Vísir - 21.10.1948, Side 5

Fimmtudaginn 21. október 1948
V I S I R
iim Indlamd.
Indverfar vilfa aðeins heimskar
09 fáfroðar konur.
Viðtal
við ungfrú Aquila Berlas.
Á alþjóðaráðstefnu sál-
fræðinga í Edinborg komst
eg í kynni við nokkra Ind-
verja.
Bæði i gamni og alvöru
spurði eg fulltrúa ýmissa
þjóða um Island og kom þá
i ljós, að Indverjarnir vissu ó-
trúlega mikið um okkur,
slóðu þeir sízt að baki jafn-
menntuðmn Norðurlandabú-
um i landafræðiþekkingu,
aftur á móti vissu þeir lítið
um söguna.
Ilinir hörundsdökku Ind-
verjar voru hver öðrum
greindari, og' framkoma
þeirra bar það með sér, að
þeir höfðu ekki smitast af
óðagotsmenningu Evrópu-
manna. Asíubúum liggur
ekkert á. Þeir 'gefa sér tíma
til að njóta lifsins og þjóta
ekki úr einu í annað eins og
okkur Evrópubúum hættir
til.
Meðal Indverjanna voru
nokkrar stúlkur í hinum sér-
kennilega. indverska kven-
búningi. Ungfrú Afpiila Ber-
las var björtust yfirlitum,
minnst skeggjuð þcssarra
kyenna og talaði einna bezt
ensku, svo að eg bað hana að
segja mér örlítið frá Indlandi.
„Eg er frá Pakislan“, sagði
ung'frú Berlas, „og eins og
og þú veizl er Pakistan nú
algerlega sjálfslætt ríki. Að
vísu gæti eg sagt þér ýmislegt
um Indland, en Hindustan-
búar myndu taka það illa
upp, ef eg, Pakistanbúinn,
færi að fræða útlending um
liagi þeirra.“
600 mál
og' mállýzkur.
Meðan ungfrú Berlas lét
þessi orð falla gengum við og
önnur Pakistanmey, skcggj-
uð mjög og' hörundsdökk,
upp í herbergið mitt í Cowan
House, sem er einn stúdenta-
gal’ðurinn í Edinborg.
Eg liafði veitt þvi aihygli,
að Indverjarnir töluðu ensku
sín á milli og spurði eg nú
hverju það sætti.
„Við skiljum ekki mál
hvers annars. í Indlandi eru
töluð 600 mál og mállýzkur,
svo .að cina málið, sem allir
indverskir menntamenn
skilja er enska.“
„Á hverju lifa Pakistan-
búar?“
„Aðalatvinnuvegurinn er
Iandbúnaður og á honum
lifa 85% þjóðarinnar. í norð-
vesturhluta landsins ræktum
við mikið liveiti og stundum
kvikfjárrækt. íbúar. þessa
Iandshluta nærast þviikraft-
mikilli fæðu, enda eru þeir
stórir og sterlcir. iVimtus ér
a'ðalfæðá fólks — errmig í
Hindustan — hrísgrjón og
fiskur.
Pakistanbúar eru fátækir.
Þrír fjórðu hlutar þjóðai-
innar eru bláfátækir. Mið-
stéttin, sem er kjarni Evrópu-
þj óða, er aðeins 20% og 5%
er vellauðugt fólk.“
„Hvernig er þessi undar-
Iegi kvenbúningur ykkar til-
búinn ?“
„Ykkur Evrópumönnum
finnst hann einkennilegur, en
okkur finnst hann alveg sjálf-
sagður og mjög þægilegur.
Þið haldið að við getum varla
hreyft okkur i honum, en
hans vegna getum við farið
i kapphlaup við ykkur hve-
nær sem er.
Sjáðu nú til,“ sagði ung-.
frú Berlas. „Innanundir þess-
um búningi, sem yklcur
finnst svo fáránlegur erum
við bæði í pilsi og treyju, en,
indversk stúlka lætur aldrei|
sjást i þær flikur. Það er eins
nærgöngult að færa ind-
verska stúlku úr vzta bún-
ingnum og afklæða evrópska
stúlku.
Indverski kvenbúningurinn
er ekki annað en eitt langt
klæði. Það sem htur út eins
og pils er klæðið sett í ótal
fellingar og stungið niður i
pilsið, sem við erum i innan-
undir. Annan enda klæðisins
fellum við á sérstakan hátt og
setjum það yfir aðra öxlina
og brjóstin.“
Til þess að skýra þetta sem
bezt svipti ungfrú Berlas
loks af sér yzta búningnum.
Kvað hún mig svo vanan að
sjá kvenfólk i pilsi og treyju,
að það sakaði ekki, en aldrei
hefði hún getað látið ind-
verskan karlmann sjá sig'
þannig til fara. Þegar teygt
var úr búningnum náði hann
enda á milli í herberginu,
sem þó var talsvert stórt.
