Vísir - 20.07.1951, Blaðsíða 5

Vísir - 20.07.1951, Blaðsíða 5
Föstudaginn 20. júli 1951 Ungir Íslendingar §ýna glímn ©g þreyta aflraunir fyrir 40 Eírlsfján Þorgllsson segir frá skemmfilegu timabiii æwl sfinnar. Lesendur Vísis munu vafalaust eftir % bernsku- minningum Kristjáns Þor- gilssonar, sem birtust í Vísi ekld alls fyrir löngu. Við hittum nú Ivristján á ný, en að þessu sinni i hóþi i'öskra glimufélaga, sem ferðast land úr landi og sýna íslenzka glímu. Þegar hér er komið sögu hefir Kristján iðkað íþróttir á Akureyri, og síðan verið á ferðalagi í Englandi, Skot- landi, Hollandi og víðar, og nú liggur leið hans og félaga hans um Danmörku og hregður hér fyrir nokkrum leiftrum úr þeirri ferð. Siðar fóru þeir félagar, m. a. lil Rússlands og Póllands, og gátu sér allsstaðar góðan orðstír. Glímt i Hollandi. „Vorið 1910 höfðuin við haldið glímusýningar í öll- um stærstu borgum Iiol- lands, svo sem Amsterdam, Rotterdam og Haag. Sýning- arnar liöfðu gengið vel, svo að við höfðum sparað okkur saman nokkra aura, og á- kváðum þá að bregða okkur til Danmerkur. Við vorum 5 glímufélagar — 3 íslending- ar og 2 Danir, auk farar- stjórans Næve, sem einnig var danskur. Næve liafði út- vegað okkur vinnu hjá ferðacirkus, sem Overgaard hct og bar nafn eigandans, Louis Overgaard. — Cirkus þessi rúmaði 1200 manns i einu, en ef 7—800 sæti seld- ust, .var.það talin góð sala. Íslendingarnir voru, auk mín, Jón Helgason og Jón Pálsson. Jón Helgason er nú stórkaupmaður i Kaup- mannahöfn og mjög þekktur í félagslífi íslendinga, en Jón Pálsson er nýlega látinn í Aineríku. mjög i sjón, vel i meðallagi hár og vel sterkur. Hann var snar i snúningum og harðger og kölluðu við Jón Helgason hann oftast Snarfara. Jón Pálsson glímdi nær ein- göngu ísl. glímu og lét- um við jafnan bera sem mest á honum á öllum auglýsinga- myndum, því að fegurð skal flíka en ekki fela. Jón Páls- son var einstaklega geðgóð- 'ur, og man eg varla til þess jað hann skipti skapi. — Kvennagull var hann mikið, 1 og gátu yngismeyjar naum- ast látið hann i friði. Gat hann með góðri samvizku kveðið með Sneglu Halla „Gott es Gulaþing þetta, giljum vér hverjar es vilj- um.“ Hnefaleikameistari Dana. ( Daninn Valdemer Ilol- 'berg, hnefaleikari, var 24 ára gamall, 138 pund að þyngd og 156 sm. liár. Hol- berg átti að læra járnsmiði en hugur hans hneigðist injög til lmefaleika og stund- 1 aði hann þá í öllum frí- stundum sínum og oft leng- ur en skyldi að kvöldinu, svo hann kom lieldur seint i vinnuna á morgnana. Hlaut hann því margar ákúrur hjá meistaranum, og einu sinni tók karl allóþyrmilega i strákinn. Holberg varð þá 'laus höndin, og kvaðst hafa komið óviljandi við höku meistarans. Afleiðing þeirr- i ar „viðkomu“ var sú, að ' karl datt á rassinn, en vinnu Holbergs hjá honum var vit- anlega lokið. Lauk hann aldrei smíðanámi, en varð Danmerkurmeistari i hnefa- I leik í staðinn. Artur Peterscn, 25 ára gamall Dani, 146 pund á jþyngd og 171 sm. hæð, lagði nicst stund á grisk-róm- rfua ralsson. verska glímu. Hann var af fátæku fólki kominn, og fór 6 ára gamall að vinna sér inn peninga með því að bera mjólkurfloskur í hús til fólks. Þá óku liestvagnar um Kaupmannahöfn hlaðnir 'mjólk og liafði ekillinn oft- ast þrjá drengi með sér og sendi þá í húsin með mjólk, en sjálfur sat liann niðri i vagni. Artur var ekki gamall þegar hann snaraði kassa með 10 litra flöskum á öxl- ina og hoppaði með hann iqip stigana. Önnur fjáröflunarleið Art- urs var sú, að hann þóttist vera að leita að einhverju á gangstéttunum. Vegfarend- ur spurðu hann þá oft og einatt ,að hverju liann væri að leita, en hann kvaðst hafa týnt 25 aurum. „Margir aumkvuðust þá yfir liann, ,og gáfu honum 25 aura. — Einkum voru rosknar konur brjóstgóðar við þenna litla og lofuðum við hverjum inanni 100 krónu verðlaun- um, sem gæti haldið velli gegn okkur í 15 minútur i íslenzkri glímu. Við Jón Pálsson skiptumst á að taka á mó.ti áhorfend- um i íslenzkri glímu, en i grísk-rómverskri tók ég á móti þeim, bæði af þvi að eg hafði lagt allmikið stund á þá glímu, og eins liinu, að fíflinu skal á foraðið elja. Eg var minnstur okkar allra að yallarsýn og urðu því margir