Vísir - 29.04.1948, Qupperneq 7

Fiinmtudaginn 29. upríl 1948
V I S I R
fí
VtÐ ^
BKÁL
avurence
(Biockman
24
I VATNABYGGÐ
„Herra trúr, elnn enn,“ sagíSj maúurinn ai nokkurri ó-
þoJinmæði.
Eg tók upp tiu dollara seðil og sýn<1i honum.
„El' þér liafið eftirlíkingu af plötunni vildi eg mælast iil
þess, að þér leyfðuð mér að hlýða á.“
„Kemiir ekki til,“ svaraði maðuiánn. „Eg verð að segja
yður hið sama og eg sagði konunni. sem kom áðan. Eg
iiefi enga eftirlíicingu og ekkert handrit af textanum.
l.u'knirinn þvertók fyrir, að slikt væri gert, þótt venja sé.
liann vildi aðeins eina plötu, glerplötu og hann tók
hana með'sér. Við höfum ekkerl hér nema það, sem tekið i
var á plötu i lilrauna skyni, og það er ekki nema 20 sek-
úndna lestur.“
„Eg skal láta yður fá annan tíu dollara seðil, eí' eg má
hlýða á það.
„Dugir elcki. Nonnan læknir gaf fyrirskipun um að
eyðileggja þetta. Hann hringdi i dag.“
J dag?!“
„Fyrir um það þil klukkustuudu. Hann talaði i sima,
var sfaddur utan borgarinnar, bað um að fá áð heyra þetta
i símann, og varð eg við þeirri beiðni. Hann —“
„Og eruð þér búnir áð lcoma þessu fyrir kattarnef ?“
..Eklcj enn. Eg hefi ekki haft tima til þess. Eg er hér
einn siðari hluta sunnudags K)g eg var önmun kafinn við
verk, sem eg hafði ineð hönduni fyrir góðan viðskipta-
mann.“
v ,,Fékk lconan, sem kom hér áðan, að hlýða á þcdta
,Nei.“

„Nei,“ sagði pilturinn, „eg sagði henni, að eg væri bú-
inn að eyðileggja það. Hún vann hér eimi sinni og hún fer
alltaf i taugarnar á mér.“
„Mér fimist rétt, að þér fáið vilneskju um, að það getur
ekki verið Norman læknirv sem hringdi til y'ðar fyrir
rúmri kliikkustundu, því að hann var rnyrtur siðdegis i
gær.“ ,
„Myrlur? Hamingjan góða. Svona er að vera alltaf
önnm kafimi, enginn tími til að hlusta á fréttir. E'ða
eruð þér kannske að gahba mig?“
„Siður on svo.“ sagði eg. „Sljkt gæli ekki komið mér
til hugar.“
Og eg sýndi honimi fi'éttablaðið með myndinni af Nor-
maii lækni og seinuslu fregnum af inorðmálinu.
„Já, það er hann, og ekki um að villast. Eruð þér leyni-
lögreglumaður?"
„Eg er i tengslum við leynilögregluna,“ sagði eg, „og
slarfa að slíkum málimi, undir vissum kringumstæðuni.“
,Og eg sýndi honum scm snöggvast einkennisskírteini
mitt úr heviium, íneð mynd og fingraförum, margstimpl-
að o. s. I'rv. Til allra hamingju skoðaði bann það þó ekki,
..Fæ eg jiá að kynna mér J)etta?“ sagði eg.
Pilturinn tók háða tiu dollara seðlana og stakk jieim i
vasann.
„Eg verð víst að lála að óskum vðar, þar sem það var
ekki Nornian læknir, sem gaf fyrirskipunina í sima varð-
andi . En meðal annarra orða. hver skyldi það hafa verið,
sem hringdi ti! mjn ?“
„Eg hefi eklci hugmynd um j>að,“ sagði eg.
,.l>aö væri gainan a'ð vita.“ sagði pilturinn.
,..lá, það gæti verið nógu fró‘ðlegt,“ sagði eg, „en uú
skulum við snúa okkur að jæssu.“
Og noklcru minútum siðav hluslaði eg á eftirfarandi i
gjallarhorn:
„lllýðið á, viuir Giaee Boyd.! Utýðið á, jiai' seni 'þið
nú eruð sainan komnir og sitjið við slcál i \TatnahVggð.
