Vísir - 25.11.1952, Qupperneq 5

Þriðjudaginn 25. nóvémber 1952
VlSIR
5
2ja ára flugbjörgunar-
starfs minnzt —
með stofnun nýrra sveita á Akur-
eyri og í Næfurholti.
Stjórn Flugbjörgimarsveitar-
ínnar ræddi við blaðamenn sl.
laugardag í tilefni af því, að 2
ár eru i dag liðin frá stofnun
sveitarinnar. — A þessum
skamma starfstima hefir komið
skýrt í ljós hver nauðsyn er að
jafnan sé til taks vel þjálfað-
ar flugbjörgunarsveitir, og hef-
ir nú verið hafizt lianda um
stofnun fleiri slíkra stöðva.
í gær var stofnuð flugbjörg-
unarsveit á Akureyri og munu
stofnendur hafa verið 60—80,
og ennfremur fór stjórn flug-
björgunarsveitarimrar að Næf-
urholti í Rangárvallasýslu til
þess að stofna þar flugbjörgun-
arsveit, og til þess að kynna
tæki o. s. frv. Mikilvægt er, að
hafa sem nánast samstarf við
dugandi, kunnuga menn á
bæjum í efstu byggðum, í nánd
við Örævin. Og milli flug-
björgunarsveitanna hvarvetna
verður að vera sem nánast
samstarf, byggt á nauðsynlegri
þekkingu, reynslu og þjálfun,
með aukið öryggi að marki.
Geysis-slysið
opnar augu *
manna.
Þegar Geysisslysið varð, opn-
uðust augu manna fyrir því,
hve margt og mikið þurfti að
gera til þess að koma þessum
málum í viðunandi horf, og
hratt það stofnun flubjörgun-
arsveitarinnar af stað, en hún
hefir unnið mikið og gott starf,
en mikið og margþætt efni er
framundan, er leysa verður
með samstarfi, veldvild og
hjálp margra aðila, stofnana,
félaga og einstaklinga. Eitt
þeirra verkefna, sem framund-
an er, er þjálfun fallhlífaliðs.
Ýmiskonar efni, matvæli,
hjúkrunarvörur o. fl. er jafnan
haft til taks, ef ílugslys ber að
höndum, því að það getur verio
undir mínútum komið, að hægt
sé að veita hjálp í tæka tíð.
Flugbjörgunarsveitin er
stofnuð 24. nóv. 1950. Var þá
hafizt handa um útvegun ým-
issa nauðsynlegra tækja og
flokkar þjálfaðir í hjálp í við-
lögum, svo sem blóðplasma-
gjöf, og hefir Úlfar Þórðarson,
læknir sveitarinnar, annast
hana, — göngu.m eftir áttavita,
fjarskiptum, eldvörnum og
hvernig „brjótast“ skuli inn í
flugvélar, sem farizt hafa o. s.
frv. .
Starfaði
tvö ár.
Á tveggja ára stárfstíma hefir
flugvarnasveitin verið kvödd
út 6 sinnum og hún hefir veitt
aðstoð við önnur tækifæri, þeg-
ar Laxfoss strandaði t. d., í leit-
inni að norsku selveiðiskipun-
um lagði sveitin til ýmislegt til
þess að varpa niður, ef þörf
krefði, og margir úr sveitinni
tóku þátt í leitinni, sem flug-
vélar Flugfélags íslands gerðu
að skipunum.
Einhver umfangsmesta leitin,
sem flugbjörgunarsveitin starf-
aði að var, er bandaríska
Grumman-Albatros björgun-
arflugvélin fórst. F. h. flug-
björgunarliðsins á íslandi, 6.
flugbjörgunarsveitar Banda-
ríkjahers og ættingja áhafnar-
innar, var sveitinni sent þak-
ar og viðurkenningarbréf, þar
sem tekið var fram að leitar-
förin mundi ekki hafa heppn-
azt án þekkingar, tækni og at-
gerfis hinnar íslenzku flug-
björgunarsveitai'. Einnig hefir
foimaður Flugráðs þakkað
veitta aðstoð í sambandi við
nauðlendingu TF-FSA við
Öskju.
í flugbjörgunarsveitinni eru
um 100 menn. Hún hefir notið
nokkurs stuðnings frá flugráði
og félög og einstaklingar hafa
sýnt sveitinni skilning og vel-
vilja. ■— Flugbjörgunarsveitin
starfar í ýmsum deildum, flug-
leit, göngu-r og skíðasveitum,
bílasveit o. s. frv. Enn skortir
nokkuð á nauðsynleg tæki og
er nú t. d. verið að útbúa hjálp-
arstöð eða spítala, sem koma
má fyrir í skyndi nálægt slys-
stað.
