Alþýðublaðið - 09.10.1928, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Hnífsdalsmálið.
Nýjar upplýsingar.
Einn af kjósendum Jóns Auðuns
leysir frá skjóðunni
ALÞÝÐÐBLAÐIB
kemur út á hverjum virkum degi.
AlgreiOsla i Alpýðuhúsinu við
Hveriisgötu 8 opin frA kl. 9 árd.
til kl. 7 siðd.
Skrlfstofa á sama stað opin kl. ;
pi/t—101/) árd. og kl. 8 — 9 siðd.
« Simar: 988 (aigreiðslan) og 2394 >
; (skrif8toian)'. ;
; Verðlag: Áskriitarverð kr. 1,50 á >
mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15 i
< hver mm. eindálka. t
J Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiöjan !
í (í sama húsi, simi 1294). j;
Fundirnir
í Árnessýslu.
AiþýðuílO'kkurinn efndi til
landsmálafundar á Eyrarbakka á
laugardagskv ö 1 dið var, og annars
á Stokkseyri á sunnudaginn. Sam-
tímis efndi Framsökn tiil fundar á
Skogggjastö'öiim í Flöa. Jón Bald-
vinsson, Stefán Jóhann og Har-
aldur fóru af hálfu Alþýðuflokks
ins á Eyrarbakka-fundinn. Jónas
ráðherra, Guðbrandur Magnús-
sqn og Hannes dýralæknir mættu,
fyrir Framsókn, en Jónarnir:
Þorláksson, Kjartansson og Ölafs-
son fyrir ihaidið, auk Magnúsar
Guðmundssonar. Sigurður Eggerz
fékk frí, enda sat Ólafur Thors
heima.
Fundurinn á Eyrarbakka var
fjöisóttur mjög og stóð fram, yfir
kl. 2 um nóttina. Leyndi það sér
ekki, að íhaldið átti þar litlum
vinsældum að fagna, enda hafa
Eyrbekkdngar fengið ómjúka
reynslu af íbaldsstjórn á innain-
héraðsmálum. Það kom og greini-
lega i Ijós, að Framsókna'rstjórn-
in hefir bakað sér óvinsældir þar
og yíirleitt í lágsveitum Árnes-
sýslu með því áð reynast verka-
mönnu'm pð vegagerð verri hús-
bóndi, greiða þeim lægra kaup,
en stóratvinnurekendur alment.
Hvað mun þá í Borgarfirði,
Skagafirði og víðar, þar sem
kaupiö ex enn þá lægra?
Fátt gerðist sögulegt á fundin-
um. Brýr og vegi í Skaftafells-
Sýslum nefndi ihaldið ekki að
þessu sinni, heldur ekki vatna-
mái Rangæinga eða Kjalarnesveg.
Aftur á mó'ti fullvsisaÖ'i Jón Þo-rl.
fundarmenn um, að hann væri
sami einlægi „jámhrautarmaður-
inn“ nú og þegar hann batt trúsi
við tröllið „Titan“.
Nokkuð var rætt um „bitiinga“
fv'rve-randi og núverandi stjóma.
Hannes dýralæ'knir sagði, að Jón
Þorl. væri eini maðurinn, sem
hefði beðið stjórn:na um bitliing,
rannsókn stofnunar og rekstúrs
sxldarbræðslustöðvar. Fullyrti
Hannes, að J. Þ. hefði beðið um
þetta „bein“. Jón mótmiæltí þessu,
en sagði hins vegar, að Tryggvi
mundi hafa frétt utan að sér,
„að ég (J. Þ.) myndi ekki neita
ef mér væri boðið.“
Jafn v-eraldarvönum manini og
Jóni hefdr auðvitað engin skota-
Blaðið „Skutuli“ segir svo frá:
„Eitt vitni, Hjörtur Guðmunds-
son útvegsbóndi í Hnífsdal, hefir
borið það fyrir rétti, að hann háfi
verið viðstaddur kosningu Bær-
ings Einarssonar frá Dynjanda,
þess, er Steindór taldi, að fund-
ið hiefði atkvæði sitt hjá sér, en
siðar sannaðist fyrir Haildóri
Júliussyni, -að var eign annars
kjósanda. Kveður Hjörtur Hálfdan
hafa 'kaliað Bæxin-g fram á gang-
inn meðan Eggert Malldórsson
bjó um kjörgö-gnin. Sá hann Egg-
ert þá vöÖla sam-ain seðli og
stiniga í vasa sínn og kveðst hafa
spurt ha-nn að, hvað hanin væri
nú að gera. en Eggert svarað:
,,Svom fer' imður meo pá, pesm
karLa.“
Síðar, eftir ramxsókn Steindórs,
áttu Hjörtur o-g Eggert tal saman.
skuld orðið úr því að koma þess-
ari frétt til Tryggva, enda var
honum fa-Iið starfið. Fór svo, sem
aliir vita, að h-onum skjöplaðist
margföldunarlistin, enda hefir
stóra margföldunarta’flan reynst
mörgum erfið. 5 sinnum 19 er
85, segja gárunigarnir á Eyrar-
bakka' — og víðar.
