Vísir - 06.04.1949, Síða 7

Miðvikudaginn 6. apríl 1949
V I S I R
g @cAamo\ui fflarókaU:
| HERTOGA Yi\JA JV |
| 23 |
íiTiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiBiiiiiiiiiiiiiKimiiiiiiiiiixiiiiiiniii
„Þetta er endileysa,“ sagði Percy, tyllti sér á lá, vafði
liandleggjunum um liálsinn á honum og kyssti hann.
„Eg elska þig, Tom, elska þig, elska þig.“
Eigi vissi Tom hvort hún varð þess vör, hve óstyrkur
liann var jjessa stuiid, en hann bar hana að legubekk
myndhöggvarans, settist þar og tók hana á kné sér.
„Eg fæ ekki með orðum lýst hversu lieitt eg elska þig,
Percy,“ sagði hann. „En þú verður að revna að skilja mig.
Nú langar mig til þess að syrja þig einnar spurningar —
og láttu þér ekki bilt við verða. Hefir þig aldrei langað til
að eignast barn?“
„Nei, það veit heilög haniingjan, til þess hefir mig aldrei
langað.“
Tom hló við.
„Má eg þá drepa á annað -— bera upp aðra spurningu?
Hefir þig aldrei langað til þess að eignast slór, nýtt hús?“
„Eg á tíu til tuttugu hús. Eg kæri mig ekki um að eign-
ast fleirí.“
Tom lét hana renna af knjám sér og stóð skyndilega á
fætur.
„Jæja, við skulum ekki ræða í þessum dúr frekar. Þú
getur ekki fengið að kaupa blaðið mitt. Það er útrætt
mál.“ ík
Nú var farið að siga i Percy, — það var sem blóð gamla
Percys Hotspur ólgaði i æðum hennar, vegna þess að mað-
ur þessi dirfðist að þráast við í hvívetna að láta að vilja
liennar. Hún stóð frammi fyrir honum og mælti reiðilega:
„Heimskingi, hver heldurðu að sé liin raunverulega á-
stæða til þess, að eg vil láta þig fá fjárráð nokkur? Finnst
þér til of mikils mælst, að elskhugi minn sé somasamlega
klæddur, er hann kemur í hóp vina minna — að hann sé
klæddur sem snyrtimenni í hópi annarra karla ? Er nokk-
ur brýn nauðsyn, að eg verði að atlilægi um gervalla
Lundúnaborg?“
Það var sem neistar hrykkju lir augum hennar en Tom
horfði kuldalega á hana.
„Eg leitaði ekki eftir hylli yðar, kæra hertogaynja,“
sagði hann. „Það voruð þér, sem sögðuð við mig: „Elskið
mig“.“ ' ’
Það glumdi í öllu húsinu, þegar hún skellti iitihurðinni
að stöfum, er hún fór.
Því fór fjarri, að Tom væri lireykinn af því, að hann
hafði í engu hvikað frá ákvörðun sinni, en ekki var hann
óánægður með framkomu sina. Þó sveið honum sárt gagn-
rýni konunnar. Og bætti það ekki skapsmuni lians, er
Bardi kom allt í einu í ljós, á svipinn sem væri hann hon-
um meðsekur um eitthvað, en jafnframt ákafur i að frétta
eitthvað meira.
„Má eg óska yður til liamingju, vinur minn?“
„Með livað?“ spurði Tom ónotalega.
„Með sigur yðar. Enginn þarf að vei'a í vafa um til hvers
þessi vinskapur leiðir.“
„Að likindum til geðveikrahælis,“ svaraði Tom. Hann
hyrjaði að varpa af sér klæðum, til þess að þeir gætu tckið
til starfa af nýju.
„Yinur minn,“ sagði Bardi ísmeygilcga, „við skulum
ekki starfa meira í dag.“
„Hvers vegna ekki? Nú — þegar eg er búinn ið hlakka
til að fá peninga til }>ess að kaupa mér kvöldverð. Og eg
cr svangur. — Við skulum lialda áfram, .ToscpJi '
Þctta kvöld ráfaði Tom um götur og torg Mayfair,
þar til hann þekkti þar h\ern krók og kitn: í'rá Bcrk ley-
torgi til Charles-strætis, frá South Streei lil Park Lane, til
Greal Stanhope — og hvað eflir annao endaði liann göngu
sina með því að sfanda og skima niður fti-. The Duke’s
Run. í Haríordlioll, en framhlið hennar vur framhlið
kasta, semhvergi bar skimu á, ncma t einum slað. í þn m-
ur gluggum logaði ljós — í þremur gluggum aðeins.
