Vísir - 06.12.1949, Blaðsíða 4

%
V I S I R
Þriðjudaginn 6. (k\semlx-7' 1949

DAGBLAfi
Dtgefandl: BLAÐADTGAFAN VlSIR H/F,
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálssoa.
Skrifstofa: Austurstrssti 7,
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Simar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
FélagspreDtsmiðjan h.f.
föt hversdagsniannsins, sem
hann liafði vcljjóknun á til
þess að birtast geniinu-----
bara til að sanna listamann-
inuni tilverurétt mannsand-
ans i villugjörnum heimi. —
Kristinn Pctursson er
miklu meira en málari, hann
er líka maður sem ekki mál-
Hver verða úrræðin?
Tlvrsta vika desembermánaðar cr senn á þrotum og fer
“ þá að styttast til jóla. Alþingi hefur setið á rökstólum,
en þó aðgerðalítið í tæpan mánuð, enda líafa störl'in frekar
snúizt um stjórnarmyndun. I dag var rikisstjórnin kynnt
fyrir Alþingi og þjóðinni. Mun mega fullyrða að þar sé
valinn maður í hverju rúmi, hversu sem til lekst um selu
og árangur. Hinsvegar cr auðsætf að ekki má vænta mikilla
afkasta l'yrir jól, enda starfstíminn á þrotum, en mörgum
vandaniálum að sinna. Verður þá að gera ráð fyrir að svo
geti farið að hlé vcrði gert um stund á störfum þingsins,
meðan ríkisstjórnin vinnur að lausn málanna, en upp úr
áramótunum verði það strax kallað saman á nv, þannig
að ehga truflun leiði af frestun funda. Allt Jietta sýnist
leikmönnum eðlilegt, en vel lcann að vera að ríkisstjórnin
líti á annan vcg á málin.
Talið er víst að kommúnistar muni hera fljótlega fram
yantraust á ríkisstjórnina til þess að marka línurnar i
framtíðinni. Þannig hefur Þjóðviljinn hoðað dag eftir dag,
að vinstri öflum Framsóknarflokksins myndi gefast kostur
á að sýna hug sinn allan gegn rikisstjórninni, en jafnframtj
gert ráð fyrir að hægri armur Framsóknar myndi lítt leiði-
tamur til stórræðanna fyrr en á herti og málefnagnmd-
völlur væri fyrir hendi. Ríkisstjórnin og Sjálfstæðisflokk-
urinn hafa vissuléga tekizt á hendur vandasamt starf, er
mikil ábyrgð l'ylgir og ólíklegt er til sérstakra vinsælda.
Munu andstæðingar stjórnarinnar hugsa sér að vcita henni
nábjargirnar, Jjegar luin hel'ur sett fram stefnu sína, en
þó þvi aðeins að líkindi séu til að slíkt fái bakað Sjálf-
stæðisflokknum óvinsældir og fylgistap. Er þá ætlunin
að gengið verði til kosninga með vorinu, en hitt er svo
annað mál, að margt fer öðru vísi en ætlað ér. Kommún-
istar hafa í flimtingi sin í milli, að flokkarnir munu til-
leiðanlegri til samstarfs að loknum bæjarstjórnarkosn-
ingum en fyrir þær, og kann svo að reynasí.
Sjálfstæðisflokkurinn béfur ávallt talið æskilegast að
samstjórn yrði mynduð, sem byggi við tryggan meiri
bluta innan þings. Þegar loku var fyrir það skotið, en ekki
var á öðru völ cn minnililutástjórn eða utanj>ingsstjórn,
vildu ráðamenn l'Iokksins ekki skorast undán skyldum
sínum, þótt flokkslega séð væri það mjög vafasamt, enda
verður að viðurkenna að djax-ft er teflt, hvernig sem úr
rætist. Slikan skilning myndu aði-ir flokkar tæpast hafa
sýnt, enda voru viðhorl' Jxeirra kunn áður cn Sjálfstæðis-
ilokkurinn tók að sér stjórnarmyndun og spáðu þau engu
góðu. Af þjóðarnauðsyn er stjórnin mynduð og i krafti
þess mun bún starfa ótrauð, liver scm eftirleikui'inn verður
af bálfu niðuiTÍfsmannaxma, sem sæti kunna að eiga í
sölum Aljnngis. Hindri þeir störf og stef'nu stjórnai,innai%
geta þeir béldur ekki skotið sér undan ábyrgðinni, en
verða að taka við stjórn og leiða þau mál til lylda, scm
Jieir synja framgangs og afgreiðslu.