Ihaldið vantaði, eins o-g áður er
sagt, _ bæði Sig. Eggerz og Ólaf
Thors. En því bættist liðsmaðuf
i þ-exrra stað.' Heitir hann Ottó og
er foringi íhaldsin-s á Eyrarhakka
síðan Jói V. fluttist burt þaðan.
Ott-ó h-élt töiu, ekki ýkja langa,
en 'ósvikna íhaldsframleiðslu og
Ias upp greinarstúf eftír yfirrit-
stjóra „Mgbh“, hafði Stormur
flutt greinina, en Ott-ó ritað hana
í vasiabók isina. Þótti- fundaír-
mönnum greinin mjög við höf-
un-darins hæfi, biaða hams be-ggja,
uppl-es arans og fhaidsins a-lls.
Ekki tók þó Jón Þo-rl. Ottó með
sér á Skeggjiastaðafun'dinn, en í
hans .’stað komu þeær þar báðdr
Sig. Eggerz og Ólafur Tbors.
Bjarni EggertSiSon fl-utti fyr-ir-
spurn urn afstöðu þ'ingmanna til
þes-s, hverniig ráðstafa bæri fast-
éignium þeim, sem Landsbankiinin
hiefir fengið eignarhakl á þar
eystra, -en það eru lóðir allar og
le-n-dur í þtírpinu og kring um
það. Sv-öruðu Alþýðuflokksmenin
á þá le-ið, að þeir tieldu hagkva m-
ast, að íh-reppnu'm væri h’jálpað
til að kaupa jarðeignirnar og að
hann síðan leigði spildurnar
þorpsbúum með hagfeldum kjör-
um, t. d. á erfðafiestu. Ef hreppn-
um væri um megn að kau'pa eign-
irraar nú, væri réttast, að Lands-
bankiin'n leigði þær út á sama
h.átt eða jafnv-el að ríkis'sjóður
á -í pöl]ití'káimi.“ „Já,“ ansar Egg-
ert. „En mikio andskoti voru peir
glúrnir, dö fimm citkvœdin sin í
öllum pessnm bunkaJ““
(Leturbr. hér.)
Bæring þessi hafði kosið Finn
Jónsson, en við nákvæma • rann-
só-kn Halldórs Júlíussonar fanst
-enginn seöill með hendi hans í
kjörse-ðlun'um, og heídur ékki
seðlar með handskriftum ýnisra
annara, -er töldust, við lauslega
rannsókn Steindórs, Iiafa fun-d-ið
seðiar með handskriftu-m ýmsra
Hjörtur Guðmundsson var kj-ós-
andi oig kunnur fylgismaður Jóns
Auðuns við koisningarnar, og
bendiir framburður hans ótvírætt
í þá átt, hvað gerst hefir þarna í
kosningunum.
Háifdan hreppstjóri mun hafa
verið einn af meðmælendum Jóns.
keypti þær í bili, þar til hreppn-
um yxi fiskur -uim hrygg. Jón
ÞorLáksson vildi láta búta ei-gn-
Irn-ar niður og ^elja þær einstök-
um möixnum, er síðan gætu firið
með þær edms og þeir vildu, selt
þær og hrais'kað með þær eftir
vild. En Eyrbekkingar og Árnes-
inigar' yfirléitt eru oirðnir f-ullsádd-
ir á ihaldsbrask'iniu, sem setti
sparisjöðinn á hauslnn -og hefir
gert nær ókleyft að búa á gæða-
jörðum, gerðu þeir því lítinin r-óm
að til I-ögum Jónis.
„Árxnni kennir illur ræðari-.“ f-
haldið fanin, að það hafði fengið
daufar undi'rtektir á Bakkanum.