.,Veivakandi“ Valnabyggðar hyggst nú að kvj'ma yklcuj
nokkrar staðreyudir lifsins. Pað et höriimlegt, eins og
þið vitið. að hyggja Lif silt á Uræsni og yfirdrepsskap
tmnai'ia, að trúa þvi, að ailir. sem eru glæsilegir hið
vdra. háfi hjöílu al' giilii, að trúa því að eins og jieir sem
hafa slæint arð séti' i sanuieika vondir menn. Tlversu
sLyuaia irteim miuidu -s.já allt, „oi menn vissu leynd
arrnáf hjartnanna; grafin í hugfen vina sinna, eða í
skýrsium Grpssbek-lyfjabúðarinuar í--------
Og svo 'vareins og gripið væri fram í aanarlegri röddu:
„Það var ágadl. Við skulmn snúa okkur að því.“
Stundarfjórðungi síðar var eg i Grossbeck lyfjabúðiiini
i Greenwich Village,
Þessi iyfjabúð var elcki með neinum nýtizku brag, hún
var aiveg upp á gamla móðinn, með stórum, lituðum kúl-
um i gluggunum, og glas við glas og krukku við krukku i
hillum, og ekki voru seldir þarna gosdrykkir, rjómáis og
þess háltar, eins og tiðkast i liinum nýtizku lyfjabúðum.
Maður nokkur, gildvaxinn ðg sköllóttur, en með livítl efri-
vararskegg tók kveðju minni. Jú, þessi maður var enginn
annar en herra Grossbeek. Hann hafði þekkt Norman
lækni og lesið um morði'ð. Það var hörmulcgt, að slíkf
skyldi gela gcrzt.
„Eg kvaðst vera eiiika-lögreglumaður, og öskaði cftii
að sjá skrá yfir lyfseðla, sem Norman læknir gaf út handa
nokkrum sjúklingum sínum.
„Hafið þér nokicur skilríki i höndunum, frá lögreglu-
í'éltinum ?“
Eg varð að kanuast við að eg hafði ekki neina slíka fyr-
jrskipun eða Iieimild.
„Þá þýðir elcki um þetta að tala,“ sagði Grossbeek. „Þetla
er apótek, lieiðarlegt ajiótek. Eg sel ekki rjómaís og sæl-
gæti eða iiangsa og önnúr leikföng. Eg er lyfsali, af ganila
skólanum, og Iret ekki uppskált neitt um þao, sem mér er
trúað l'yrir sem lyt'sala. Iíf þér komið aftur með fullnægj-
audi gögn i höndufuim immiið j)ér ekki fara bónleiður iil
búðar.“
„En getið jx'i ekki leyt't mér að líta á skrá yðar aöeins
til J)ess að lcomast að rauu uni hvort nöfn vissra mauna eru
J)ar eða ekíci. Þá mun eg komast að raun um livoi t ástæða
er lil fyrir raig, að afla mér jwirra gagna, sem þér segið,
að séu nauðsynleg.“
„ í'ilhöguu á skráin mimun er ekki þannig, að það kæmi
að neinu iialdi. Eg hefi enga nafnaskrá, livorki lækna rié
sjúlclihga. Þér verðið að ná i lyfseðlam’uner eða afla upp-
lýsinga um dagsetningu.“
Þettá horfði elclci vel. Það leit sannasl að segja út fyrir.
að eg vrði að fá Mclvay í félag með mér.
„Gott og vel,“ sagði eg. „Eg reyni þá að afla jiessará
gagna og verð lcominn aftur eftir tvær klukkustundir.“
„Of seint." sag'ði apótekarinn. „Eg loka eftir hálfa
klukkustnd. A sumiudögum verð eg að fara í kvikmynda-
liús með lconu minni. Komið aftur á morgun.“
Eg rcýiidi að fá iiann á mitt band, en árangurslaust. Þá
ftaugi inér dálítið í liug. ,Eg sá talsímalclefa í lyfjabúðinni
aftan. lil og óskaði eftir að fá leyfi til að nota simaim. Á
leiðiniú þangað virti eg aHt sem vandlegast fyrir mér. Eg
tók eftiv þvi, að-fyrir aftan lclefann var gluggi og eg sá
Endurminningar Churchills.
Frh af 2. síðu.
ári, að imdanskildu varuliði, nam 028,000 mauna og voru
aðeíns 107,000 í Frakklundi sjálfu.
Nýliðzur Þjóðverja tvöfalt fleira en Frakka. .
Tölur J)ær, sem hér eru hirtar og niuini vera allná-
kvæmar, segja sína sögu:
Tafla yfir mannfjölcla þann í Frakfelandi og Þýzkalandi,
sem fæddur var árin 1914—20 og kvaddur til herþjónustu
á árunum 19.34—40.
