Vísir - 20.04.1953, Blaðsíða 4

vIsir
Mánudaginn 20. apríl 1953,
ISLEND
Mjólkurkexið frá F R Ó N hefur þrjá höfuðkosti
1. Er bragðgott.
2. Er næringarríkt.
3. Er ódýrt.
hafði kisu nagla klór,
öl.var að drekka oft og smáin
aftur strax tþví míga fór.
Svar víð gátu nr. 410:
Kexverksmiðjan Frón li.f
;gur sig allan fram í
þekkja andstæðinginn
gir, eins og greinilega
BEZT AÐ AUGLÝSA I VlSI
WMSMm.
'W-Wf. i
lf: DAGBLAÐ
Í ’ Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. xPj
jjrfjp' Skrifstofur Ingólfsstræti 3. .j
Útgeíandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Þeir smíðuðu vopnin sjálfir.
' i fyrsta áróðursfundi kommúnista vegna kosninga þeirra,
sem framundan eru eftir rúmlega tvo mánuði, tók Brynj-
ólfur Bjarnason meðal annars svo til orða að menn æ'ttu
að minnast fortíðarinnar. Taldi hann það mundu verða trygg-
ing fyrir því, að kommúnistar hefðu nokkurn sigur í kosn-
ingunum. Hitt er þó sönnu nær, að kommúnistum kæmi
ekkert betur en að menn gleymdu fortíð þeirra, enda eru þeir
á fífelldum flótta frá henni.
En það er nauðsynlegt, að andstæðingar þeirx-a rifji upp
fyrir sjálfum sér og öðrum, hver hefur verið afstaða kommún-
ista á undanförnum árum til ýmissa mála, sem nú eru efst á
baugi, og voru það einnig áður. Þess vegna hefur Heimdallur,
félag ungra sjálfstæðismanna, gefið út bók, sem er eingöngu
tilvitnanir í ummæli einstakra kommúnista, blaða þeirra og
áróðursrita. Er það í fyrsta skipti, sem dregin hafa verið saman
oi'ð þeirra sjálfra um skoðanir þeirra í ýmsum efnum, og má
með sanni segja, að oft hafi kommúnistar farið í gegnum
sjálfa sig á skömmum tíma, enda mótast afstaða þeirra af tæki-
fyi'isstefnu, sem veltur ætíð á hagsmunum húsbændanna.
Til fróðleiks skulu hér tekin nokkur ati'iði, sem birt eru í
bókinni „Þeirra eigin ox'ð“, og er ekki úr vegi að geta fyrst
ummæla um Lenin og hlutleysi íslands, tekin úr grein í
Þjóðviljanum 23. janúar 1946 eftir Hendrik Ottósson. Þar segir
m. a.: „Nokkru eftir 1918 fóru að heyrast raddir um það, að
Ísland mundi tæplega geta haldið hlutleysi sínu á sama hátt
og áður. Lenin mun hafa verið fyrstur manna til að benda á
þessa staðreynd (1920), en fáir Islendingar tóku hana alvarlega".
Hervernd hefur mjög verið á dagskrá undanfarið, en hún
var einnig á dagskrá í Þjóðviljanum í upphafi síðasta stríðs,
er Einar Olgeirsson tók svo til orða í forustugrein í „íslenzka'*
blaðinu þ. 3. sept. 1939: „Yfii’lýsing Roosevelts sýnir og sannar,
að fullur möguleiki er á því, að Bandaríkjastjórn mundi láta
ábyrgð á friðhelgi íslands til sín taka. Það er því fullkomið
ábyrgðarleysi gagnvart sjálfstæði og framtíð íslenzku þjóðar-
innar að sinna ekki tillögum vorum. Við eigum strax að leita
tryggingar Bandaríkjanna og annara ríkja fyrir sjálfstæði
voru og friðhelgi . . . .“
Árið áður hafði Einar hreyft þessu á sjálfan fullveldisdaginn
og sagt: „Því er það, að íslenzka þjóðin verður og að tryggja
sér, ef nokkur kostur er á, að erlend ríki, sem styrkur er að
og standa myndu við skuldbindingar sínar, tækju einnig ábyrgð
á sjálfstæði Islands og verðu það, ef á það yrði ráðizt .
