Vísir - 17.11.1949, Blaðsíða 4

4
V I S I R
Fimmtudaginu 17. nóvember 1949
insiE
DAGBLAÐ
Dtgefandi: BLAÐAUTGAFAN VlSIR H/E,
Ritítjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur),
Lausasala 50 aurar,
Félagsprentsmiðjan h.f.
Réttui neytendanna.
Samkvæmt tilkynningu, sem út var gefin í gær af í'or-
setaritara, hefur forseti falið formanni Framsóknar-
flokksins, Hermainni Jónassyni, að gera tilraun til stjórn-
armyndunar, er styddist við meiri hluta á Alþingi. Hefur
hann tekið þetta að sér, en innan fárra daga er gert ráð
fyrir svari um hvort tilraunin hafi tekist. Ýmsir mögu-
leikar virðiast vera fyrir hendi, en talið er, að Hermann
muni kjósa frekast þann kostinn, að efna til samvinnu
við kommúnista, eða tryggja sér hlutleysi þeirra. Yrði
það að teljast varhugavert, aðallega af tvennum sökum.
Annarsvegar yrði aðstaða í'íkisstjórnarinnar mjög veik
innan þingsins, þar ,scm tæpast væri unnt að telja, að hún
slyddist þar við meiri liluta, en hinsvegar er vitað, að
kommúnistar munu cnga stjórn styðja og ei heldur veita
lilutleysi sitt, nema því aðcins, að vikið verði í verulegum
atriðum frá þeirri stefnu, sem ríkjandi hefur verið að und-
anförnu í utanríkismálum, en segja má, að af því gæti
stafað heinn háski.
Eftir að kosningaúrslitin urðu kunn, mátti um margt
deila varðandi árangurinn, en um eitt var ekki deilt: Utan-
ríkismálastefna ríkisstjórnarinnar naut stuðnings algjörs
meiri hluta þjóðarinnar, sem kaus vestræna samvinnu og
taldi, að þær ráðstafanir, sem gerðar höfðu verið á kjör-
tímabilinu í þessum efnum, hefðu verið sjálfsagðar eða
réttmætar.'' Færi svo ólíklega, að formaður Framsóknar-
flokksins teldi eðlilegt, að hann veitti ‘’stjórn foryslu, sem
væri gersamlega liáð afskiftum eða afskiftaleysi kommún-
ista, þá bryti hann með því í bága við yfirlýstan vilja þjóð-
arinnar, sem engum hefur dottið í hug að deila um til
þessa. Færi það ennfremur svo, að orðið yrði við kröfum
kommÚRÍsta í meðferð utanríkismála, myndu hinir sigruðu
reynast sigurvegarar, með því að hera vilja algjörs meiri-
hluta þjóðarinnar fyrir borð. Á slíku yrði engri ríkisstjórn
stætt til lcngdar.
Framsóknarflokkurinn lýsti yfir því í kosningabarátt-
unni, að hann vildi, að gerðar yrðu ráðstafanir til þess að
hyggja atvinnurekstri í landinu starfsgrundvöll. Ræddi
flokkurinn gengislækkun sérstaklega í því sambandi, sem
hann virtist telja sjálfsagða. Kommúnistar börðust gegn
slíkum kenningum Framsóknar og kváðust mundu berjast
gegn þeim með öllum ráðum, jafnvel þótt tclja mætti víst,
að Alþýðuflokkurinn væri ekki hreinn í andstöðu
sinni gegn gcngislækkun og hefði jafnvel samið um
það fyrirfram, að styða Framsókn til óhappa-
verkanna. — Verður því að telja ósennilegt, að svo
gerólík sjónarmið fái samræmst í stjórnarsamvinnu eða
í skjóli einhverskonar lilutleysis. Ráðstafanir til viðreisnar
atvinnuvegunum verða því vafalaust ekki gerðar af þess-
um flokkum sameiginlega, en hitt er ekki ólíklegt, að þeir
gætu sameinast í beinum skemmdastörfum, svo sem aukn-
um skattaálögum og heinum árásum á hagsmuni neytend-
anna, sem flest hafa þolað möglunarlítið til þessa,
Sú stjórn, sem nú tekur við störfum ætti öðru frekar að
gæta hagsmuna hins fjölmenna neytendahóps í landinu,
með því að leitast við að lækka skatta og tolla sem og af-
urðaverð eða verð á neýzluvarningi yfirleitt. Gróðabralli og
gullæði styrjaldaráranna eru talanörk sett, og víst er að
þeir, sem grætt hafa verða að sætta sig við þá staðreynd,
að gróðamöguleikar þeirra þrjóta um leið og greiðslu geta-
an þverr hjá almenningi. Unnið hcfur verið kappsamlega
að því, að eyða kaupmættinum og greiðslugetunni allt til
þessa, en svo geiur farið, að slík stefna leiði fyrr enn varir
til beinnar kreþpu í athafnalífinu öllu. Skattaáþjá'nin hefur
vafalaust gengið nú þegar of Iangt, en hún hefur örfað
kaupkröfugerðir öðru frekar og sundrað þeim grundvelli,
heilbrigður atvinnurekstur gat byggt starfrækslu sína á.
