Vísir - 25.06.1953, Blaðsíða 7

Pimmtudaginn 25. júní 1953
▼ ÍSIR
f
ýtvarpsuniræiynsr
vör, að ókunni pilturinri hafði staðnæmzt við afgreiðsluborðið,
skammt frá henni.
„Hver er íbúatalan hérna?“ sagði hann blátt áfrám.
Anna leit upp, sviplausu augnaráði.
„Voruð þér að tala við mig?“
„Eg býst við því,“ sagði hann brosandi.
„Hvað hafið þér á boðstólum?“ sagði hún og síarði á hann
þurrleg á svip.
En það virtist ekki hafa nein áhrif á hann.
„Eg er ekki sölumaður, ungfrú — mig langaði bara til þess
að vita hvað menn gerðu hér sjálfum sér til upplyftingar?"
„Þér hafið lent í skökkum bæ,“ svaraði hún og fór aftur að
pára. Nú átti hún bara eftir sJð setja nafnið sitt undir. Eftir tvo
daga mundi Danny vita, að hún ætlaði að koma. í „The White
Albatross“ — í Örkina — hvert sem hann vildi.
„Unga fólkið hlýtur þó að'taka sér edtthvað fyrir hehdur.“
„Það fer til New York.“
Hann fór að hlæja, og — henni fannst hiáturinn viðfeldinn.
„Eitthvað af þeim hlýtur að verða eftir. Hvérriig væri bezt
að komast í kynni —“
„Bezt að reka ekki nefið í það, sem mannrer óviðkomandi,“
Anna 'dálítið hryssingslega, því að henni var orðið ljóst, að
það mundi ekki auðvelt að loSna við hann. Og hún fór að skrifa
utan á bréfið: Mr. Dániel Johnson.
„Það er alveg þveröfugt þar sem eg þekki til,“ sagði hann.
„Mín reynsla er, að ef maður kemur til dyranna eins og maður
er klæddur, kemur allt eins og af sjálfu sér. Og maður eignast
nóga vini.“
„Þér eruð komnir langa leið að heiman, bi'óðir,“ sagði Anna
og hafði ekki fyrir því að líta upp.
„Eru allir hérna eins og þér?“ spurði hann.
„Við hvað eigið þér?“ spurði hún leiftrandi aug-um. og albúin
að hnakkrííast. Það skyldi ekki standa á svörurn ,ef hann færi
að ybba sig.
,jEg ætlaði ekki að móðga yður, ungfru,“ sagði hann brosandi.
„Meiningin var aðeins að koma fram sem góður grárini.“
„Það væri synd að segja, að þér reynduð ekki-til þess — én
þér hafið fengið „skakkt númer“.“
Hann hló, eins og þetta væri allt spaugilegt — og' þó hló
hann ekki eins og hann væri að draga það á langinn, að komast
í nánari kynni.
„Þér ályktið skakkt, ef þér haldið mig einn þeirra, sem kem-
ur sér í kynni við ókunnugar stúlkur rneð frekju. Nei, ungfrú.“
„Ekki það — þér eruð að minnsta kosti dágóð eftirlíking
slíkra pilta.“
Hún stakk miðanum í umslagið og lokaði því. Danny ætti
að vera kominn til þess að kynnast þessurn náunga.
„Meðal annara orða,“ sagði hann, „ekki vænti eg að þér gætuð
leiðbeint mér —“
„Bróðir sæll,“ sagði Anna, „eg get ekki leiðbeint yður -í einu
eða neinu— og það er það.“
Hún rétti Claude bréfið óg sagði:
glettnislegra. „Kannske getur hugur hennar ekki hneigzt til
merkisins." .
Hún gekk til dyra. Ókunni maðurinn horfði á eftir henni
og brosti enn, er hún gekk fram hjá glugganum.
„Tja, eg verð nú að segja það,“ sagði Claude, sem allt í einu
var komimi að hlið háns, „að hún er sú laglegasta hér um
slóðir.“
Þegar allt kom til alls var þétta vinsamlega mælt af Claude..
Hann hefði getað sagt inargt — það, sem var á allra vitorði og
mikið hafði verið um skrafað seiriustu 3 árin.
„Hvað heitir hún?“ spurði ólíunrii maðurinn.