Tom þrýsti gullIykTinum lengrti niður i huxnabasann.
„Ef eg læt rnér verða það á, að rélta lienni litia fingnrinn,
þótt ekki vteri ncma einu sínni, tekiu hún alla liöndina
og sleppir henni ekki“.
Moldrok var mikið. Hann gekk niðurlútm liina iöngu
haris, en samt varð honum ekki svefnsamt. Frá miðnætti
framundir morgun byltist harin í rúmi sínu, án þess að
honum kæmi dúr á auga, en mók seig á liann þá, og svaf
hann til klukkan tíu. Váknaði hann þá við, að hann heyrði
Will Clumps kalla:
„Herrá Ligonier, herra Ligonier!“
„Ilvern þremilinn viltu?“ kallaði Tom.
„Það er kona niðri, herra Ligonier, liún biður ýður að
koma niður. Hún kveðst þurfa að tala við yður?“
„Hvaða kona — hvað lieitir hún?“
„Það veit eg ekki, en eg held að betta sé hefðarkona.“
„Hefðarkona“. — Tom settist upp í blaðasænginni.
leið að Fleet Street. Þreytan lægði nokkuð ólguna i hlóði
„Það gat ékki verið néin önnur en Percy“. — Harm hikaði
andartak. Hvað gat hann gert? Þarna var ógurlegt um
að litast *— hertogaynjunni mundi verða svo mikið um,
ef hún kæmi Jjarna inn, að hún dytti dauð niður þegar.
Kom hún til að friðmælast, sannaðist Jrað, sem í biblíunni
sióð, að þar sem fjallið vildi ekki fara lil Mohammeðs,
mundi Móhammeð fara til fjallsins. Var ekki hér korrrið
bið gullna tækifæri til Jress að halda fram sjálfsákvörð-
unarrétti sínum? Þótt hann elskaði lrana ástríðuþrunginni
ást gat lrann ekki J>olað kúgun. Hér hafði hann hið gullna
tækifæri til J>ess að leiða hefðarkonuna í allan sannleika
unr ástæður hans —- hún skArldi fá að vita beizkan sann-
leikann um baráttu lrans og kjör — lrvernig itrundi hún
bregðasí við staðreyndunum?
Will Clump bari enn að dyrum.
„Herra Ligonier, lrvað á eg að segja kommni?“
„Biðjið hana að konra lringað, WiD,“ kallaði Tonr. —
Hann lagaði dálítið til i „rúminu“ og breiddi ál>reiðuna
yfir sig upp að höku. Svo hélt hann niðri í sér andanum
og beið J>ess, er verða vildi.
Perey nairi staðar á þröskuldinum forviða á svip. „Þetta
lilýtur að vera misskilningur. Eg ætlaði að tala við herra
Ligonier.“
„Hann er hér, frú,“ kallaði Tom og átti bágt með að
hæla niður hlátur, er hann sá undrun lrennar og Iiversu
Lynlega hún var klædd. Hún var nefnilega klædd sem
sveitastúlka, i laglegum kjól, hvitum sokkunr og með
spennuskó á fótum og hvítan kappa á lröfði, sem alveg
ltuldi hið rauða lrár lrennar.
„Ertu veikur, Tom?“ spurðr hún og kraup á kné við
„rúmið“. „Tom, segðti eitthvað, ertu veikur?“
Tom strauk sér um enriið.
„Þú varst væn að konra. Eg er sárlasinn.“
„Hjartað mitt, hvað get eg gert fvrir þig — viltu að eg
leggi kaldan dúk á enni J>itt, eða kannske þú viljir kon-
jaksstaup —?“
„Eg á ekkert konjak,“ sagði Tom veikri röddu, „cn dá-
lítið tevatn mundi hressa mig upp.“
„Tevatn, já, vitanlega, nú skal eg kalla á stúlkuna.“
Percy ætlaði að rjúka til dyra.
