Vísir - 02.12.1953, Blaðsíða 4

vtsm
MiðvikudaKÍnn 2. desembcr Í953.
WÍSIXL
DáGBLA Ð
I Ritstióri: Herstelim Pálsson.
AuglýsingastJóú: Krist ján Jóossoa.
Skrifstoíux: Iögólfsstr*Btl *.
• Útgefandi: BLAÐAÚTGAFjMí YlSJS BUT. ■
AfgreiSsla; Ingóífsstrœti 3. Siwi 1ÍC0 CflattB ftoir};
Lausasaia 1 króna.
Félagsp-renismlðjan h.f.
Hitaveita um tiu ár.
T gaer voru tíu ár, síðan Hitaveita íteykjavíluu* tók til staría.
T- Var' þá liðirm talsverður tími, síðan byrjað hafði verið á
■ þei'm framkvætodum, en eins og ménn vita haíði ófriðuriim
mikil áhrif á t’ramkvæmdina, þvi að fara varð að nokkru leyti
aðrar leiðir til að afla efnis, en gert hafði verið ráð fyrir
uppháfi. Er ekki nema eðlilegt, að mönnum hafi þá þótt seinty-'f’;

ft-
áttræd.
Góðviðrisdacg einn í septem-
ber 1926 hefst æviþáttur manns
í Hafharfirði. ' Fjörðurinn er
haðaður jafndægrageislum,
ljómandi í dúna logni, en upp
af honum . húsin og hraunið.
Sumis- bölva lú-aumnú,1 finnst
það grátt og grettið, aðrir
blessa það, þakka skaparanum
fyrir bollana þar og gjóturnar,
g'róðurinn og öll mótívih, sem
gleðja auga og auðga ímyndun.
Fólkið er á'sinni ferð á Strand-
götuhni, ýmist súður í bæ eðá
einhverju Leyti um heimiljg-
fólk, en á efri byggð var breyt-
ingin lítil, og í röska þrjá ára-
tugi var Guðbjörg þar hsismóð-
ir. Milli heimiláima var ætíð
gott samkomulag, enda mörkin
raimhæf og skynsamleg. Það
duldist engum, sem heimá-
kunmir var á efri byggð, ÞegV
f sl. viku var birt liér í dálk-
inuni fyrirspurn til hlutaðeig-
andi vegna þess, að ekki hafa
verið sýndar usn b'elgar hær
iþróttakvikmyndir, sem lófað
hafði verið á sinum tinsa. Berg-
málsritstjórism gat þá' ekki feng-
ið upplýst, hves-jir he#ðu:staðið að
þessusrh sýninkuns. ess nis hefisr
Ísórizt svar, óg fér þuð hór á
eftir.
ar hér var komið. sögu, að á
Guðbjörgu hvíldi "nær öll bú-
sýslan, og enginn þurfti að fara
í graígötur um það. að Isenni Bjartsýni rii)L . ... .
veittist létt að anna hesmi. f Svar til „íþróthivisúss-",. sesií
vestur. Og áður en varir varð Skapferli heimar er á þá lund, ] skriíar í Uergsnál* 2ti. «óv. si,:
eg,. unglingurinn frá „vondujað hún hefir verið vel fallin' Sýnisigar íjn-óítakvikmynda á-:
fólki“, áskynja þess, aö ves-a j til forráða. Hún var starfsfús sarnt Mngo.spili.í hiéí.játti -að tsafá
kominn í hóp góðs fólks, þar|og stai-fsglöð, slcjót tii úrræða Ivfþætt miu-kmið: 'f'-fýrsth Lagi fii
sem bæjarbragur er óþvingað-■ og ókveinksÖm í andviðrum. •''kemsntunas- og i'néSslss, og í
samhæíur
náttúruimi og j Morgunvökul var hún sem ',ör<1. iagI *'* ftáröflúnar iys-ir.
sækjast við framkvæmd þessa einstæða mannvirkis, en þó; liíi Þes* fólks, -sem skapað het-1 góðri^ b«idakonu somdi. en him ^Reykjavikur^og Í.B.B. Gerð var
gekk furðasilega vel að hleypa þvs' af stokkunusn þegar allar 11 t>æinn-
aðstæður eru athugaðar, og þó einkum það, að ófriður geisaði.
