Vísir - 09.06.1953, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 0. iúní 1953
▼ ISIR
og var göngulagið algerlega írábrugðið hinu venjulega göngu-
lagi hans.
„Alveg rétt, Joe,“ sagði hann af hjartans sannfæringu. „Við
verðum að útvega honum kvenmann, án þess að það kosti hann
einn eyri. Fjögur þúsund dollarar eru mikið fé. Og við höfum
brýna þörf fyrir það.“
Nú rétti Joe Lucasta úr séi', fyrst úr öxlunum, svo lyfti hann
höfði, en ekki minnti hann enn á hjörtinn, en það var niður-
bæld heift bylting'arsinnans í augum hans, er starði á Frank og
sagði — í uppreistarhug, en án stolts:
„Við hvað áttu, er þú ségir við? Hvað varðar okkur um þessa
peninga?“
Frank tók til máls og talaði í sama tón eins og við barn, sem
reynt er við með þolinmæði að koma í skilning um, að tveir og
tveir eru fjórir:
„Jæja, Joe, en ef við hjálpum honum til þess að fá góða konu,
þá höfum við ekki gabbað har.n, ha?“
Joe starði á hann.
„Þið skuluð ekki ná í peningana hans,“ og nú var mál hans
líkast urri reiðs rakka. „Það skal eg sjá um.“
„Náum við þeim ekki — mun einhverjum öðrum takast það!“
„Nei, þessum sveitalubba tekst ekki að halda í þessa aura
sína,“ sagði Frank af sannfæringu.
En Kata, sem var svo grönn og veikluleg og vanalega svo
mild á svip, gat talað af furðulegum sannfæringarkrafti:
„Láttu þau ekki ná þeim frá honum, Joe.“
„Mýldu þennan kvenmann,“ hvæsti Frank og leit á Stanley,
en svo varð hann allt í einu blíðlegur á svip, gekk til Stellu
konu sinnar, og mælti næstum í föðurlegum tón:
„Stella, við hljótum að geta fundið einhverja laglega og góða
stelpu handa honum? — Stanley — hváð segir þú?“
Og það var auðheyrt á röddinni, að hann beið eftir uppá-
stungum.
Stanley fór að hugsa málið.
„Svoboda-stelpan, nei — en stelpan hans Kowalskis — hún
væri sjálfsagt til í það —“
„Já, fyrir 4000 dollara —“, sagði systir hans, og rataðist í
þetta sinn satt á munn. „Æ, fari i heitasta, allar sem eg þekki
eru giftar.“
„Kvénmann skal hann fá — þótt það kosti hjónaskilnað,“
sagði Frank.
Kata ein hafði hugrekki til þess að svara þeim. Hún hristi
höfuðið eins og í mótmælaskyni, og þótt hún væri beygð eins og
aðrir á þessu heimili, var eitthvað í hug hennar sem knúði hana
til andsvara.
„Þið hafið reiknað það allt út,“ sagði hún. „En ykkur virðist
ekki geta dottið i hug, að Rudolf kynni sjálfur að hafa sínar
skoðanir á því hverja hann vildi fá fyrir konu.“
„Alveg rétt og meira en það,“ sagði Frank vinsamlega, en
glottandi, því að hann annað hvort þóttist samsinna henni —
eða var nógu heimskur til að halda, að Kata \keri aðeins að
benda á stein í götunni, sem enginn hefði veitt athygli fyrr, —
en kona Stanleys mundi vafalaust hjálpa til við framkvæmd
áformsins.
„Já, við verðum að ná í frambærilegan kvenmann handa hon-
um, Við getum ekki hætt á annað.“
„Æ, hvað þýðir um þetta að tala,“ sagði Kata.
Ekkert þeirra hafði veitt Theresu neina athygli, en hún hafði
setið kyrr við borðið, þögul mjög. En nú var hún allt í einu kom-
in þama í hópinn — og eins og í einhverjum ákveðnum tilgangi.
Andlit hennar Ijómaði. Hún brosti örugglega, eins og hún vissi
hvernig leysa skyldi vandann.
„Eg veit um stúlku handa Rudolf,“ sagði hún, eins og sá, sem
er boðgeri góðra tíðinda.
Þau störðu öll á hana, en það var Stanley, sem spurði:
„Hvaða stúlku áttu við, mamma gamla?“
„Ö n n u“.