til þess að freista í grísk-rómversku glímunni. hrekkjalóm. Tilhögun sýninga. Sýningunum höguðum við þannig, að fyrst glímdu við Jón Pálsson og sýndum ýms brögð og varnir. Jón Helga- son glímdi við Artur eða háði hnefaleik við Holbcrg. Að þessu loknu gafst áhorf- endum tækifæri til þess að fara í kappglímu við okkur, Fjónbúar litlir karlar. Við komum til Danmerk- ur þann 5. júní 1910 og sýndum fyrst i Fredericia, gamla virkj abænum við Litlabelti. Við þann bæ eru margar sögulegar minning- arar bundnar. Þar var Um skeið friðland allra trúar- flokka, og þar áttu afbrota- menn skjól, ef þeir komust inn fyrir virkin. Þar börðust Danir við Svía, Holseta og Þjóðverja, þar unnu þeir stórsigur á uppreistarmönn- |Um í þriggja ára stríðinú, . og þar halda þeir kaupstefn- jur nú á dögum. Fredericiu- búar tóku sýningu okkar vel, en þar eð við vorum mjög stutt í hverjum stað, þá sáum við sjaldnast blaða- dóma um okkur, — enda eru þeir ekki óyggjandi sann- leikur, þótt margir trúi þeim eins og nýju neti. Frá Fredericia fórum við lil Middelfart á Flóni, seni er rétt við Litlabelti, og gekk eimferja þaðan til Slrib á 'Jótlandi áður en Litlabeltis- brúin kom. í Middeífarl er fagurt um að lítast, en ekki er landslag þar fallið til að lala mikil karlmenn frekar ■en annarsstaðar á Fjóni. Við ■ Jón glímdum við sinn Midd- 'elfartbúann liver og höfðum Efnilegur hnefaleikamaður. Jón Helgason var glæsi- menni mikið, sterkur harðger, hár og handleggja- langur, léltur i spori og létt- ur í lund, þótt hann væri 175 pund á þyngd. Auk glímu Jíijafði Jón sérstaklega lagt síund á hnefaleik og náði óírúlegri Ieikni í þeirri list. Má ielja víst, að ef Jón hefði hafið hnefaleik á réttum aldri eða 6—7 ára, hefði bann komizt í meistara- flokk.Nú var Jón orðinn f orðinn maður, þegar Iiann fór að nota hnefana, til þess að berja á öðrum, en svo seint má hnefaleikari ekki byrja á iðn sinni. Jón Páisson var friður • Holbersf, tiltölulega litið fyrir að fella þá . Skemmtanasnautt í Óðinsvé. Næsti áfangi var Óðinsvé höfuðborg Fjóns. — Er það gömul borg og kennd við Óð- inn eins og nafnið bendir tib Á miðöldunum lagðist ein- hver helgigloría yfir bæinn, vegna þess að Knútur helgi var drepinn þar i kirkju. I Óðinsvéum fæddist ævin- týraskáldið H. C. Anderson. sem livert mannsbarn á ís- landi kannast við. Nú er æskuheimili hans ininninga- safn, sem dregur marga ferðamenn til borgarinnar. Aðsókn að sýningu okkar var fremur lílil í þessum bæ. Óðinsvé-búar haga sér likt og sagt er að englarnir geri.. cn sækja ekki skemmtanir. I Nyjuborg ,sem var síð- asti bærinn, sem við sýnd- um i á Fjóni, var aðsókn ágæt og dvöldum við þar í 3 daga. Nýjaborg er ferju- bær — gengur ferja þaðan til Krosseyrar á Sjálandi. Á Nýjaborgarströnd liittasi: guðræknir menn frá öllum Norðurlöndum á sumrin, og: syngja sálma, en að öðru leyti haga þeir sér eins ög: aðrir ménn. Glímt við Clir. Möller. Bar nú ekki til tiðinda. fyrr en við komum til Kross- eyrar. Næve var kominn. þangað á undan okkur, og liafði undirbúið sýninguna, en sú fyrsta var þann 22. júní. Þá gaf sig fram maðu í islenzkri glimu, sein hét Chr. Möller, og var sterkasti. maður bæjarins að sögn. Eg: fann strax að maðurinn va þéttur fyrir, og féll hann. ekki fyrr en eftir 6 mínútm., Möller kvaðst koma aftur næsta kvöld, og glíma grísk- rómverska glímu, og gerði sér vonir um að hefna bylt- unnar. Þegar Möller kom upp á sýningarsvæðið til mín,. sneri liann sér að áhorfend- um, ávarpaði þá, og kvaðsl vænta þess að hundrað krónu verðlaunin giltu eins i grisk-rómversku glinm sem íslenzkri. Á þetta hafði ekkert verið minnst, hvorki til né frá, en margir áhorf- endur kölluðu strax að vit- anlega fengi hann krónurn- ar, ef liann felldi mig . Möller fellur í grísk-rómverskri. Við hófum nú glímuna, og; var þá heldur en ekki Iiandagangur í öskjunni. — Möller leitaði ekki bragða en beið eins og boli liöggs og var erfitt að ná fangi á honum, því að hann var sterkur mjög, og auk þess í þyngra lagi. Eg kom honum samt niður á mottuna, en. þá skreið hann út á beri gólfið, og komst á fætur á ný. í annað skipti féll Mölle.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.