Tom kallaði til liennar.
„Þú getur ekki kallað á neina Jternu hér, ástin mín. Eg
ællaði að búa mér tevatn sjálfur, en var of máttfarinn, eg
held, að eg verði að reyna aftur —“
Percy lagði frá sér sjal sitt.
„Eg skal búa J>ér tevatn,“ sagði hún ákvcðin á svip.
„Það er enginn eldur í ofninum.“
„Enginn eldur?“ sagði Percy og horfði undrandi á
svarta ofninn.
„Þú verður liklega að reyna að kveikja upp, væna min,“
sagði Tom, „lrér er nógur pappir,“ bætti hann við, eins og
i leiðbeiningarskyni, „og eldfæri á hillunni. Þegar J>ú ert
búin að kveikja upp þarf ekki annað að gera en bæta papp-
ír á eldinn, já, ekki vantar eldsnevtið hér. Ketillinn harigir
J>arna á járnslánni og J>að er vatn í fötunni. Þú nlátt ekki
fylla ketilinn, J>ví að annars sýður aldrci á honum, má
ekki vera nema lrálffullur.“
Tom var skemmt, er hann horfði á hana framkvæma
skipanir lrans. Við og við stakk hún fingri i munn sér og
hugsaði um hvað hún ætli að gera næst. Þegar hún var
1 rakki hafði hún tendrað bál á Jónsmcssunótt og á Guv
Fawkes-hátíðinni, er hún lrafði aldrei kveikt undir katíi
fyrr. „Fvrst pappir — svo eldfærin, svo pappír“. Henni
gekk illa að slá eld, en tólcst J>að um siðir, og hélt svo á-
fvam af rniklum áhuga, pappírsaskan rauk i augun á
Sfvrimgnn
8
vantav á M.b. ÁNGEIR frá Reykjavík. — Uppl lrjá
landformanriinum í Verbúð 3, uppi.
____________________
F.D. Roosevelt
býður sig fram
til þings.
New York. — Frairklin
D. Roosevelt yngi-i ætlar að
bjóða sig fram til þings í
aukakosningum, sem fram
fara í New York bráðlega.
Fer aukakosningin fram
vegna andláts þingmannsins
Sol Bloom, sem verið hefir
demokrataþingmaður fyrir
sama kjördæmi í Manhattan
i 2(5 ár. Er talið, að sonur
og alnafnr hins látna forstea
hafi mikla möguleika til að
sigra. (Sabinews).
Rétfarhöld
vegna tilræðis
við Iranskonnng.
Teheran. — Fjvrtán for-
ingjar Tudeh-flokksins hafa
verið leiddir fyrir rétt, á-
kserðir fyrir að liafa barizl
gegn löglegri stjórn landsins.
Tudclr-flokkurinn, sem er
mjög vinveittur Rússum, var
hannaður fyrir skemmstu,
þar sem nienn úr honurn
lröfðu staðið að tilræði við
Iranskonung í byrjun febrú-
ar. En foringjum hans gefið
að sök að hafa annað hvort
undirbúið tilræðið eða verið
í vitorði með þeim, sein það :
framdi. (Sahincws).
Vilja að Chiang
fari úr landi.
Þeim mönnum virðist nú
f jölga innan Kuomintang-
flokksins í Kína — stjórnar-
flokksins — sem vilja að
Chiang Kai-shek fari úr
landi.
Hafa blöð í Nanking kraf-
izt þess af honum, að liann
láti sér ekki nægja að hverfa
frá störfum og dvelja í land-
inu, lreldur vrlja að hann fari
af landi brott. Þau segja, að
stjórnmálaafskipti hans að
tjaldabaki geri Li Tsung-jen,
forseta mjög erfitt fyrir.
(Sabinews.)
Isskápur fil sölu.
Tilboð óskast í enskan
ísskáp 5 cub. fet að stærð.
Tilboðum sé skilað á af-
greiðslu blaðsins fyrh*
fimmtudagskvöld, merkt:
„Nýr ísskápur — 138“.
Sló\nal)úiin
GARÐIR
Garðastræb 2 — Simi 7299.
BEZT AÐ AUGLtSA IVISI