Vísir - 09.01.1951, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 9. janúar 1951
V I S I R
1
EDWIN LANHAM:
Hu14h kcfö
55
Og George lét ekki standa á því, hann lumbraði á honum
af æði, sem hann gerði enga lilraun til þess að bæla niður,
og' loks fannst Joe nóg komið og mælti:
„Nú er iióg komið, eg skal annast liann.“
Madigan kallaði i dyragættinni:
„Er þetta náunginn ?“
„Það er liann,“ sagði Joe Short. „Gott og vel, George, nú
trúi eg þér. Þetta var vel af sér vikið, rökrétt iiugsað og
snarráður varstu, gamli félagi.“
Nú talaði Joe Short í allt öðrum tón en áður.
Stóll var nálægur og George settist. Nú var sem mátt
drægi úr öllum limum lians. Hann sat þarna og starði iá
James Chester.
Allt í einu var hvíslað í eyru lians af mikilli ákefð og
elsku:
„Meiddi hann þig, George minn ?“
„Það er allt i lagi með mig.“
„Farðu með liana — og bíðið liinum megin við göngin,“
sagði Joc.
Chester opnaði augun og liorfði eins og sinnulaus á
George. George var enn titrandi af reiði:
„Af hverju fórstu ekki til Suður-Ameríku, beinasninn
þinn, eins og þú ætlaðir þér? Af hverju gastu ekki látið
Yalerie í friði? Nú verðurðu settur i rafmagnsstólinn.“
„Hættu, George,“ sagði Valerie. „Við skulum komá
liéðan.“
„Eg er svo reiður, að eg gæli gengið af lionum dauðum.“
Hann stóð á fætur.
„Játaðu nú, að þú hafir drepið Wliarton.“
Chester liorfði illmannlegu augnatillili á George, en
svaraði engu.
Gcorge sneri sér að Joe Sliort:
„Þessi skammbyssa mun sanna á liann sektina, Joe. Eg
þori að veðja liundrað móti emuni, að það er skammbvss-
an, sem liann notaði, er hann di'ap Wliarton. Hann hefir
farið með skammhyssuna þetta kvöld — og liaft liana
síðan.“
„Látið mig um það, sem ógert er. Þið farið og bíðið
hinum megin, eins og eg sagði áðan.“
George leiddi Valerie út. í göngunum höfðu menn safn-
ast saman og töluðu í hvíslingum, en dvalargestir gægðust
hílfsmeykir út um liálfopnar dyr.
George og Valerie gengu inn i ibúð 12 K.
„Elskan mín,“ sagði Valerie, „þú varst aðdáanlegur, en
þú mátt aldrei leggja þig svona i hættu framar. Eg varð
dauðskelkuð."
„Eg er maður gætinn að eðlisfari — og það kemur
sennilega aldrei til, að eg leggi mig í hættu að óþörfu.“
Hann brosti út undir bæði eyru og faðmaði liana að sér.
„ Hjartað mitt, skilurðu, að nú er allt um garð gengið.
Við liöfum lireinan skjöld. Og nú byrjum við á nýjan leik.“
„En það verður enn að svara mörgum fyrirspurnum,
George. Og eg liíakka ekki neitt til þess.“
„Hverju skiptir það, þegar engu er að leyna.“
„Já, það er satt. Nú er eg afiur Victoria Townsend og
get sagt allt af létta.“
„Valerie ertu og Valerie verðurðu jafnan i minum aug-
um,“ sagði George.
,,Já, herra,“ sagði Valerie hrosandi, „já lierra Victor.
Má eg lijálpa yður til þess að skafa hátinn yðar?“
George brosti og það lcom einkcnnilegur ljómi fram í
aúgu lians.
- „Já, við gætum farið aftur til Cape August. I rauninni
hefir mig aldrei langað til að fara þaðan, jafnvel þegar
allir vinir mínir þar liöfðu snúið við mér baki. Nú förum
við þangað aftur og látum pússa okkur saman. Og það
verður gaman. Við fyllum oliugeyma Höfrungsins og
förum á sjó.“
„Ef þið ætlið að vciða bláfisk vildi eg gjarnan mega
fljóta með,“ sagði Joe Short allt í einu.
„Við veiðum áreiðanlega bláfisk,“ sagði George glott-
andi.
