Vísir - 07.05.1954, Blaðsíða 7

Vísir - 07.05.1954, Blaðsíða 7
Föstudaginn 7. maí 1954. VISIB n'mi Íí*iÍ'»«Vb *•■■■*É*■■■■*Éi ’••■■’«■■*■ a ■•■■*É' *■■■■&’ *■■■• *■ •’( ■ _ ll CttfÍHH úeit JÍM 1 ævina ya >:« Lflllfi Eitir F. r«n JVyek J#«r«on. 55 «1v lí|ii l liai :H:I ::::: •■■■ Mamma Bellóna fussaði og sveiaði og sagði, að blökkumaður þessi væri argasti lygari. Og víst er um það, að þegar hann hafði fengið tvo spænska silfurdali í lófann var sem allur æs- of gott, því að ef ekki hefði skyndiega gefizt byr náiægt Sorn- brero-eyjum, sem voru fjandmannaeyjar, hefði getað farið illa. en byrinn fleytti þeim fram hjá þeim. Furðu fljótt fór að ganga á vatnsbirgðirnar. Mamma Bellóna hreyfði sig vart. nema til þess gð neyta síns daglega skammtsg af vatni og þurrkuðum ávöxtum. Ó, ef aðeins kæmi byr! ; 'Þfii^ju nóttiha eftir að þau.fqiiu frá Copgo .Cay hefjði öilum mátt ljóst’vera, að ’átormur var í aðsígi. — Næsta ey virtist vera um tíu mílur til sUðurs. Pétur hafði ekki hugmynd um hvaða ey þetta var, en hugðist-komast :þangað eins fljótt og nokkur tök voru á. — Honum veittist erfitt að leyna áhyggjusvip sínum. Hann hugleiddi að setja út árar, en hætti við það, því að hann sá þegar, að það var vonlaust verk fyrir einn x-æðara að róa bátnum til þessarar eyjar. Trina, 'sem farin var að væta varir sínar annað veifið, með því að dýfa tusku í hálfa kókoshnetu með vatni í, sneri sér við og í-eyndi að brosa til hans og vera ingabragur rynni af honum. Og þó fannst Pétri, að hann gæti ekki hætt á neitt. Ekki hafði hann neina reynslu af blökku- mönnum, að því er varðaði áreiðanleilc þeiri’a, né heldur kona hans. :■> | Það væri ófyrirgefanleg óforsjálni og heimska, ef þau létu króa sig inni sem rottu í gildru. Og það mundi innsigla illan öxiagadóm yfir þeim báðum. Réttlætið í Charlotte-Marie á St. Thomas, höfuðeynni í dönsku Vestur-Indíum, var ekki upp ó marga fiska. Hvað eftir annað minnti Trina sjálfa sig á, að hin danska aðalskona barónessa Katrina Astrid Maiia Varsaa, væri ekki lengur til — hún hafði varpað öllu fyrir borð til þess að verða kona Péturs Burnhams og þar með bandarískur þegn. Þegar hún var ein reyndi hún að hafa yfir þau orð, sem Pétur sagði henni, að hún bæri ekki rétt fram. Hún ætlaði sér að verða honum til sóma og stuðnings. Hún lagði sig í líma með að tileinka sér 4>að. sem hún taldi sérkenni Nýenglendinga. Og sannast að segja fannst henni mikið til um land hans, hinn nýja heim, nýja lýðveldið, sem hún svo kallaði land manns síns. Danmörk var svo lítil — en hún var indælt land. ,,Við skulum ekki hætta á neitt, Pétur minn,“ sagði hún loks. ,,Við gettum ekki reitt okkur á það, að blökkumaðurinn ljúgi.“ Þannig vildi það þá til, að um sólsetur næsta dag lét úr höfn á Congo Cay lítil skúta. sem keypt hafði verið fyrir nokkra af gullríkisdölum Stephens Frydendahls. Þau vissu, að frönsku eyjarnar Marigot og Saint Martin lágu til suð-suðausturs, og í áttína til þeirra stefndi hann skútu þeirra Umfram allt vildi hann forðast Toi'tola, Jamaica og! brezku Antilleeyjarnar noi'ðvestur af Vesturindisku ey.junum dönsku. Þau höfðu 'tekið Mömmu Bellónu með, þrí sð h þaiði harð neitað að vera kyrr í Congo Cay. Hún lá frammi í skut Tiulir teppadi'uslum. Það var svo sem au.