Vísir - 17.03.1954, Blaðsíða 1

Vísir - 17.03.1954, Blaðsíða 1
44. árg. Miðvikudaginn 17. marz 1954 63.tM. VefsisspransJyr tii taks bæði í Baitdaríkjununs og Rússlandi. VæEsEasvSlb EásssíSnowers, ef ofbeidi Bseiff. London, — A.P. í Bandaríkjunum hefir verið opinberlega staðfest, að Banda- ríkin eigi vetnissprengjur og flugvélar, er geti flutt þær livert sem vera skal. Samtímis var látin í Ijós sú skoðun, að gera yrð ráð fyrir, að Rússar hefðu nú sömu aðsstöðu í þess- um efnum og Bandaríkjamenn. Dulles, utanríkisráðherra, svaraði í gær ýmsum fyrir- spurnum blaðamanna, m. a. um það, hvort hann teldi Eisen- hower forseta hafa vald til þess að grípa til aðgerða, ef til vonn- aðrar árásar kæmi á Bandaríkin eða önnur ríki. Dulles kvað mundu verða brugðið hart og snöggt við, ef til árásar kæmi á Bandaríkin, en í fyrirspurn- um sínum tilnefndu frétta- menirnir t. d. London, Was- hington og París sem mögulega staði, er yrðu fyrir sprengju- árásum. Dulles sagði, að hann liti svo á, að Eisenhower hefði óskorað vald til þeirra ráðstaf- ana, er hann teldi nauðsynleg- ar, án þess að bera það undir þjóðþingið (stjórnarskráin heimilar ekki forsetanum stríðsyfirlýsingu, nema að und- angengnu samþykki þjóðþings- ins), þar sem það hefði staðfest N.A. varnarsáttmálann, sem inniheldur ákvæði um. að líta j beri á árás á hvaða N.A. ríki sem væri sem árás á þau öll. i Þar með væri þó ekki sagt, að ! forsetinn myndi nota sér þetta vald, án þess að leggja ákvarð- 1 anir fyrir þjóðþingið — slíkt yrði undir engum kringumstæð- um lcomið hverju sinni. Indókína. Slíkt vald hefði forsetinn ekki, sagði Dulles, er hann svaraði fyrirspurn um hvað gerðist, ef hið kommúnistiska Kína sendi her manns inn í Indókína, en þar með væri ekki sagt, ef slíkt gerðist, að ekkert yrði aðhafzt. Verður ráðgast við önnur ríki? Um þetta er rætt í ritstjórn- argreinum brezkra blaða í morgun, en nokkurs kvíða hef- ir gætt um það í Bretlandi og víðar hverjar afleiðingar það hefði, t. d. ef gripið væri til atómsprengna í varnarskyni. Þannig víkur nú eitt brezku blaðanna að því að forseti Bandaríkjanna geti vart tekið nokkrar ákvarðanir nema fyrir Bandaríkin — og spyr hvort eigi sf samkomulag um að ræða slíkar ákvarðanir við stjórnir annara vestrænna landa. öndunarbantisin Bnóiisrskip. Brezka blaðið Fishing News skýrir frá því 5. b. m., að rúss- neskum fiskiskipum að veiðum norður af Hjaltlandi hafi farið fjölgandi, og hafi eiít þeirra (íogari) strandað að næturlagi í BurrafirtL. Björgunarsveit var kMluð á vettvang og komu sumir úr henni alllangt að eða um 8 kiló- metra leið. Hvasst var á norðan og hríðarveður, en Rússarnir voru áhyggjulausir og vildu ekki yfirgefa skip sitt. Um fjör- una gengu menn frá Unst út að skipinu og var skipsskrúfan þá á kafi í sandi. Skipverjar drógu upp fulla fötu með drykkjar- vatni, sem þeir höfðu beðið um, og gáfu Unst-mönnum saltsíld fyrir greiðann. Rússneskur tog- ari reyndi að draga hið strand- aða skip út á flóðinu, en tókst það ekki. Síðar reyndu fjórir rússneskir togarar árangurs- laust að draga hið strandaða skip á flot. — Blaðið segir, að 11 .rússneskir togarar séu við Hjaltland og tvö móðurskip. inn daginn flaug svartmáluð, einkennislaus flugvél yfir rúss- neska fiskiskipaflotann, og hvarf svo út í buskann. Skorinorð grein, efíir Björn Björns- son, í „Fishing News“ í blaðinu Fishing News 5. marz er birt ágæt grein, eftir gamlan og góðan Reykvíking, Björn Björnsson, stórkaupmann í London, og nefnist hún: „Tliere’s no depression in Ice- land“ (Það er engin kreppa á íslandi). Blaðið skýrir lesendum sín- um frá því, að Bj. Bj. sé for- stjóri viðskiptafyrirtækisins „Icelandic Marketing Comp- Mao hættulega veikur ? Fregnir bárust fyrir nokkru um, að Mao tse Tung væri veikur. Að vísu var dregið úr því í opinberum fregnum, að hann væri alvarlega veikur, en í öðrum heimildum er hann mik- ið veikur. — Stjórnmálamenn ýmsir eru þeirrar skoðunar, að ef hann félli frá, myndu horf- urnar verða mjög óvissar í Kína, og muni kommúnistar því beita sér mjög fyrir því, að Pekingstjórnin hljóti alþjóða viðurkenningu, áður en það gerist. I útvarpi og blöðum kommúnista er ekkert tækifæri látið ónotað til þess að leggja áherzlu á, að í Genf setjist full- trúar Pekingstjórnarinnar að samningaborðinu með fulltrú- 1 um stórveldanna. Fyrir nokkrum árum stofnaði kona ein barnahótel £ Rungsted, þar sem foreldrar, er fóru í ferðalag, gátu komið börnum sínum fyrir. Nú hefur hótel þetta verið endurbætt á marga lund, og sýnir myndin börn í einni af leikstofu hótelsins og gæzlukonu þeirra, Sljörnubíd íekur til starfa í vi&kunaanfegun búningi. Fyrsta myndin eftir brunann er afbrag5s- myndln „Söiumaiur deyr/ Stjarnubíó tók aftur til starfa í gær efíir brunann, sem þar varð í veíur, og verður ekki annað sagí, en að myndarlega hafi verið farið áf stað. Hjalti Lýðsson, framkvæmda- stjóri kvikmyndahússins, hafði boðið allmörgum gestum til þess að vera viðstaddir fyrstu sýninguna, en til hennar hafði verið valin mynd.in „Sölumað- ur deyr“. Myndin byggist á samnefndu leikriti Arthurs Millers, sem Þjóðleikhúsið sýndi á sínum tíma við forkunnar góðar und- irtektir. Það er skemmst frá að segja, að myndin er afburða vel gerð og snilldarlega leikin Fredric March, sem ugglaust ei ® Tveir menn voru drepnir í Tunisborg í gær, er lögregi- an skaut á kröfugöngumenn, en margir særðust. Lögregl- an segir, að kröfugöngu- menn, sem flestir voru stúd entar, hafi ætlað að gera á- lilaup á stjómarskrifstof- urnar. u einn fremsti skapgerðarleikari Bandaríkjanna, fer með hiut- verk Willy Lomans sölumanns. Honum tekst að bregða upp ógleymanlegri mynd af sölu- manninum örþreytta, harmsögu hans eftir langan starfsdag, sem yfirboðarar hans hafa ekki kunnað að meta. Leikur Fredric March er stekur og öruggur, og einhvern veginn finnst manni, að trauðla sé hægt að gera þessu hlutverki betri og sann- ari skil. Ofþreyta sölumannsins og ofskynjanir eru átakanleg, en samúð áhorfandans óskipt. Glöggri mynd er brugðið upp að hinni skilningsgóðu eigin- konu sölumannsins og sonura þeirra tveim, svo og nágranna þeirra, Chárlie. Myndin er lát- laus, ef svo mætti segja, og' engar „kúnstir“ notaðar til þess að gera söguna æsilegri. Um kvikmyndahúsið sjálft er það að segja, að hinn nýi bún- ingur þess er mjög viðkunna- legur, einkum virðist litaval hafa tekizt vel, en það annaðist Kristján Davíðsson af mikilii smekkvísi. any“ í London, og hafi átt heima í Bretlandi og starfað þar frá árinu 1938, og skrifað mik- ið um brezk-íslenzk viðskipti, flutt erindi í Rotaryfélögum um ísland og unnið að því að kvnna brezkar vörur á íslandi o. s. frv. í grein sinni gerir Björn grein fyrir því hve mikilvægar fiskveiðarnar séu íslendingum og hver nauðsyn hafi knúið þá til þess að færa út landhelglna, hrygningarsvæðunum til vernd ar, og farið í því efni að dæmi Norðmanna og fleiri þjóða. Þá getur hann þess hver tildrög voru að því, að brezk-danski samningurinn var gerður (ár- ið 1901), er málefni íslendinga voru í höndum Dana, og fisk- veiðaréttinda þeirra, sem samningurinn veitti Bretum, en samningurinn hafi verið upp segjanlegur með tveggja ára uppsagnarfresti, af hvorum að- ila um sig. Samningurinn hafi verið áfram í gildi eftir að ís- land varð fullvalda ríki 1918, en 1949 hafi ísland notað upp- sagnarrétt sinn. Árið 1950 hafi ísland bannað botnvörpuveið- ar innan fjögurra mílna frá norðurströndinni, og hafi þetta bann náð til íslenzkra togara sem annarra þjóða, nema brezkra, sökum þess að rétt- indi Breta samkvæmt fyrr- nefndum samningi voru ekki úr gildi fallin fyrr en í lok árs- ins 1901. íslendingar virtu 1 réttindi Breta. Þessi réttindi Breta hafi ís- lendingar því að fullu virt. Um þetta leyti hafi brezka stjórnin óskað eftir að íslenzka ríkis- stjórnin frestaði útvíkkun land helginnar við suður- og vestur- ströndina, þar til úrskurður Haagdómstólsins væri fallinn um rétt Noregs til sams konar útvíkkunar sinnar landhelgi. Úrskurðurinn hafi fallið Nor- egi í vil, og íslenzka stjórnin þá talið sig hafa fullan rétt til út- víkkunar allrar landhelgi ís- lands. Áður en það skref hafi verið stigið hafi fiskimálaráð- herra íslands komið til Londcn í janúar 1952, til þess að ræða áform um verndun hrygning- arsvæðanna og áformaða út- víkkun landhelginnar við brezku stjórnina. Þar næst seg- ir höfundur greinarinnar frá reglugerðinni um verndun fiski miðanna í marz 1952 og því er Franih. á 6. síðu. Glímu-og hnefaleika- sýning í kvöld. K. R.'heldur í kvöid glímu- sýningu og hnefaleikasýningu í heimili sínu við Kaplaskjóls- veg. í sambandi við glímusýning- una verður bændaglíma. Er þetta einn liður í afmælis-. hát'ðarhöldum félagsins.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.