Vísir - 26.03.1949, Blaðsíða 4

V 1 S»I.R
Láugardagibrr 26. marz 194‘J
irisiR
DAGBLAÐ
Dtgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H/F.
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
m
Afgí-eiðsla: Ilverfisgötú 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Féla*gsprentsmiðjan h.f.
LandsflokkagKman:
Guðntundur Ágústsson
hlutskarpastur f I. flokki.
Þrír bikarar, sem keppt
um, unnir til eignar.
var
Kröfugerð og sjálfskaparvíti.
rgai’flotinn iiggur bundinn í höfn végna verkbanns eða
verkfalls, nema að hvorttveggja sé. Þahnig hefur
fiotinn legið aðgerðarlaus á sjöttu viku, en engu verður urn
]>að spáð hversu úr rætist. Launahæstu menn flotans hafa
samið um lækkuð laun að krónutali, en básetar háfa ekki
viljað láta af fríðindum, sem þeir hafa notið á stríðsár-
ununi, og virðast ekki vilja leggja út frá landmiðum, þótt
djúpmiðin sé girnilegri til aflafanga. A djúpmiðin geta
hin glæsilegu skip ekki sótt, nema því aðeins, að sanm-
ingum fáist breytt, en „þar stendur bnífurinn í kúnni“.
Sjómenn og útvegsmenn virðast hafa efni á að.stöðva
alvinnulífið um skeið, þótt ætla mætti, að báðir aðilar
teldu sig hafa þar allverulegra hagsmuna að gæta. Slík
stöðvuii togaraflotans skaðar hinsvegar þjóðarbúið um
ótáldar milljónir í erlendri mynt, en af því leiðir vöru-
skort og þrengingar fyrir almenning síðar á árinu. Þótt
deiluaðilarnir vilji gera upp reikningana sín á mill, verða
þeir einnig að gera sér grein fyrir, að þeir eiga þar ekki
einir hlut að máli, heldur þjóðarheildin, sem lætur sig
að vonum miklu skifta úrslit deilunnar, en þó sérstaklega,
að togararnir liggi ekki aðgerðarlausir í höfnum umfram
nauðsyn. Mun óhætt að fullyrða, að engin vinnudeila
hefur valdið almenningi þyngri áhyggjum.
Þegar leitast er við að draga nokkuð úr Oáhóflegum
kos'tnaði stórútyegsins, sem ])ó er talinn líklegastur allra
atvinnugi’eina til að geta staðið undir þungum útgjöldum,
boða mörg félög í landi verkfall á næstunni. Bifreiða-
stjórar, klæðskerar, rakara og vafalaust mörg fleiri
stéftarfélög fara l'ram á kjarabætur og launahækkun á
næstunni, en þar eð ólíklegt virðist að slíkar kröfur muni
ná fram að ganga, er búist við verkfalli i öllum þessum
greinum. Starfsmenn ríkisins hafa að undanförnu ráðið
ráðum sínum, og komist að þeirri njðurstöðu, að það eitt
skorti á þeirra veraldargengi, að þeir nytu ekki verk-
fallsréttar, sem opinberir starfsmenn, en þann rélt yrðu
þeir tryggja sér.'.Virðist að þeirra dómi ekki skifta vefu-
legu máli, þótt í’íkisreksturinn í heild stöðvist uin stund,
landssiminn Iiætti að sinna sínum störfum, sjúkrasam-
lögin leggi árar í bát, deildir stjórnarráðsins loki urn ó-
ákveðinn tíma, löggæzlumenn gefi glæpalýð lausan taum-
inn og læknar hirði ekki um sjúka menn eða vanheila.
Verkfallsréttar verða allar Jiessar stéttir að njóta, — og
svo að sjálfsögðu utanveltubesefarnir, sem vinna hjá riki
og ríkisstofnunum í skjóli úreltrar eða allsráðandi póli-
fískrar Háðar.
Hverjum einstakling er ljóst að verðþenslustefna und-
anfarínna ára ei’ röng og leiðir til æ meiri bölvunar fyrir •
allar stéttir, en þó ]ijóðarheildina sérstaklega. Krónutalan!
hefur enga úrslitaþýðingu, heldur kaupniátturinn, þ. e.1
a. s. það magn nauðsynja, sem fyrir lcrónuna fæst. Aukin
krónutala til launagreiðslna þarf ekki að skaða innlend
atvinnutæki, sem hækkað geta framleiðslu sína eða lækk-j
að eftir þörfum, en hinsvegar þola þeir atvinnuvegir, sem
á útflutningi byggja ekki aukna venðþenslu, með því að
vöruverðið á érlenda markaðinum fer ekki eftir þörfum
framleiðandans, heldur eftir hinu Iivar neytandinn nýtur
beztra kjara. Geti Norðnienn, Danir og Svíar birgt brezka
markaðinn upp af ódýrum fiski, Jiýðir okkur ekki að bjóða
þar miklu dýrari fisk, en híð sama gihlir á öllum mörk-
uðum öðrum. Frá þessu geta sendinefndirnar, sem nú
dvelja í Prag eða London, vafalaust skýrt skilmerkilega!
við heimkomu sina.