ðséð á öllu, að hún hafð heitið hinni norrænu, fögru konu allri ti-yggð sinni allt ti' hinztu stundar. Og Trina var henni af hjarta þakklát, endí hafði hún tvívegis beinlínis bjax'gað lífi hennar og hverja stund létt undir með henni. Og Pétur var undir niðri feginn því, af hún hafði viljað fara með þeim, lika vegna þess, að Trina vai enn ekki um það fær að vinna nein þjónustustörf. Það var ekki nema eðlilegt. að hún þyrfti tíma til þess að venjast vinnu og því viðhorfi, að verða að gera hlutina sjálf í stað þess að láta etjana við sig hverja stund. Pétur virti fyrir sér skútxma og komst að þeirri niðurstöðu. að hún mundi reynast þeim vel. Og ef óveður skylli ó mundu þau leita lægis í vík eða vogi einhverrar eyjar, en af þeim var mergð mikil. í bátnum var kassi hans, vatnskei'ald, stór hrúga af kókos- hnetum og annað, sem þeim mundi nægja til viðurværis í tíu daga, og löngu fyrir þann tíma ættu þau að vera komin í ná- munda við frönsku eyjarnar. Til allrar hamingju hélzt veður hið bezta, það var næstum honum þannig til hvatningar. þótt andlit hennar væri orðið hræðilega bólgið og sprungur, sem blóð hafði vætlað úr, komnar í varir hennar. Og kvöldið áður hafði hún haft hita og talað upp úr svefni, eins og hún hefði haft óráð. „Sjáðu Pétur — segl.“ ‘ „Ei'tu viss?“ „Horfðu — geturðu ekki séð það,“ Hún sveiflaði sólbrenndum handlegg og benti til suðurs. „Séruð það ekki, Pétur, hefi eg ekki- rétt fyrir méi',“ Hann fór að rýna betur í sömu átt. Allt í einu rétti hann úr sér. „Það veit sá, sem allt veit — þú hefir satt að mæla.“ En hverrar þjóðar skyldi skip þetta vera. Þau voru ekki langt frá Marigot og Saint Martin, um það var hann viss. En hvað sem um þetta var, sigldu tvö brezk skip fyrir hvert skip annarra þjóða um þessar slóðir. Kvíði greip hann, er hann hugsaði á þá leið, hvort þetta skip gæti verið eitt hinna litlu ræningjaskipa, sem fór sífjölg- andi á siglingaleiðum við Antile-eyjarnar, en áhafnir þeirra frömdu hin mestu hryðjuverk. — Honum hrylti við hvað fyrir Trinu myndi koma, ef þau yrðu fyrir árás slíkra manna. Hann var viss um að fegui'ð Trinu mundi gei'a þá tryllta. Brátt kom 1 ljós, að nokkur byr fyllti segl skips þessa, sem var tvímastrað. Eftir því sem skipið kom betur í ljós var sem himininn yrði gulleitur og ógnvekjandi. „Það er vinaskip, það verður að vera vinaskip,“ hvíslaði Trina. „Hvort sem svo er eða ekki verðum við að leggja að því,“ xagði Pétur og gætti þess að minnast ekki á kviðann, sem hann bar í brjósti. Já, það varð ekki hjá því komizt, að biðjast hjálp- ar. Þau voru illa á sig komin, stormur var að skella á, og hann far litt vanur sjómaður. Ef um sjóræningja var að ræða var hann staðráðinn í hvað 'xann gerði við þau tvö skot, sem hann átti eftir. öað gat ekki «erið um neitt annað að ræða. Þá var betra að þau bæði létu lífið en að fyrir Trinu ætti að liggja að vera dregin úr einu vændiskvennahúsinu á fætur öðru á suðurströnd Kúbu, þar sem sjóræningjar höfðu bækistöðvar. Það var eins ög heil eilífð liði þar til loks að nægur vindur var til þess, að þau bæri að skipinu. Og þegar vindur loks fyllti seglin og enginn fáni kom upp á skipinu vafði Pétur koiiu sína örmum og þrýsti henni að sér. „Trina, ástin mín,“ sagði hann og horfði í augu hennar, „ger- ii'ðu þér grein fyrir, að þetta skip kunni að vera ræningjaskip?