Fyrsta úrlausnarefni ríkisstjórnarinnar verður að
tiyggja að útvegurinn slöðvist ekki, en nú um áramótni
er atlur styrkur til hans úr sögunni. Fregnir herma að
óvissan um það, sem við tekur, hafi mjög lamandi álirif á
útvegsmenn í verstöðvum víða um land, eiula hafi þeir
jalnvel elcki viðbúnað lil útgerðar. I gærkveldi lýsti Ríkis-
útvarþið slíku ástandi í Ves tmannaeyj urn, og gat þess
jafnframt, að þar væri sjór ekki lengur sóttur vegna afla-
brests. En ]>að eru fleiri cn Véstmanneyingar með Jiessu
markinu hrenndir. Þvi fá menn vafalaust að kynnast á
fundum útvegsmanna, sem haldnir verða hér i höfuð-
staðnum ninan tarra daga. Sjálfstæðisflokkurinn hel'ur öll-
iiin fkrkkmim frekar skilning á Jieirri nauðsyn, að haldið
verði uppi útflutningsframleiðslunni, en bitt er vafasamara
hvort siíkur skilningur í'ær að njóta sín innan þiiigsins
er á reynir. Almenningur bíður milli vonar og ótta, eu
V íst er að með gérðum Alþingis verður fylgst af' áliuga, —
ckki sízt af Jieim, sem eiga atvinnu og velferð undir ár-
gæðunum, er enginn veit um hver verða. - - ... .
Ustamaður
Kristinn Pétursson,
skáid í Seir litaam.
Þegar Jjú dýrðar drottin minn
dómstól í skýjum setur Jjinn.
ar, kannskc er hann líka jóla-
Eftir að hafa skoða'ð sýn- eðlilegur og hvert híó. Einn barnið með björtu fallegu
ingu Kristins Péturssonar maður sýnir söfnuðinum myndirnar sinar, uppalinn
kemur manni erindi J>etta i heiminn af tæknilist ljósa og með listvit í menningu gegn-
hug. En Iivers vegna? — véla. Það sem Leonard da um Jiúsunda ættliðu, sem
— Ef J>að er satt að svo sé Vinei hefir gjört til að sanna eklci liafa farið varhluta af
livert mál, sém það er virt — orðsins list —• sannar Ivrist- hrifningu mannsandans.
----mætti vera mál til kom- inn Péturssonímyndlist.Mað- Maður, sem veit að heims-
ið hinum þrjóskufullu að við- ur með lialt á höfði sitjandi meistaratign var til frá upp-
nrkenna jiað opinberlega fyr- á bekle út í garði gæti vel liafi vega og manncskjan þvi
ir sjálfum sér T-að dóm-|Verið mvnd af meðalgangara, örugg með að sætta sig við
stóll í skýjum er löngu sett-Jmilli guðs og manna, himins Jiað sem er minna. — Og gæti
ur —- —. Dýrðar drottinn erjog jarðarbúinn —- að sá scm því hér verið punklum og
auðvitað maðurinn með ekki spurði mennina um klausa.
tæknina. — Leonardo da hvernig hann skapaði lieim-j Jóh. S. Kjarval.
Vinci hefir trúað málaralist- inn-liafi brugðið sér i1
inni fyrir sinu — fjæir Jiví------------------------------------------------
sem henni tilheyrði. Þó hann
skapaði myndliöggvarans
verk. •—- — Kristinn Péturs-
son er bæði myndliöggvari og
inálari. — í suniuni myndum
sínum virðist hann reyna aðj
levsa gátu — gamla cða nýja
— úr náttúrunni i málaralist. á ísafirði varð fertugurí gær.'genga verkamannavinnu, cn
-----— Gáta Leonardo da Er yfirleitt ekki venja að ekki leið á löngu Jxar lil hann
Vincis á allt öðru sviði tækn- minnast sliks viðburðar i var orðinn einn af forystu
innar — — er löngu leyst og blöðum, en með tilliti til J>ess mönnum þeirrar stéltar. N’ar
er i sífeldri framj>róun —- —. að hér á gamall og góður hann fyrsti formaður Óðins
Dómstóllinn i skýjuin er jafn Reykvikingur hlut að máli, og formaður Dagsbrúnar um
sem Lim árabil hefir dvalið skeið. Hvar sem liann fór var
fjarvistum og uunið merki- liann sem sagt í fremstu röð
leg störf í einum af stærstu frá blautu barnsbeini.
