Vísir - 22.01.1949, Qupperneq 5

Laií^ardaginn 22. janúar lDl!)
V ?K ! B
íslenzka er 30. tungan, sem
töluð er inn á Linguaphone.
vmtal riA frri RugnfirÍAi
Á$ff€»irs€Íóiiur.
uiHÍruðymst við hye allt var
með kyrrum kjö'rum á «öt-
um úti. Enginn iiávaði. —
engin skrílslæti, en
Á árinu 194:! vakti Björn! „J:á, lélagið kostaði ferð'- mann sáum við undi
kaupmaður Björnsson máls ina að' öllu levti og dvöld-1 hril'um áfengisi Lítið var þar |
á því við Björn prófessor um við á vegum j>css i um flugelda. Björn kauj)-
Guðfinnsson, að hann ann- j Lundúnum. Annars sá Björn1 maður Björnsson fór með
aðist undirbúning áð Lingua- kaupmaður Björnsson aðal-!okkurá sum be/.tu veitinga-
phone námskeiði íslenzku, lega um móttökurnar og' fyr- húsin. svo sem Savoy, og
en svo sem kunnugt er hef- irgreiðslu okkar yegna og vakti það atliygli mina, að
Eruð J)ið ánægð með á-
rangur af ferðirmi?
„l’m þuð getum við litið
dæmt, með því að við gátum
ekki fengið að heyra plöt-
urnar. Hinsvegar átti eg ný-
lega tul við Björn prófessor
(tuðiinnsson, seni gat ekki
ilvomið með okkur vegna
emiy , .... , , - ■
. ;miui, en balði j»a tengið
(brét' frá Iliiliuan, — konu
j þeirri, sem stjórnaði upp-
tökunni, en i ])ví brél’i
scgir hún, að sjálf þykist hún
fuIlvLss um, að íslenzka upp-
talcan sé einhver hin bezta,
ir það felag tekið a plotur forst [>að prvðilega ur hendi. þar satu h|on víða ípeð börn . ,2, 1 . . * ” ,
1 ' ' , ast, og tvkur hun lotsorði a
•a,
kennslukafla í flestum menn-
ingartungum.
Allmikið var mn blaðavið- sín, éi aldrinum
14—15 an
og virtist þetla veVa mjög
algengt. Mæður sátu þar með
imgum sonum sínum og
stigú við J)á dans, og gæti
| töl meðan við dvöldum í
Björn prófessor hafði þá borginni, og sluppum við
ekki loldð til iulls framþurð- furðanlega frá þeim, þótt
arrannsóknum sínuni og nokkuð væri um missagnir
laldi sig því ekki eiga hægt eins og gengur. Eitt blaðið eg ímymlað mér að þetta
uni vik og vildi fresta fram- hafði það eftir okkur, áð kenndi þeiin öðru fremur
kvæimium. Ari síðar tók allar giftar konur á íslandi’ góðar umgengnisvenjur, er
Stefán Eiríksson prófessor í og ratuiar ógil'tar konur.kæmu Jæim að notum síðar
Baltimore, að sér að sentja einuig, ynuuufan heiim'lisins.
te.xta, sem hentaði slíkri upp- Við urðiun hálfleiðar yfir
löku eftir nánari fyrirmæl- þessu og vildum leiðrétta,
um Linguaphotie-félagsins. I en blaðamaðiirinn svaraði
haust tók Björn prófessor ( því
GtiðfinnsSón svo að sér að hyggju
æfa nokkra Islendinga, sem
fara skyldu utan og lesa efn-
ið í'yrir til upptöku, og yar
J)á ákveðið að þeir, sem
til í'ararinnar réðust, skyldtt
fara utan unt jólaleytið. .
til. að J)iir sem þér
aðeins 1 .‘>0 J)ósund
maims, en konur hel'ðu sama
rétt og karlmenn og þíir sem
heimilisverkin hlytu að vcrti
auðveldari en i öðrum lönd-
vegna heita vatnsins og
um,
raímagnsins, þá væri óhugs-
Ofangreindu verki er nú andi'að svotíía mikil fram-
lokið, og þcir sem utan fóru' faraþjóð eitts og Islendingav
nýlegii komnir liingað út, Jnotuðu sér ekki starfskrafti
cftir skiimma dvöl í Brct- kommnar. Qkkur fannst
landi. liitti Vísir frú Ragn- hlaðainaðurinn gera sköru-
hildi Asgeirsdóttur að máli, lega grein Jyrir sínu máli,
scm var ein af Jiéim, sem til enda lékkst engin lciðrétt-
fararinnar réðust, og spurði ingin“.
samvmnu við islenzku full-
trúana. Taldi prófessor Björn
cinnig, að hann hfefð’i treýst.
okkur fullkomiega, eftir þær
æfingar, sem lianii liafði með
okknr liaft og talið að við
gætum Jevst hlutvferkið vel
af liendi“.