„Ef indversk stúlka er á
gangi utan húss liylur hún
andlitið að mestu og alger-
lega inæti hún karlmanni.
Okkur finnst svo undarlegt
hvað kvenfólk og karlmenn
umgangast livert annað
frjálsmannlega í Evrópu, en
i raun og veru er það miklu
heilbrigðara.“
„Ilvernig fara irrdverskar
stúlkur að því að kynnast
karlmönnum fyi’st þær llylja
alltaf andlitið er þær mæta
þeim?“
„Þær þiu’fa ekkerl fyrir
því að hafa. Foreldrarnir sjá
um giftinguna og stúlkurnar
sjá ckki manninn sinu fyiT en j
þær eru komnar í hjónaband-
ið.“
Ýmislegt fleira sagði ung-
frú Bei’las mér frá Pakistan,
en eg lief valið úr það sem
frábrugðnast er þvi, sem við
eigum að venjast. Hún kvaðst
ekki eiga þess kost að giftast
i lieimalandi sinu, þvi Ind-
verjar vildu aðeins giftast
heimskum og fáfróðum kon-
unx. Ó. G.
nýja kynslóð í anda umburð-
arlyndis og virðingar í gai’ð
annarra þjóða.
4. Að vekja athygli allra
alþjóðlegra félagssamtaka,
einkuin bandalags hinna
Sameinuðu þjóða, á alþjóða-
málinu, ekki aðeins sem
nauðsynlegu og.i öllu tilliti
fullkomnu læki til að auð-
velda hugsanaflutning (t. d.
á fundum, ráðstefxxum, þing-
um, á sviði útvarps, kvik-
mynda, visinda, lista o. s.
heldur
Vörubílstjórar
vilja Krísuvíkur*
veginn.
Eftirfarandi ályktun var
einróma samþykkt á fundi
stjórnar og trúnaðarmanna-
ráðs vörubílstjórafélagsins
„Þröttur“, Rvík:
Fyrir hönd vörubilstjóra-
félagsins „Þj’óttai*“, skorar
frv.), heldur einnig sem stjórn og trúnaðarmannaráð
voldugu tæki (il að stuðla félagsins eindregið á bæjar-
að bróðurliug þjóða i rnilli { stjói-n Reykjavikur að sam-
og þess vegna einnig til efl- þykkja lánveitingu þá til
ingar varanlegs heimsfriðar.
— Tónlistin
Framh. af 4. síðu.
Krisivikurvegar cr bæjarráð
fyrir sitt leyti hefir sam-
þykkt, og bundin er því skil-
vrði að felagsmenn Þi’óttar
og reykvískir verkamenn
hafi íörgangsrétt til þeirrar
Moi’genlxladct og Fi’iheten vinnu er unnin væri fyrir
ræða xim „Guðrúiiarkviðu“ íjárframlag Reykjavikur-
Jóns Leifs. Ber blöðunum bæjar
saman Qm, að verkið sé át-
hyglisvert. Það sé drungalegt
Fari svo að samþykkt bæj-
og tilbreytingarhtið að vísu, fri;áSs. um fjárveitingu til
en víða hafi verið fallegir I Krí^vlkl“TCgfr verði ckki
kaflar. Þetta hafi verið verk, I staðfef1 af ^^arsljórn, skor-
sem maður þurfi að heyrai af stjorn °8 trúnaðarmanna
oftar en einu sinni til þess,!^8, Þrottar á hæjarstjórn
að maður fái fyllilega sldlið Hcvk,av.kur að sjá svo um,
það og notið þess. ,að hlsvarandi upphæð og
I reykviskir vörubílstjórar
Urn verk Helga Pálssonar: (hefðu unnið fyrir við lagn-
Thcma mcð variasjónum og ingu Krisivíkurvegar, verði
fugu var einnig farið viður-' æitluð þeim til aukinnar at-
kenningarorðum, talið al-jvinnu í Reykjavík, enda
vöruþrungið, og að tónskáld- reiknist sú fjárhæð ekki til
ið hafi við samningu þess frádráttar frá öðrum fjár-
haft ákveðið markmið fyrir framlögum til framkvæmda
augum. i bænurn.
Esperantístar hvetja tll iít
breiðslu aiþjébamálsins.

33. alþjóðaþing esperant-
ista var lxaldið dagana 31.
júlí til 7. ágúst 19h8 í Málm-
ey,
Þingið sóltu 1800 manns
frá 33 löndum. Samþykkti
það eftirfarandi ályktun:
1. Að framfarir á sviði efn-
islegrar orku, visinda og
tækni færi þjóðirnar stöðugt,
beint og óbeint, næj’ liver
annarri, og að þess vegna sé
þöi’fin fyrir einu hlutlausu
og. auðlærðu alþjóðamáli, er
nothæ'ft sé í þjóðfélagi nú-
tímans, nú meiri en nokkuru
sinni fyi-r.