“ Hún horfði á móti í augu hans og svaraði í’ólega: ,,Já. það sern þú segir mér að gei'a skal eg gei'a.“ Nú var farið að gusta allmikið, og þegar skipið var ekki nema í hálfrar mílu fjarlægð skipaði Pétur Trinu að veifa einu milli- pilsi sínu — og veija til þess ráutt — til þess að draga að sér athygli skipsmanna. Mundu þeir sjá bátinn — og sinna þeim? Ef þau fengju ekki Eins og áður hefur verlð minnst á í blöðunum, efnir I.K. til almenns námskeiðs í frjáls- um íþróttum og fer námskeiðið fram á . . íþróttavellinum á tímábiliriú frá 9. maí til 5. júní næstkomandi og geta allir, er vilja og náð hafa 12 ára aldri, tekið þátt í námskeiðinu. Kennarar á námskeiðinu verða Guðmundur Þórarinsson, íþróttaþjálfari Í.R., Finnbjörn Þorvaldsson, Haukur Clausen og Örn Clausen. Námskeiðið hefst næstkom- andi sunnudagsmorgun kl. 10.00 árdegis og heldur síðan áfram á þriðjudags-, miðviku- dags- og fimmtudagskvöldum frá kl. 18.00 til 19.30. Á sunnudögum er fyrirhugao að sýna þátttakendum í nám- skeiðinu íþróttakvikmyndir þær, sem kostur er á að fá, og fara sýningarnar fram ókeypis í Tripólíbíó kl. 13,30. Að loknu námskeiðinu mun Í.R. efna til íþróttamóts fyrir þátttakendur og aðra íþrótta- menn og verður þá keppt i öllum aldursflokkum. Í.R. vill benda þeim utan- bæjarmönnum á, sem ekki hafa tækifæri til að sækja námskeið- ið, að þeir geta íengið sendar þjálfunarleiðbeiningar í pósti ef þeir æskja þess og senda beiðni um það bréflega, rxjerkt: íþróttanámskeið Í.R. — Box 13, Reykjavík. Þátttakendum verður afhent sérstök starfsskrá yfir . nám- skeiðið en auk þess gefur for- stöðumaður íþróttavallarins, herra Baldur Jónssqn, allar nánari upplýsingar í síma 4608. Í.R. villi hvetja alla áhuga- sama menn um íþróttir til þátt- töku í námskeiðinu og sérstak- lega vill félagið benda foreldr- um á að senda unga syni sína á námskeiðið og með því nota þetta sérstaka ' tækifæri til að vekja áhuga þeirra fyrir lík- amsþjálfun og frjálsum íþrótt- um. ■ Kyodo fréttastofan japanska tilkynnir, að Rússar hafi dæmt til langrar fangelsis- vistar fiskimenn af jap- önskum fiskibátunr, sem þeir hafa tekið, og voru sumir dæmdir í 21—25 ára fang- elsi. Samkvæmt japönskmn skýrslum hafa Rússar íekið 232 japönsk fiskiskip frá 1947—1953 á fiskislóðum rétí fyrir norð'an Japan, 30 fiskiskipum hefur ekki ver- ið skiiað aftur, hé lieidúr úm 20 fiskimönnum. C SufPMtfh: — TAÍtZÁfH ‘Dsaffl, 1546 veittí svertingjanum eftirför. var hætts búin, og ákvað að hjálpa árásarinnar og urraði grimmdarlega. én svertinginn varð dauðskelfdur. . .. ■ honum. - • . ■

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.