Vísir - 21.03.1953, Blaðsíða 7

jLausardaginn 21. marz .1353
VÍSIB

17
^ennifer ~s4me&:
Skuggar í
sólaratt.
„Hann kann jafnvel að hafa sagt, að eg væri að ganga af
vitinu.“
Söru leið enn verr — og hún gat engu svarað. Á þessu augna-
bliki gat hún ekkert sagt, en allur deyfðarsvipur var nú horf-
inn af Bemice og hún mælti og orðin streymdu af vörum hennar:
„Ó, af hverju komstu, Sara? Eg vildi ekki, að þú kæmir.
Skilurðu ekki, að með því að koma hefurðu spillt öllu. Mér
fannst það mikilvægara en allt annað, að einhversstaðar úti í
heimi gengi allt sinn vanagang — að einhversstaðar væri fólk,
sem væri eins og fólk er flest. Og eg óskaði þess af alhug um
Tony og þig, að allt.gengi sinn vanagang fyrir ykkur, þið væruð
á ferðalagi og dönsuðu eins og í gamla daga. Eg hugsaði um'
ykkur í sama umhverfi og við vorum, í .öll þrjú. Eg hugsaði um
það, er þið komuð heim saman eftir seinni sýningu, með steiktan
fisk og kartöflur í bréfi, masandi við geðilla húsfreyju til þess
að fá hana til að búa til te — já, og svo margt,. margt annað,
yndislegt en hversdagslegt — úr þeim heimi, sem eg háfði lifað
í. Skilurðu það ékki, að sá heimur er hinn eini, sem eg vil lifa í.
Og um þennan heim hérna skiptir ekki nokkru máli. Eg hélt, að
þú mundir koma aftur með allt það, sem eg hafði saknað, en
svo skildist mér allt í einu, að það gætir þú ekki g'ert. Og nú er
draumheimur minn hruninn í rústir.“
Hún huldi andlitið í höndum sér og grét með þungum ekka.
Sara settist á rúmstokkinn hjá henni og vafði hana örmum —
þrýsti henni að sér eins og móðir hrelldu barni. Hún hafði enn
miklar áhyggjur, en þó fannst henni einhvern veginn, að þungu
fargi hefði verið af sér létt. Henni datt ekki í hug, að Bernice
væri brjáluð, en hinsvegar veik af heimþrá.
„Bernice,“ sagði hún rólega, þegar draga fór úr ekka hennar,
„þú verður að reyna að hressa þig upp, stappa' í þig stálinu.
Þú ert hingað komin, hér er heimili þitt, og myndirnar, sem
þú hefir dregið upp af því liðna eru af því, sem ekki er lengur
til, ekki einu sinni í Englandi, þar er ekkert óbreytt. Þú mund-
ir komast að raun um, að allt hefir tekið þar svo miklum breyí-
ingum að þér mundi finnast það eins annarlegt og það sem
hér er. Enginn hefir tekið aftur gleði sína. Áhyggjulaust líf
þekkir enginn. Þegar eg særðist af völdum sprengjunnar, var
það alls ekki í fyrsta skipti, sem eg lenti í loftárás."
„En Tony, Sara? Hann hefir þó að minnsta kosti það sama
fyrir stafni?“
Eftir á var Sara í vafa_ um hvort hún hefði gert rétt 1 a.ð svara
eins og hún gerði, en hún svaraði hiklaust:
„Nei, Bernice. Tony vinnur ekki að hinu sama. Hvernig
geturðu spurt? Þú ættir að þekkja hann betur en svo. Hann
gekk í flugherinn í byrjun. styrjaldarinnar og varð brátt flug-
stjóri. Hans hefir verið „saknað“ um skeið.“
Þögn ríkti andartak og andlit Bernice varð eins hvítt og
svæfillinn, sem höfuð hennar hvíldi á. Þannig' lá hún hverja
mínútuna á fætur annari og Sara þorði ekki að segja neitt —
ekki einu sinni að snerta hana. Þeirri ógurlegu hugsun skaut
upp, að Lebrún hefði kanhske, þrátt fyrir allt, rétt fýrir sér.
Kannske hafði það riðið henni að fullu hve ógætin hún hafði
verið, að segja henni svona frá þessu.