Þau ríki, sem hér koma fyrst og fremst til mála, eru Banda-
ríkin, Norðurlönd, Sovétríkin .... “
Ekki verður annað sagt, þegar athuguð eru ummæli manna
um nauðsynina á að vernda ísland fyrir ei'lendu ofbeldi en að
Einar Olgeirsson hafi dyggilegast barizt fyrir því, að hér
yrði hafður her í landi til þess að verja það. Nú er Gunnar M.
Magnúss. látinn brjótast um á hæl og hnakka við að skapa
„þjóðareiningu gegn her í landi“. Hefði hann verið talinn til
einhvers nýtur meðal kommúnista fyrir stríðið, hefði hann
vafalaust verið látinn beita sér fyrir hreyfingu, er berðist
fyrir „þjóðai’einingu með her í landi.“ En nú er þörfin önnur
því að hættan stafar frá þeim, sem Gunnar og Einar þjóna.
Þann 7. desember 1938 ritaði Einar Olgeirsson grein í Þjóð-
viljann, er hann nefndi „Utanríkispólitík Islands“ Hann tók
Jxar af skarið og sagði:
„AÐRIR HALDA, AÐ VOPNLEYSIÐ MUNI HJÁLPA
OKKUR. — MENN NÍÐIST EKKI Á
| 3 MÖNNUM. — EG ÆTLA AÐ BIÐJA MENN AÐ VERA
pSY EKKI MEÐ DRENGSKAPARHUGMYNDIR
INGASAGNANNA UM KVENNA- OG BARNAMORÐ-
INGJANA í BERLÍN OG RÓM“.
Hér hefur aðeins fátt eitt verið tínt til, en það ætti þó að
sýna, að í rauninni telja kommúnistar hervernd því aðeins
^læpsamlega, að henni sé ætlað að bægja á brott hættu, sem
stafar af Rússum. Þegar hættan stafar frá öðrum, en verndin
svo sjálfsögð, að þeir krefjast hennar og telja það ábyrgðarleysi
að sinna ekki tillögum þeirra í því efni.
Kommúnistar hafa sjálfir smíðað vopn þau, sem ofangx’eind
bók geymir. Sjálfstæðismenn eiga allir að lesa hana og beita
þeim vopnum, sem þeim eru fengin þar í hendur. íslenzku
þjóðinni stafar hætta af kommúnistum, og því á hver einstak-
lingur að berjast gegn þeim. Fyrr verður sigurinn yfir þeim
•ekki tryggður en hver einstaklingur
þeirri baráttú, og undirstaða hahs er að
og hina snöggu bletti hans. Þeir eru margir, eins og
sést í bókinni „Þeirra eigin oi’ð“.
'Margt er shritjS
Hann þekkti þjófinn
aftur á tönnunum.
IÞttð getur verið varasasttt
að tetla að rœna tattnlœ 'kni
Hinn 6. marz s. I. var Emanuel
Rosenvvasser tannlæknir í New
York að gera við tönn í manni,
sem þjáðist af tannpínu. Ljót
hola var í jaxli hægra megin í
efra gómi.
Allt í einu dró sjúklingurinn
upp skammbyssu og heimtaði
peninga. Rosenwasser tann-
læknir var ekki alveg á þessu,
heldur veitti mótspyrnu. í á-
tökum, sem á eftir fóru, skaut
sjúklingurinn í fót tannlæknis-
ins, og tók síðan til fótanna.
En í sviptingunum missti
ræninginn lykil á keðju, sem
skreytt var örlitlum gerfitann-
garði, sem áður hafði verið stol-
ið úr annari tannlækningastofu.
Lögreglan rakti lykilinn til
lyklasmiðs, og í-eyndi síðan all-
ar hurðir þar i grennd, unz
hún fann hurðina, sem hann
gekk að, 415, West 22nd Street.
Þar hafði átt heima 22ja ára
gamall vei'kamaður, Ramon
Rivera, en síðan flutt í arrnað
húsnæði. Maður þessi var hand-
tekinn þar.
Síðan var tannlæknii'inn beð-
inn að koma á fund lögreglunn-
ar og benda á þjófinn. Hann
hafði óvenjulega aðfei'ð á því.