Þegar herft er tii baka, snun 'þeisn ekki finnast biðtímism
langur. som ibæjarbúar urðu að* þola, þegar verið var að koma
þessu fyrirtæki s gang. Síðan hefur Hitaveitan unnið svo
anikið. gagn, að bæjarbúar snsmu ekki -vilja. skipta- á hesmi cg
npkkurri stoínsm amiari sem hægt er að hugsa sér, að rísi hér
upp í náinni framtíð. Þægindin ens svo mikil af henni, að
■enginn vili missa þau, sem hefur einu sinni fengið að njóta
þeirra. Það er rriikiT' • unur á því, hversu auðveldara er að
ylja húsin með hitavciiunni eða t. d. kolum, sem tíðkuðust
mest, þegar þetta fyrirtæki tók'til starfa. Ekki þai-f annað en
að snúa eisrum eða tveim höndsxm, til þess að íbúðir eða heil
hús funhitni svo að segja samstundis.
Þó' hefur Hitaveitan sætt gagnrýni á undanförnum árum.
Menn hafa verið sáróánægöir með hana, ef hún hefur ekki
veitt þann hita, sem menn hafa talið sig eiga kröfu á, og sýnir
það vissulega, hversu mikils almenningur hefur vænzt af henni.
En þetta er því sniður þannig, að þegar vertslega kólnar í
veðri, verða nicnn að takmarka við sig vatnsnotkunina, til þess
að aHir. geti fengið nóg.
t ÁiS sjálísögðu hafa þessi fyrstu tíu ár Hitaveitumiar verið.
einskonas- 'reynslú- eða próftími fyrir hana. Starfsmensi henhár
vita'nú — fcftir þessi tíu.ár hversu mikils hita bærinn þárfn-
■ast, og það er þess vegna, sem farið er hægt í að áuka Híta-
veituna. Vitanlega vilja allir bæjarbúar njóta hennar, en þó
gfíur eiiginn ætlast til þess, að svo langt sé komið á ekki lengri
tíma, Vatnsmagnið er. fullnýtt, og verður nær að' leita lengra, ef
alJir eiga áð fá ’óskir .sínar .uppfylltar.
Reykjavíkurbær, HafnarfjörStor og rikið hafa ákveðið áð
vimia sameiginlega áð þeím borunum, sem í Krýsuvík verðá
framkvæmd, og' þái' sem - vitað ér, að þar er míkil orka. í
jörð, fer ekki hjá því, að þaðan sé tíðinda vænta á næstursni
Að 'sjálfsögðu munu Kéýkvíkingar vinna ötullega að þvi að
'hitaveita verði lögð sem víðast um bæinh og eriginn barf að
cfást um það, að bæjaryfirvöldin hafi fullasi hug að þessu'
leyti. E.n eins og venjúlega er allt undir því komið, að bær og
•einstaklingár haíi það fé undir höndum, að hægt sé að hrinda
þessu í framkvæmd.
’ átti sitt tún, híöðu, fjós og garð. ráðstöfun fil ö£lunar fjöJbreyttra
En leiðjtnm liggur suður með: V<>líUg“r.^e”"ai‘.Var. nkur 0-®'mynda, h.vaðanæfa úr hciminuni
fírði, svo til á byggðarenda, unzs sag®1 sk3ott tú sin> þe^ar ^jog var útlit fyrii- að ínjög góðar
^ v,iiA i!iana var rætt, enda sá fljott á, og skemmtilegar kvikmyndir
Sjálfstæðisflobkurinn iicftu- nú haít stjórn bæjarins á hendi
vun larigt skéið, og í kosningábarattu þeirfa, séiri sémi rimn
hefjast, verður á hatín deilt 'fýrír stjórri Hitaveiturinar sem
annars; En áður en'menn ltveða upp dóininn, ættu- þeir að
eg stend við hlið þessarar para-
dísar, sem mig þá um sumarið
hafði þráfaldlega dreymt sxm í
koju minni á skútusmi Höllu,
ýmist suður í KolluáL eða norð-
ur á Barðagranni. Gamalt hús,
sem býður aí sér góðan þokka,
með kvisti og tveim gluggum
mót firði, dyist allra fregna uin
sig og sína. Eg gægíst inn um'
glugga. . Lítið herhergi, sneð
auðum numtm,. sem í hafá
hvíit ungar. blómarósir uf öíl-
um fjórðungum landsins. Og
síðar veit maður það, að þetta
herbergi heitir Paradís. Yfir
dyfum þessum er ekkes-t letrað,
en þar á hver plltur að geta
iésið: „Mene .tekel“. — En leið
mín hggur um aðrar dyr og upp
á loft, og þar þrýstir hönd mina,
Guðbjörg í Flensborg og býður
mig • velkominn, eftir að hún
i þegar grænka fóra grös; að hún. yrðu á boðstólum. Fyrsta sýning-
eh-ði iila. að biða lengi útianna.
