Vísir - 14.09.1949, Blaðsíða 7

Miðvikudagirin 14. september 1949
VI S I R
7
I>egar við komum að iokum til liferbúða Frakka, sté
Giovanni de Medisi af baki Soldáni, fáki sínuin og gekk
síðasta spölinn í broddi fylkinga sinna með spjót mik-
ið um öxl. Þegar hann og menn hans gengur inn í her-
búðirnar, gláptu Frakkar og Svissar forvitnislega á
l>essa í'rægu hermenn, er liöfðu unnið svo mörg afrek,
sem voru á allra vörum. En enginn fagnaði þeim eða
virtist gleðjast yfir koniu þeirra, því að þeir, sem fyrir
voru, voru fullir afbrýði. Konungurinn, ungur maður,
hávaxinn, með langt nef og glæsilega búinn, tók á móti
hershöfðingjanum fyrir framan hústað sinn og fagnaði
honum alúðlega. Hann lét sér meira að scgja ekki nægja
að bjóða hann velkominn með hjartnæmum orðum,
lieldur skipaði hann húsbónda mínum að falla á kné,
svo að hann gæti sæmt liann orðu lieilags Mikjáls. Þegar
hér var komið, átti sér stað atvik, sem eyðilagði allar
ráðagerðir okkar og það var húsbóndi minn, sem gerði
þetta, því að hann taldi heiður sinn hjóða sér það.
„Yðar liátign og liúsbóndi minn,“ tók hann til máls, í
vsenn unglingslega og virðulega, „eg gét ekki þegið þenna
heiður af yðar hendi né borið þetta heiðursmerki, því
að sá, seni þiggur það, verður að vinna frönsku krún-
unni æVarandi hollustueiða. Heiður minn bannar mér að
vinna slíka eiða.“
„Hve.rs vegna, lávarður minn?“ spurði Frans kon-
urigur.'
„Yðar hátign,“ svaraði Giovanni, „eg er einslconar
Iireystiverkasali. Eg hefi gert bardaga og vigaferli að
atvinnu minni, svo að varningur minn er orustur og
skærur. Þeir hlutir eru til sölu og yðar liátign er nú
kaupandinn. Þér munuð ekki verða svikinn á viðskipt-
um okkar, en sá dagur kann að renna upp, þegar annar
kaupandi kemur til sögunnar, sein ég vil einnig eiga
kaup við. Heiður minn bannar mér þvi, að ég vinni slíka
eiða.“
Konungur þagði og beit á vörina, en Giovanni hélt
áfram ræðu sinni og eg sá hana seilast til vasa síns eftir
samningnum milli sin og konungs.
..Yðar hátign,“ sagði hann, er liann stóð með samn-
inginn i hendinni, „til þess að enginn skuli bera mér á
brýn neitt, sem gæti orðið mér til vansæmdar, rif eg,
fyrir augum þínum, samning okkar í tætlur og rifta
ákvæðum hans. Þá höfum við báðir frjálsar hendur og
heiðri hvorugs er misboðið. Eg legg til, að allar greiðsl-
ur til mín fari eftir verkum mínum og afrekum og mati
vðar á þeim. Þannig skal þetta vera.“
Er Giovanni hafði þetta mælt, gekk konungur lil hans
og faðmaði hann að sér. lfann var sjálfur drcngíundað-
ur maður og ævintýragjarn, en livorttvcggja er vafasam-
ur kostur í fari þjóðhöfðingja. Það liefði komið sér het-
ur fyrir liann, ef liann hefði verið kaldrifjaður refur
eins og keisarinn.
„Herrar mínir,“ mælti hann, „hér hafið þér verið
vi.tni að fögru fordæmi.“
En hinir aðrir, sem þarna voru viðstaddir, létu sér
'fádrl- um finmvst og töldu-húsbónda minn kjána. Þeir
öfunduðu hárin, þvi að konungur hafði svo mikið dá-
læti á' lionum. Hvað sjálfan mig snertir, stóð eg seih
liöggdofa, er Giovanni reif sanininginn í sundur og skildi
ekki, hvað hefði ráðið þessari óskiljanlegu hegðun hans.
En þannig var liann og elckert gat breytt honum að þvi
leyti.
En þrátt fvrir allt tel eg, að samvinna Giovannis og
konungs hefði getað orðið góð, ef konungi liefði gengið
allt í vil — því að liann var i eðli sinu góður maður og
örlátur. En atvikin réðu því, að hann gat ekki verið ör-
látur, þótt liann langaði til og liefði þvi vcrið hentugt
að liafa samning við hendina, sem hægt hefði vcrið að
styðjast yið og krefjast fullnægingar á.
Giovanni de Medisi var l'engið til umráða tjald skamint
frá bústað konungs. Honum voru haldnar margar veizl-
■ iir, flökkusöngvarar sungu honum lof og prís og allir
töldu hann sigursælastan allra hershöfðingja konungs,
enda var það rétt. Hann hafði hið mesta gaman af þcssu,
þvi að erin var mikill strákur í honum og honum þótti
lofið gott.