„Anna,“ sagði Claude, „Anna Lucasta,“ :
Hann sagði það blátt áfram. Honurn hafði þótt vænt um Önnu
þegar hún var krakki, og það eimdi eftir af því enn. Honum
hafði alltaf fundizt að hún værl langtum ofar Stellu og Stanley
— hvað sem menn sögðu var ekki ailt fengið með því að vera
heima og giftast. Stella hafði gifzt án nokkurs óvirðingar-
skugga, en samt bar sviþur henriar því vitni, að hennar innri
maður stóðst engan samanburð við Önriu, sem var í rauninni
góð stúlka, þótt hún hefði lcnt. á glapstigum. Það gat ekki verið,
hugsaði Claude, að ókunni maðurinn hefði heyrt neitt um
Önnu, en samt var eins og kariri kannaðist við nafn hennar.
„Jæja,“ sagði hann.
„Farið yður hægt, ungi maður,“ sagð'i. Claude, sem vildi ekki,
að þessi ungi piltur færi að ala hugmyndir, sem gætu leitt hann
á skakkar brautir, ,.hún hæfiiv ekki yðu; “ —-
Pilturinn virtist vera annarar skoð.unar. Brosið -varð ,enn
glettnislegra. „Kannsek getur húgur hennar ekki hneigz: til
mín, en minn vissulega tií her.nar.“
CMude heyrði að e ð var að; stéttinrÁ.fyri;', yían —- og að
numið var staðar ait-v rkalega. Eíiir hljóðiriu í hreyilirium að
dæma hefði harm þu að komast í viðgerð fyrir 'löngu. Tja,
það hlaut að rura bai — einn af viðskiþtavinum -hans — það
endum á veilurnar. Kom Bjarni
víða viS í ræðu sinni, og gerði
andstöðuflokkunum skil hverj-
um af öðrum með þeirri rökvísi,
sem einkennir ævinlega mál
hans.
Þar sem framsóknarmenn
guma jafnan mikið af fjánnála-
stjórn sinni, vék Gunnar Thor-
oddsen að þeim málum, og benti
á muninn á því, hvernig Sjálf-
stæðismönnum færist í bæjar-
stjórn Reykjavíkur og Fram-
sóknarmönnum með stjórn fjár
reiða ríkisins. Einnig vék hann
að afstöðu Sjálfstæðismanna
til iðnaðarins og benti í því sam
bandi á það, að fyrir forgöngu
Sjálfstæðismanna tæki Iðnað
arbankinn til starfa í dag.
Síðasti ræðumaður var Jó-
hann Hafstein og mæltist hon
um ágætlega. Hvatti hann menn
til þess að duga Sjálfstæðis-
flokknum sem bezt, því að jafn
an hefði verið leitað til hans,
þegar í óefni hefði verið komið.
Honum væri því bezt treystandi
til að stjórna svo, að þjóðar-
hagsmunir væru látnir sitja í
fyrirrúmi.
Sjálfstæðismenn geta verið
ánægðir með þessar umræður.
Þær sýndu alþjóð, hvaða flokk
beri að kjósa.
Franih. af bls. 1
haldið áfram, og áttu að vera
,rökræður“, þótt mjög skorti á
það, að um slíkt væri að ræða.
Endurtók það sig, að málflutn-
ingur sjálfstæðismanna bar af,
en lágmarki náði málflutningur
andstæðinganna í ræðum Ein-
ars Olgeirssonar, sem missti al-
gerlega stjórn á sér, og er slíkt
ekki að lasta, þar sem kjósend-
ur fá þá að sjá hann í réttu
ljósi.
Þjóðvarnarmenn töluðu, eins
og fyrra kvöldið þannig, að ekk
ert skilur milli þeirrra og kom-
múnista, en Lýðveldismenn eru
þegar komnir í hár saman. Fyr-
ir krata töluðu fjórir ræðu-
menn, og nægði þó ekki til þess
að sannfæra menn um, að þeir
væru einhvers megnugir. Ey-
steinn og Hermann töluðu af
hálfu framsóknarmanna og var
sumt vel sagt í ræðum þeirra,
þótt mest bæri þar á þeirri ó-
skammfeilni, er kemst fljótlega
út í blóðið á framsóknarmönn-
um.
Raeður sjálfstæðismanna.
Bjarni Benediktsson talaðí
fyrstur Sjálfstæðismanna og
sýndi ræða hans þegar, að Sjálf-
stæðismenn mundu sem fyrr
ræða málin með rökum og hirðí
ekki um glamur andstæðing-
anna að öðru leyti én þvi að
rífa það niður og benda áheyr
bendir á að mikil vöntun er nú á kaupafólki til sveita-!
starfa, einkanlega kaupakonum og ráðskonum.
Skrifstofan er í Þingholtsstræti 21, sími 5976.
