Vísir - 02.05.1953, Blaðsíða 7

Laugardagirm 2. maí 1953
VtSIH
unnMiKlMuiiiwiMMmuniaiuMuiuHNMfmnMi
5 ^annifor ^4nutá:
52
1
•nnnflaiitiaiiiiiiiitiiiinniiimMiiiimnaiumi
Mark hætti að stara á hana. Kannske hafði henni tekizt að
uppræta grun hans, og beina huga hans að öðru. Að minnsta
kosti breytti hanm um umræðuefni og brátt var hringt til há-
degisverðar. — Ben kom ekki að hádegisverðarborði og' Iris
sást ekki heldur, og svo bað Mark Bernice afsökunar á, að
þau færu. Mark ók hinni fögru bifreið Lebrúns og voru þau
ekki nema fjórðung stundar á leiðinni til Lulai. Mark ók niður
að höfninni, þar sem h'ann kvaðst hafa erindi að reka og bað
hana um að sitja í bifreiðinni á meðan.
„Þetta verður ekki nema nokkrar mínútur,*' sagði hann. En
hann var léngur en hún hafði búizt við. Sara hallaði sér aftur
og lét fara vel um sig, lokaði augunum og lét svalann frá hafinu
leika um sig', hlustaði á hávaðann frá markaðstorginu, þar sem
hinir innboi-nu seldu varning sinn, og hafði þetta allt þau
áhrif á hana, að mók seig á hana, og vaknaði hún við það, að
sagt var:
„Komið þér sælar, ungfrú Siddley:“
Hún kipptist við hálfstamandi:
„Ó, góðan dag, Sir Harry.“
„Það gleður mig að sjá, að þér eruð hressar og ferðist um,“
sagði hann alvarlegur á svip. „Mér var sagt, að þér væruð
lasnar.“
„Já, eg held raunar, að það geti frekar kallast ofþreyta en
lasleiki, en eg.hvildi mig og eg er búin að ná mér.“
Hann hallaði sér nær henni og hvíslaði:
„Svo að eg segi eins og er höfum við haft áhyggjur af yður,
systir mín og eg.— vonandi hefir ekkert gerzt í La Torrette,
svo að þér hafið ástæðu til að óttast um öryggi yðar?“
Rödd hans bar miklum áhyggjum vitni.
„Nei,“ sagði hún og talaði hratt, „en eg held, að það sé eitt-
hvað að gerast þar — og eg held, að það hafi verið rétt af yður,
að biðja mig að gera grein fyrir því, scm gerðist."
„Þér hafið þá komizt á snoðir um eitthvað — getið sagt mér
eitthvað ákveðið.“
„Ekkert ákveðið: enn. Eg hefi aðeins óljósan grun. Eg get
ekkert ákveðið sagt enn.“
„Við höfum nauman tíma, ungfrú Siddley."
„Eg veit það,“ sagði hún og neri saman höndunum í örvænt-
ingu. „En það væri ekki rétt af mér að segja neitt, eins og sakir
standa, en það leggst í mig, að eg geti sagt eitthvað eftir einn
eða tvo daga.“
„Grunið þér nokkurn sérstakan, ungfrú Siddley?“
Hún hikaði. Drvkklanga stund gat hún ekki tekið ákvörðun
um hvað gera skvldi, því að hún hafði eitt sinn elskað Mark
•— en allt í einu var sem hún sæi enska flugvél skotna niður
yfir Norðursjó, heyrði sprengjurnar falla, og minntist þeirrar
stundar, er hún sjálf lá meidd og magnþrota undir braki og
hlustaði á stunur og andvörp deyjandi manna.
„Já, Mark Haskin,“ sagði hún og dró andann djúpt. „Þess
vegna þigg eg boð hans, ef hann býður mér út í bílnum, og læt
sem mér geðjist að honum — mér finnst, að það muni eina
leiðin til þess að komast að því sanna.“
Eftir nokkra umhugsun sagði sendiherrann:
„Eg hefi líka alið mínar grunsemdir um herra Haskin, en
á yfirborðinu að minnsta kosti virðist hann vera hafinn yfir
allar grunsemöir, og þar sem hann er ekki brezkur þegn hefi
eg lítið getað aðhafzt, en —“ — hann lagði hönd sína á hand-
legg hennar — „þér farið varlega, ungfrú Sidley, munið það,
■og ef þér ætlið, að í óefni sé að komast, megið þér elcki hika við
að gera mér aðvart.“
„Gott og vel, Sir Harry.“
„Því miður verð eg að heiman næstu nótt og fram eftir
degi á morgun, ef til vill. Eg þarf að fara til Karputi í vissum
erindum og þar sem systir mín hefir ekki farið héðan síðan
við komum hingað ætla eg að lofa henni að koma með mér. Það
er einskonar frí.“
„Karputi? Var það ekki þar, sem skemmdarverkið var framið
nýlega?“
„Jú,“ sagði hann. og hörfði á hana athuguharaugum, „og
grunur hvílir á stúlku, sem eftir lýsingunni að dæma gæti verið
þér?“
Hún horfði á hann alveg forviðar
„En vissulega ala þeir ekki grunsemdir í minn garö?“
„Nei, vitanlega ekki. Við vitum, að þér voruð á Kristófersey,
er þetta gerðist.....Meðal annara orða — hafið þér fundið
vegabréf yðar?“
„Já,“ sagði hún og undrun hennar óx með hverju andartak-
ínu. „Eg fánn það í sömu skúfíunni, sem eg hafði lagt það í.
