Vísir - 15.06.1950, Blaðsíða 7

1
FinimtiKlaginn 15. júní 1950
v i s 1 h
var Jieitiu Jean de Norville samkvæmt ósk konungs.“ Hún
sagði ekki meira, enda gerðist þess ekki þörf.
Rökkrið lagðist flótt yfir, þegar sólin hvarf bak við Jura-
fjöll. Rökkrið varð að myrkri og ljósin í borginni fram-
undan urðu greinilegri.
„Hertogafrúin sagði mér,“ tók Blaise til máls eftir langa
þögn, „að hirðin hafi elvki aðsetur sitl i borginni sjáifri,
lieldur utan hennar i Couvent de Palais. Á eg að fylgja
yður þangað?“
,,Nei,“ svaraði Anne. „Mér héfii* verið tilkynnt, að mér
hafi verið útvegað húsaskjól í Syndic Richardet —- skannnt
frá dómkirkjunni. Monsieur de Norville, sem liefir lcom-
ið mér að hertogahirðinni, útvegaði mér liúsnæði þar.“
Blaise gat ekki aiina en spurt: „Er liann í Genf?“
„Nei, liann er j Fralcklandi á vegum hertogans af Bour-
hon.“
Étliverfi borgarinnar voru nú skámmt undan, handan
brúarinnar yfir Arve. Tunglið sleit sig frá fjallatindunum
í fjarska og breytti öllum skuggum j. silfurstrengi. Þetta
minnti á nóttina forðum á heylofinu hjá Audin bónda
—- og svo marga aðra staði á leiðinni. Ósjálfrátt stöðvuðu
þau hesta sína, þegar stuttu sp.ptti var eftir að brúnni
og lilu á ána.
Loks dró hún glófa af annarj liendn, lagði hana í lófa
hans og þannig sálu þau nokkura hrið. Engin orð hefðu
geíað sagt eins mikið og þessi snerting. Ilann har hönd
hennar að vörunum livað eftir annað, en hún leitaðist
ekki við að losa hana. Þau skildu allt, sem þau gátu ekki
sagt, þurftu ekki að segja með orðum. Og þegar liún hall-
aði sér skyndilega nær honum, dró hann hana að sér og
kyssti hana á munninn. Hún kyssti liann á móti af ástúð.
Svo rétti hún úr sér og leit undan, svo að liann sá ekki
i augu hennar.
„\ið verðum að lialda áfram,“ sagði liún lágt, „ef við
eigum að komast inn i bórgina.“
Blaise fylgdi lienni til Syndiehússins, virðulegrar bvgg-
ingar. Þjónn kom þegar til dyra og bauð þeim báðum inn.
En þegar Blaise var búin að lijálpa henni af baki, hneigði
nann sig fvrir henni og liún endurgalt kveðju hans,
„Verið þér sæll, monsieur de Lalliére, og þakka vður
kærlega fyrir hjálpina.“
Hún gekk inn i luisið og hurðin lokaðíst á eflir henni.
Blaise var utan við sig, þegar Iiann reikaði um göturnar
afíur í leit að veitingahúsinu, sem Denis de Surcy liafði
ákveðið að þeir skyldu liittast i, þegar þeir skildu i Ro-
anne fyrir þrem vikum. Það hét „Þríkóngarnir“ og stóð
við samnefnt torg.
Þrjár vikur? Ár virtust liðin síðan.
24. KÁFLI.
Siðla næsta di\g gerðist ein þeirra tilviljana, sem styrkja
menn i trú þeirra á forsjóninni. Blaise sat i þungu skapi
yfir víni næsta dag i veitingaslofunni, Jicgar liann lieyrði
einhverja ferðamenn riða inn í húsagarðinn — liófatak
og mannamál. Hann Jróttist kannast við cina röddina, svo
að liann leit út um gluggann á stofunni.
Denis de Súrcy!
Blaise hafði búizt við þvi að mega biða í viku, áður en
markgreifinn kæmi. Ilann hafði búizt við að þurfa að
snúa sér til leynifulltrúa Frakka. le Tonneliers, og lang-
aði síður en svo til Jiess vegná tilfinninga sinna gagnvart
Anne Russell. Hann hefði J>á orðið að stjórna njósnunum
gegn umboðsmanni Englendinga. Nú mundi markgreif-
inn taka þaö að sér og bar yfirleitt alla ábyrgð á þvi
sem gerðist framvegis. En Jietta var þó aðeins eitt af tylft
málefna, sem hann langaði til að ræða við þenna vernd-
ara sinn. Hvað yrði um feril hans framvegis? Hann var
búinn að fá viðbjóð á ldækjum hirðarinnar og J>ví lang-
aði hann aftur til liersins, vildi glevma Anne i herför á
ítaliu. Svo var hann félaus að auki.
Koma de Surcys leysti liann úr öllum vanda.