Sjálfsagt hefir hsán kunnað ..vel
sarnfélagi við náttúru, en einn-
ig mun ekki síðui- hafa ráðið
þrá hennar til rriikilláf um-
sýslu. Þessi einkenni í fa i
hermar vora auðsæ öllum, sear ' SorR-arskattur.
in var haldin á sl. vori i Aust-
urbæjarbíó. Bingokort, sens selt
var á 10 kr., var aðgöngumið-
inn. Þessi sýning, setn var sænii-
lega sótt, þótti tiskast vei.
nokkrn- deili kunnu á henni,
okki síður heimilisfólki í heima-
vist en öðrum.
Þá er það setts skattheimtu-
menti hins ppinbera koma til*
skjalanna. Áf hverjmn miða*
krefjast þeis- tæpra 3ja króna. í
En sú hugargerð hennar, sem skemmtanaskatt,- Því var mót-
vissi að okkur. nemendunum, ' snælt, að starfsenú. þessi væri
var í fyllsta máta móðurleg., skattskyld, og menntamsílas-áðu-
Hún fylgdist furðuvel með því,!neytini! ritf erin<li Þar
t um. Meoan beoio var eftir svan,
hvermg oklmr sottist namiðr , 1 . .
• ; v. 4Arar akveðið ao tresta syningunii
óg þess g'ætti i ymsu, að hun þar sem ekki vaf hægt að.standu
lét sér ek-ki á sama standa urn tíadii' slikum skattgfeiðslum. —
hag okkar að öðru leyti. Hún Syar frá ráðuneytlnu inun væs>t:
setti sig aldrei-yfir okktir, held- anlegt nú á næstunpi. Að svaii
us' lét hún okkur finna sem þessu fengnu, tmm Bergmáii
jafnræði væri með okkur og", 'Verða tilkynnt uin, hvsð ger.t
veit hver eg er og hverra er- j henni Þannig skóp hún senn í verður í málinu.
inda eg er komitin. Úr því er hug otekár vélvild og virðiiigúl
skammt . yfir þröskuldinn iimlfyj.jr húsmóðurinni á skóla- ’ Skáttafarganið. •
á það heimili, er eg vilcli einnai stjórahoímiliriM Heixni var ekki4 Úáð cr nu svo koniiö s * þes-sij
'síiit. hafa rnisst af að kyimast. j jég tæpitunga, hún' skar ekkert iit!a þjóðfélagi, að þeguariii r
Ögmundur Sigurðsson skóla-i,,tan hlutu'nmn ne ksmmsm «eta..vart snfuð sér við, án þess
stjóri hafð'i orðiö 67 ára þá- um j við því vel að minnsta kZi ** Vera krafðir um 'skatta 1 e<n"
sumafið. Hann gat verið - eidfi | fiestir..' Eflaust minnast • flesth Sjogítöðugl fmæSir toS'
,eftirj Uthtl’ morh_ _Uni.SÍlt. heimaúistarriemar, sem ekki andLMennimÍr verða flest-i, scm
áttu þéss Kost að hverfá héim innheirota þá og. hóptu- gæðing-
á jólum, með' hlýrri þökk gest- anná vex/ sem kemur fériu i ióg.
þreytu vora sýniieg. En næstu
mánuðir og vetur áttu eftir að
færa mér heim sanmnh umírisni Pg gleðistunda á þeirnili Frá árinu 1927 rann skéínmtatsa
það, að enn eldi eftir af yfir- j hennr. Hún hafði lag á að auka skalturinri í sjóð, til þess aS kpma
burðimi hans sem kemtara og * okkur ánægju, láta- okkur ung- UPP Þjó'ðleikhúsinu. - Nú muu
skólamanns. Svo lengi,. sem ! hngana finna og skilja að víðar ^fttinum varið til-'þess að gi'eiða
man til rmglingsára, ætla eg,' * n f heimaranni una menn af ,rekstri Sa’ sein
að mér verði í minni kennslu- trim nt>- bað vel Mareoft hefi es SJ“ Vllf iþrottamyndn-, vcrður að
áundir W, « L -'m
. ’ „ x , s.orom pess .asaynja, ao '-rU0 ’ Valtý á græniu ti-evjii '. Br. Br.“
samverustundu- með honum bjprg hefir aldrei sett sig úri -
....... ..... ... ......... ............ vöruþó kvöldm, sem hams ,a! iæri með að haida spurnum fyr-1 BerEmá, kakkw ... , ,