Eitthvert næstu kvelda verð-
ur æfing í meðferð á ýmsum
blysum og ljósmerkjum hér í
nágrenni Reykjavíkur. Verður
þeim ýmist varpað úr flug-
vélum eða skotið í loft upp.
Blys þessi em notuð við lend-
ingar flugvéla í myrkri, þar
sem ekki eru upplýstir flug-
vellir. Er ástæða til að geta
þessa svo að fólkið haldi ekki,
að um einhver furðuljós sé að
ræða.
lendinga. Eru þeir þess vérðugir
að varðveita þetta fjöregg þjóð-
arinnar? Við skulum vona að
svo sé. En ef að þeir þora ekki
að hrífast, þegar öndvegis-list
er í boði, vegna sleggjudóma
afbrýðisamra meðborgara, sem
ekkert viðurkenna og eiga svo
einkennilega innangengt í hið
mikla mannorðssláturhús sem
stundum er nefnt almannaróm-
ur, þá væri Þjóðleikhúsið betur
komið á Akranesi en Sements-
verksmiðjan í Reykjavík.
Heyrst hefur að frægasta
söngkona sem nú er uppi muni
jafnvel koma til Reykjavíkur
með vorinu og syngja fyrir
okkur. Getur þetta að fenginni
reynslu ekki talist varhugavert?
Hvernig væri að íá hingað
Danann Jakob Gade í stað
hinnar frægu norsku söngkonu.
Jakob hefur samið tangó sem
farið hefur sigurför um víða
veröld og gert hefur höfund
sinn að milljónamæringi.
Jakob, milljónamæringurinn,
gæti leikið tangóinn sinn eða
stjórnað hljómsveitinni, menn
gætu komið þegar þeim hentaði
og í hvaða ástandi sem þeir
vildu, í hléinu gætu menn bætt
á sig og jafnvel tekið undir í
lokin.
Hvað sem um þetta mætti
■ segja þá er eitt víst, nafnið á
! laginu er sérstaklega viðeig-
1 andi hér, í landi öfundsýki og
afbrýðisemi, þar sem enginn
hefur ráð á því að viðurkenna
afburðamanninn — — „tango
jalosil“.
Stefán Þorsteinsson.
Ódý
ru
plíist-
clúkarnir
ltomnir aftur.
VERZL,
TIIIIIGE

mólortalíur
100—10000 kg.
Ludvig Storr & Co.
Svíar eiga nú fjórða öflugasta flugher í heimi. Myndin sýnir
sænska orustuvél — smíðaða þar í landi að öllu leyti — sem
sett er á bekk með beztu flugvélum Bandaríkjamanna og
Rússa. Nefna þeir hana J-29.
— „Tanga jalousie46
Frh. af 4. síðu.
langa hléið, fólkið stcndur upp
og gengur fram.
Einhver er að tala um að
söngvarinn hefði ekki átt. að
„byrja á Sibelius“. Það var þó
merkilegt, eg þekki ekkert
tónskáld sem stendur nær okk-
ur íslendingum en Jean Sibe-
líus. Er eg minnist hans sem
enn lifir í liárri elli verður mér
hugsað til gamals vinar
Síbelíusar sem látinn er fyrir
ári síðan í ennbá hærri elli,
Knut Hamsun. Einu sinni.lentu
þeir ,,á því“ vinirnir, út í
Finnlandi. Þeir höfðu tekið á
leigu ,,villu“ út við ströndina
og þegar komið var að þeim
höfðu þeir kastað öllum hús-
gögnunum í sjóinn. Hvað annað,
sagði Hagelstam, útgefandi
HamsunsiFinnlandi en Herman
Wildenvey, norska ljóðskáldið
hafði söguna eftir honum og
þótti hún dásamleg. Þetta
kunna að virðast óviðeigandi
þankar, í hléi í Þjóðleikhúsi
íslendinga en þeir eru þó svo tii
háleitir hjá ýmsu því sem
þarna var „hvískrað" og
„pískrað" og fór undirritaður
nú að skilja stemninguna, sem
án efa þarf engra skýringa við.
Svo hófst síðari hluti hljóm-
leikanna. Fólk var þá komið í
sæti sín að undanskildum
þeim sem voru fullir og komu
of seint og voru því ennþá
meira áberandi. Að nokkurri
stundu liðinni ,,dó“ maður einn
sem sat nokkrum bekkjum
framar en sá er þetta ritar og
mátti það teljast nokkur bót
á óverjandi ástanai, án þess
nokkur afstaða sé hér tekin
til ölfrumvarpsins eða brenr.i-
vínsins yfirleití.