3. kapituli.
Dauðaþögn ríkti í herberginu. Eins og eftir að sprengju hef-
ur verið varpað og kyrrð komir. á, ekki einu sinni hreyfing á
brakinu. Þau störðu öll á hana eins og hún hefði framið helgi-
spjöll með því að nefna nafn Önnu. Og svo litu þau öll snögg-
lega í áttina til Joe og tóku að stara á hann, og þau héldu niðri
í sér andanum.
Þykkar brúnir hans næstum drógust saman:
„Eg gerði það að ófrávíkjandi reglu“, sagði hann, „fyrir
þremur árum, að í þessu húsi mætti ekki nefna nafn hennar.
Við tölum ekki meira um þet|a.“
Nú var' fránn ekki hikandi,' heldur þrálegur — næstum til
alls búinn.
En Theresa gekk til hans og ákefð hennar bar eins og með
sér, að hún var borin uppi, af einhverri hugaröldu, sem hafði
risið furðu hátt, hærra en þegar hún vanalega talaði máli ein-
hvers.
„Eg viífá hana aftur, Joe. Þetta er ekki eins og það á að vera.
Við gætum öll verið hér —“
„Eg skipaði svo fyrir —“ byrjaði Joe, eins og hann gæti ekk-
ert annað sagt, og ekkert meira væri að segja.
„Hún fengi þá tækifæri til að byrja á nýjan leik,“ sagði
Theresa.
„Nei,“ sagði Joe ákveðinn.
Stella horfði á þau á víxl. Ekki varð :vart réiði 1 „svip hennar,
enda lagði hún málið fyrir sjálfa sig án tilfinningasemi og gerði
sér grein fyrir hvað mælti með þessu og hvað móti. Og hún
kost að niðurstöðu um það.
„Hún fór í hundana — en hún er svo sem nógu góð handa
honum.“
„Segðu þetta ekki, Stella,“ sagði móðir hennar og augu henn-
ar urðu rök.
Kata gekk til Theresu og klappaði henni hlýlega á öxlina:
„Hún getur varla verið verri en sum okkar“.
„Anna var góð stúlka, Kata! En enginn skildi hana. Joe hafði
engan skilning á því, að stuðla að því, að það sem gott var í
fari hennar, fengi að njóta sín.“
„Hann þurfti ekki að misskilja neitt, þegar hann kom að
henni í skúrnum,“ sagði Stella hlæjandi.
„Ekki varst þú þar — hvað þykist þú vita?“ sagði Theresa,
hvasslega.
„Andið rólega,“ sagði Frank í skipunartón. Hann kunni tökin
á svona hóp, að honum famist — mest um það vert að forðast
alla æsingú. „Við skulum athuga málið rólega — reyna að
komast að hyggilegri niðurstöðu.“
„Hva — hvað?“ sagði Stanley álkulega, eins og úti á þekju.
„Hér vill hver fara sína leið'. Komum okkur saman um leið-
ina — og gerið eins og eg segi.“
„Nei,“ þrumaði Joe allt í einu, „eg segi nei.“
„Ætlar þú að vera sá eini, sem ekki vill líta á málið frá
mannúðarsjónarmiði?“ sagði Frank. „Nú, jæja, lítum á það frá
öðrum sjónarmði.-------— Anna hefur allt það til að bera, sem
Rudolf þessum finnst máli skipti —“
„Án efa, — blíðuna lætur hún sjálfsagt óspart í té,“ sagði
Stella hryssingslega og hló.
Kata færði sig frá Theresu og gekk að Joe og greip í hand-
legg hans.
„Fólk tekur miklum stakkaskiptum á þremur árum, Joe“
sagði hún.
„Ekki Anna,“ sagði Stanley, sem fitlaði við hár sitt, til þess
að leyna taugaóstyrk sínum. Kötu var löngu orðið ljóst hvemig
honum var innan rifja, þegar deilt var innan fjölskyldunnar,
og taugaveiklun hans átti ekki síza rætur að rekja til þess, sem
gerðist fyrir 3 árum í skúrnum. Stanley hafði aldrei sagt henni
hvað það var, en slæmt hlaut það að hafa Verið, fyrst Jpe Lu-
casta harðbannaði, að nokkur nefndi nafn Önnu.
Allir horfðu á Stanley, og menn biðu skýringa.
