyti tryggt út-
vegsniönnum.
Takist þessir sölusamningar ekld, er hag þjóðarinnar
illa komið og allsendis óvíst um allan gang mála næstu
mánuðina, Norðmenn munu þegar hafa selt fisk og lýsi
fyrír lægra verð, en það sem við' þurfum að fá fyrir
þessar vörur, en svo sem kunnugt er vinna Norðmenn
gegn aukinni verðþenslu .effir frekasta mætti. Leggja
þeir þannig ekki ríkasta áherzlu á að fá sem hæst verð
fyrir vörur sínar, heldur öllu frelcar að tryggja framleiðslu
i landinu, þannig að afkoma atvinnuveganna vérði við-
unandi og atvinnulífið tryggt í framtíðinni. Þótt sjávar-
afurðir hafi verið í háu verði allt til þessa, eru líkur til
að mjog mikil hreyting geti á því orðið fyrr en varir,
enda ræða jafnvel kommúnistar innan Alþingis um vænt-
anlegt verðfall, hvað þá áðrir þingmenn, sem finna til
ábyrgðar sinnar gagnvart þjóðinni og eru ekki haldnir
sjúklegri bjartsýni.
Afurðasalan er það mál, sem allt atvinnulíf lands-
manna hyggist á. Þýðingar lítið virðist að framleiða fisk
og aðrar sjávarafurðir, ef þær vörur reynast lítt eða
ekki seljanlegar. Frandeiðslan verður einnig að bera sig,
en talið cr hæpið að um það sé að ræða eins og sakir
standa, hvað þá lieldur cf verð lækkar tilfinnanlega þeg-
ar á þessari vertíð. Verður heldur ekki skotið lengur á
frest að gripa lil raunhæfra aðgerða til þess að draga úr
hinni stórfelldu verðþenslu og tryggja það jafnframt að
við getum staðist samkeppni annarra þjóða, sem búa
við önnur og betri framleiðsluskilyrði. Við getum ekki
vænst, jafnvel þótt suniar vörutegundir séu mjþg eftir-
sóftar, að okkur takist að selja framleiðsuna ofar viður-
kenndu heimsmarlcaðsverði. Á síðasta ári tókst okkur
að selja framleiðsluna viðunandi verði, en fullyrt er að
lýsið eitt hafi ráðið þar baggamuninn, enda hafi jafnvel
viðskiptaþjóðir okkar selt fiskinn úr landi fyrir lægra
verð, en hann var keyptur fyrir. Ef þetta er réttur sögu-
hurður sést ljóslega hve afstaða okkur er veik, en við svo
húið getur heldur ekki staðið til langframa.
Islenzka þjóðin ann sjálfstæði sínu og hugsar sér ekki
að láta það ganga sér úr greipum fyrir handvömm. Því
aðeins getur þjóðin tryggt sjálfstæði sitt, að blómlegu at-
vinnulífi verði haldið uppi í landinu, og atvinnuvegirnir
gerðir mun fjölþættari en þeir hafa verið til þessa. Að
þessu verkefni hefur verið unnið af lofsamlegum áhuga
af ýmsum aðilum, en þrátt fyrir það er ekki annað sýni-
legt, en að atvinnulífið liljóti að bíða verulegan hnekki.
Hallarekstri verður ckki uppi haldið til lengdar, hvorki
af einstaklingum né því opinbera. Nú þegar hefur lög-
gjafinn orðið að grípa til örþrifaráða til þess eins að
íiskiflotanum yrði haldið úti á vertíðinni og líklegt er að
ríkissjóður verði þar fyrir stórfelidum útgjöldum, sem
honum er í rauninni um megn. Jafnvel þótt þetta kunni
að slampast af, verðui’ vafalaust ekki gripið til sama eða
svipaðs ráðs næstu árin. Allir muni skilja að í óefni er
komið, þegar ríkið verður að tryggja helztu atvinnuveg-
iim landsmaniía viðúnandi kjör, miðað' við óbreytt ástand
hér innanlands, og hvert verður hlutskipti almennings,
þegar krosstrén hregðast sro hrapalega. Ríkið hefur ekki
yfir öðru fé að ráða, en því, sem sótt er í vasa skattþcgn-
anna. Það fé, sem goldið cr til að tryggja útgerðina, er
heinlínis goldið af skattþegnum annarra atvinnugreina.
