Vísir - 18.10.1950, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 18. október 1950
v i S i R
Þ
SigurðMr- Magnússon
Hvert þa
ser
99
nokkuiiTai’ yitncskju um
reyjislu annarra þjóða í
þeim ei'num.
Vestur —
Eftir því, sem blöð og út-
varp segja okkur frá Vestur-
löndum og Ameríku, þá er
venjan sú, meðal þeirra
þjóða, sem búa við vestrænt
lýðræði, að ríkisva'ldið reynir
að iájta launþega og atvinnu-
rekendur afskiptalausa í
lengstu lög um að jafna mál-
in sín í miili, en strax og.
auðsætt þykir, að til vinnu-
stöðvana muni koma í þeim
greinum, sem þjóðarheildin
getur ekki, vegna sameigin-
legra hagsmuna sinna, fátið
opinberum starfs- sjó, en hvorki sjómcnn né'stöðvast, án þess að voðinn
niönmnn, þá .er ég ekki meiri útgerðaiunenn gætu fremur sé vís, þá eru rikisstjómSm-
. . ... , , . „ ... fasisti en svo, að ég get — lifað menningarlífi ó Isiandi, 'ar óðara búnar að skerast í.
þeim tilmælum, hemula eg Við vitum oll, að það er rett, . ’ . , .v , 1n „ , ,
L. . . . r. - ^ undir vissum krmgumstœð- an okkar hinna, en vcrka- leikrnn, — stundum með þvi
Erliiili
imi“
fim siagiun og veg"
í Mákftsiiivarfiatl
lii. IH.ft#-
Ritstjórn „Vísis“ hefir land ætluðu að byggja; að
okkur fasista, sem viiji ari en aðrar stéttir þessa
svipta frjálsa menn þeim lands, Þeir eru reyndar, og
frumstæða rétti að ókveða verða að vera tiltölulega
með samningagerð sín í miklu fjölmennari hér á Is-
milli við hverju verði vinnu- landi en víða aunars staðar
afl sé selt og keypt á hverj- gerist, vegna aðstæðna okk-
nm tímn miinn ítr ncr ctnpf.ii .mítr.öir
iim „Um daginn og veg- fyrir ötl allsherjar sveitarlim- okkiu.
inn.“ — Um leið og eg ir einhverrar útlendrar .. ’
verð með ánægju við hreppsnefndar á Islandi.
einnig þeiin e.r óska sem fjármálaráðherrann
tuu — vel nmit .öðrum að menn, bændur og mennta- að lögbjóða deihiaðilum að
kvflnu, birtine eriadis sagði í lok fjárlaga-ræðuunar . , , . ,, . . * , , , , . . . ,..
bLa í öðrum blaðum, en „úna í vikimni «m teiS, að u'“ta h”,s' «** »!”- mmn Islands “ 1-™ M.S- ^haWa „ppi vmnu, Ireystaud,
|.„ |,V1 aðeins að ekkert sé einkmmarmðin Imrfa að un XS": íumnlJ*a' ^
úr því fellt.
Sig’. Magnússon.
verða- Mikil aíköst mikil ^errar íldutunar. Myndi eg eru nær sjálfri þeirri liftaug, með því að beita öðrum og
framléiðsla «óð' lífskiör “ t,d' atdrei lata mer tJ1 lluS' sem ;gerlr þcmta hólma okk- áJhrifameiri aðferðum til að
- ar koma, að til neinna óynd- at' að þjóðai'hehuili og þess firra.alla þjóðina ófyrirsjáan-
Já, við vitum það, sem meira
miMllal. ,elS_ W a» fiP”; ™«09 er voðiirn af vinnu- legum hörnmngum, - „„
f1," ön, l,ott vinnumaður og bondi stoðvunum þetri:a <em Wg- þetta er ge.rt án þess að trú
byltmgin. 'verða hókstafleaa enem lífs- norður 1 Ögurhreppi gætu j Ijósari öllum, heldur cn t.d. fólksins á lýðræði og almenn
Undanfarna sjðustu ára- h' ' Vl d' — Þetta elílíl k°mið sér saman ,um ef állir bændur landsins inannréttindi bíði yerulega
tugi hefir stórfelhlari bylting Jtíl, 161 cl S‘^,1' ' kaup og kjör og afleiðing segðu eiéum rómi, að nú hnekki, að þvi ,er hezt verður