2. Að alþjóðamálið Esper-
anto liafi — þrátt fyrir vold-
ug öfl, sem barizt hafa gegn
Mesta hitamálið.
hefir á dagskrá á Ítalíu síð-
an kommúnistar biðu ósigur
sinn í kosningunum í .apríl í
3. Að allur sá ftiikli árang- vor, var að ítalska stjórnin
ui’, sem náðst hefir hingað ákvað að láta koma til fram-
til í þessu efni, hafi því nær kvæmda lagaheimild, jxar
eingöngu náðst fyrir óeigin- sem takmörk eru sett við þvi
gjarnt starf einslaklinga, án hve fáklæddur almenningur
nokkui’rar opinberrar að- megi vei’a á baðstöðum við
stoðar frá rikisstjórnum eða sti’endur landsins.
alþjóðlegum stofnunum. : Almenningur virðist vera
Þess vegna ákveður þing- á öndvei’ðri skoðun við
ið: stjórnina og skilur ekki lxvers
scm verið Þá var almenningi nóg
boðið og ætlaði þctla að vei’ða
jafn mikið liitamál og
kosningarnar. Blöðin ræddu
málið og lögðust öll sem eitt
gegn stjórninni. ítalskur al-
menningur, sem á þvi að
venjast að vei-a að stikna í
hita sex daga vikunnar í
borgunum, hefir fyrir löngu
tekið upp þá tizku að vera
séi’staklega léttklæddur á
baðströndunum.
Aftur á móti cru ítalir i eðli'
sínu mjög siðavandir, aðal-
1-Að hvetja alla þá, sem vegiia baðföt kvenna þurfi
tala alþjóðamálið, og öll þau cndilega að vera i eiriu lagi, lega af trúaráslæðuin. og er
félagasanxtök, sem vinna að en elcki í tvennu eins og tizk- það ennþá illa séð að konur
útbreiðslu þess, að hefja öfl- an býður. Baðgeslir áttu einn- .sæki kirkjur án þess að hafa.
ugt útbx’eiðslustarf, einkum ig bágt með að skilja livers slæður fyrir aiidlilinu, gangi
meðal æskulýðsins og kenn-vegna baðfölin íxiáttu ekki j sokkunx og noti síðar
hinna ýnxsu vera baklaus svo sólin xxæði! rmar. Iiniam’íkisi’áðuneyt-
betur að skhxa á likanxann. inu hefir aðallega vei’ið
arasamtaka
landa.
2. Að þakka öllunx þeim j Allflest dagblöðin létu sig kennt um þessa afskiptasemi
útvarpsstöðvum, senx nola nxálið skipta og baðgestirnir af klæðnaði baðgesta, cn það
alþjóðlegri sanxvinnu,og tvær '\ alþjóðamálið í útsendingum vox’u æfir yfir þessai’i af-hefir reynt að skjóta sér
heimsstyi’jaldir, sém hafa sínum, og þeim hlöðum unx | kiptasemi af klæðixaði þeirra undan skuldinni með þvi að ‘
alian heim, seixx birta öðru Stjórnin konx sjálf þessari segja að það lxafi ckki tekið
liverju — og sum reglulega deilu af stað nxeð því að láta fram neinn ákveðinn klæðn-
vinsamlegar greinar unx þau orð falla við lögregluna, að, aðeins lagt til, að jx'ss
alþjóðanxálið. !að.sumartizkan-.væri nokkuð vrði gætt, að fólk klæddist
3. Að hvetja ríkisstjórnir jdjörf og nærii óðisleg'. Lög- ckld ósiðsanxlega. Þetta þj’kir,
hinna ýmsu landa til að i- ‘ reglan var einnig minnt á að hafa reynsi vei’a nokkuð
liuga alvarlega möguleika á ,lög væru i gildi ,er bönnuðu teygjanlegt. Koiixxnúnistar
innleiðingu alþjóðamáis- léttúðugan kheðnað. Lög- hafa einnig 110tað deiluna í
ins í kennaraskóla og aðra , reglan lét ekki á sér standa pólitiskum tilgangi og seg.ja,
skóla sem skyidu -— eða og handtók nokkui’ar kon- að þetta sé þeim málulegt, er
fi’jálsa iiámsgrein og stuðla ur og nxenn á ströndiixni við valið hefðu klei’kavaldið
þ.annig að því að ala upp Ostia Frigene. frani yfir þá.
nxeirá og nxinna eyðilagt
grundvöll hennar — stöðugt
þróazt fraixi á við og lilotið
æ meiri úthreiðslu og á nú
í dag auðugar bóknxeiintir
og fjölmörg blöð og er lxag-
nýtt á hinunx ýmsu sviðum
daglegs lífs og þannig ekki
aðeins í'itað, lieldur og tal-
að, lifandi mál fyrir hundruð
þúsuixda xixanna í öllum
h'éiriisálfuiri.