Én það var þar ekki, Sir Harry, þeg'ar eg leitaði mest að því.“
g’gng og ók af stað, en var næsta þögull um stund, en sagði
svo:
„Þið virðizt hafa ræðzt .við lengi', þú og sendiherrann?“
Hún furðaði sig á þessu, því að hvernig gat Mark vitað, að
þau höfðu ræðzt við góða stund, nema hann hefði staðið.ein-
hversstaðar í leyni og' gefið þeim gætur?
„Og ekki var það.nú löng stund,“ sagði hún og hló. „Hann
spurði hvernig mér liði, sem ekki er furðulegt, þar sem eg er
brezk, og auk þess hefi eg komið á heimili hans og systur hans,
og mér bar að sjálfsögðu að leita fregna af líðan hennar.“
„Eg má vonandi trúa því, að þú segir mér ekki, ósatt, Sara?“
sagði hann skyndilega.
„En, Mark,“ sagði hún og sneri sér að honum, „hvers vegna
skyldi eg gera það?“
„Þú ættir ekki að gera það — en ef þú gerðir það —“
Hann lauk ekki við setninguna, en það fór ekki fram hjá
Söru, að það var hótunartónn í röddinni. Hún sá líka, að hann
hafði gripið svo fast um stýrishjólið, að hnúarnir hvítnuðu.
— Drykklong stund leið, en svo sagði hún hressilega:
„Þú ert þó ekki að hafa í hótunum við mig, Mark minn? Hví
skyldir þú gera það? Hamingjan góða — er eithvað á seyði —
eða hvað?“
Að því er virtist sannfærðist hann um að grunur sá, sem
kviknað hafði, hefði ekki við rök að styðjast, þyí að hann
sagði:
Fyrirgefðu mér, elskan mín. En á svona tíma grunar maður
alla — og allir gruna mann, og eg verð að segja, að mér geðjast
íslandsferðir
V BRIDGGÞATTVR
4 4
, 4 visis 4
4
RÁÐNING:
* 6-4-3
V Á-D-6
* K-5-2
* Á-D-5-4
Á -
V 10
♦ Á-D-G-10-9-8-6-3
* G-9-8-7
Ráðning. S má ekki hætta á
að A hafi 5 A ef hann verður
að nota einn af A sínum til
að trompa. Hann drepur því
með ♦ K í borði. A trompar
og S hærra og teku'r 4 A- V
fleygir 4 ♦ og N ♦ 4. Síðan
A Á-K-D-G-10
V K-7-5
♦ 7
A K-10-6-3
ekki A í öðru spili, er hægt að
„svína“. Þá tekur S V K, og
V merkir hjarta, en í ♦ Ás
lætur V ♦ 10, en þegar S
lætur V D, getur N ekki ráðið
við spilið lengur. S fær annað-
hvort slagi á ♦ 5 og A K eða
spilar S 4» Ás og A K. Ef V á 4» 10.
Á kvöldvöl&iiiiiii
nu
Brezki sendihérrann og hann héilsuðu hvor öðrum brosandi,
og Sir Harry hélt áfram göngu sinni. Mark setti hreyfilinn íifræðing að starfi.
Áætlað er, að í Alaska séu
um 100 milljarðar smál. af kol-
um í jörðu.
O
Kjóllinn, sem karlmaðurinn
hefir mestár áhyggjur af er
þessi, sem konunni hans þykir
ljótur, þegar maðurinn er búinn
að borga hann!
9
Maður var leiddur fyrir rétt,
ákærður fyrir bílþjófnað, og er
dómarinn háfði lesið ákæruna,
mælti hann: „Þér megið ráða
því hvort eg fjalla ehm um
málið, eða skipaður verði kvið-
jdómur jafningja yðar.“
j „Eg þakka gott bað,“ sváraði
Imáðurinn, „en eg vil ekkert
hafa saman við bílþjófa að
sælda.
William McKirdey var fyrsti
forseti Bandaríltjanna, sem ók
í bifreið. Það var í sjúkrabíl,
sem ók honum helsærðum í
sjúkrahús. McKinley var myrt-
ur árið 1901.
Fólk, sem segir, að ekki sé
hægt að gera betur en nátiur-
an, hefir aldrei séð fegnmar-
Tveir fyrrverandi konungar
hafa lengi deilt um tvær fær-
anlegar útvarpssendistöðvar,
— þeir Pétur fyrrverandi kon-
ungur í Júgóslavíu og Farouk.
Pétur vann.