orðið i atviniiuhóttum og ei 31u þa.c , sem Mí se&jums þess yrði sú, að háðir færu borgaði sig ekki framar að séð. Þessum ríkisstjómimi
mennhigarlífi ofekar Islend-/110; eu V )a< >a á njölina, en jörðht i eyði,Jhera ljá í gras, kaupmenn virðist vera ljóst, að þær erti
inga en sögur greina frá ^ 1 elj Aa ei,J' enda þótt mér yæri Jjóst, lokttðu húðtint sínunt, hafn- kosnar til að stjórna þjóð-
öðrum þóðum. Við höfðum á ° 111 11 ° ýUMSt ,ejlK ag gæti orðið þeim háð- Jarverkamenn afsegðn afferm- unurn, en ekki til að láta allt
nokkrum áratugum brotizt orö Postulans um w Gg þjóðinni í heild til'ing skipa eða starfslið hcil- reka á reiðanum, brosa ,til
úr viðjum fátæktar og frurn- ( 11 a’sei11 1111111 1,1 1 611 hinnar mestu óþurftar. Nei, ^ b.rigðisyí'iryaJdajnia Jjér í hægri og vinstri, hneigja sig
stæðravinnubragða tilmenn- ^el; 1 11' 11,1 v a e'au j)ag mætti vera afskipta- Reykjavik léti rotturnar ein- góðlátlcga framan í þá, sem
laust og óátalið af mér. En' ar unt eyðing þess, sem af ógna þjóðfélaginu nteð hara-
þegar heinlínis er verið að horðum fellur. Allt væri þetta kiri.
kljást uin það, hvort höggva í rauninni jafn í'ráleitt, enj
eigi sundur líftaug þjóðar- þó að því leyti lærdómsríkt, —og'austtjr.
komu i eigu okkar til hag- Frá 1. júJí s.I. Iiefir næst- j1Kiar aurar og þar með gerð að það sýnir og sannar, að Það berast fáar sögur um
nýtingar fiskimiðanna við um allur íslenzki togaraflot- tjlrann til að koin.í) í veg fyr- ein stéttin gestur ekki án i,aS að austan, að sjómenn,
strendur landsins, Það er inn legið bimdinn við halnar- lr að eg gfiti liíað jnannsæm- annarrar verið og þvi allar og verkaiflCfln stajidi.
þess vegna, sem okkur hefir bakkana. Og á íneðan þessi .aJQgj jjjfj. hér á Islandi, þá vitanlega hvor annarri jafn j kaupskrúfunt við kojnmiss-
íekizt á tiltölulega örskönnn- nýjustu og mjkilvirkustu gegHÖ- nokkuð ö.ðru Jttájj, — ómissandi sþegar til lengdar at'anita en seaia mætti mér
nm tima aS byggja veiMii liggja l,ar, spássér- |i(l mí, hve, sa„ vlu kaIla te(u, ® “ ’
reisa iðjuver, leggja yegi og uro við í knng um þau og Jllig fasjgta, þótt mér verði
heíja nýtt landnám i sjveit- reikmun með lánspemiuin a á áð spyi'ja: Ei'ti togarai’nir í Eru engin
uiium. ; gjafapappír, hve jnarga tugi raun og veru skuldlaus einka- úrræði?
ingar og ahnennari velmeg
unar en víðast livar gerist og
gengur. Þetta hyggðist á því, (Ilötuð
að ný og stóryirkari tæki tækifæri
Rarátta
holds og’ anda.
Þrátt fyi'ir trúna á, að is-
lenzk jnold muni siðar jneir
milljóna í erlendum gjald-
‘ ey.ri það kostar okkur bein-
linis, að því ógleyindu, hvað
það gildir, að verða gersarn-
efnaleg yelmegun og hætt
lífskjör síðar meir munj enn
uin laugan ald.ur fyrs,t ,og Tekið úr
fremst byggjasi á þvi, livort satna sjóði.
lega ómerkir og áhyrgðar-
nð „íaðir þjóðanna“ yrði ó-
. fagur i fi'aman, ef hann frétti
í kvöld, að stai'fsmenn við
helztu og afkastaittestu kola-
fyi'irtæki fárra manna og Sá cr cldurinn hcitastur, járn- og stáliðjuver Sovét-
haía þeír verið keyptir fyrir er 4 sjálfum brennur og því rikjanna lielðu verið í fríi fró
gull, sem lundið var uppi í cðlilegt, að hverjum og ein- 1. júlí í sumar.
