Vísir - 11.06.1954, Síða 7

Föstudaginn 11. júní 1954
VISIB
ÍViu Sb'bÍÍÍi'bí '■■■■* y *■«■■" B ■*■■■*■■■*■ s *■■■■*■ ■■■■ B *■■■■ is«

f
1S
f
Vl
?!
xi
Eív
CttgiHH 0eit Áína
æviira,
Liaai

Eitir F. ran Wyck 3Sasnn.
m
■■■■ |®! ■■■■ i.n;) ■■■■
■■■■■ a ■■■■ #5] ■■■■ h **” V ■■■»'!•
Prudence reis á fætur í skyndi til þess að ganga milli þeirra
og Esther, sem var nær komin að falli, greip í handlegg manns
síns.
„Það sæmir ekki að deila svo á helgum degi,“ sagði Prudence.
„Og hver á upptökin?“ sagði Ase hvasslea.
Ahab sat þögul og vandræðaíegur og mundi sennilega ekki
hafa sagt neitt, en Lizzie Shannon hefði ekki litið til hans þann-
ig, að honum fannst að hann yrði að leggja orð í belg.
„Þú hefir þó ekki gleymt því, Asa, að pabbi þessarar konu
er yfirmaður herdeildar, sem á þessari stund berst við okkur
og drepur okkar menn.“
„Eg ætla mér ekki að kvongast Ludlow herdeildarforingja,
né heldur hyggst eg gerast stjórnmálalegur fylgismaður hans.
Jenny er engin íhaldskona.“
„Ekki það?“ sagði William Shannon, sem nú tók til máls
í fyrsta skipti. „Þú getur kannske sagt mér hvers vegna hart-
nær hver maður, sem enginn veit deili á hér, finnur dyrnar á
hennar húsi. Það er sagt, að þeir tali með brezkum hreim
flestir.“
„Það vill svo til, að hús hennar liggur skammt frá þjóðveg-
inum norður. Og hún er greiðvikin.“
,,A fleiri vegu en einn,“ sagði Sylvanus Snow hryssingslega.
„Það er á almanna vitorði,“ tók Elisabeth Shannon undir.
Asa fyrirleit fólk, sem ekki hafði vald á skapsmunum sín-
um, og þess vegna reyndi hann af veikum mætti að lægja ólg-
una í eigin hug.
„Hlustaðu nú á mig, og einkum þið af Peabodyættinni. í
eitt og hálft ár hefi eg stritað nótt með degi til þess að fæða
ykkur og klæða.“
Hann leit hvasslega í hörkuleg augu Prudence.
„Fyrir ykkur og þetta sveitarfélag hefi eg beitt hæfileikum
mínum og þekkingu og fengið lítið í aðra hönd. Ef nokkur
þakklætisvottur er í huga ykkar, sem eg er farinn að efast um,
eða ef hugarfar ykkar er í raun og sannleika krisíilegt, munduð
þið sinna ykkar eigin málum og láta mín afskiptalaus. Eg
ætla mér að ganga að eiga Jenny Starbird. Svona er þetta og
öðruvísi verður það ekki.“
Hann snerist á hæli og einblíndi á Ahab.
„Rétt áðan talaðir þú sem æðsti maður ættarinnar. Gott og
vel. Eg afsala mér leiðsögninni í þínar hendur og allri ábyrgð.
Þar sem þú ert nú orðinn skipasmiður, sem kemst vel áfram,
eftirlæt eg þér að sjá fyrir Prudence og börnum stjúpmóður
okkar.“
Ahab varð eldrauður og vandræðalegur.
„Svona, vertu ekki svona æstur, Asa, kannske eg hafi mælt í
fljótfærni —“
Sylvanus Snow, sem ekki hafði neinna eiginhagsmuna að
gæta, greip tækifærið til þess að stappa stálinu í Ahab.
„Vertu viðbúinn, Ahab. Það er ekki hægt að sættast á þetta
— mundu að réttlætið og girndin geta ekki þrifizt undir sama
þaki.“
Asa brosti napurlega.
Ahab var orðinn eldrauður í framan af hugaræsingu.
„Gættu þín, Vanus, þú gætir fengið kast ef þessu heldur
áfram.“
„Kast, þú hræðir mig ekki, fjandinn fábkast í minn stað.“
„Ó, hamingjan góða, Vanus, farðu rólega,“ sagði Esther
kona hans og hneig niður á stól, „Vertu ekki svona harður —“
„Haltu friðinn, kona. Hann hefir nógu lengi komið hroka-
lega fram þessi léttúðarfulli náungi, og brotið guðs boðorð.
Vertu viss um, það Asa Peabody, að þú kernst ekki hjá því að
réttlátur guð slái þig í reiði sinni.“
Asa var allt í einu orðinn rólegur og honum var styrkur
að því, að hann gat látið þetta illsku- og öfundarlaust sem
vind um eyrun þjóta, og rólegur hlustaði hann á reiðilestur
Sylvanusar.
„Vei þér og þínum lækningaaðferðum — vitið þið, að í skjóli
læknisfræðinnar lét hann frú Whipple að nauðsynjalausu sviþta
klæðum af brjóstum sínum. Iiann skipaði svo fyrir, að þessi
guðhrædda kona skyldi nakin liggja, svo að hann gæti virt
hann fyrir sér lostafullum augum.“