En þegar Bernice tók til máls hvarf sá ótti. Það varð Söru
alveg ljóst þá, að Bernice var andlega heilbrigð,’ en rödd henn-
ar skar hana í hjartað — það var rödd manneskju, sem hafði
glatað öllu.“
„Eg elskaði hann, Sara,“ sagði hún, „elskaði hann af öllu
hjarta.“
„Ó, Bérnice mín.“
„Og nú er öllu lokið — öllu lokið.“
„Þetta máttu ekki;segja,“ sagði Sara af ákefð.; „Öliu er ekki
lokið. Tony elskar þig. Hann kom og heimsótti mig í sjúkra-
húsið þar sem eg lá, skömmu áður en hann fór í seinustu flug-
ferð sína. Hann afhenti mér dálítið, sem hann bað mig fyrir
til þín, dálitla nælu, gullskeifu með demöntum í.. Móðir hans
hafði átt hana. Hann sagði, að ef éit.thvað kæmi fýrir, sig, vildi
hann vita hána í þinni éigu. Eg.þeid —‘ eg er viss Um, Bernice,
ajð,hann: vildi, ;að þú gæfist aldréi .uþp, hváð'semi.á'níótk blésiv
heldur héldir-áfram þinni baráttu hverHig sem; hún ' yæri.“: ,
„Við hvað áttu — að halda áfram baráttu," hvíslaði hún.
Sara vissi ekkert við hvað hún hafði átt —* henni íannst bará
sjálfsagt ,að segja citthvað í þessa átt, eitthvað hvetjándi,’ svo
að hún fengi eitthvað að lifa fyrir.
„Halda áfram hans baráttu, ef hann skyldi hafa fallið ■—
halda hátt á lofti því blysi, sem hann bar, fyrir land sitt —
reyndu að gera það Berniee, minnast hans með því, og er það
ekki skylda okkar allra, að halda uppi merkinu, halda í heiðri
minningu þeirra, sem elskuðu okkur og voru okkur kærir, og
jafnframt starfa hVer með sinni litlu getu fyrir ættýörð' okkar
Hún þagnaðj skyndilega. Hún vissi varla hvað hún hefði
sagt, en henni fanrist, að hún hefði gert það sem hún gat til
þess að draga Bernice ,upp úr .feni. örvæntingar ,og vonleysis,
Hún hafli talað af sannfæringarhita Óg vissulega fylgdí.' hugiir
máli hjá heriní.
Bernice starði enn á hana. En svipur hennar var gerbreyttur,
það var ekki lengur takmarkalaus harmur, sem lýsti sér i
hverjum drætti, eða kolsvört örvænting; roði hafði hlaupið í
kinnar henni og það var mikil birta í augum hennar..
„Já,“ sagði hún titrandi röddu en óttalaust. „Þú hefir rétt
fyrir þér, Sara. Það er kannske eitthvað, sem eg get gert fyrir
land mitt, jafnvel hér. Eitthvað, sem Tony vildi, að eg gerði.
En eg er smeyk um, að eg hefði átt að vera búin að því. Hann
var ekki hræddur við að deyja. Og það skal eg ekki heldur
vera.“
„Hvað ertu að fara, Bernice?" spurði Sara hásri röddu. Hún
gat, sem vonlegt var, ekki áttað sig á þessari snöggu breytingu,
sem orðin var á vinstúlku hennar.
Bernice horfði á hana og hristi höfuðið.
„Eg get ekki sagt þér það,“ sagði hún ákveðinni röddu, „þú
gætir ekki verið örugg hér, Sara, ef þú vissir það.“
Söru fannst fegurð kvöldsins svo dásamleg, er hún síðar
stóð á veröndinni og horfði yfir garðana, hæðir og haf, og engin
orð fengu lýst. Og fegurðin hafði þau áhrif á hana, að allur
ótti hvarf henni um stund.
BBIÐGEÞATTUR
TÍSIS
RÁÐNING:
és S-8-7-2
¥ Á-D
0 D-8-6
* Á-5-3-2
¥
4. K-G.-6
V G-8-6-4-2
¥ 10-7-4-2
© 6
é A-D-4
¥ 10-9
♦ Á-K
* K-D-G-10-9-4
Suður spilar 6 4» bg vestur
kemur út með ¥ 4. Hvernig
vinnur suður spilið?
Suður þarf ekki á „svíningu“
í ¥ að halda og tekur með ás,
því hann losr.ar við hjarta á
hendi í ♦ D. Rétt er því að spila
rauðu litina til botns. Þegar
því er lokið og borðið heíur
komizt inn á ♦, er 9
spilað út. Hleypi austur níuhni
gefur suður vestri kost á siag.
En komi G eða 10 hjá áustur
drepur suður með D. Vestur
getur ekki spilað nema á
þá suður tvo slagi á é í bak-
hönd.
Fískverð á ís-
landiog í Moregi
Tilkynning frá atvinnumála-
ráðuneytinu um fiskverð á ís-
landi og í Noregi.