hugleiða, 'hvað' þeir bæir hafa "géii íyvir íbúa síná, sem hafa að ‘ ra®8; okkur nemendúm • sinmri: & "'nœ götu .okítaa;. pg tflvist, Y- Bergmál -þakimr, Br. Bi:. ^„1
ýmsu leyti sömu aðstöðu og Beykvíkingar -~-nema að þýy -leytj, úti í- skólastoíú, því að þegáf móðurtaugar henivar frá Flens-^ at'golt og fljólt svar. Það ef að-
að þar eru ekki Sjálfstæðisinenn við stjöiri. . .. . hann hafði lokað síðustu sfíla- þorgaráEunum hafa aldrei- eins hægt að hæta því við, að
bókinni, var hann óðar .konúrm gfjtnað
rueð ; okkur vestur á Horn- i;
strándir. norður á MöðradaJs-! AímæJisgveinarhöíundan
örævi eða austúf í Krmgilsár- j tönnlast sí óg æ á vantrú.sirini
rpriá eðá' ö- , Hann skbrti j á aklri viðkomenda. en ekki
jóSaririnár, en að
baki útgá'fts. þessari er að sjáífsögðu Gurinar „herlendinguri-,
séni þjóðin hefur ssú hlégið að umpiriiíkurra mánaða skeið,' /
Vitanlega er það ekki neintt iíommúnisti, jæsn feoginn hefur
verið til þess að veita blaðinu forstöðu, þyí að þar er á ferðinni
einn hinna þjóðlegustu manna, er „herlendmgar'‘. náSu úpp í
mjólkuistoð s sumar, þegar stignir voru hinir þjóðlegu dansar,
er kenndír •'tiáfá vprið við Gunnar M. Magnúss. Er það ákaf-
lega v i við éigaridi, að blað þetta skirii' vera kenní 'við sjállý
stæði 1 a, s G»irisr því. að, • vitanlega • yrði. þesstí eihkenniiega. fyrir-
bæri -G* sjálfstæðinu — Ðezt borgið, kömmúnístar og félagar.i
þeirra^lM*^ 'MX'&S ' •’.... d
Vonandi. verður. hinu úýa sjáifstíeðisbktði langrá. lifsdága
:^a.. geta menn vart áttað Mg a því,: hversu eúhlægií ivö, meðán skóiinn 'Starfaði, Á
í'relsisvinij: standa.að.þrf..'';':::'ý’: ' Ú'
ekkj kurinleik'a á slóðum, sem
Hanri leiddi okkur um, og lát-
leýsistöfrar frásagnar ' Isans
náðu slíkum töbum á okkur,
að við voram sem bergnumin.
Lsstafök hans voru óbrigðtd á
hvaða írásagnarefni, sem hann
greip .á úr sþgu, lands og -þjóðr
ar. En eftir að eg ko.m í Fiens-
borg,: • vrirk kvöldits fá/ 'senqt
harsn 'b'éysti séi- til að ;sítja -'úti,
i*: skóla. osr að *þa±i urðu nótekúr
" Hejmiltn'' í Flensbarg- • vorrr
Ijúgi, þó kirkjubókin.' E.g'véít
ekkert' lím. hvað kirkjubókin
segir um Guðbjörgu Ki-ístjáns-
dóttur frá Snæsingsstöðum í
Húnaþingi, síðar skólastjóra-
frúar í Flensborg. Mér er sagt,
að hún sé áttræð 2. desembeí-,
fitér er- einnig sagt, að' hún haí’i
farið til Amerílru í. fyrra ág;
koinið þaðán- tvíéUef tr En þótt
hún Ijæti otíts. viö tveirrarr árá-;
tagum ; gleymir enginn J»vi
trúlegt er að íþróttamyndiriiar
myndu vjnsíeiar, éins þg áhugi er
Jiér airnensiiji- fy'rir ijsiótuim:
Ái'túi' á moti skal ég' ekki skijsta
mér: af déilnnhi; úin is vört 'gréiðá
skali skemmtanáskatt áf þéim
sýrtingtiui. — ki-. g * :•';
í#*4pefalítið -kakka - Gi^ðbjprgtí-tjjegaí^háfl ték-'4w.bend honum:|.
koritii h'áriár :i-': ‘•fyvíítá .-riMu og ieiddidrann únn
á■ heimili:sitfc- og- Ogtoundar - í•
iS'sMié

sem ritar ensku. óskast ea.
tvo .tíma - á; dág víð bréfa-
‘sKriftir og áðrar úteéttirigar
í því sambahd’. - •'.; ; .,
^.ij;' • ý'Aý- „ V •_ •.
' Tjíikið ‘ sehdist : í pósthóí f
434?-' "'
•í*a
mr