óhyggðum, eða voru þeir um sé ljósai’a en öðrum, hvað Það er því tdveg sama tii
, . kannske gi'eiddir með hliUa fiallll þarf, sér og sínum til Ityorra þeiiTa tveggja póli—
geta gefið margfalt meíri allS11 8a8!nai t PeiU1 11 e<, at sparilé þjóðarinnar allrar framfærzlu og aí' þeirn sök- tísku liöfuðátta heimsbyggð-
bjö.i’g í þjóðarbúið en nú, er m£um’ sem ia a. Yö1', 1 °S cru þapnig sameiginleg um skiljanlegt, að einhver arinnar er litið. Hvergi, nema
það viðurkennt af öllum 101111 1U’ a< ^1 0 1 au . verðmæli, sem öríauni mönn- ^tök -vcrði stélta i tnilli um 'liér, myndi jafn langt verk-
skynhærum möiinnm, að ?æU |1Uiai1 1 a ^0.1"1 'CllJU um heíir verið íalið til varð- gaup Qg kjör, en að þau fall og það, sem nú lieíir
e°d 11 s<1lJ asamnmga. velzlu ? Eru sjómenn alls- verðl SVo lii’ikaleg, að þjóð- vcrið liáð að undanförnu,
lausir á eiuhverjum eyði- inni agri se ógnað nteð að hafa veríð þolað í þeini
skei'juin, meðan á verkföll- hera vonarvöl, það er svo greinum, sent þjóðirnar
11111 þeirra stendur, eða miiílð alvöruntál, að spyrja telja mestu ntáli skipta að
okkur taldzt eftirleiðis að öll erum við satnmála um, llurta l,eir a nteðan að íram- verður, hvort engin önnur unnið sé við og er þó varla
hagnýta skynsamlega at- að þetta .sé mjög óæskilegt *ær;i Og Ijölskyldnr sín- úrræði séu fyrir liendi. nokkurs staðpr einn atvinnp-
vinnutækin, sent mikilvirk- og jafny.el sjálfir oddvitar ar> rctt 01118 °S yið' kmd- Nú er svo íyrir að þaklta, rekstur þjóð jafn lífsnauð-
ust era í leitinui að auðæf- hinnar stríðandi deiluaðila krahbarnir, at þeim sameig- að kauiKleilur eru, þrátt fyr- synlegur pg fjskveiðarnar
uin hafsins. Við vitum, að segja stundum, að það sé ó- intcSa sjóði, sent er hér á ir ajit, engin einkafyrirtælvi okkur Islendingum.
þaðan yej'ður enn að íá mik- þoiandi, en skella vitanlega þlll’ru lan(li!
ið fjái'ntagn til nýsköpunar skuklinni hvor á aðra.
landbúnaðarins og eflingar K,f við Itinir, sem „HvajS má höndin j
iöjuyeranna við sjóinn. Við hvorki erura sjójnenn né ein og ein?“ 1
vituin, að þegar enginn' útgerðarmenn Métum okkur Þegar þaimig er..spuri lilýt-
fiskur fæsHeugur úr sjó, þá koroa til hugar að segja sem iir svarió einfaldlega að
(T é’kl'd ÍTÍniar neitt það líf svo: „Herrar mínirl Nú er- verða, nð hvoi ki sjómenn né
okkar Islendinga og þvi
frcmur auðvelt að afia sór
Eg legg engajt dóm á það,
vamli, a 7. KÍðu.
á landi=ííér, sem við viljum
lifa, nema eijihver liý og ó-
vænl höpp komi til, sein emi
uð þið húnir að hinda skipin útge^ðarnienn séu nein sjálf-
í hálfan fjórða niáuuð og nú st’eð riki í ríkinu. Þeir eru
verður ríkissijórnin að leysa bersýnilega hluti-jjeirrar sam-
eru ekki fyrirsjóanleg og þau. Lengur yerður ekki beð- starfandi hoildar, sein þarf
enginn má r.eikna með. Þá
yrði eldu íiema uin tvennt áð
rir rt þáj sem þetta
ið, Mól er að Iinni,“ — ])á til að ntyjida sameiginlegt
ntunu þeir trúiegi) verða inni- ])jóðféhtg, - -hvorki i hetri né
lega saniniála utn að kalla .ygm,- naúðsyidcgd eða;óþarí-j
Komið hefur til mála að ráða l'astan forstjóra fyrir
Lithoprent. Skriflegar umsóknir óskast sendar í Póst-
hólf 915 J’yrir 1. nóv. n.k.
tAthnprmt
Laugaveg 11G.