Ef við höfum hug á að tryggja sjálfstæði þjóðarinnar
yerður að taka þessi mál upp að nýju og á allt öðrum
grundvelli.
I
nagrenm
Ferdm* shóti« rimm- eg
eiliheitnili.
Um þessar mondir starfar sjö manna nefnd að undir-
búningi á stofnun blindraheimilis í nágrenni bæjarins og
verður þáð fastur samastaður fyrir alla sjónvana menn
á landinu.
Ekki er ennþá búið að
ákveða staðinn, sem lieimilið
verður reist á, né heldur að
gera uppdrátt hússins. Það
mun þó verða gert innan
skamms. Mál þetta komst á
vemlegan reksgöl fyrir um
það bil tveimur árum, en þá
hafði þegar verið myndaður
sjóður til stofnunar heimilis-
ins og nemur liami nú um
250 þús. kr. Ilefir það fé safn-
azt á merkjasöludögum
Blindravinafélagsins og' einn-
ig með frjálsum gjöfuni í
sjóðinn.
Til viðbótar við það fjár-
magn, sem i sjóðnum er,
mun Blindravinafélagið selja
húseignirnar, Ingólfsstræli
16 og Bárugötu 33, sem félag-
ið á og notar nú fyrir starf-
semi sina. Mun því verulegur
hluti af stofnkostnaði heimil-
isins vera til reiðu í sjóðnum
og andvirði húsanna.
Skóli og
vinnuheimili.
Heimili þessu -er ætla að
vera skóli fyrir blind börn,
jafnhliða því sem það á að
vera vinnuheimili fyrir þá,
sem verða blindir á starfs-
aldri. Þá er það einnig fyrir-
liugað sem elliheimili fyrir
blind gamalmenni.
í undirbúningsnefndinni
eru þessir menn: Helgi Elías-
son fræðslumálastjóri, Helgi
Tryggvason kennari og
Þorsteinn Bjarnason, kjörn-
ir af Blindravinafélaginu, en
ýmsir áliugamenn fyrir stofn-
un lieimilisins hafa kjörið þá
Tómas Tómasson, Magnús
Sch. Thorstenisson og Kristj-
án Einarsson, forstjóra, i
nefndina. Sjöundi maðurinn
í nefndinni er lierra Sigurgeir
Sigurðsson biskup og er hann
formaður hennar.
Æ tta iönd
hiöjj« um írin.
Átta lönd hafa sótt um lán
til alþjóðabankans og eru
lánbeiðnirnar að upphæð
2310 millj. doilara.
Löndin eru Chile, sem bið-
ur um 40 milljónir, Tékkó-
slóvakía með 350 milij. doll-
ara lánbéiðni, Ðanmörk 50
millj., Frakkland 500 millj.,
Iran 250 millj., Luxemburg
20 rnillj., Holland 500 millj.
og Pólland, sem fer fram á
600 raill. dollara lán.
Eyvirkiö
Sf^lgolaitd
sprengt upp.
Brezka útvarpið skýrði
frá því í morgun, að
Helgoland, hið forna ey~
virki Þjóðverja, yrði
sprengt upp 18. apríl Öll
hervirki á eyjunni verða
eyðilögð, og Þjóðverjum
ekki leyfð önnur not af
henni í framtíðinni en þau,
að sjómenn í hrakningum
geta leitað þangað. Um 6
þusund smálestum af
sprengiefni hefir verið
komið fyrir á eyjunni og
leggja bæði Bretar og
Bandaríkjamenn það til.
Þegar Helgoland verður
sprengt upp er talið, að
drunur sprengingarinnar
muni heyrast langar leiðir
og segja sumir, að þær
muni heyrast alla leið
austur ti3 Moskva.