Markgreifinn var varla búinn að stökkva af baki, }>eg-
ar Blaise liljóp til hans og márkgreifinn faðmaði hann að
sér. Blaise vöknaði um augu, Jiegar liann virti J>enna vel-
gerðarmann sinn fyrir sér.
„Jæja, sonur minn,“ tók de Surey til máls. „Hvenær
komstu? Ilvernig gekk }>ér? Hvað er að frétta frá liirð-
inni? Eg vildi að eg féngi gullpening fyrir hvert skipti,
sem eg hefi hugsað til þín, siðan við skildum i Roanne.
Þrjár vikur síðan, er það ekki? Eg vona, að þú liafir varið
þeim vcl . . . .“ Svo sá hann spurnarsvipinn á andliti Blai-
ses, þegar liann leit á förunauta hans. „Nei, de la Barre
er ekki með mér, en eg hýst við honum fljótlega. Oft
hefi eg bölvað þér fvrir að skilja hann eftir lijá mér.
Dæmalaus órahelgur er hann. Þú ert smábarn í saman-
burði við liann. Eg sendi hann með J>réf til de la Palisscs
marskálks í Lyon — en aðeins til að losna við hann. Hann
var næstum búinn að gera ferðalag mitt að engu.“
„Konur?“ stundi Blaise.
„Nei, eg vildi óska, að sú liefði verið orsökin. Hann
er ástfanginn af svstur yðar og hann sér ekld aðrar,
meðan sii ást endist. Nei, liann var sifellt í fjárhættuspil-
um og erjum. Hann skemmti sér vel i Luzern, þvi að þar
eru liarðjaxlar á hverju strái og það hætti ekld aðstöðu
mína, hvernig liann hegðaði sér, þegar eg var að reyna
að fá þingið, til þess að lijálpa oltkur um tíu þúsund menn.
Eg sendi hann því þaðan liið bráðasta.“ De Surcy liló.
„Hvað viltu veðja mildu um, að liann færi okkur fréttir
li’á Lalliére ekki síður en frá Lyon?“
„Og hvernig gekk að fá liermennina?“
„Ágætlega. Fyrstu sveitirnar eru þegar Jagðar af stað.
Konungur getur verið ánægður. En hvernig reiddi þer af ?
Eg'get varla beðið eftir frásögn ]>inni?“
„Eg er með bréf til vðar frá konungi. Eg hcfi einnig
fleiri fréttir.“
■ „Ágætt. Yið snæðum kveldverð saman og ræðum málin.“
Þrikóngarnir kepptu aðallega að því að taka á móti er-
lendum ferðamönnum. Klukkan var farin að lialla í sex,
þegar búið var að lcoma markgreifanum fyrir, svo sem
hæfði frönskum ráðlierra, en þá gætu þeir líka setzt að
snæðingi. Blaise fékk markgreifanum bréf konungs og
sagði sögu sína. En þeir voru búnir að eta og búið að hera
>
I öltu s€*ija
wneun tneí.
London (UP). — Júgó-
slavneskur flugmaður telur
sig hafa sett heimsmet í aö
svífa til jarðar í fallhlíf.
Samkvæmt fregn frá Bel-
grad varpaöi maður þessi sér
75 sinnum út úr flugvél með
fallhlíf sama daginn, en það
hefir aldrei verið leikið svo
oft á einum degi. Tito sæmdi
manninn heiðursmerki.
SKIPA«TG€RD
RIKISINS
Esja
vestur um land til Akurevrar
liinn 20. þ.m. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna í
dag og á morgun. Farseðlar
seldir á mánudaginn.
M.s. Skjaldbreið
um Húnaflóahafnir til Skaga-
strandar. Tekið á móti flutn-
ingi til hafna milli Ingólfs-
fjarðar og Skagastrandar í
dag og á morgun. Farscðlar
seldir á mánudag.
E.s. Armann
Tekið á móti flutningi til
Vestmannaeyja daglega.
5 sæti
eru laus i híl, sem fer lil
Akureyrar n.k. föstudags-
kvöld. Ódýr ferð. Allar
upplýsingar eru gefnar í
síma 80733 (verzl. Krón-
an) milli kl. 3—G í dag.
4ra-manna bíll
(Ford), vcl útlítandi til
sölu strax. Til sýnis í dag
frá kl. 7- 9 á Óðinstorgi.
Eftir það í Skipásundi 69.
f. í?. Sumuakés
- TARZAN -
Um leið og fíhak hóf sveðjuna tit
höggs, fann vörðurinn á sér, hvað var
að gerast.
í hendingskasti hafði hann snúið st'i
við og grcip fyrir kverkar Gliak.
Jnncs var eldfljótur, ýlii Perry frá
sg lagði sveðjuna í brjóst verðinum.
Hann sleppti Gliak og féll til jarðar,
dauður, en Inncs stóð yfir honuni.