Eina vonin um björgun frá því ófrcmarástandi, sem
nú er ríkjandi, felst í ]iví, að hugarfarsbreyting verði með
þjóöinni, þannig aR menn hyggi ekki að því einu að gera
kröfur um bætt kjör og laun, heldur og að hinu, að at-
vinnuvegunum verði ekki ofboðið með kröfugerðum, en á
Jiann veg verði örugg franitíðaratvinna tryggð, þeim -sem
hénnar þarfnast. Vafalaust Jiola fáir atvimmleýsi til lengd-
ar, og má fullyrða, að alþjóðarhagur krefjist stefnubreyt-
irtgar. ■ - •
.«S& ■
Landsflokkaglíman fór
fram í gær og bar Guðmund-
ur '.Ágúsisson, Á., sigur úr
býtum í þyngsla flokki og
vann Ármánns-bikarinn lil
eignar, en hánn vann hann
ruí i þrið ja sinn. Hann hlaut
einnig fegurðdruerðláunin.
.Guðmundur Agústsson
felldi alla sina keppinauta.
Næstur varð Guðmundur
Þorvaidsson, einnig úr Ar-
manni. Þriðii varð Sigurjón
Guðmundsson frá U.M.F.
Vöku.
I öðrum flokki bar Steinn
Guðmundsson, Á., sigur úr
býtum, bann lilaut einnig
fegurðarverðlaunin. Annar
varð Amon Högnason. A.. og
þríðji Sigurður Þorstcinsson
K.R. -- I þriðja flokki varð
Sigurður Hallbjörnsson, Á.,
hlutskai-pastur og van’i K.R.-
hikarinn til eignar. Annar
varð (xíríi Guðinui’-Is.son, U.
M.F. Vaka og þriðji Aðal-
steinn Eirikssen, K.R. Feg-
lU’ðarverðJaunin i þcssum
flokki van'i Gretar Sigurðs-I
son, Á. — í f jórða flokki, eða j
drengjaflokki varð Ármami
J. Lárusson, U.M.F.R., blut-
skarpastur og felldi alla j
keppinauta sina, níu tal.sins'
og vann til eignar U.M.F.R.-
bikarinn, sem keppt var um.
Annar varð Gununar Ólafs-
son, U.M.FR., riieð 8 vinn-
inga. Þriðji Bragi Guðnason,
einnig úr U.M.F.R. Ármann
J. Lárusson vann einn
fyrstu fegurðarverðlaun, en
Gunnar önnur og Bragi
þriðju.
Glíman fór mjög vel fram,
cn segja má, að viðureign
lceppenda i þriðja flokki
liafi verið sögulueg, þar sem
þrír keppendanna voru jafn-
i-r að lokinni glimu, og urðu
að keppa til úrslita.
Tízkusýningin
vakti athygli.
Vöru- og tízkusýningin, er
haldin var að tilhlutan
Verzlunarskóla tslands í
Sjálfstæðishúsinu í gær vakti
mikla atlujgli þeirra er hana
sáu.
Tízkusýningin var tviskipt.
Voru fyrst sýndir íslenzkir
búningar, gamlir og nýir, en
siðan tizkan eins og bún er
í dag. Áður en sýningarnar
bófust flutti Vilbjálmur Þ.
Gíslason, skólastjóri stutta
ræðu og gat þess, að sýning
þessi væri lialdin í sambandi
við vörufræðikennslu skól-
aús. Vörufræðikennarinn,
Sveinn Ásgeirsson, flutti er-
indi um sögu og framleiðslu
vefnaðarvöru, cn jafnframt
var sýnd kvikmynd um þella
mál.
\
Sýningin vakti óskipla at-
30 ára afmæli
Póstmannafél.
Póstmannafélag íslands er
30 ára í dag.
Það var stofnað 26. niarz
1919 af öllum starfandl póst-
mönnum í Reykjavík. — Um
þær mundir var. ríkjandi
íneðál opinbera starfsmanna
mjög mikil óánægja vegna
aunakjara og dýrtiðar í land-
inu, Efndu opinberir starl's-
nieiin til fundarhalda bér i
bæ, um þessi mál og gjörðu
samþykktir. Var einnig sam-
þykkt á þessum fundi, að
stofna til félaga í liinum
ýmsu starfsgreinum og mun
Póslmannafélagið hafa verið
það fyrsta sem stofnað var.
Fyrstu stjórn þess skipuðu:
Þorleifur Jónsson formað-
ur, Ole P. Blöndal gjaldkeri
og Páll Steingrimsson ritari.