Næstu dagar voru viðhurðaríkir að því er snerti hús-
bónda minn, því að upp frá komu okkar voru Svart-
stakkar látnir að mestu einir um að berjast, meðan
aðrar hersveitir sátu hjá og lofuðu hreysti þeirra, l>ar á
meðal Svissarriir, sem voru samtals tíu þúsund. Árásir
og áhlaup voru gerð á nóttu og degi. Við réðumst á þorp,
þar sem svikararnir höfðu leitað hælis, vorum látnir afla
vista og vorum sífellt á njósnaferðum og guldum mik-
ið afhroð við þetta. Þyrfti að vinna eitthvcrt hættulegt
verk, var okkur falið það. Hæfileikum hershöfðingja okk-
ar var það líka að þakka, að hinn mikli spænski hers-
liöfðingi Pescara neyddist til að láta undan síga, er liann
gcrði sýndarsókn í áttina til Napoli, lil þess að reyna
að fá okkur til að hætta umsálrinu um Paviu. Giovanni
lét sér meira að segja ekki nægja að framkvæma fyrir-
skipanir sínar og af þeim sökum hlaut eg sæmd, sem eg
átti livorki von á né verðskuldaði, cn gladdi móður mína,
er liún frétti um það.
Milli okkar og borgarmúranna var smávirki, sem var
ákaflega vel varið og þaðan gerðu fjandmennirnir út-
rásir í sífellu. Unnu þeir hersveitum okkar mikið tjón
og Frans konungur afréð, að það yrði að taka virkið.
Hann kallaði því foringja sína til fundar. Þeir ræddu
árásina í klukkustund, án þess að komast að niðurstöðu,
unz liúsbónda mínum var alveg nóg boðið og hann spratt
á fætur.
„Heilaga hátign“, tólc hann til máls, reiður. „Þér haf-
ið meiri þörf fyrir dáðir en orð. Látið mig framkvæma
verkið“.
Að svo mæltu skundaði hann frá híbýlum konungs,
kallaði saman eins marga af mönnum sínum og hann
náði til i flýti og lióf árásina i augsýn konungs. Lét hann
lil skarar skriða með svo skjótum hætti, að hann gaf
sér ekki thna til að klæðast brynju sinni, en eg leitaðist
við að vera sífellt í námunda við hann, til þess að geta
—.ef hægt væri — komið í veg fyrir, að hann færi sér að
voða. En þrátt fyrir bræði sína og óðagot framkvæmdi
hann árásina af slíkri snilli, að enginn hefði getað leikið
það eftir honum. Hann lét meginherinn leynast að baki
hæð nokkurri, en gerði síðan árás úr austurátt með clnni
hersveit. Sú sveit var ekki fyrr byrjuð að berjast við
fjandmennina en hann sendi aðra til árásar úr vestri.
Þegar þær börðust báðar af miklum móði og menn okkar
ui’ðu að hörfa á báðum stöðum, lét hann meginherinn
gera skyndiárás á aðalhlið virkisins. Spánverjar vörð-
ust af hreysti mikilli með fallbyssum, spjótum og sverð-
um, en við hröktum þá inn fyrir hliðið, sem þcir lok-
GÆFAN FYLGIB
hringunum frá
SIGURÞðB
Hafnarstræti 4.
Marpir gerðir fyrirligria»4i.
Innkaupa-
töskur
Vatnslásar
Blöndunartæki
fyrir bað.
Blöndunarkranar
fyrir eldhús, í borð
og vegg.
Handlauga-kranar
nýkomið.
VÉLA- &
RAFTÆKJAVERZLUMN
Tryggvag. 23. Sími 81279.
tb
aLDannn,
Lækjargötu 6.
Avallt lieitur matur,
mjólk, gosdrykkir, öl,
snnirt brauð og snittur
með mjög góðu áleggi,
vinarpylsur af sérstakri
gerð, súr hvalur, soðin
svið, salöt og allt fáanlegt
grænmeti.
Opið frá kl. 8,30—23
hvern dag.
Sendið brauð- og snittu-
pantanir yðar í síma
80340. — Fljót afgreiðsla.
tL
aLaannn
Lækjargötu G.
BEZf AÐ AUGLÍSAIVISI
C & Surreufkót — TARZAN — <W
Tarzan notaði tímann vel og skund-
3i gegn um skóginn í leit að filnum
Tantor.
Tarzan þurfti ekki að leita lians lengi
og hrátt fóru þcir til opins svæðis í
skóginuin.
Þar lét Tarzan Tantor labba fram og
aftur klukkustundum saman.
Undir morgun vaknaði Manzen bófa-
foringi og sá þá, að Tarzan var liorfinn.
I