ÍAWWWVWWJWWWVWlJWlMdVUWVlWVWWWVWVVWiíWW
Á Ií.velsll-T0|4I11ÍMÍ
Lögregluþjónn: „Nú, jæja,
svo að þér eruð ráðherra. Þér
ætlið þó ekki að segja mér, að
þér hafið ekki séð umferðar-
Ijósið hérna?“
Ráðherrann: „Nei, eg sá um-
ferðarljósið, — en — eg sá yður
ekki.“
•
Konu geta aldrei náð jafn
miklum árangri og menn, því að
þær hafa engar eiginkonur sér
við hlið.
. ®
Ljónið lagði af stað út í skóg-
inn og barst mikið á. Það mætti
brátt antilópu og spurði: „Hver
er konungur frumskóganna?“
„Það ert þú, mikla ljón,“
sagði antilópan titrandi.
Ljónið var mjög ánægt og
hélt áfram gongu sinni, þangað
|til það maetti sebraöýri: „Og
hver er konungur frumskóg-
anna?“ spurði það aftur.
„Ó, það eruð þér,“ svaraði
sebradýrið.
Næst mætti ljónið gömlum,
vitrum simpansa, og spurði
hann sömu spurningar.
„Hver ætti það svo sem að
vera nema þér?“ sagði simp
ansinn, „hver api veit það“.
Nú var ljónið orðið mjög stolt
og gekk hnarreist í áttina til
gríðarmikils fíls. „Hver er kon-
ungur frumskóganna?" spurði
! það þrumandi röddu.
Án þess að svara brá fíllinn
rananum um Ijónið, sveiflaði
því nokkra hringi og kastaði
því síðan hátt í loft, svo að það
lenti í runna í burtu. Ljónið
staulaðist með erfiðismunum á
fætur og sagði síðan: „Þú þarft
ekki að verða svona reiður, þótt
þú vitir þetta ekki!“
Stúika oskast
Ábyggilega og duglega
stúlku vantar á kaffistofu.
Uppl. Marargötu 2, geng'ið
inn frá Hrannarstíg.
Helga Marteinsd.
íbúð
Óska eftir eins, 2ja, eða 3ja
herbergja íbúð. Fyrirfram-
greiðsla. Uppl. í síma 1914.
Afinerískar
Skápslæsingar
Höldur
Smekklegar — lágt verð.
JLZ
TMámUM&eHf
REflUAVfH
09
timbur
úr gömlu húsi til sölu. Sími
80600.
Úm áÍmÍ
Hinn 25. júní 1918 var sagt
frá prestastefnunni í bæjar-
fréttum Vísis.
Híngilíf. .P'-
Synodus
verður haldinn dagana 26.,
27. og 28..þessa mán. Hefst hún
á morgun, miðvikudag, með
guðsþjónustu í dómkirjunni kl.
12 á hádegi. Þar prédikar séra
Jón Sveinsson prófastur á
Akranesi.
Fundurinn verður haldinn í
sal K.F.U.M., og er.öllum prest-
vigðum mönnum, svo og guð-
fræðingum,bæði kandídötum og
nemendum, heimilaður aðgang-
ur, í sambandi víð prestastefn-
una verða fiuttir tveir fyrir-
lestrar fyrir almenning í dóm-
kirkjunni; miðvikudagskvöld
kl. 8% talar dósent Magnús
Jónsson um Jóhannesarguð-
spjall. Fimmtudagskvöld talar
biskupinn um efnið: Maðurinn
Jesús Kristur.
„Aípha“, •
danskt seglskip, kom hingað
í gær með fullfermi af ýxnsum
vörum til kaupmanna.
Skjólabúar.
Þa3 er drjúgur spölur inn
i Miðbæ, en til að kema
smáauglýsingu i Vísl,
þarf ekki að fara
lengra en f
JVesbúö,
Mesvegl 39.
SpariS fé meS þvi aS
seija smáaiiglýsingu í
Vísi.
msundír vita að gœlan fylgtít
Kringunum fid
SIÍ? JRÞÓR, Hafeaxstræö 4*
Margar gerOir fyrirliggjandi.
‘app’spÉíiggr&H! h.f.
^Vttastig 3. Allsk. pappirspo,
mrnimstsmBmmmE
Ranghermj
vár. það í V.ísi í fyrradag, aíF
óþerurini La Traviata yrði út-
varpáö -þanri 4. júlí nk. Þjóð-
ieikhússtjóri tjáði blaðinu £
morgun, að ekki hefði komið
til taís að útvarpa óperunni. -—
Rétt er að geta þess, að nu eru'
aðéins 3 sýnirigar eftir, og fér
þvi hver að verða síðastur að
sjá þessa vinsælu og vel fluttu
óperu.