„Henry Schultz sá hana í krá í Brooklyn,“ flýtti hann sér að
segja. „Öllum ber saman um, að hún sé fallegasta þernan í
sjoppunum þar.“
„Aha,“ sagði Stella á þann hátt, að enginn þutfti -að vera í
vafa um við hvað hún átti.
Á kvöldvökunni
Tveir Ameríkumenji, sem í
Þýzkalandi voru staddir, fóru
inn í dýrt gistihús til þess að
matast. Annar þeirra kunni dá
lítið í 'þýzku og vildi nú láta
Ijós sitt skína, hafði orð fyrir
hinum og bað lun beztu rétti
sem á matseðlinum voru. Þeg-
ar þjónninn kom með ábætis-
réttinn stóð sá upp, sem þagað
hafði áður og hvíslaði nokkrum
orðum að þjóninum.
„Þú hefur þurft að sýna hvað
þú kynnir?“ sagði sá þýzku-
mælandi og glottL
„Já, vitanlega“, svaraði hinn.
„Eg sagði: Félagi minn á að
borga matinn.“
•
Snáðinn kom á liarða
hlaupum heim úr skólan-
um og sagði: .,Það er kominn
undra-grammófúnn; í skólann,
matnniaÍ!"
' „Undra-gramnMiíó nn. — Því
segirðu það?
„Jú, sjáðu til. Það barf ekki
að setja hann í samband við
rafiiKigfi — hann gengur ekki
einu inni fýrir rafmagni.'Állt
seín híirí að gera er að snúa
sveif.“
7,200 km. langur, er lengsti
fjallgarður á jörðinni.

r.s. Reykjafoss
fer héðan miðvikudaginn 10.
júní til Vestur- og Norðurlcirds.
Viðkomustaðir:
Stykkishólmur,
Súgandaf j örður,
Bolungavík,
ísafjörður,
Skagaströnd,
Siglufjörður,
Akureyri,
Húsavík.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG
ÍSLANDS.
*
Búiardískar
til sölu. Tilvaldir fvrir úti-
skemmtanir.
Tækifærisverð.
Upplýsingar í síma 7546,
eftir kl. 8 á kvöldin.
RIKISINS
u
#1
Austur um land í hringferð
hinn 15. þ.m. Tékið á móti
fíutningi tii áætlunarhafna
milli Djúpavogs og Siglufjárðar
í dag og á morgun. Farseðlar
seldir á fimmtudag.
„Skaftfellingur"
til Vestmannaeýja í kvold. —.
Vörumóttaká daglega.
Qhu jIhhí
Fyrir 30 árum var þessi aug-
lýsing í Vísi frá Gamla Bíó:
Kynblendingurinn.
Sjónleikur í 6 þáttum eftir
hirmi ágætu sáldsögu Sir Gil-
bert Parkers. Aðalhlutverkin
leika: Mabel Julienne Scott og
hin þekkta dansk-ameríska
leikkona Ann Förrest.
Þetta er fi’amúsrkarandi fal-
leg og góð mynd. Þegar hún
var sýnd í Kaupmannahöfn
vakti hún mjög mikla eftir-
tekt, og töldu blöðin hana eina
með allra beztu kvikmyndum,
sem þar hefðu sézt. — Myndin
er tekin sumpart í Kanada og
sumpart í skrautsölum enskra
aðalsmanna. Aðgöngumiða er
hægt að panta í síma 475. Sýn-
ing k.l 9
Þá var þessi auglýfeing: "
l!ú ■ Ii-: ';r -ii ■’ ;if- ' í
íbúð éskast
2—3 herbergi og eldhús sem
fyrst. Tiltaoð leggist inn á
afgreiðslu Vísis fyrir föstu-
dagskvöld, merkt: „íbúð —
213“
MáltækiS segir:
„Oft veltir lítil þúfa þunga
hlassi.“ Það sannast dag-
lega á smáauglýsingum
Vísis.
Þær eru ódýrustu aug-
lýsingarnar en þær
árangursríkustul
Auglýsið í Vísi.
Tapað — Fundið.
Hæna er í óskilum á Lauga-
vegi 45. Eigandi greiði auglýe-
Andesfjállgarðurinn, sem er j ingakostnað.
Pappírspokagerðin h.f.
ÍVitastíg 3. Allsk^pappirspokar\