Vísir - 18.10.1949, Page 5

Þriðjudaginn 18. októbcr 1349
V I S I R
t JFa* ég leiðréttingw?
a.íé a 'JC’i’ 'i' » * há '
saga um
kommúnista.
kr. 14.948.00 (þó a'ð frádrcg-|á málinu rneð skilnrngi og
inni fyrrgreincji'i fyrirfram- festii.
Svo scm kunnugl cr tala cigandi
menn niildð um, ’hversu há
ökugjöldin séu lijá okkur
bifrciðastjórunu m, sem höf-
um lifsframfæri okkar af
akslri lcigubifreiða. Sjaldnar
heyrist um það talað, hvcrsu
óhæfilega dýrt allt cr orðið,
scm okkur vanhagar um í
starfscmi okkar, þótt út yl'ir
taki um þá okkar, sem vcrið
hafa á vinstra brjósti inn-
flutningsvfirvaldanna og
þannig hafa neyðst lil að
kaupa alvinnulæki sin á
svörlum markaði. Eg cr einn
þcirra manna, er þctta liafa
neyðst til að gera. Um skeið
bjóst cg við að l’á Jeiðréttingu
mála minna, en þar eð eg nú
cr orðinn úrltulavonar um að
svo verði, þá þvkir mér rétt,
að segja liér sögu, scm sýnir
Ijóslega, hver kjör margra
okkar atvinnubifreiðastjór-
anna eru, hvilíkum afarkost-
um við eiguni að sæta og
hvernig tekið er á málum
okkar, þegar við leitum til
yfirvaldanna um Iciðréltingii.
I stuttu máli er saga mín á
þessa lcið. Eg liafði um
margra ára s keið stundað
bifreiðaakstur á cigin bif-
þess væri Óskar B.
Bjarnason, efnafræðingur,
sem eg hel'i einnig heyrt að
sé kommúnisti. Eg tók mér
frest lil næsta dags til að at-
huga, livort mér væri unnt
að lcaupa leyfið svo dýru
vcrði. Svo mikil var Iiinsveg-
örvænting mín í
ar
efni og svo örugg vissa min
um, að eg myndi ekki tá-inn-
flutningsleyfi hjá viðskipta-
ráði, að cg ákvað að kaupa
lcyfið jivi verði, er kommún-
istarnir heimtuðu, enda gat
eg, með Jijálp góðra manna,
innt grciðsluna af hendi. Fór
cg nú enn í skrifstofu h.f.
Orku og hitti jjar Árna, cn
ekki Jón. Kórum við Arni
Jivi út i bifrcið mína og ókum
af stað i þvi skvni að leita
að Jóni. Mættum við: honum
á Smiðjustignum og kom
hann Jiar inn i bifreiðina.
Þarna afhenti eg þeim félög-
um í peningum kr. 30.000.00
og ennfremer andvirði 1000
dollara sem fyrirfram-
greiðslu upp í kaupverð hinn-
ar væntanlegu bifreiðar og
tók Jón að sér að yfirfæra
(þá fjárhæð tíí skrifstofu
Sambands íslenzkra sam-
rcið. Arið 1944 varð eg vinnufélaga í New York, en
fyrir Jiví óhappi, að cnsk hif- hjá Sambandinu átti eg að la
reið fór jxmnig mcð hiíreið bifreiðina. Ekki fékk eg neina
inína, að eg gat ekki lengu
notað hana sem leitíubifreið
leigubifrei
til .mannflutninga. Reyndi eg
nú mjög að fá leyfi lil inn-
fJutnings bifrciðar hjá við-
skipluráði, cn án árangurs.
Var svo komið fyrir mér, að
eg neyddisl lil að aka bifreið jjeii- Arni og Jón, að ég
annars manns til þcss að vcra skyldi fá siðar um daginn
ckki alveg atvinnulaus. Þá eða daginn cftir. Þetta hrást
gerðisl ]>að í mai 1946, að Jön þó óg eftir nokkurn tima fór
mér ekki að lítast á blikuna.
kvittun fvrir greiðslunni,
né heldur neitt leyd'i, en
hins vegar afhenti Jón mér
bréf frá Sanibandinu jiar sem
það staðfcsti pöntun Óskars
R. Bjarnasonar á Chevrolct-
bifreið. Sjálft leyfið lofuðu
Einarsson, þá framkvæmdar
stjóri h.f. Orku hér i bænum,
fékk eilt sinn leigða bifreið
mina slutla ferð hér i bæn-
mn. Datt mér J)á í hug að
spvrja Jón, hvorl hann gæli
ckki útvcgað mér bifrcið.