Þjóðin í heild og þá þingskörungarnir fyrst og fremst,
ættu nú að leggja meginkapp á að bjarga þeim vérðmætum,
sem safnast hafa, en koma þá jafnfrámt í veg fyrir, að
niðuri’ifsstefnur fái þrifist eða dafnað í skjóli borgaralegs
veikleika, sem einkennir alla aðstöðuna innan þingsins
Jiessar vikurnar.
Frú Ingibjörg Magnúsdóttír
MINNINGARQRÐ
Frú Ingibjörg Magnús-
dóttir, kona Sigurðar Hall-
dórssonar trésmiðameistara,
andaðist liér í bænum 8. þ. m.
og er jarðsett í dag. Hún var
merkiskona, fædd í Keflavik
2. mai 1880, dóttir Magnúsar
Engilbertssonar og Önnu
Gísladóttur. Faðir liennar,
duglegur sjómaður og smið-
ur, var Rangæingur, en móðir
liennar vestan úr Dölum.
Frú Ingibjörg ólst upp í
Keflavík, en giftist fyrra
manni sínum, Eyvindi Ey-
vindssyni, 1905, en hann
drukknaði eftir stutta sam-
búð þeirra, i mannskaðanum
mikla 1906. Þau Ingibjörg og
Sigurður Halldórsson gift-
ust 17. júni 1916 og bjuggu
siðan allan sinn búskap í
Þingholtsstræti 7 hér í bæn-
um.
Heimili þeirra er mörgum
kunnugt. Þar hefir verið mið-
stöð og fundarstaður fyrir
margvisleg störf. Sigurður
Halldórsson hefir komið víða
við í bæjarlífinu hér, en eink-
um látið mjög til sín taka fé-
lagsmál iðnaðarmanna og
Fríkirkjusafnaðarins og ver-
ið þar í fararbroddi. Einnig
kom liann mjög við stjórn-
mál um eitt skeið. Á seinustu
árum hefir hann starfað
mikið í Reykvíkingafélag-
inu. Ilann liefir haft mikla
Uinsýslu og mörgu að sinna.
Kona hans studdi hann ræki-
lega; lnin var skörungur og
vel gefin og stýrði heimih
þeirra af prýði. Hún var góð
hannyrðakona, félagsrækin
kirkjurækin og heimilisræk-
in. Hún var fyrst og fremst
góð húsmóðir, þó að hún
ætti einnig nokkurum störf-
um að gegna út í frá, einkum
í Kvenfélagi Fríkirkjusafn-
aðarins. Margt ungra manna
var oft á heimili þeirra Sig-
urðar, lærhngar og aðrir, og
í mörgu var að snúast og
glatt á lijalla, en röð og regla
í öllu. Einn pilt, Inga, ólu þaU
hjón upp.
Síðasta árið lá frú Ingi-
björg að mestu rúmföst, og
oft þjáð, í sjúkrahúsi. Með
henni er til moldar gengin
góð kona og skyldurækin í
sínum verkahring.
V. Þ. G.
Fréttamaður frá Visi átti
viðtal við Sidney Ransom
að Hótel Borg í gær og
spurði hann um eitt og ann-
að af starfi lians og livernig
honum líkaði dvölin hér.
Ramsom er raffræðingur
áð mennt, en snéri sór
snemma að guðspekinni og
hefir að mestu helgað
henni lif sitt. Hann hefir i
tugi ára ferðast um heim-
inn og flutt fyrirlestra um
guðspekileg efni. Ransom
sagði að sér hefði verið mik-
il ánægja í þvi að koma tií
íslands enda taldi liann sig
hafa verið mjög heppinn
bæði mcð veður og val vina
hér á landi. Ilann sagði þó
að íslendingar kæmu sér
þannig fyrir sjónir, að stult
fyrirlestraferð væri ekki
nægilegur tími til þess að
kynnast þeim til hlitar. —
^Vegna þess hve stutt Ran-
som stendur við liefir hann
ekki átt þess kost að ferðast
neitt að ráði um landið, en
hann hefir komið til Þing-
valla og varð hann mjög
hrifinn af náttúrufegurð
staðarins og sagði að koman
þangað hefði verið sér „and-
leg upplyfting".