Mátti nú segja að áhorfend-
ur hefðu gjörsamlega misst
öll tök á söngvaranum, og söng
hann nú hvert lagið öðru dá-
samlegar og var óspar á auka-
lög. Stemningin var að öðru
leyti sú sama. Einu sinni örlaði
á hrifningaröldu, þegar söngv-
arinn tilkynnti gamlan aríu-
slagara sem aukalag en þetta
varð líka til þess að dáni mað-
urinn vaknaði og fór að klappa
óskaplega, einu sinni í miðju
lagi með þeim afleiðingum, að
frú ein sem sat fyrir framan
mig fór í fáti að naga neglur
vinstri handar af þeim ákafa,
að eg hélt að hún ætlaði að
fara að leika á munnhörpu og
var viðbúinn að hlaupa út.
Henni var sannarlega vorkunn.
Hljómleikunum er lokiö og
að nokkurri stund liðinni er-
um við sest upp í þann græna
og öklirn inn Suðurlandsbraut
og. sem leið liggur austur fyrir
fjalí. Höfuðborgin Iiggur að
baki með öllum sínum dásemd-
um, öllum sínum kostum og
göllum, en mér verður á heim-
-leiðinni húgsað til orða dóttur
minnar.
Reykvíkingutn hefur verið
trúað fyrir Þjóðleikhúsi ís-
KVOLMÞjtankar.
EINHVER NEFND hefir ver-
ið sett á laggirnar til þess að
beita sér fyrir menningar-
tengslum Kína og íslands, en
einn fyrsti árangur af starfi
hennar er för sex íslendinga til
hins risavaxna kommúnista-
ríkis í Austurálfu. Er í sjálfu
sér ekki nema gott eitt að segja
mn tengsl íslendinga og ann-
arra þjóða, og þá sérstaklega
ánægjulegt þegar um menn-
ingartengsl er að ræða. Kín-
verjar eru ævaforn menningar-
þjóð, sem vissi sitthvað nokkur
þúsund árum áður en Mao-tse-
tung og aðrir „menningarfröm-
uðir“ hófu starf sitt. Er því
hollt að kynnast háttum og sið-
um þessarar fjölmennustu
þjóðar heims.
❖ Undir forustu skáldsins
úr Kötlum leggja svo
sexmenningarnir af stað austur
til hinnar risavöxnu þjóðar,
snúa síðan heim eftir nokkurra
vikna dvöl og segja fréttir.
Þeim dylst vitanlega ekki, að
hin kínverska þjóð er í hraðri
menningarframsókn, hið
feyskna fellur, en vinnulúnar
hendur erja jörðina, koma upp
menningarhöllum, bamahæl-
um, fræðslumiðstöðvum og
öðru því, sem einkennir hin
kommúnistísku ríki, þegar
Þórsgötumenn segja frá. Hvar
vetna blasa við myndir af hin-
um „milda“ Mao, á sama hátt
og vinaleg föðurásjóna Stalins
skreytir húsveggi Moskvu. Og
allt er harla gott.
♦ Og þessir sex memi eru
ekki í vandræðum með að
sjá og skilja. hluti. í þessu
stærsta þjóðríki heims, þeir
kynnást högum alþýðunnar og
viðhorfi, hugðarefnum þess og
friðarvjjpa. Þeir eru sem sé ekki
í miklum vandræðum. Og þeir
eru heldur ekki lengi á sér að-
segja, að réttarfar sé í bezta
lagi í Kína, úti-réttarhöldin og
múgdómar, sem kommúnista-
stjórnin sjálf hefur skýrt frá,
er áróður illra innrættra auð-
valdsblaða. Mikil er trú sex-
menninganna.
♦ En þegar fréttamemi ætla
að spyrja þá nánar um
einmitt þetta, sem okkur vest-
rænum mönnum finnst skipta
verulegu máli, um réttáröryggi
almennings, þá vita þeir eigin-
lega ekki, hverju þeir eiga að-
svara. Það hafa þeir ekki kynnt-
sér, ónei. En hins vegar fullyrða
þeir, að í Peking, höfuðborg,
landsins hafi þeir ekki séð einn
einasta mann, sem var í bættum
fötum. Og ekki nóg með það,
heldur lifa auðmenn ágætu lífi,
hafa ekki yfir 30 % skatt, og’
telja afkomu sina miklu örugg-
ari nú en áður. Hver er að-
skrökva ljótum hlutum upp á
Kínverja?
♦ En allur almenningur á
íslandi getur ekki stillt
sig um að brosa, þegar sex-
menningarnir koma heim og
segja frá furðuför sinni til Kína.
En hið skemmtilegasta við frá-
sögn nefndarinnar er þó, að'
Þorvaldur Þórarinsson lögfræð-
ingur, sem heima sat, vissi
miklu meira um flesta hluti.
þar eystra en þeir, sem fóru
þangað.
ThS. ,