Hann lét sig litlu skipta útlit
hans, heldur bað hann hann um
að opna munninn, og lýsti síð-
an kyrfilega öllum tann-
skemmdum mannsins, sem
komu heim við það, sem hann
hafði skráð hjá sér um árásar-
manninn. Svo sagði Rosen-
wasser tannlæknir: „Eg á það
vel til að gleyma andliti, en
tönnum gleymi eg aldrei“.
Hjólbarðar í stærðum
500X16
525X16
600X16
650X16
710X15
700X20/8
32X6
34X7
900X20
Kristján G. Gíslason & Co. hf.
MASTER MIXER
Master Mixer
hrærivélarnar komnar aftur.
450 Watta motor.
1 árs ábyrgð.
Heimilishrærivélin
LUOVIG STORR & CO.
Laugav'egi 15. — Símar: 82635, 82640, 2812.
Eg minnist þess, að fyrir
skömmu siðan las eg það i fær-
eysku blaði, að íslenzkt skyr væri
á boðstóluni í verzlun einni í
Þórshöfn, og framleiðsla þessi
líkaði vel. Um þetta var birt frétt
hér i blaðinu, svo almenningi 4
að vera það kunnugt. Eg licf ekki
veitt þvi eftirtekt, ef minnst hef-
ur vei'ið á það áður, að íslenzkt
skyr Iiefði verið flutt út, og eg
hef spurst fyrir um það h.já
Mjólkursamsölunni liér um það
hvort hún viti um þenna xxtflutn-
ing til Eæreýja og fengið þau
svör, að skyrið sé ekki á liennar
vegum.
Má ekki verða
gamalt.
Líklega ei' þetta skyr frá mjólk-
urhúum norðanlands og er á-
nægjulegt til þess að vita, að til-
raunir séu gerðar með útflutn-
ing á þessari framjéiðslu okkar,
þótt ekki séu líkur á því að nokk-
urn tíma verði grundvöllur fyrir
neinum útflutningi, sem nokkru
neinur. Skyrið þolir ekki neina
geymslu, hvorki t. d. í kæliskip-
irnii eða hraðfrystingu. —Kiinniu-
mjólkurbústjóri segii' mér, að
að hraðfryst skyr sé t. d. ekki
lxollt fyrir ungbörn, börn innant
liálfs ára. Það sé reynsla hans, og
liafi liann, þegar skyr var stund-
um hraðfryst, varað.mæður við
að gefa það ungbörnum. Það get-
ur þvi aldrei orðið útflutnings-
vara sem barnafæða.
Remmubragðið.
En nú skyldi maður halda, að
liægt væri að flytja skyr út í
kæliskipunx án þess að það væri
hraðfrysl. Það er samt ekki jafn
auðvelt og haldið hefur verið.
Því þótt skyr sé geymt á kölduin
stað, versnar það samt strax með
aldrinum og þarf aðeins fáa daga
til. Sé skyr geyrnt i 4—5 daga
kepnu' að því rcmmubragðið, sem
allir kannast við, og við þvi virð-
ist ekkert vera að gé'ra. Það ei*
þvi hægara sagt en gert, að vinna
að því að koma þessari hollu, ís-
lenzku fæðu á erlendan markað,
sem sjálfsagt mætti kénna öðr-
nm þjóðum átið á, ef önnur skil-
yrði væru fyrir hendi.
Skyrgerð í
Damr.örku.
Það er reyndar vitað að skyr-
gerð er nú í Danmörku, þótt það
sé saldgæl't að í-ekast á skyr i
K'aupmarinahöfn. En skyr geta
auðvitað allar þjóðir framleitt,
rétt eins og við, en þrátt fyrir
það væri ekki óliklegt að islenzka
skyrið niyndi víðar lika vel,
vegna þess live gönud reynsla
er að baki skyrgerðar á íslandi,
en aðeins væri hægl að finna leið
til að geyma það þann tíma, seni
með þarf til að koma því á ei'-
lendan markað. Því til stuðnings
mætti nefna ostgerð sumra þjóða,
sem flytja framleiðslu sína í stór-
um mæli til annarra landbúnað-
arþjóða, seni ekki hefur tekizt
jafn vel við framleiðslix ákveð-
inna tegunda.
Ostarnir
slæmir.
Ostui'inn, sem búinn er til héi*
í mjólkurbúum, gæti aldrei orð-
ið útflutningsvai'a, því að xindan-
Gáta dagsins.
Nr. 411.
um velli halur á tám,