Alþýðublaðið - 21.05.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Góðir fiskimenn
geta fengið pláss á mótorkútternm í vor og sumar.
H. P. Duus.
í bókbandi og skósmíði heldur Heimilisiðnaðarfélag íslands í Reykja-
vík um 5 vikna tíma frá síðari hlufa maímánaðar til júnírnánaðar-
loka. — Kenslan er ókeypis.
Fyrir hönd Heimilisiðnaðarfélags íslands
Inga L. Lárnsdóttir p. t. forseti, Bröttugötu 6. — Sími 215.
. Heiðruðu alþýðumenn og konur! Verzlun mín
er flutt af Laugaveg 46 á Bjargarstíg 2, og hefir þar
á boðstóium matvörur, tóbaksvörur, sælgætisvörur,
hreinlætisvörur, spritt, lauk, edik, saft, Gosdrykki
og síðast en ekki síst rjól (B. B.) skorið og óskorið
og margt margt fleira, sem oflangt yrði upp að telja.
Virðingarfylst
Theodór Sig'urg’eirsson.
Agætt saltkjöt
ódýrast hjá
H. P. Duus.
Xoli konangnr.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
I
Þjónar Kola konungs.
I.
Ætlun Halls var að ferðast
sem lyrst til Western City og
fara til blaðanna. En hann hafði
enga peninga. Sá eini, sem skeð
gat að hefði þá var Jón Edström,
ef hann á annað borð hafði feng-
ið það, sem Mary sendi honum.
Fyrst fór hann til grafarans, sem
séð hafði um úUör konu Edströms,
en hann vissi ekki hvar Edström
hélt sig. Þá spurðist hann fyrir
hjá tóbakskaupmönnunum, vegna
þess að honum var í fersku minni
tóbakslyktin af pípu gamla manns-
ins. Á þennan hátt komst hann á
rekspöl; sama írska konan, sem
hafði ráðið Halli frá því, að leita
sér vinnu í kolanámunum, mundi
eftir gömluin, gráhærðum námu-
verkamanni, sem hafði keypt ó-
dýrt tóbak hjá henni, og hafði
sagt henni, að hann væri á svarta
listanum.
Edström bjó á kvistherbergi hjá
verkamanni einum, og Hallur fór
þangað eltur af Pete. Karlinn
varð himin lifandi er hann sá
Hall, en þegar hann nefndi pen-
ingana, svaraði Edström, að hann
hefði ekki enn þá komið á póst-
húsið, en hann hefði ofurlítið, en
ekki nóg fyrir farmiða. Þegar þeir
komu út, var Pete á götunni, svo
þeir hættu við að fara á póst-
húsið, vegna þess þeir óttuðust,
að peningarnir væru merktir og
að Cotton myndi fá átyllu til
þess að taka Hall fastan.
„Við skulum heldur fara til
hans Mac Kellar vinar míns“,
sagði Edström. „Ef til vill finnur
hann ráð til þess, að náman verði
opnuð". Mac Kellar var gamall
Skoti, og fyrverandi námumaður;
hann var nú farlama og hataði
alt, sem tilheyrði harðstjórn Alfs
Raymonds, og eitthvert sinn höfðu
þjónar Alfs nærri verið búnir að
gera útaf við karlinn, sagði Ed-
ström.
Þeir lögðu af stað, með Pete á
hælum sér. Kona opnaði dyrnar,
og inni í borðstofunni sat Mac
Kellar. Hann var gráhærður öld-
ungur, hnýttur af gigt og varð
að nota hækju.
Hallur sagði sögu sína, og hinn
aldni námumaður þurfti ekki
margra útskýringa við. „Þér þurf-
ið ekki að fara til Western City
til þess að komast í samband við
blöðin", sagði hann. „Það er
maður hérna við hendina, sem
mun taka það að sér, Keating frá
blaðinu „Gazette“.
„Er það „Western Cíty Gaz-
ettef" spurði Hailur. Hann vissi,
að það var kvöldblað, sem kost-
aði eitt cent og var lesið af verka-
mönnum, og fólk sem var dálftið
mentað taldi það fremur lítilfjör-
legt.
„Já, eg veit það vel“, sagði
Mac Kellar, sem skildi vel, hvað
Hallur hugsaði. „En það er eina
blaðið, sem þér munuð fá til að
prenta þessa sögu sanna“.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,