Óbreytt steSna
í Spánar-
amtluut.
. .Stefna Bandarfkjastjórnar
í Spánarmálum er með öllu
óbreytt.
Utanríkisráðuneytið í Was-
liington hefir borið til baka
fregn um, að Bandaríkin hafi
i hyggju að taka upp nýja
stefnu gagnvart Spáni. Segir
það, að ekki hafi verið
niinnzt á neina breytingu.
eða matreiðslumaður
óskast.
Heitt og Kait
Simi: 3350 eða 5864.
Stúiha
óskast í ÞvpUahúsið Drílu,
Baldui’sgötu 7. Uppl. ekki
gefnav í síma.
BERGMAl
Gleymdir þú klukkunni?
Þaö má segja, aö síðustu tiu
dagarnir hafi verið stórvi'ö-
buröadagar. Og liklega hefir
íslenzkum blaöalesendum aldrei
gefizt fins góöur kostur á aö
fylgjast meö viðburðunum og
síöustu dagana. Þaö er vafa-
laust óhætt aö segja, að blööin
hafi sýnt sig þeim vanda vaxin,
aö láta fólk fylgjast meö viö-
buröum líöandi stundar. En
þetta var ekki aöalatriöi held-
ur hitt, að spyrja, livort menn
hefðu munað að flýta klukk-
unni, eins og gera átti aöfara-
nótt páskadags.
Hugleiðingar ömmu.
Þá snúuni viö okkur aö bréfi,
sem harst fyrir páskana og
„Sigríði önjmu í kjallaranum".
Hún er/ meö liollaleggingar á
víö og dreif, svohljóöandi: „Nú
langar mig til að láta í ljós
skoöun mínaá ýmsu, ni. a. þvi
að okkar innri maður er ekki
sem skyldi. Eg fylgist ekki með
nútímahraðanum, hann er of
kærulaus, þaö sýna slysin. Og
alvaran er bara peningar, en
gamaniö er villt. En unga fólk-
iö trúir engu af okkar reynslu,
er fullt af hroka af sinni miklu
skólaveru. Þó eru auðvitað
heiðarlegar undantekningar.
I
Karlmennirnir.
Þá eru þaö blessaðir karl-
mennirnir okkar. Þeim lærist
seint að meta gildi konunnar,
já, þeirrar konu, sem eitthvað
er i spunniö, en suniar kunna nú
aö vefja þeim um fingur sér.
Þeir eru í mörgu barnalegir,
aumingjarnir, en þeir geta þó
aldrei án okkar veriö. Væri
ekki rétt aö koma upp skóla
fyrir þá, til að kenna þeim aö
meta konurnar? Hvað segir
menntamálaráðuneytið um þaö ?
Konurnar og dýraverndun.
Gaman er að hlusta á kon-
urnar í útvarpinu. Þæ'r spjara
sig vel á við karlaraddirnar og
væri eg yngri, mundi cg taka
þátt í þessum útvarpsumræö-
um, ef svo má aö oröi komast
—■ þótt ekki væri nema til þess
að fá orðu.
Því næsta, sem eg segi, vil eg
beina til Dýraverndunarfélags
íslands: Hefir það eða stjórn
þess séð lumdinn, sem oft er
hafður bundinn á háum húsa-
svölum við Þingholtsstræti ?
Dýrið er ófrjálsara en þótt það
væri leitt ú.t. í bandi og eg
kenni í brjósti uui það.
vísí nóg komið Tir
Niðurlagsorð
Nú er
horni, sem hefir ekki betri
hljóð, en að endingu þetta : ,,Sá,
sem á Drottinn setur traust,
sæll og hójpinn er efalaust,
Herrans varðveita höndin
kann, frá hættum og slysiun
guöhræddan." Þaö er bezta
traustið mitt, sem búin er aö
vera ein í kjallara í nokkur ár
án hjálpar niannanna, því að
áþreifanlegast er það hér í
Reykjavík, hvaö nágrannakær-
leikurinn er lítill.“