í blaðaskrifum, sem nýlega'
áttu sér hér stað, var m.a.
gerður samanburður á fiskverði
því, sem sjómenn fengju hér á
landi og í Noregi. Var því hald-
ið fram, að verð á þorski í
Noregi væri nú kr. 1.49 fyrir
hvert kg. á sama tíma og þorsk-
verð til sjómanna hér á landí.
væri kr. 1.05 fyrir hvert kg.
í tilefni af þessu, hefur at-
vinnumalaraðuneytið fyrir~
milligöngu sendiráðs íslands í
Osló, aflað ýmsra upplýsinga
m.a. um fiskverð þar í landi.
Eftirfarandi er byggt á þeim.
upplýsingum.
Verð á þorski í Lofoten 4.
vertíð þeirri, sem nú stendur
j-fir er kr. 0.98 fyrir hvert kg.
af slægðum fiski með haus. Til
samanburðar skal getið, að
samkvæmt auglýsingu Lands-
sambands íslenzkra útvegs-
manna frá 5. febrúar s.l. er
verð á þorski hér ákveðið kr.
1.05 fyrir hvert kg. af slægð-
um fiski með haus.
Fiskur sá, sem aflast á
Lofotenvertíðinni, en það er
aðalþorskvértíð Norðmanna,
er hagnýttur á svipaðan hátt
og tíðkast hér á landi, þ.e. ýmist
salíaður, frystur eða hertur._
Við allar þessar verkunarað-
ferðir er vinnukostnaður mjög*
stór liður og því fróðlegt að-
gera samanburð á þeim kostn-
aði hér og í Noregi.
Kaupgjald í Noregi við fisk-
vinnu allskonar er nú kr. 7.43
á klst. fyrir karlmenn en kr.
6.06 fyrir kvenfólk. Hér á landi
er nú greitt fyrir sambærilega
vinnu kr. 14.51 og kr. 10.36.
Er því kaup karlmanna 95%,
og kaup kvenfólks 71% hærra
hér á landi en í Noregi.
Átvinnumálaráðuneytið,
19. marz 1953.
Á kvöldvökunni,
hlýtur að vera eitthvað, sem þú getur gert
Hænan gefur sér engin grið
við eggja-framleiðsluna. Hér
um bil 30 inínútum eftir að hún
hefir verpt eggi losnar rauðan
að næsta eggi rennur niður
eggjaveginn.
Megan Lloyd George, dóttir
hins látna stjórnmálamanns, er
gamansöm kona og sagði nýlega
í ræðu þessa sögu. Walesbúi var
fyrir rétti í Wales og var álitið
að hann væri sekur. Ákærand-
inn var enskur og hélt niargra
álna langa ræðu í réttinum. Þá
stóð upp verjandinn og sagði
nokkur orð á tungu Walesbúa.
Kviðdómurinn sýknaði maiin-
inn og. undruðust' þa.ð állir.
Þegar lögfræðíngarnir. jiéldii’ á
brott sagði ákærarídinn við
verjanda: „Hvað var það, sem
þér sögðuð við kviðdóminn?
Það hlýtur' að hafá verið; mjög
mergjað.“
„Eg skal gjárrian segja yður;
hvað eg sagði, sagði verjandi?
„Eg sagði ákærandinn er ensk-
ur, vitnin eru ensk, dómarinn
er enskur. — En sá kærði er
Walesbúi. Eg er Walesbúi og
þið eruð Walesbúar. — Gerið
skyldu ykkar!
©
Árið 1953 er hjá Gyðingum
5713. (Misnrunur 3860 ár).
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlögmaður.
Skrlfstofutími 10—12 og 1—5.
Aðalstr. 8. Sími 1043 og 80950.
ÚHtf áÍHHí
í bæjarfréttum í Vísi var
þetta sagt 21. marz 1918:
EUiðaárnar.
Sex boð voru gerð í vei'ði-
réttinn í Elliðaánum: L. Ander-
sen kr. 4600, Derbell kr.' 4.600.
Bjarni Pétursson 4730 kr„ Haf-
liði Hjartarson kr. 4.800, Ólafur
Jónsson kr. 4.800, Sturla Jóns-
son kr, 5.000. Bæjárstjómin á-
ikvaS„aS;- selja Sturlu Jónssyni
“rnar, a; leigu.fpgnrv það verð er
m s'X- •íivr • • -
Grímsstaðaholt
Leiðin er ekki Iengri en f
Sveimshúð
Fálkagötu 2
þegar þér þurfið að setja
smáauglýsingu í Vísi. —
Þær hrífa jafnan —
smáauglýsmgarnar
i
MARGT Á SAMA STAÐ

Kaupið ódýrasta blaðið.
kmsiúr 12 kr, á wnánúðL Sinwi IdGO.