' kaupstöðum landsins, er Sigurður Halldörsson er
þessa skvlt að minnast. ' gáfaður maður og ritfær. Af
Sigurður Halldórsson var þeim sökum réðist hann til
ekki hár í loftinu J>egar liann ísafjarðar og gerðist ritstjóri
fyrst tók að gefa sig að marg-( Vesturlands. Lifnaði þá strax
skyns menningarmálum æsk- yí’ir blaðinu og lifir J>að nú
unnar. í menntaskólanum góðu lifi. sem áhrifamesta
stofnaði liann ásamt fleirum j málgagn Vestfjarða. Sjgurð-
timaritið „Vilja“ og fékk á- ur var svo kosinn i bæjar-
minningu fvrir og gott ef stjórn ísafjarðarkaupslaðar,
hann livarf ekki frá námi upp og gegndi J>ar lengst af fof-
lir J>ví. Fór liann |)á lil Kaup- selastörfum. Siðustu árin hef-
mannahafnar og dvaldi þar ir hann verið bæjarstjóri á
við nám um skeið, en lengst Isafirði, en <>11 sin störf vestra
af liefir hann dvalið hér í hefir liann rækt af miklum
bænum. Stundaði liann al- Framli. a 6. siðu.
Ferlugur:
Sigurður Haiidérsson
Höggmynd af
Einari Benediktssyni.
f BEKGMAL ♦
Þegar Jietta er ritað, eru
allar horfur á því, að snjór-|
inn sé á förum aftur, til ó-
blandinnar ánægju fullorðna
fólkinu, en trega og eftirsjár
hinum yngstu borgurum i
bæjarins. Bráðlega hverfa
sleðarnir af götunum, snjó-
kúlustyrjaldir verða lagðar
niður, — í bili, — og virðu-
legir borgarar með harð-:
kúluhatta fá aftur að ganga’
óáreittir um götur bæjarins,|
án þess að óttast að fá hnit-j
miðaðan snjóbolta Nonna,
Kalla og Sigga beint í höf-
uðið.
*
En ei'ns og að franián segir:j
Skelfing er gott að losna við
snjóinn, fyrir okkur, sem full-
orðin teljast. Hálkan og ófærð-
in og öll þau leiðincli, seni snjón-
um fylgja, —- hér j bænum, nota
bene, —- allt þetta-ær þess eðiis,
að maður fagnar því, þegar
seinasti skaflinn hverfur aí göt-
unum. Fyrir karlmennina }>ýðir
snjórinn raunverulega ekki
annað en J>að, að vera sítellt'
hlautur i fæturna, eins og nú erj
háttað um fótabúnað okkar.
Það hefir margoft verið minnzt
á það stórfurðulega ráðabrugg
J>eirra, er innflutningnum ráða
a landi hér, að geta ekki séð ís-
lendingum fyrir nothsefum skó-
fatnaði, einkuni „bomsum" og
skóhliíum. I okkar umhleyp-
ingasömu (og andstyggilegu)
veöfáttu hér sunnanlands er
sannnarlega meiri J>örf fyrir
lilífðarskófatnað en víðast hvar
antiars staðar í Evrópu, þar
sem eg J>ekki til, að minnsta
kosti.
Þá hefir einnig verið á það;
bent, að það væri órannsak-j
að mál, hversu inargir vinnu-
dagar tapast hér í bæ á,
hverjum vetri vegna kveí-
pestar, inflúenzuvellu og
annarra kvilla, sem eru ó-
beinar afleiðingar af ráðs-
mennsku innflutningsyfir-,
valdanna, sem þola ekki, að
Reykvíkingar séu sæmiíega
búnir til íótanna.
Þegar Randaríkjahermenn
voru hér á striðsárunum veittu
menn J>ví eftirtckt, að þeir
gengu oít i gúmmístígvélum,
forkunnar gó'ðutn, eða „boms-
um“, Þetta voru þarfa J>ing,
sem sjálfsagt var að ,,apa“ eftir
þeim, því að sama cr, hvaoan
gott kenuir. Ef revkvískir karl-
menn gætu fengið keyptar
„bomsur“ eítir vild og þörfum,
væri ekki vafi á ]>vi, að stór-
breyting yrði á vinnutapi og
rúmlegum jnanna, setn annars
eru sæmilega hraustir. Ln eins
og ,er, verða menn að vera hrá-
blautir í fæturna mciri hluta
dagsins með alkuntuim afleið-
ingum. Hvernig vævi að enditr-
taka enn einu sinni hina örvænt-
ingarfttllu áskorun tttn að fá
eitthvað almennilegt á lappirn-
ar (og að sjálfsögðtt einnig
fyrir Ítlessað kvenfólkið ?) Ef
amerískir dátar geta gengið á
botnsum, ætli að vera einfalt
mál, að slík öndvegisþjóö seni
íslendingar geti lika fetigi'ð
notha'i lóthvlki. , .