Jífinu“ i Má þess geta að lokum, að
’ er við liöfðúni innt af Iiendi
Kviiiitiist bið félaöslífi ls- ii i i i i i*i*
* ^ . okkar lilutvork, eindi Lm-
, JL. rí,-,, ; l_^_íi_• >i 1
guaplione-félagið til hoðs
i vrir okluir, þar sem sanum
voru konmir hrezlcir mennta-
maður o. fl. Þár liittum við
Mr. Roston, sem er aðal-j
•igandi Iiinguaphönfe. Hafði
1 liann komið hingað tij lands
með Esju á síðasta sumri
og lét vel af ferðinni. Vor-
um við leyst út mcð gjöfum,
Jiannig að hvert okkar mátti
jveljá eilí Liiiguaphone-nám-
skeið. Ennfremur leysti
Björn kaupmaður Björnsson
okkur út mcð gjöfimi að lok-
um: Þess iná loks geta, að
íslenzka ev 3Ö. tungan, sem
tekin liefir verið á plötur
samkvæ;n t Lingúáplione-
kferfinu“.
I Ferðin hefir gengið að
ósluim ?
„Við eriun öll ánægð. sem
i hana réðumst. Heim fórum
"við um Glasgow og Presl
vik og gekk sii ferð eins
og í sögu“.
lendinga í borgitmi?
„Þfegav upptökuimi var
loikið; sóttiim við satiikomu
iijá ísléridlngáfélaginii, seiii
var mjög ánægjuleg. Frú F.l-
inhorg Ferrier er nú for-
niaður Jiess. Hún er mjög
merk kona og íslendingum,
sem til Limdúna koina, hin
niesta hjáiparhclla.
í Náttúrulækn*
ingafélaginu eru
1800 félagar.
I NáttúrulælcningiifélagV
menn, skald og rithölundar, js|an(is eru nú um 1800
en auk liess islenzkukennar- manns< þar af o-)0 j linim
ar við hrezka háskóla og félagsdeildum utan Keykja-
nokkrir Islendiugar, svo sem yjgm-
Pétur Eggei’/ sendiráösrit-,
an, Eiríkur Benedikz full- nú 1() t,ins Gi? Vísir ]icfil.
trui, Björn Björnsson kai.p- -ður sk<.,.( fr- on stofnelldnr
i J)fess voru 30.
A nmrgun, 23. jan., efn-
ir Náttúrulækningafélagið til
litbreiðslufundar í Skáta-
heimilimi J>ar scm ýms erindi
verða flutt um heilsuvernd
og sjúkdóma. M. a. flytur
Jónas Kristjánssön læknir
erindi um mænusótlina.
Mciki verða seld n. k.
mánudág til ágóða fyrir
heilsuhæli Jiað, sem félagið
hyggst að Iiyggja i Qröf, en
j)ví er íetlað ’að rúina 120
gesti Jiegar það er fullbyggt.
A mámidagskvöldið efnir fé-
lagið lil skemmtunar í
Tjarnareafé með úrvals
skemnitikröflum.
Ná 11 ú rulæknin gafélagið er

Þið dvölduð í Lundúnum
um áramótin?
„Já, á gamlárskvöld
vorum við gestir Steíáns
sendiherra Þorvarðssonar og
frúar hans, en auk okkar
var j>ar l'jöldi Islendinga, sem
búsettir eru í Lundúnum, eða
voru |)ar á l'erð. Veittu
sendiherrahjónin af mikilli
rausn og var íslenzkur mat-
ur á horð horinn. Á miðnætti
var sunginn íslénzkur ára-
En
. • —------ » -------T " "*• --* —------------7---- --------
et við gengum heini, Ásgeirsdóttir, Gunnar Eyjólfsson og Regina Þórðardóttir.
frétta af fcrðinni, sem og
liverjir hefðu til hennar ráð-
izt.
„Við' vorum fimm, sein
Björn prófessor Guðlinnsson
Jijálfaði lit fararinnar. Voru
J>að auk mín frú Regína
Þórðardóttir, Karl Isfcld rit-
stjóri, Gunnar Eyjólfsson
leikari og Jón Júl. Þorsteins-
sou keimari. Héðan fórum
við slrax eftir jólin, fyrst
flugleiðjs til Kaupmanna-
hal nar, en J)aðan lil Lund- J mutasalinur. og svo var set-jÁ myndinni t ilið frá yinstri, Björn Björnsson, Karl Isfeld,
úna, Er Jjangað var komið !1°kkru lengm við (agnað. frij Hilda Björnsson, Jón Júl. Þorsleinsson, ftú Ragnhildur
var strax tekið til starfa, og
var annríki mikið meðan yið
dvöldum Jiar, erida vegtr-
lcngdir miklar í borginni og
urðum við að fara þar milli
ýmissa. staða. Björn prófess-
or Guðfinnsson Iral'ði tainið
okkur norðlenzkan fram-
tmrð, einkuln mcð tilliti til
J)ess að hann er skýrari og
auöyeldari í .yneðlýrð fyrir
erlevidá menu. Eru lextarnir
miðaðir við málakennslu fyr-
ir útleudinga og efni Jieirra
staðfært á Islandi. Ejalla
|)eir t.d. iim íslenzkar bólc-
niennlir og þjóðsögur, eu
leskaiiai’ eru svo látnir lylgja
plötum þeim, sem við töluðr
um inn á, til þess að auð-
veida kennsluna, svo sem
líðkast í öðrum tunginn
sa mi< væm t I .inguaphone-
; id „n .,•.