Tók hann þvi líklega, en
sagði strax, að auk bifreiðar-
verðsins yrði eg að greiða kr.
30.000.00 fyrir innflutnings-
leyfið. Mér þótfu jietta afar-
koslir, en svo niik.il éjjægindi
voru mér að hifrciðaleysinu,'
ag eg baúð strax kr. 25,000.00
fvrir leyfið, ef hann gæti út-
vcgað mér jiað. Tók Jón ekki
afstöðu tit jicssa tilhoðs, en
sagði mcr að koma strax
daginn eflir í skrifslofu lt.f.
Orku. Gerði eg' þaö og hitíi
þá, auk Jóns, Árna Einars-
son, starfsmann hjá Þjóðvdj-
anum, málgagni, skjóli og
skildi okkar allra, vinnandi
mannanna í þessu landi. Átti
eg þarna við báða þessa
kommúnista um ieyfiskaup-
in. Héldii þeir fast við að fá
kr. 30.0000.00 fyrir leyfið og
skýrðu mér jafnframt frá, að
Iíóf é.g nú aö ganga harl að
Jóni um leyfið og fór hann
þá kvöld nokkurt mrð mig
grciðslu) fyrir liina notuðu
hifreið, er eg fékk, en J)að
mun Jiafa verið allmiklu
hærra verð, en Sambandið
J)á auglýsti nýjar hifreiðar
fyrir og auk J)ess varð eg,
svo sem fyrr greinir, að af-
henda J>ví, auðvilað endur-
gjaldslaust, hið rándýra
leyfi, er eg hafði keypt af
kommúnistunum.
Eg hýst vart við, að fram-
angreind saga min sé eins-
dæmi. Geri eg frcmur ráð
fyrir, að hún sé eitl dæmi nf
mörgum um það, hverjmn
kjörum við leigubifreiða-
stjjórar höfum orðið að sæta,
J)egar skilningslej’si réttra
yfirvalda hefir varpað okk-
ur fyrir fætur ósvífinna
hraskara, sem betri sambönd
hafa, en við. Haldið þér nú
ekki, góðir horgarar, að J)að
sé ósvifni af okkur að lækka
ekki fyrstir manna laun okk-
ar?
Ekki get eg skilist svo við
mál J)etta, að eg minnist ekki
á siðasta J)ált ])ess. Eg gat
j)ess fyrr, að eg liefði um
skeið búist við að fá leiðrétt
heim til Hauks Helgasonar,
er þá var i v 'ðskiptaráði og
er æstur komntunisti. Af-
henti Ilaukur þá Jáni skjal
nokkurt, er ég hélt vera leyf-
ið. Þcgar við fórum frá
Iíauki aftur sagði Jón mér,
að mí væri allt i lagri.
Nú leið langur timi, en
ekki kom bifreiðin og reyndu
þeir J)ó háðir, Jón og Árni,
að greiða fyrir J)vi, a'ð Sani-
bandið léti mig fá hifreið.
Þegar ég var að verða von-
laus um að þelta tækist, þá
krafði eg J)á Jón og Árna um
peninga mina aftur, en þá
brá svo kynlega við, að þcir
skildn mig ekki og höfðn
ekki hina altra minnstu hug-
mynd uni við hvaða kr.
30.000.00 cg ætti. Skildi eg
siðan við þá með lillum kær-
leikum.