Sendi það nú boð eftir nýjum ár-
um tiil viðhótar. Ólafur Thors átti
að hjáipa Jönunum Kjartans og
Þorláks'Sioinium á Skeggjastöðum,
en Árni Páilsison Magnúsi og Jóni
ölafssyni ú Stokkseyrarfundlnum.
S'igurði Egg-erz var þó snúið mest,
hiarm var Látiinm fara á báða funid-
'inia. Má af sMku xrxarka, hvert
metfé ha;nn er talínn af íhaldinu
nú, enda fór Jón Þorláksson um
hann lofsamlegum orðum í .fund-
axræðum isí'nium. Tíimarnáir breyt-
ast og mennirnir .með. Öðru yísii
var hljó-ðið í Jómi, þegar Ixann
skrifaði um bam'kastjóraiskiipun
Sig. Eggerz fo-rðum. Nú varði
hiann röggisamlega ; þessa stjórm-
arráðstöfun, sagði, að Sig. Egg-
erz væ-ri „stjórnisk-ipaður banika-
stjóri" og að ekk-ert væri við það
að athiuga, þótt hainin sjálfur hefðx
veátt sjálifuxn sér embættið.
Ekki verður sagt, að nýju ár-
arnar iiafi 1-étt mikið róður i-
haldsins. Árni Pálsson var fjarska
von-dur yfir því, að Jón Þorliáks-
son skyldi h-afa Látið íhaldsfl-okk-
dnn h-eita Ihal-dsflo-kk, og einn
- Verzlnn
Ben. S. Þörarinssonar
fékk með e/s Ísland mikið og
fallegf úrval af silkifatnaði
(nær- og millifatnaði) hand®
kvenfólki. Sömuleiðis margar
tegundir og stórt úrval af
kvensilkisokkum hinum á-
gætustu, er til bæjarins flytjast.
Allir með nýtízkulitum. —
Svartir silkisokkar gleymdisfi
ekki að flytu með.
Lifstykki eru bezt í
verzlun Ben. S. Þórarinssonar,
enda úrval mest. Verðið frábært
fundarmanna á Skeggjaistöðum
mlnt'i á, að Sigurður Eggerz hefðx
veiáð með sambands 1 ögunum 1918;
og Léti þvi gaspur han.s nú ein-
kenniilega 'x eyrum. Veitti han-r;
S'igurði átölur fyrir giamuryröi,
kvaðst hafa verið andvxgur sam-
bandslögunu-m, viljað skilnað, og
sfeoraÖÖj iá fundarmenn áð segja
upp samniingnum 1943. Var gerð-
ur góður rómuir að orðum hans,
meim fundu, að þar fylgdii hu-gur
máli.
Fundunum báðum lauk klukkan
milli 8 og 9 um kvölðið. Á
Skeggjastöðum vdrtist Framsókn
vexa í meári hiuta, en á Stokks-
eyri áhöld um, hverjir fleiri væri„
jafnaðarmenn eða íhaJdsmenn.
Hljómleikar.
, i
Hljómsveit Reykjavíkur hóf
starf sitt síðastliöimi suwn'udag.
með hljómleik í Ga-mia Bíó. Hús-
ið var nú troðfult og var leifc
sveitarininar og einleikarainis mjög
vel tekið af áheyrendum. Sveitin
er nú fjölmennari en áður ; eru
það einkum strokhljóðfæri, sem
bæzt hafa við, en á þeim vax likft
mest þörf, svo rétt hlutföll, náxst
smátt og ismátt. En nokkurt til-
lxt verður að taka til mikilla
breytiuga á liðinu, eins og nú var,
þegar um f-estu og samtök er að
ræða. Leikur sveitarinnar var þo
yfMeitt góður og hljómbrigði
(inuancering) bietrr en verið hefir,
enda er stjórnandirm, Páll isólfs-
son, öruggur og nákvæmur. Verk-
efnin voru vel valin, sj-mfonia nr.
5 eftir Schubert og pianokonzert
og forleiikur eftir Mozart. Verk-
efniaval er talsvert vandasaint,
ekki sízt hér, en svo virðiist, að
þeir, sem nú hafia það með hönd-
um, vilji sneapa hjá alt of erfið-
um verkum oig láta höfunda eins
og Weber, W-agner og Tschai-
kowsky bíða betri 'tíma.
Þegar Hljómsveitin byrjaði
starf sitt fyrir premur áruxn, var
hún tmjöig óiik því, sem hún e»
nú, að eins 18 menn og rneöal
hlj-óðfæranna vo-ru bæði harmon-
Sagði Hjö-rtur- „Mi-kið gengur nú