Fóruð þið utan á vegum
Linguaphouefélagsins ?
BER(
3T
❖
„Jón Sigurð.sson" hei'ir sent
jnér pi.stil nieð hugleiðingmn um
útflulning og skömmtun og segir
m. a.: „Eg er liræddur uni, gð það
muni livergi þekkjast í veröld-
inni, að jafnframt þyi sem la,nd
selur öðruin nieirá al' afurðuni en
nokkuru sinni í sögu siuni, fari
nauðsynjíir svo íninnkandi, sem
almenningur liefir kost á að
kajupa, að na'r sé eins lítið og
þegar yerst var á kreppuárunum
fyrir stríðið. Sanit er þe.tta stað-
'SBi/a. tokur
rifr imMfOÍUff-
umu vftir 440
tkr.
en orðið er. Og margur, sein er ]
seinþreyttari en eg verður orð-
inn þreyttur áður en varrr.
♦ '
Eg geri mér' það að reglu að
ræða þessi mál við inenn, Scm eg
hitti á förnum vegi cða 'vinnustað.
Enginn skilur eða getár géfið
skýringu á þessu fyrirbæri —
stórum vaxandi útflutningur.
Sþnnverjar ætta að leyfa
fatakerlingiri, sém kemst svo Gvðingum frá Grikklandi og'
að orði: „Eg veit eklu. hyort Egipíalaildi að setjast að á
pær ganga allar a kjutum kon- r .
.urnar, sem mru í nefndinni, öP»ni.
sem átti að .gera tiUögur um! Ekki ia J)o aði’if Civðingar
breytin'gar á skömmtuninni, að flvtjasl lil landsins cn þeir,
sem fært géta sömiur á, að
forfeður þfeirra hafi verið
100,000 Gvð-
en hrædd er 'eg um það.
I>ær hafa nefnilega alve.í
reynd og hún á J>vi miður við held, að þetta gcti ekki farið lengi
versnandi lijá okkur án þess að
allt fari á rassinn. Hvár eru nú
öll bjargráðin, setn þjóðinni er
boðið upp
ingar? Bjóðist
ráð. þá krefjumít við kÓ^gtrtgá,
■':< áv
gleymt mér ’ög minum líkúm, séni ’iueðal jieirra
stórmn minnkandi nauðsynjar j göngum á islcnzkum búning. Egjinga, sem Ferdinand og Isa-
fyrir fólkið. Máltækið segir aðjsé ekki betur en að við slöndum |beíla ráku lir landi 1-192, ei*
eg]uppi klæðlausar, þegar við höf-vil(ju ckki ka9ta frá
lengi geíi vont versnað, cn
okkur liér. Ftflutningurinn er
uietútfliitningur og nauðsynja-
skorturinn metskortu r.
helta kalla eg nú öfug-
streymi og mun margur taka
dýpra 'í árihni, én það getur
seinna komið frá niér, þega.r
mér fer að blöskra enn raeiy^
um
við
e
slitið þenu
stöndum í nuná.
Ilikiim, soa |siuili þ’tllttust Jjeir flestir liL
vill ekki i * . ..
inhycr af 'þessum konuui.gel'a 'jCu'ikkJmids pg jEgiptalaiids
uér skýringu á. J»essu.“ RU’t tnep, Íeyfi Osm;ma
p á fyrir Jivorjar kosn- J Jmit^a'li^'npkkiir pnyfaíla í bVrjó|: ]>/, hefir Fra
jóðist okkur Ílm^jSttó'lu yikú, en kánriske vill i]Cvft; Civðttifuim i
rlú cinliver öiiiuir úr hóþnuqi
skýra málið fyrir peysnfatakerl-
Rétt ér að birta um leið bréf.'i ingunni okkar,'setri seúdir linurri-
sem eg hefi fengið frá „peysu- jar hér að ot'an.
Francpstjómin
Madrid að
opna bíenuliús þar i l>org, en
taiið er áð á Spáfii feé alts um
CiOOO Gyðingar. t
I