Pétur hefur líka höfðað mál
í Sviss til þess að fá aftur mál-
verk eftir Rembrandt, sem mjög
er frægt, „Quintus, Fabius
Maximus“, sem er talið hálfrar
milljónar dollara virði, og er
nú í höndum annarrar konungs-
fjölskyldu. — Málverkið var
málað 1655. — Því var stolið
meðan hernám Þjóðverja í
Júgóslavíu stóð yfir. — Pétur,
sem nú á heima í Paris, sigraði
Farouk, eftir 6 ára baráttu.
Þegar Pétur flýði til Egypta-
lands 1941 noíaði hann út-
varpsstöðvarnar, sem voru gjöf
frá Franklin Roosevelt, til þess
að hvetja landa sína til þess að
halda áfram að veita viðnám.
Stöðvarnar voru 100 þús. doll-
ara virði og skildi Pétur þær
eftir í umsjá Farouks, sem svo
neitaði að sltila þeim. Naguib
tók öðru vísi á málinu. —
Rembrandt málverkið keypti
Alexander I., faðir Péturs, sem
makedoniskur byltingarmaður
myrti í Marseille 1934. — Það
hékk í Hvítu höllinni á Dedinje-
hæð í Belgrad — þár: sehi -Titp
marskálkur hefur nú sinn op-
inbera bústað — þar til Þjóð-
verjar stálu því.
••••
Framh. af 5. síðu.
Fjórar ferðir verða farnar með
m.s. Heklu til Skotlands og
verður sú nýbreytni tekin upp,
að þátttakendur í tveim þeirra
verður gefinn kostur á að fara
til London og París. í byrjun
júlí verður flogið með hóp til
Norðurlandanna og í lok ágúst
verður farið til Spánar með
m.s. Heklu. Um miðjan septem-
ber er áætluð flugferð til Spán-
ar og Norður-Afríku. Allar of-
angreindar ferðir verða skipu-
lagðar hópferðir og að sjálf-
sögðu háðar þeim skilyrðum,
að nauðsynleg leyfí fáist og
að þátttaka verði nægileg.
Auk þessara ferða verður
fólki gefin kostur á að ferðast
upp á eigin spýtur í 1—2 vikna
ferðalögum með flugvélum til
Norðurlanda, 18 daga ferðalag
til Kaupmannahafnar,' Parísar
og London, og 3ja vikna ferða-
lag til Englands og Spánar með
dvöl á baðstöðum við Miðjarð-
arhafið og á eynni Majorca.
— Landsfundurinn.
Framh. af 1. síðu. )
Verkefnið,
sem býður.
Ráðherrann drap því næst á
verkefnið, sem framundan væri,
og taldi það fyrst og fremst
vera, að halda fast við verzl-
unarfrelsið, sem náðst hefði. Sxð
an þyrfti Sj álfstæðisflokkóur-
inn að vinna að því að öll verzl-
un yrði gefin frjáls. í öðru lagi
væri að sjá um að verðlag væri
frjálst á öllum vörum jafnóðum
og vöruframboðið er nægilegt
af hverri vöru. í þriðja lagi að
stuðla að raunhæfum ráðstöf-
unum til myndunar hæfilegs
gjaldeyrissjóðs vegna utanrík-
isviðskiþta. Og loks að Sjálf-
stæðisflokkurinn vekti yfir því,
að efnahagskerfi landsins sé
haldið í heilbrigðu jafnvægi,
því öðruvísi gæti frjálsræði í
verzlun ekki þrifizt.
Iðnaðurinn.
Ráðherrann ræddi einnig ít-
arlega um iðnaðinn og benti á
þær ráðstafanir, sem nýlega
hefðu verið gerðar til þess að
skapa honum bætt skilyrði. —
Bentí hann á nýja tollalöggjöf,
sem tæki sérstakt tillit til heíl-
brigðrar innlendrar iðsaðar-
framleiðslu o. fl. ráðstafanir.
Taldi i-áðheri’ann það eitt að-
alverkefni Sj álfstæðisflokksins
á næsta kjörtímabili, að fylgja
því fast eftir, að endurskoðun
tollalaganna verði lokið fyrir
næsta þing, og sú breyting, sem
gerð verður, nái höfuðtilgangi
sínum, að veita innlendum iðn-
aði hæfilega og skynsamlega
|vernd. Að þingið veitti nægi-
; legt fé á fjárlögum næstu tvö
jtil þrjú ár svo að lokið verði
(byggingu iðnskólans. Ennfrem-
jur að ríkið veiti fjárhagslega
aðstoð til að iðnaðai’málaskrif-
stofan nái tilgangi sínum, og að
lánsfé fáist til Iðnáðarbankans,
svo hann geti leyst reksturs-
fjárþörf iðnaðarins.
í gær, skiluðu ýrnsar nefndir
álitum.
Vesturhöfnin
Sparið yðxxr tíma ®g
ómak — biðjið
Sjábúðina
s?£ð %areg,t&€Íaffmrð
fyrir smáauglýsingar
yðar 1 Vísi.
Þær borga sig aDtaf