Félagið hefir starfað öll
þessi ár að bðettum hagsmun-
um stéttarinnar og fengið
ýmsu til leiðar komið í þeim
efnum. — Félagsmenn em nú
á öðru hupdraðinu, flestir i
Reykjavik, en annars dreifð-
ir um allt land.
Núverandi stjórn Pósl-
mannafélags Islands skipa:
Mallhías Guðmundsson,
formaður, Ásgeir Höskulds-
son, ritari, Hai’aldur Björns-
son, gjaldkeri, og með stjórn-
endur Jón Gislason og Ingv-
ar Jónsson.
Félagið minnist þessara
timamóta með hófi að Flug-
vallarhótelinu í kvöld kl. 6.
liygli og hafa heyrst raddir
! um það, að mjög ákjósan-
I legt væri, ef unnt yrði að
endurtaka liana, en litlar lík-
ur eru taldar á því.
ttsmmooöomw
BEZT AÐ AUGLYSAIVISI
BEKGMAL
Eg vona, að þeir hafi ver-
ið margirj seni htustuðu á
fyrirlestur þann, er ungfrú
Helga Sigurðardóttir, skóla-
stj. Húsmæðrakennaraskóla
fslands. flutti í útvarpið á
fimmtudagskvöldið; Hann
fjallaði um efni, sem marg-
ur hefði gott af að kynna sér
nánar en gert er — háttprýði.
*
Þaö er mála^annast, að fram-
komu maniia og háttvísi hér á
landi er að niörgu leyti ábóta-
vant —■ þótt e'kki eigi þaS viS
alla — svo aö ]iað er vel þess
vert aS flytja erindi um þetta i
útvarp. Oft stafar skortur á
háttvísi af- því. að menn eru
einungis hugsunarlausir gagn-
vart náunganum; þeim finnst
ekki ómaksins vert aS taka neftt
tillit til hans, en háttvisi er
fyrst og fremst tillitssemi gagn-
vart öörum. FuIIkomlega kurt-
eis maður er bæöi kurteis við
aSra — og sjáífan sig.
:K , ( ’
Dæmi um kurteisi og ó-
kurteisi í framkomu má sjá
næstum hvarvetna, þar sem
fólk kemur saman. Við skiil-
um taka strætisvagnana sem
dæmi. Þeir eru Ijótasta dæm-
ið og bjóða líka upp á mesta
fjölbreytni að því er snertir
aldur, kyn og þar fram eftir
götunum.
• ■*
Það. má næstum teljast lirein
undantekning, ef smádrengir
standa upp fyrir rosknu fólki
eða kvenfólki i strætisvagni.
Ákaflega margir karlmenn eru
undir sömu sökina seldir. Þegar
þeir hafa náð sér í sæti i hálf-
tómum vagni, sem fyllist svo
rétt á eftir, stara þeir út um
gluggann viö hlið scr til þess að
koma ekki auga á kvenfólk þaö.
sem kurteisir menn mundu
bjóða sæti sitt. Þetta er strúts-
aðferðin — þeir eru jafn ókurt-
eisir, hvort sem þeir ,.loka aug-
ununl'' með þessu móti eða ekki.
Aðrir eru þó heiðarlegrj i
ókurteisi sinni — gefa dauðann
og djöfulinn í allt — og
mætti jaínvel kalla ,það karl-
mannlegra, þótt ekki sé betra
til afspurnar.
*
En strætisvagnarnir eru
ekki einni sýningarstaðurinn
á ókurteisi. Það má fara inn
í hvaða veitingastað sem er
og sjá þess mörg dæini, áð
ókurteisi er ekkért sérStakt
strætisvagnafyrirbrigði, þótt
óþægindin við að ferðast með
þeim auki vitanlega á hana,
en ætti að verka öfugt.
*
Ungfrú Helga drap á ijöl-
mörg atriði, sem aflaga fara í
háttvísi manna, innan heimilis
sem utan. Hún benti lika á.það,
að það væru fvrst og frernst
mæðúrnar, sem bæru ábyfgð á
þvi, hvernig böfji þeirra koiiia
fram við þá, sem þau umgang-
ast. Þær eru taldar — réttilega
— uppalendur kynslóðanna pg
háttvísi þéirrá yngri fer jafnan
eftir þvi, hverja alúð þær hafa
lagt við uppeldið. En undan-
tekningar eru vitanlega til, sem
aldrei er hægt að kenna neitt.
En reglan er þó yfirleitt sú, áð
„hvað ungur nemur. gamall
temur".
*
Sé ekkert gert til þess að
kenna þeim, sem upp eru að
vaxa, háttvísi og fágaða
framkomu, þá er ekki við
góðu að búast, en á bending-
ar eru sjálfsagðar, hvaðan
sem þær koma. Fyrirlesarinn
á þakkir skilið fyrir ábend-
ingaxnar á ' fimmtudags-
v kvöldið............