Hér er um þessar munaír
á ferðinni brezkur guðspek-
ingur, Sidney Ranson að
nafni, sem kunnur er viða
um heim, en hann hefir ha.ld
ið fyrirlestra um guðxpeki-
leg efni í hér um bil öllum
löndum heims og meðal
annars oft á Norðurlöiulum
nema Islandi, cn þella er
fyrsta ferð hans hingað.
Brezki guspekingurinn
kemur hingað á vegum Guð-
spekifélags íslands og hefir
þegar haldið hér 6 fyrir-
lestra og hafa sumir þeirra
verið vel sóttir. Hann er nú
á förum héðan, en mun
halda sjöunda og siðasta fyr
irlestur sinn í guðspekifé-
lagshúsinu i kvöld.
London (UP). —"Nokkr-
ar eyjar i Brezka heimsveld-
inu hegða sér afar e 'nkemii-
lega, segir David Rees-Willi-
ams, .aðstoðarráðherra ný-
lendumáúa.
J Hann liefir skýrt svo fró,
að smáeyjarnar Fou og
I Avocaire i St. Brandonklas-
anum á Indlandshafi, svo og
| Falcon í Tóngaklasanum á
Kyrrahafi sé ýmist að sökkva
í sæ eða koma úr kafi á ný.
Falcon hefir sokkið og komið
upp áftur þrisvar undanfarið,
en er nú í kafi. Avocaire
hefir leikið þetta einu sinni,
hvort tveggja og Fou hefir
ekki sézt síðan á s. 1. ári.
♦ BERGMAL ♦
Um eitt-letyið í fyrradag
tóku þeir, sem voru að fara
í strætisvögnum frá Lækjar-
torgi, eftir því, að undarleg-
ir umferðarhnútar mynduð-
ust við hornið á Lækjargötu,
þrátt fyrir nýju ljós-merkin.
Varð af þessu nokkurra mín-
útna óvænt töf, enda var
umferðinni að nokkuru beint
um aðrar götur.
*
En þessir ,,hnútar“ voru ekki
hinum ágætu ljósmerkjum að
kenna, eins og brátt vitnaðist,
Þeir stöfuðu af því, aö ofurlítil
og látlaus athöfn fór fram í
sambandi við það, að eystri ak-
braut Lækjargötu hinnar nýju
var tekin í notkun. Þarna hefir
þá, eftir alveg óvenju snarleg
liandtök og vinnubrögð, sem
allir hlutaðeigandi mega vera
hreyknir af, myndazt lang-
glæsilegasta gata þessa bæjar,
eina gatan, sem ef til vill væri
unnt að nefna „breiðgötu“. að
minnsta kosti í miðbænum
Hvað sem annars líöur þ'eim
ráöstöfunum að skerða Mennta-
skólalóðina, senr ekki þýðir að
fárast út af nú, þá er gatan
bænum til hins mesta sóma.
*
Þessi nýia gata, þvf eng-
inn þekkir gömlu Lækjar-
götuna í hinu nýja gerfi,
táknar ekki einungis nýjan
og glæsilegan drátt í ásjónu
höfuðstaðarins, og jafnframl
verulega bót á umferðarmál-
um miðbæjarins, heldur er
hún einnig táknræn íyrir þau
nýtízku og snarlegu vinnu-
brögð, sem nú er óðum verið
að taka upp hér í bæ.
•fi
Þegar þess er gætt, aö ekki
var hafizt lianda um breyting-
una á götunni f}rrr en síðast i
júlí í sumar, má heita alveg
undravert, hversu til hel'ir tek-
izt um framkvæmdir allar.
Bygging Lækjargötunnar má
skoða sem „klassiskt“ dæmi um
það, hver munurinn er á hin-
um stórvirku vinnuvélum, sem
þarna hafa verið að verki, sem
oft vöktu furðu og aðdáun veg-
farenda, rneðan á verkinu stóð.
farenda, meöan á verkinu stóð
og hefðbundnum seinagangi
gamla timans.
Einkum varð fölki starsýnt
á malbikunarvélina frægu, sem
lagði malbikið eftir þvi, sém
vörubifreiöir óku bikinu til-
búnu að henni, og höfðu þeir
varla undan. Hins vegar er ekki
rétt, að þakka þessa miklu
samgöngubót, er varð á svo
skömmum tíma vélunum einum
sainan, heldur einnig líka öllum
þeim, er þarna lögðu hönd á
plóginn. Þarna voru menn að
verki, sem unnu og uiinu írá-
bærlega vel.