„Nú er nóg komið,“ sagði Asa og kreppti hnefana, „bölvaður
eitursnákurinn þinn. Það eru takmörk fyrir því, sem eg get
þolað, og ef þú ferð að svívirða mig sem lækni og fræðigrein
mína, er bezt fyrir þig að hafa þig burt, því að þá mun eg ekki
hafa vald á skapsmunum mínum.“
Morgan reis á fætur og það komu fram glampar í dökkum
augunum.
„Láttu hann fá það, sem hann hefir til unnið,“ sagði hann
og var mikið niðri fyrir. Hann tók sér stöðu við hlið bróður
sínum. „I augum okkar af Peabodyættinni verður Vanus aldrei
annað en gamaldags, afskiptasamur leiðindabúri.“
„Þegi þú, helvítis hvolpurinn þinn,“ sagði Sylvanus, en
hreyfði sig ekki úr sporum.
Esther grét hærra en áður. »
S „Eg sagði þér að hypja þig úr þessu húsi, Vanus,“ sagði Asa.
1 „Esther — þú þarft auðvitað ekki að fara frekara en þú vilt.“
„Svona, svona,“ sagði Ahab og reis skyndilega á fætur og
kom eins og dimmur hvellur í hvert skipti, sem hann steig með
trélöppinni sinni á trégólfið. „Eg verð að játa, að við höfum
kannske verið óþarflega harðorð. Við skulum ræða þetta frek-
ara síðar og æsingalaust. Komdu, Lizzie.“
Hann rétti henni handlegg sinn.
„Eg kann því illa, að þú, sem átt svo viðkvæma sál, hlustir
á slíkt tal.“
Elisabeth Shannon reis á fætur hrokaleg á svip.
„Já, Ahab, eg skal koma, en áður en eg fer vil eg segjá þetta
við þig, Asa Peabody. Hvernig sem þú reynir að gylla fyrir
þér kosti Jenny Starbird, þá er hún ber að vanhollustu við land
sitt, löt og daðursöm. Vogaðu þér ekki að koma með hana inn
íyrir dyr þessa húss, þegar eg hefi flutt inn hér.“
Sylvanus Snow var enginn asni og sá, að nú var gott tæki-
færi til þess að hörfa frá fyrri stöðu og komast burt.
„Komdu þér í kápuna þína, Esther. Það er tími til að við
komust heim, því að nú líður að kvöldbænum.“
Hann lyfti hönd sinni, setti á sig guðræknissvip og mændi
til himins og' mælti hátíðlega:
„Drottinn vor á himnum miskunni sig yfir þig, Asa Peabody,
því að vissulega ert þú villuráfandi sál.“
Hræsnin var svo augljós og framkoman fáránleg, að Asa
gat ekki stillt sig um að reka upp skellihlátur:
„Þegar þú nú gengur til bæna innan stundar, Vanus, þá
biddu Himnaföðurinn að miskunna sig yfir þitt sáltartetur.
Ekki mun af veita.“
Brátt voru bræðurnir og eldri systirin, Prudence, ein eftir
í stofunni, sem var böðuð í sólskini. Utan að barst ómur af
hlátrum barnanna og baul kýrinnar, sem ekki var búin að taka
kálfsóttina.
Prudence sat og lét hendur falla í skaut sér. Hún var ákaf-
lega þreytuleg á svip, einmana og yfirgefin.
Asa þrýsti hönd bróður síns.
„Þakka þér fyrir, bróðir sæll, aldrei skal eg gleyma því hve
drengilega þú stóðst mér við hlið. Farðu nú til kvöldbæna með
krakkana. Við Pru komum á eftir.“
Þegar Morgan var farinn leit Prudence upp og tók hann það
sárt að sjá þjáningartillitið í brúnu augunum hennar.
„Asa, fyrirgefðu mér það, sem eg sagði — einkanlega, að eg
skyldi segja það í viðurvist Sylvanusar og Shannons. Við gleym-
um stundum, að sýna sannan, kristilegan bróðurhug.“
- BRIDGE -
a s, 6 ;
¥ K, D, 8, 6, 4 I
♦ 9, 5, 2 j !
* D, 10, 4
N !
Utspil hjarta gosi.
S
A Á, K, D. 10, 9, 7, 5
¥ —
♦ Á, K, 8, 6
* Á, K
Suður spilar 6 spaða og
Vestur lætur út hjarta gosa.
Suður drepur með drottningu
í borði og Austur tekur með ás.
Spurt er síðan hvernig Suður
eigi að spila spilið.
MARGT A SAMA STAiÐ
ISUGAVEC 10 — SÍMI 3387
Sundskýlur
drengja, ódýrar.
íft
Gólfdúkur
aliar þykktir nýkominn.
pifjimRÍNN
-cjeijinilu-
Uf
(Deap-freezer) til sölu.
Upplýsingar í síma 3083 og
4590.
Suncuqkés
-TARZAN -
IS69
Tarzan'tók iram bogá sinn og lagði
ör á streng. Vörður sneri baki að
honum.
Kvenfólkið, sfem tekið hafði verið
hferfahgi, horfði vonaraugum lil
björgunarmanns síns.
Svo dró Tarzan bogann upp e:ns
og hægt var og miðaði á vörðinn
öruggu augnaráði. .
Það heyrðist snöggur þytur, er
örin þaut í mark. Arabinn féll fiam
yfir sig og var dauður.