Eftir J)ctta beindust til-
raunir minar eingöngu að i það ranglæti, sem innflutn-
því að fá bifreið hjá Sam- ingsyfirvöld og framan-
bandinu. Eftir langan tíma'grcindiiricommúnislar beittu
var mér sagt, að atveg værijmig, og eg liefi lýsl hér að
óvíst, hvenær hifrcið fengisl framan. Um það væri eg J)ó
út á leyfi Óskars, eða hvort orðinn úrkula vonar nú. —
Jiað yrði nokkurntima. Var Svo sem mörgum er kunn-
Eftir nokkra hríð hætli
Gunnar J)ó réttarhöldun-
um og þegar mér fór að leið-
ast eftir málalokum spurði
eg Gunnar noklcrum sinnum
livernig málið gengi. Sagði
hann mér jafnan að hann
hefði scnt Jiað í dómsmála-
ráðuneytið og myndi biða
með frekari athafnir, unz-
sér bærist svar ráðuneylis-
ins. Nú cr bið Jæssi orðin.
alllöng og þykir mér nú ekki
rétt, að láta málið liggja i
þagnargildi lengur. Fyrir
mér litur málið þannig út, að
framangreindir kommúnist-
ar hafi féflett mig ólöglegu
og Haukur Hclgason jafn-
framt misnotað trúnaðar-
starf s’dt í því skyni. Réttlæt-
istilfinning mín segir mér,
að eg hljóti að fá leiðréttingu
og dómsmálaráðuneytið spyr
eg, /wers vegna málinu sé
ekki haldið áfram.
Meðal okkar alþýðumanna
lifir sú trú , að fyrir kosning-
ar sc stundum hægt að knýja
fram mál, sem ella sé erfitt
að fá afgreidd og það jafn-
vel rélllætismál, þótt J)au •
virðist eiga einna erfiðast
uppdrállar allra mála. Þess
vegna hreyfi eg þessu nú. —
Undirtektir yfirvaldanna
intinu færa mér heim sann-
inn um ]>að, hvort nýgreind
mér jafnframt gefinn kostur
á, að framselja Samhandinu
rétt minn yfir leyfi Óskars R.
Bjarnasonar, en gegn þvi
framsali skvkli eg fá keypta
töluvert mikið notaða Chev-
rolet-hifreið af ódýrustu
gerð, scin allmjög var fann
að gefa sig. Bifreið Jicssa álti
eg að borga fullu verði, svo
sem um nýja og ónotaða hif-
reið væri að ræða, en lil frá-
trú er rétt eða íöng.
ngt var stofnað. til rannsókn
ar um siarfsemi viðskipla
ráðs fyrir alllöngu. Runn-
sóknardömari var skipaður
Gunnar .4. Pálsson, löy-
fræðingur. Einhuern veginn
hefCr Gunnar komist á snoð-
ir um framangreint mál mitt
þvi að i mai i vor kallaði
hann mig fyrir rétt og spnrði
mig mjög itarlega nrn mál
þetta. Er mér kunnugt að
Pétur Guðmundsson
hifreiðarstjóri.
K.F.U.K.
A.-D. — Fundur í kvöld
ld. 8^4. Vígslubiskup Bjarni
Jónsson talar. Allar konur
vclkomnar.
dáttar skyldi ])ó koma sú hann kallaði ýmsa fleiri fyr- j
fjárhæð, sem Jón Einarsson ir sig b. á. m. fyrrgreinda
haföi sent fyrir mig til skrií- i kommúnista. $einna kallaði^
stofu S. I. S. í New York'. Svo ' hann bæði Arna og Ilauk
mikil .voru vandræði mín nú j Helgason fyrir .sú/ ásamt mér
orðm, að éggekk að þcssum og samprófaði mig við þá
hörðu kostum. Greiddi eg huorn um sig. Fékk rg ekki
Sambandinu nú i peningum annað séð, en Gunnar tæki
Stúlka eða piltur
getur fengið atvinnu nú,
J)egar, við að ganga um
beina. Hátt kaup. Uppl. í
síma (>231.
IIAPPDRÆTTI
Dregið verður 5. nóvembcr 1349. — K.R. frestar alclrci happdrætti.
K.R.-ingar S ** ,
Eftir þnár vikur vcrður dreg-
ið, allir þeir scm fengu miða til
sclu cru beðnir um að gera skil
hið allra fyrsta.
Stjórn K.R.
Vinmngur. § manna Wolseley-bifreiS.
Kaupið okkar vinsæiu tveggja krónu ntiða.