Vísir - 02.09.1948, Page 5

Fimmtxuiagiön 2. septtímbei' 1948
V 1 S I R
Mark H. Clurk I:
Það var snemma sumars,
að eg' var á leið til Banda-
rikjanna, frá Evrópu en
þar og í Norður-Afríku
hafði eg . verið síðustu
finmi árin, Þá kom kinversk-
ur ferðamaður að borði mínu
í borðsal skipsins og sagði:
„Afsakið, liersliöfðingi. Eií
mér jiykir gaman að því, að
jiér skulið ávallt vera að jag-
ast við Rússa.“
„Eg er ekkerl að jagast við
jiá,“ sagði eg.
„Ójú, jjað gerið þér,“ sagði
bánn brosandi. „Þér skiijið
ekki liyað „jagast“ jiýðir á
kínversku. Gamait kínverskt
spakmæli er á þá leið, að „að
jagast“ sé sífelld endurtckn-
ing. á ójjægilcgum sannind-
um.“
★
Eg rita þennan greina-
l'lokk vegna j>ess, að mér
finnst, að segja verði ame-
rískum almenningi, eiiis op-
iiiskátt og unnt er, „hin ó-
þaegilegu sannindi“ um
starfsbáttu Rússa, og.mark-
mið.
Einungis með fullri þekk-
ingu á því, sem raunverulega
er að gerast og jivþ sem ber
á niilli Rússa og Vesturveld-
anna, geta Bandaríkjamenn
veitt leíðtogum sínum fulli
komið brautargengi til þess
að gripa til þeirra ráðstafana,
er duga lil jiess að koma i veg
fyrir alvarlegri vandræði, er
gætu stofnað heimsfriðinum
í liættu.
Áætltm kommúnista
til lieimsyfirráða.
Undanfarin tvö ár hel'i eg
ált mjög náin og persónuleg
samskipti við Rússa. Á jiess-
um tíma hefi eg verið stað-
gengill utanríkismálaráð-
Jierra (Bandaríkjanna) á
tveim ráðstefnum utanrikis-
málaráðherm stórveldanna.
Eg lield, að eg viti, hvað vaki
fyrir forráðámönnum Sovét-
rikjanna.
Sem yfirmaður liernáms-
liðs Bandarikjanna i Austur-
ríki frá þvi, er jiað kom
Aiikí8irrbki^fliien 11 segjasé elklki imiiimIm
þolað að'ra írelstftít slília^

Mark Wayne Clark er
.einn kunnasti liershöfð-
ingi Bandarikjanna og gat
sér mikinn orðstír í styrj-
öldinni, eins og menn
niuna, bæði í innrás
bandamanna í N.-Afríku,
á Itálíu og víðar. Siðar var
hann hérnámsstjöri
Bandaríkjalnanna i Aust-
urríki. Hann hefir nú ritao
nokkfar greinar um við-
skipti sín við Rússa þar i
borg. I þeim varpar hann
skæru ljósi yfir starfsað-
ferðir Rússa, livernig þeir
sifellt reyndu að koma i
veg fyrir varanlega Iausn á
1 vandamálum Austurrí kis
eftir ófriðinn og ýmislegt
gnnað, sem fróðlegt. er til
jiess að kynnast aðferð-
,um þeim, er Rússar beita
.á hinuin hersetnu svæðum.
.Vísir birtir í dag og næslu
daga jiessar greinar Glarks.
voi'jaland, vegna þess, að þau séð jietta fræga sveilasetur
íiafa lotið vilja jieirra.
'Frélsið, sem
hefði ekki verið.
. Moskvufundurínn, ,scm
a-
kveðinn var til jiess, incðal .
Hitlers.
Ivonev sendi mér jiau skila-
boð, að liann værí lasinn, en
að hann myndi senda fulltrúa
sinn, A. S. Zhellov hershöfð-
ingja, ungan mann, en mik-
haft jiá ánægju að berjast við
lilið liermanna Rauðá hérs-
ins, væri mér það ánægja að
fá tækifæri til þess að gerast
samverkamaður hershöfð-
ingja jiess, er hafði unnið svo-
frækilega sigra með Rauða
hernum og átt svo mikinii
jiátt í því að koma á friði.

„V esturblökkin“
kemur tíl skjalanna.
Ræða Zheltovs var stutt og,
þumbaraleg. Aðalinntalv
hennajL' var. að liann væri
viss um, að okkur myndi tak-
ast vel ætlunarverk okkar.
Sama kvöld, að hófinu loknu
sendi Zlieltov eftir Gruenther
annars, að undirbúa friðar-
Sanining við Austurríki
út um jiúfur vegna jiess, að
,ef jiríveldin hefðu gengið
að uppástungum Rússum,
anyndi það hafa leitl til jiess,
,að frjálsræði Austurrikis
hefði veríð lítið sem ekkert
og fjárliagur jiess á þann veg,
að það gætí ekki staðið á eig-
in fóttun. En jiað er þetta,
sem Rússar virðast vilja
Framar öllu.