„Gott og vel, eg fæ vonandi að vera með í leiðangri með
ykkúr við og við,“ sagði Joe. „Og leyfðu mér að bæta við,
George, að eg hafði sterka tilhneigingu til að trúa þér, en
slcyldan bauð mér annað. Það var annað en gaman fyrir
mig að revna að -sanna sekt á gamlan fiskifélaga sem þig,
en eg gat ekkert annað gert. Hvað sem um það er gleður
það mig innilega hvernig þetta fór að lokum. Madigan
liefir tekið Chester þennan í sína umsjá og eg er á förum
til Jersey City. Komstu í bifreiðinni þinni, George?“
„Já.“
„Kannske eg fái að sitja í með ykkui* þangað. Við leg'gj-
um málið fyrir saksóknara ríkisins. Hann niun yfirhéýra
3rður, ungfrú Townsend, og' þér verðið að vera við því bún-
ar að svara ýmsum fyrirspurnum, og koma fyrir rétt, er
málið verður tekið fyrir af nýju. En eg hýst við, að allt
gangi eins og í sögu. — En — unga mær — leyfið' mér að
minna yður á, að reyna aldiei að fá ökuskirteini á öðru
nafni en vðar eigin.“
„Eg slcal minnast þess,“ sagði Valerie.
„Þér skuluð fá jrður ökuskírtemi á yðar nafn — og aka
svo ekki ítraðara en lög leyfa.“ 1
„Eg skal áhyrgjast liana, Joe,“ sagði George.
„Ágætt,“ sagði Joe Short og ldappaði á öxl lians. „Leggj-
um þá af stað til Jersev Citv, og þegar erindinu þar er
lokið, farið þið, elskendurnir, til Cape August og skerið
heitu.“
— SÖGULOIv. —
iPi
Askorun um fram-
vísun reikninga
Sjúkrasamlag Rcykjavikur heinir þeirri ákveðnu
ósk til þeirra manna, félaga og stofnana, bæði hér í
hænum og annars staðar á landinu, sem eiga reikninga
á samlagið frá síðastliðnu ári, að frámvísa þeim í skrif-
stofu þess, Tryggvagötu 28, hið fyrsta og eigi siðar en
fyrir 20 þ.m.
Reykjayík, 5. jan. 1951.
Sjúkrasamlag Reykjavíkur.
Kona von
Schirachs ger-
ist leildkona.
Henriette von Schirach,
kona Baldurs von Schirachs
æskulýðsleiðtoga nazista,
sem nú dvelur í Spandau-
fangelsi, ætlar áð gerast leik-
kona.
Heniretta er nýlega skilin1
við Baldur mann sinn og lief-
ir tekið upp meynafn sitt
Hoffmann, en hún er dóttir,
Heinrichs Hoffmanns, einka-
ljósmyndara Hitlers. Ilefir
lienni nú boðist hlutverk hjá!
þýzku kvikmyndafélagi
—----------
Myrii húðar
|rOfri£#a sánar,
Milano (UP). — Ettore
Crescentini hefir kvænzt
tveim konum — og myrt
báðar.
Sat liann í fapgelsi fyrir,
morðið á þeirri fyrri, en slapp
um hríð og kynntist þá liinni
síðari og voru þau gefin sam-
án, meðan hann sat inni,
er hann náðist aftur. Ilann'
myrti báðar konurnar með
sama hnífnum.
Afgreiðum með stuttum
fyrirvara
JXnÞSMfja-MStumM
(slu-eytt).
Rjómaísgerðin,
Sími 5855.
JLmert'ski s&efn-
herherfjisseÉt
til sölu vegna brottflutn-
ings úr bænum. Einnig
vandaður barnayagn á
háum hjólum. — Uppl.
á Laugateig 15, I. hæð kl.
7—9 i dag.
Þorskanet
bómull
Hrognkelsanet
bónmll
nýkomin.
Getjsir h.f.
V eiðarf æradeildin
r. e Sun-wqki.. — TARZAN — 762
Tarzan tók sér stöðu á trjágrein, rétt „I gærkveldi læddir þú bréfmiða „Slepptu mér,“ lirópaSi stúllcan. "Wolf sneri sér við, er hann heyrði
fyrir ofan Letliu og Wolf. undir liurðina hjá þeim. Hvað var „Jæja,“ sagði Wolf. „En ef Chiram mjúlct hljóðið, er Tarzan lét fallast
það?“ vissi, að þú værir svikari?“ niður úr trénu.