Vísir - 10.09.1948, Blaðsíða 7

Vísir - 10.09.1948, Blaðsíða 7
Föstudaginn 10. september 1948 y i s i r IOOOOOOOOOOOOOOOCXSOOOOOOOOOOOOSXXXXíOOOOOOOOOOOOC j|. SAMUEL SHELLABARGER I 6D 1 OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOQOOQOQ ina, scm er þar að auki smávægileg. Eg er þvi líka algcr- lega andvígur, að þú eyðileggir framtíð þína. Ekkert hik. Eg er búinn að rannsaka málið að öllu lcyti með lilliti til þess, sem við verðum að lirinda í framkvæmd.“ Andrea ætlaði sér að grípa fram í fyrir lionum, en þagði. iíann taldi réttast að komast að því, hvað Bellí hefði í liuga. „Varanó verður að deyja, án þess að nokkurn gruni or- sokina,“ mælti Bellí. „Þetta verður líka að takast í fyrstu tilraun. Eg hefi komizt að þvi, hvernig þetta er hægt. Hann kannar skotfærabúrið um hádegi á hverjum miðvikudegi — það er á morgun. Eg hefi sannfært mig um, að sprunga er á einmn veggnum og svo stór, að hægt er að koma fyrir tundurþræði, sem lægi að púðurtunnu innan hans. Er þvi liægt að sprengja búrið í loft upp utan frá og munu þá allir farast, sem þar eru inni, án þess að nokkur maður viii hina raunverulegu orsök sprengingarinnar.“ Bellí brosti. „Segðu bara til um það, hvort eg eigi að láta til skarar skríða.“ Andréa gafst ekki tóm til svars, því að barið var að dyr- um. Þjónn gekk inn i herbergið og tilkynnti Andrea, að Varanó óskaði eftir nærveru hans á ráðstefnu. „Öldur- menn borgarinnar hafa verið kallaðir saman.- „Við ræðum þetta síðar,“ sagði Andrea við Belli. Fertugasti og sjöundi kaíli. Æðstu embæltismenn ríkisins og helztu borgarar höfðu verið kvaddir saman til skrafs og ráðagerða. Menn liöfðu verið kallaðir til fundarins i slíkai skyndingu, en engum hafði gefizl tórn tii að koma prúðbúinn, somir - svo sem Ser Mattia slátrari, Ser Fabió pappírsgerðarmaður og fleiri — komu beint af vinnustað með uppbrettar ermar og svita á enni. Varanó og-KamiHá s'átu á upphækkuðum palli og-stóð Andrea- þar yið hlið þeirra. Það var ekld að sjá á Varanó, að hann væri mjög áliyggjþföllúr, en lrinu var ekki að levna, að bréf hertogans hafði Iiaft mikil áhrif á hann. Þegar hann sá. að allir voru komnir til fundarins, reis k.ann á fætur og kvaðst hafa kallað menn samán vegna mikilla tíðinda. Hefði hann fengið bréf frá hertoganum af Rómagna, yfirhershöfðingja kirkjunnar. Síðan gfeindi hann frá kröfum þeim, sem herfoginn gerði til Fjalla- borgar. „Það er Ijóst,“ íiiælti Varanó ennfremur, „að Iiöfnum við kröfum hertogans, þá munum við undir sömu sök seldir og Kamerínó, en jafnvel þótt við föllumst á þær er sjálfslæði okkar úr sögunni. Hver maður getur séð, að ætlun hertogans er að leggja öll rikin á Mýrum undir sig og hann mun héldur ekki láta staðar numið þar. Hann mun halda yfifgangi sinum áfram. Það er að minnsta kosti sannfæring mín.“ Af svipbrigðum manna mátti sjá, að þeir litu þetta sömu augum og Varanó og voru hertoganum fjandsamlegir. Varanó hélt áfram máli sinu. „Ykkur kemur ef til vill á óvaft, að eg skuli vera fylgjandi fyrirætlan liertogans um að sameina Mið-Ítalíu, svo að allir geti lotið sömu lögum ög friður komizt á. Þáð er i sjálfu sér æskilegt, að sem tlesl smáriki verði sameinuð og þess vert, að menn veiti þeirri Iiugmynd stuðning, en eg vil að það verði til að efla friðinn en ekki til þess að auka einhvera mann að völdum og að þessu leyti er eg ósammála liertoganum af Róm- agna. Ef rildn eru samcinuð til þess að gcfa einhverjum manni belri aðstöðu til að lieyja styrjöld cn ekki i þágu friðarins, þá er verr farið en heima setið. Eg treysli nefni- lega ekki manni þeim, sem liér á hlut að máli.“ Kliður fór um mannfjöldann og sýndi liann með þvi, að hann var Varanó samþykkur. \ aranó benti á bréfið. „Flér sannar Borgía innræti sitt. Meðan við vorum i Róm, bar hann okkur á liöndum sér, en nú reiðir hann svipuna. Eg er að vísu samþykkur því, sem liann stefnir að, en Iít ekki svo á, að beila eigi undir- ferli og svikum i þágu nokkurs málstaðar.