Og cinmitt’i öllum jiessum
ijauragangi segir hinn ó-
breytti Austurrikismaður,
sem enn liefir ekki misst
kímnigáfu sína: „Það væri
ils megandi í kommúnista- j hershöfðingja, sem hann
f(’1 flókknum, og háttsettan em- hafði hitt áður í Vinarborg
bættismann i NKVÐ <innan-|'0g sagði lionum, að'sér héfði
i ikisráðúneytinu, • sem nú er ekki fallið ræða mín.
kahað MVD, eins konar
rússnesk útgáfa af Gcstapo).
Ennfremur var Zheltov eins j McCrcery og
konar stjórnmálafulltrúi; sagði Zlieltov,
Rússa í AusLurriki (komm
issar) og líklega hafði liann
meira að segja en Kónev, en
gerði það jió ekki opinher-
lega.
„Clark liershöfðingi lagði
áherzlu á fyrri kynni sín af
Bethouart‘%
,Hann gaf í
skyn ensk-fransk-ameriska-
blökk í viðskiptum okkar ríð
Ausurríki. Mér líkar það
ekki.“
Gruenther hershöfðingí
sagði mér jietta strax og eg
bað Zheltov að finna mig
slrax næsla morgun. Á þess-
Skálaræður,
eins og gengur.;
f : lok miðdegisverðarins, | uni fundi okkar sagði eg.
sem halchnn var í aðalsal i j^heltov, að afstaða lians
hræðilegt að þurfa að lifa bækistöðvuin Bandarikjanna,'væri langt frá þvi að vera á
annað stríð ,en við gætum á- slcálaði eg fyrir forsætisráð-lfökum reist. Eg sagði lion-
rciðanlega ekld jiolað aðra herrum hinna fjögurra’um, að hér væri engin blöklc
frelsun “ stjórna okkar og flutti stutla^á ferðinni. Eg sagði honum,
Allt frá þvi að núverandi ræðu, Þai' sem e8 i !jós voii, að við Bandarikjamenn
sijórn Austurríkis tok ‘ við umSóða saimrinmi við lier-1 stæðuúi með Kenov mar-
völduni liafa Rússar reynt námsstjóra Rússa, Brela og skálld, hvenær seni. stefna
nieð öllu niögulegu nióli að hrakka^
varpa rvrð á Iiana. og, koma Eg minntist jiéss í ræðunni,
böbba. Á licrnáms- að við McCreery liersliöfðingi
vígabræður,
langt. að þéir hafá gert en hann sUhrnaði brezku
herdeíldinni, sem með mér
eiðanlega ekki jiolað
I i* 1_ c<
frekasl þeir niega. Austurríki
er eins og hrjóstvirki lýðræð-
isins og við verðum að gera
allf sem við megnum til þess,
að landið verði það áfram.
Sagan um jiáð, sem liefir
skéð og er að ske í Austur-iuemu 1 . - náum
ríki sýnir okkur Ijcíslega það, ,svæ<''1 S1UU báfa þeir gengið
sem kommúnistar ætlast fyr-!svo iaUSþ' l,eir iulia 8eit
ir. Þetta er þaulhugsuð áætU ráðslafamr tii þess að veikja™ « ’
„„ .... i10;, i,„nr«i„ot nís sljórnniálalegai einmgU’ Aust- (val, u- lieunn be ' ‘
urríkis og ónyta völd sljórn-,vlð Salerno á Itálm. Og eg
arinnar, Allt frá byrjun var minnlist á viðkynni mín við
okkur erfitt að einn við for- Bétliouart hersliöfðmgja, áð-
ústumemi
fjörveldanna í Austurríki var
ekki fvrr byrjað en augljcíst eg, að enda þótfeg liéfði ekki
var, að liverju Kreml-inemi-
un, er þeir byggjast ætla að stjcíriimáialega' einingu
beita til jicss að ráða allri
Evrópu og síðan Iieim'inum.
Russar reyna að tor-
velda allar aðgerðir.
Rússa llernám nr en við gengum á lalid
Norðiir-Afriku. Síðan sagði
Bandaríkjanna væri hin sama
og stefna Rússlands og að
við mýndum gera allt til þess
að svo niætti verða.
Þessi fvrsti fundttr minir
með Rússuni var dæmi um
það, er siðar varð ög þeir
livikuðú aldrei frá jiessu. Þeir
voru alltáf tortryggnir. Þeir
voru alltaf að leita að ein-
liverju „tilefni“ hjá öðrum.
Þeir liöfðu eins lcónar of-
sóknar- og sektaikennd.
irnir stefndu.