+
Ar Þjóðverjar Frakkar
1934 ........ 59(5,000 ..... 279,000
1935 ....... 464,000 184.000
1930 ........ 351,000 ...... 165,000
1937 r...... 314,000 ....... 171,000
1938 ........ 326,000 197.000
1939 ........ 485,000 218.000
1940 ........ 630,000 ..... 360.000
—Smæfki—
Flöskuskeyti. Á síðustu sjó
áruni, eöa frá því áriö 19404
lieíir George Phillips, trúboöé
i 'Facoma, Washington. sent:
írá sér 25.000 trúar-rit, i inn- '
sigluStim flöskuni. Hefir hanu
kastaö jieim útbyröis af skip-
um, svo aö Jiær geti borizt meo!
baístraumuiium’ til fjarlægra.'
landa. Margar hafa kotni<> -
mönuum i hendur, þ'ví uö lianu'
hefir fengi'ö mikiö af bréfttm
frá yfir 20 löndum. Þar ú uiefiai
eru Nýja-G'uinea i Su'öur-*
Kyrrahafi og Márocéo 1 Norö-f
ur-Afn'ku. í
• * .
Köfunarmet. Maurice Kai ý
gues kafaöi nýlega í Miöjuröar-
hal'i fyrir iitau Séte í Frakk-i
landi. Hann komst 393.Ó fet ogi
liefií* ekki veriö kafað dýpra arl
neitntm meÖ súrefnisgrimtt eiu-
göngu. .4 jiessti dýpi er þrýst -<
ingurinn 175 þund á hverjumj
ferþumlungi. Var þetta met.
þvi aö áöur haföi aöeins veri'ié
kafaö 295.2 fet. (Þar eV þrýsí-
ingur 131 pund á hverjúnt fer-
þumlungi). Fargnes varö þettaj
þó ofraun, j)ví aö hann andaö-t
ist nokktirum kltikkustundunij
eftir aö harm kom úr kafi. i
MáÖttr sem bárðist mjög fyr-i
ir vínbanni t einu íylki Banda-
ríkjanna ~ var sakaður um aifl
hafa leynisöiu á heitnili sinu. j
HnMgáta nr. S94
Lárétt: 2 Vinna, 6 vetijn, 7i
greinir, 9 skáld, 10 verkfæri..
11 þræll, 12 sneriima, 14 tveie
eins, 15 forsetning, 17 gtunla.
Eóðrétt: 1 Sýki, 2 tveir
eins, 3 málmur, 4 samteng-
iug, 5 él, 8 látinn.'i) bókar-
heiti. 13 mjúk, 15 skamni-
stöfun, 16 tóim.
Lausn á krossgátu »r, 593.
Lárétt: 2 Flotl, 6 eys, 7;
N. N., -9 öl. 10 gáð, 11 eru, 12
Enz' Jnissji'r tölur iirðn úð staðreyudum.
vorn þær uðVin.s skuggar. sem vörtiou meiui þó vift hættiim.
Allt sern gert var fram að 1935, va'r miklu minna 011 svo,
i ’að Frakkisr hel'ðu elclci getað ráðið við Jiað með her síimm
r'cig hiuu. núkla varaliði haits, svo að ekki sé minnzl' á hina
• matniniörgu og öflugn handnmeim jieirni. Jafnvel. er svona
i var komið. hefði verið liægt að stöðva jiessa Jiróun, ef
valdi f’.jóðahandalagsins lufði verið heilt.
Aimað In’ort hefði niátt skijia Þjóftverjum aft senda
l'uHliúa lil Genl'ar, krefja þá ýtarlegra skýringa og láln
nefnd liaudamaima nuinsafea vígbúnað hennar og sátt-
málabrot. Hefði Þjóðverjar þverskallazt hefði mátt her-
taka hrýrnar á Hín, unz tryggt licfði verió, aðf-þeir Iilýddu
gerðuin samningum og iiefði j>á ekki verið nein liælta á
j»ví, að þiir veittu mótspyrnu eða til blóðsúlhellinga hefði
komið’.
Með þes.su mpti héfði mátt slcjóta annari heúusstyrjiúd-
imii á frest uxn. ófyrirsjáanlegan tíraa.
r árin liftu, it’ J4 Ní, 15 afi. f7 ianfi.
Lóftrétt: 1 Þengill, 2 Fe, 8j
lyl', I O. S„ 5 lalning, 8 nái^
9 örn. 13 eff, 15 au, 16 I. L
Á, reki a !nd-
Siindsbiifi.
Flngvélar eru að leiti að
3(f manns, sem eru á reki í
björgunarbátum á lúdtands-
íiáfi.
Sfeip jieii’ra bránn ög varft'
áhöfuin að l'ara i hátana, eu
þeir hafa ekki lundizt erm,
þrátt fyi ir Jiriggja daga leif.
A skipiuu varkona, sem gerz’t
hafði leýnifarþegi, ý A