“ Andrea fann til vaxandi fagnaðar í lijarta sínu yfir að Varanó skyldi taka þannig lil orða. Hann var að komast að niðurstöðu um stefnu þá, sem hann ætlaði að taka. „Herrar minir,“ mælti herloginn gamli, „slefna min er skýrt mörkuð. Eg hefi ekki trú á þvi, að hertoginn nái settu marki. í fyrsla lagi af þvi, að menn treysta honum ekki og sakir þess að trú og traust eru nauðsynleg við stofnun þjóðar og i öðru lagi vegna þess, að veldi Iians veltur á langlífi páfa, sem tekinn er að eldast. Vera má, að það sé vilji Guðs, að hann nái scltu marki og er þá ckki um það að fást, en heiður minn bannar mér að veila þcim manni nokkra hjálp, sem eg tel svikulan og undirförulan. Eg mun því neita liertog- anum um alla hjálp af minni liendi. Þið ráðið liinsvegar, livað þið viljið gera og þvi hefi eg stefnt ykkur hingað til þessa fundar.“ Það var fyrir nokkuru ljóst orðið, að hverju Varanó stefndi með ræðu sinni og Andrea hlýddi því á hana með enn meiri athygli en áður. Hann virti fyrir sér andlit borg- armanna, er Varanó liélt áfram máli sínu. „F2g hefi llvorki löngun né rétt til að neyða borg mína og ibúa hennar til að þola þjáningar styrjaldar gegn vilja sinum. Eg livet yður meira að segja til að gefast upp, þvi að litil von er til þess að borgin geti staðizt harða árás. Eg veit, hvert tjön fylgir jafnan umsát og Borgia er oftast mildur við þær borgir, sem yeita enga mótspyrnu. Leyfið Ujér og k.onu minni því að fara til Feneyja og bíða þár átekta, en semjið sjálfir við hertogann.“ Nú varð ándartaksþögn, en siðan heyrðist mótmælakurr frá öllum viðstöddum. Varanó lvfti hendinni og bað enn úm hljóð: „Þið hafið nú lilýtt á heilræði mitt. Þið eigið ekki að taka ákvörðun ykkar, án þess að hafa gerhugsað hana. Eg veit, að ykkur þvkir vænt um mig, en þið skuluð einnig minnast ástar ykkar á konum yðar og börnum, lieimilum og bújörðum. Minnizt þeirra og þess, að úmsát fylgir eldur, linilestíngar, rán og blóðbað, hver sem sigrar um siðir.“ Ilann reis á fætur. „Eg mun ganga út, svo að þið getið rætt málið einir. Ef þið ákveðið að verjast, þá mun eg stjórna vörninni, cn hver sem ákvörðun ykkar verður, mun eg hlita lienni....Komið með mér, Madonna og Orsíní Iiöfuðsmaður.“ Ser Fahió, forstöðumaður pappirsgerðarinnar, tók til máls: „Andartak, herra minn. Hversu vel er borg okkar undir árás búin '? Við kunnum fæstir litt með vopn að fara. Það er fásinna að ætla sér að reyna að verjast, ef vörn er vonlaus.“ Varanó snéri sér að Andrea. „Orsiní höfuðsmaður getur svarað þessu.“ Andrea fann, að Kamilla liorfði fast á hann. Flann vissi, Íivaðá svars menn af liennar kyni óskuðu jafnan undir 'slíkum kringumstæðum, ef þeir höfðu hina niinnstu von —Smælkí— A hverju ári er í september haldin hátíö hins heilaga Ant- oníusar af Padúa, og fer fram. í ítalska bæjarhlutanum í Ne\V( York. Aöalatriöi hátíöarinnar er þaö, aö um götur borgarinnar er borið líkneski dýrlingsins ái hundraö feta háum stalli. Lik- neskið er svo þungt aÖ hundrað og fimmtíu menn þarf til aö bera þaö. , Benjamín Karns í New York bar meö sér hurð úr húsi sínu til þess aö sanna réttvísinni aöi hann hefði ekki brotið sunduy huröina til þess að berja kon- una með henni. En réttvísin sá| að „panel“ var laust í hurðinni. og var Karns þá tekinn fastur, Fagrar listir. í Wuppertal í Þýzkalandi var myndasýning og lofuðu gagnrýnendur mjög abstraktmálverk eftir Paul Fontaine. Listamaðurinn fór að skoöa sýninguna ög gleöjast yfir s'igri sínum. Héngu þá sex . af myndunum öfugar og snéri upp þaö sem niður átti að snúa. MroAAaáta nr. <55/ Lárétt: 1 Á vísindamáli, 0- utan, 7 veizla, 8 ílátið, 10 tveir eins, 11 brim, 12 hestur, 14 tveir eins, 15 mjög, 17 bókstafurinn. Lóðrétt: 1 Loka, 2 verzlun- armál, 3 lærdómur, 4 neytiiy 5 lumma, 8 anno, 9 veiðar- færi, 10 friður, 12 horfði, 13 slæm, 16 félagsskapur. Lausn á krossgátu nr. 650. Lárétt: 1 Þröng, 6 þil, 7 S.S., 9 N.N., 10 lok, 11 róg, 12 að, 14 Ti.í 15 hey, 17 tiafi. Lóðrétt: 1 Veslast, 2 Þ.Þ., 3. rif, 4 öl, 5 genginn, 8 soð, 9 nót, 13 sef, 15 ha, 16 Y.I. £. (Z, Suttcuaki: zm Jane hafði ekki þekkt Tikar aftur sem Ijónsimgann, sem hún liafði tamið. Hún liélt að Tarzan væri búinn að missa vitið, en samt vildi hún ekki hlaupast á brott. Hún sneri aftur og er hún leit gegn- um þykknið, varð hún ofsalega skelfd. Það sem virtist liafa verið léikur einn milli Tarzans og Tikars var nú að sjá .cips.bg bardagi. ,

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.