Eg.var í Brazihu í sijórn-
arerindum, þegar fyrstu
fundir fjórveldanna voru
: Þtátt fyrir jiá staðreynd,
að Sovétríkin, á sama liátt og
þin stórveldin, voru þvi sam_ j
þykk að endurreisa frjálst og
Sjájfstætt Austurríki ogi
skapa jiar með pólitískt og, baldnii- i \ ínarborg. ð iii-
efnahagslégt öryggi í land- I1,aður berioringjaráðs míns,
inu, liafa þáu með öllum j Alffed Grueiitlier, var þar í
inögulegum ráðum, nenia
íiervaldi, reynt að torvelda,
áð svo rnætti verða. RÚssar. Konev þekkist
minn stað.
Rússar Iiafa nolað
Strax og eg kom aftur til
ÁUsturríkis bauð eg Iiinum
líérnámsstjórunum, I. S.
marg- Konev marskálki frá Rúss-
víslegar aðferðir til þess, að landi, R. L. McCrcery frá
fúglá'málunUni og veikja að-j Bretlandi og M. E. Béthouart
slöðu Austurrikis. Þeir hafa frá Frakklandi.að lieimsækja
lagt ólöglegt hald á fasteignir j mig i bækistöð minni í Salz-
jiangað eftir uppgjöf Þýzka-j bafa liins; 'vegar beint öilii aíli ekki boðið.
lands og þangáð til 17. mai sinivað lní einu að ná Aust
1947, kynntist- eg Íivernig hin jurriki að öllu leyti undir á
kommúnistísku öfl hyggjást hrifavald sitt.
fara að jiar í landi, scm er
prófsteinn á aðfcrðir þeirra.
Þeir slarfa samkvæmt ky-rfi-
lega gerðri áætlun, sem mun
leiða lil heimsyfirráða, ef
hún heppnast. Það er jiess
vegna timahært að kyiina sér
rækilega áform Rússa.
Rússai' vilja liafa leppriki
með öllum vesturlandamær-
um sínum, allt frá Eystra-
salti til Miðjarðarhafs. Eins
og er, reyna Austumkismenn
að sporna við þéssú, eíns óg
Allt er mest í Ameriku, hef- j voru hvoríd meira né minna
ir lengi verið haff að orðtaki en 2 milljbnir nautgripa og
og verið orð að sönnu aðj800.000 hross alin á trjá-
ýmsu Iey ti. Og margt er, kvoðufóðri og varð árangur-
furðulegf jiar vesLur frá, eins inn ágætur. Trjákvoðunni
og menn yita, meðaf annars j var blandað saman við ýmis-
og íyrirlæki.
Hvar, sem þeir hafa mátt
jiví við koma, hafa þeir fram-
fylgt einhliðá og óbilgjarnri
stefnu, farið íiiiklu harkáleg-
ar með Austurríki en mörg
önnur ríki, er voru vinir
lieiuiía í stríðinu, eins og
Rtiinéníaý Búlgai’ía: og Ung-
Uurg.
Einkanlega fýsti mig að
hitta Ivonev marskálk, sem
var sá eini Hemámsstjór-
anna, sem eg hafði ekki hitt
áðui’; Yildi eg sýna lionum
Berelitesgaden (syðst í
Þýzkalandi, áanó.tuin Ausiur-
ríkis) cn fáir Rússár liöfðu
jiað, að nú eru bændur jiar
farnir að gefa skepnum sín-
uni fó'ður úr trjákvoðu.
En það voru ekki Banda-
ríkjamepii; sem voru fruin-
kvöðlar á jiessu sviði, heidur
„frændur vorir“, eins og alll-
af cr sagt, Svíar. Þeir neydd-
ust til að grípa til jicss á
stríðsárunuin að gcfa stór-
gripuni' sínum fóðiirhæti úr
tfijákvoðú, jivi að þráit fyrir
rikidænii sitt eru Svíar ekki
sjálfum sér nögiruim skepnu-
fóður. I>að verða þeir að fá
frá öðrum löndum eins og
til dæmis Danir.
u Ei^i þrj.ú csíðnslu , stríðsárin
könar fóðurefni, sem gripuni
eru nauðsynleg og til voru,
en J)au ekki til neilia i litlum
mæli. Yaf trjákvoðan um niu
tíundu af fóðri dýranna.
Eii fleira hefir verið notaS
1 lilraunaskyni seili gripafóð-
ur en trjákvoða; Rrasilíu-
mönnum hefir löngum geng-,
um gengið illa að losna vi5
kaffibaunir sínar, jafnvél
orðið að brenna jieim, þegar
úppskefan liefir verið mikil.
Nú- eru þeir að rannsaka
gildi jieirra — óbrenndra —
'sem gripafó'ðurs. En ýmsum
éfnum verðnr að bæta í kaff-
Frh. á 6. s.