Vísir - 10.03.1955, Blaðsíða 4

Vísir - 10.03.1955, Blaðsíða 4
vtsm Fimmtudagixm 10. marz 1955. O AUfiLAt) Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson. Skrifstofur: Ingólfsstræti 3. AiKreiösla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm Unur). Otgefandi: BLAÐAÚTGAFAN Vlsm HJ1 Lausasala 1 króna. Félagsprentsmiðjan h.f. Stríð og friður. 66 Umbætur á þjóðarmeini, Framsóknarflokkurinn boðaði til miðstjórnarfundar hér í bæn- um fyrir fáeinum dögum, og birti Tíminn í gær stjórn- málayfirlýsingu fundarins. Er hún í mörgum liðum, eins og vænta mátti, en þó munu menn einkum reka augun í klausu þá, sem hljóðar á þessa leið: „Aðalfundur miðstjórnar Fram- sóknarflokksins telur, a£ til þess að ná jafnvægi í framkvæmd- um, öruggu verðgildi krónunnar, stöðugu verðlagi og réttlátri skiptingu þjó'ðartekna, sem allt er grundvöllur heilbrigðs fjármálalífs og framfara, sé nauðsynlegt að nánari samvinnaj sé höfð milli verkalýðssamtakanna og ríkisvaldsins. Aðalfund- urinn telur það' þjóðarmein, að ekki eiga, eins og nú standa. sakir, sæti á Alþingi nægilega margir Framsóknarmenn til að mynda ríkisstjórn með öðrum umbótasinnuðum fulltrúum vinn- andi fólks.“ i Það virðist eiga mjög vel við, að þessi hluti stjórnmálayfir- lýsingar Framsóknarflokksins sé birtur síðastur, Munu fram- sóknarmenn hafa viljað hafa einhverja rúsínu í pylsuendanum, en aðrir hafa fyrir satt, að þeir — hinir miklu menn — skamm- jst sín hálft í hvoru fyrir sífellda en árangurslitla biðlan til ,,umbótaaflanna“, sem gefa framsóknarliðinu oft talsvert annað nafn, svo að þeir hafi viljað fela þenna kafla álitsgerðarinnar. En hvort sem rétt er þá gefur þetta tilefni til ýmissa hug- leiðinga varðandi framsóknarmenn og allskyns umbótasinna. Framsóknarmenn halda (því fram, að það sé þjóðarmein, að flokkur þeirra á ekki fleiri menn á þingi. Varla mun þjóðin yfirleitt fást til að taka undir þetta, því að hún hefur gert sitt til að auka þetta þjóðarmein með því að fækka framsóknar- þingmönnunum. Eru mestar horfur á, að hún viíji bókstaflega gera þetta þjóðarmein að hreinu þjóðarböli með því að fækka framsóknarþingmönnum enn, þegar næst gefst tækifæri tíl þess, og mun enginn maður liggja henni á hálsi fyrir það. Annars cr framsóknarliðið haldið þeim kvlHa, serrt alniennt er kallaður vanmetakennd. Það er bersýnilega búið að glata allri trú á getu sína til að verða verulega stór flokkur, sem gæti þá tekið að sér stjórn landsins í krafti stærðar sínnar utan þings og innan. Það setur alla von sína á aðra flokka, .og klappar sjálfu sér á öxlina með því að kalla sig og hiria vænt- anlegu bandamenn sína „umbótasinna“. Er nokkur furða, þótt margir brosi að þessi sérstæðu nafngift? Og hverjir eru svo umbótamennirnir, sem framsóknarliðið mænir til? Þar er Alþýðuflokkurinn fremstur í stafróinu. Hann er haldinn sömu uppdráttarsýkinrii og framsóknarliðið. Þá kemur frjálsþýðið, sem er samsuða úr ýmsum áttum, og loks eru svo kommúnistar, sem eru allir úr einni átt eð:a mæna flestir aðeins í eina átt. Þessu öllu langar framsóknarmaddam- an til að hella í pottinn sinn, og malla svo umbótavelling af nýjasta tagi. Skyldi ekki ýmsum verða bumbult af þeirri blöndu, þótt mörgu sé vanir ýmsu misjöfnu úr íslenzkum gtjórnmálum? A undanförnÍHn áruín hafa framsóknarmenn og kratar reynt ymsar uppskríftir í stjórnmálagrautargerð. Árangurinn hefur ei.ginlegá alltaf verið sá sami — grauturinn hefur reynzt eangur, svo að kjósendur hafa ekki getað lagt hann sér til munns. Þeir hafa fleygt grautnum og gefið kokkunum til- hlýðilega áminningu. Reyndu þeir Hermann og Hannibal þetta Til dæmis við síðustu alþingiskosningar, en gafst ekki vel, eins og menn mun reka minni til. En framsóknarmenn ýmsir virðast samt eklti uppgefnir. Þá langar til að reyna enn, og þá langar meira að segja til að Teyna með kommúnistum, og má þá segja, að þeir vilji mikið á sig leggja. Þó er kommúnistum skipt til helminga, þegar talað er um samvinnu við þá. Og það er vitanlega „rétt“ helm- ingurinn, sem framsóknarmenn vilja fá til liðs við sig? Mun þó engin trygging fyrir því, að sá helmingur geti hreyft sig til samvinnu við aðra flokka nema hinn fylgi með. Mafgir hafa reynt samvinnu við kommúnista, og flestir haft skaða og skapraun af. En það hafa vitanlega ekki verið fram- sóknarmenn, sem láta ekki hræðast og eru auðvitað meira en meðalmenn á flestum sviðum. Þeir telja sig geta læknáð þjóðarmeinið með aðstoð kommúnista, og reyna það vafalaust, ef umbótaástin er jafn-heit annars staðar. Þjóðin verður svo að súpa seyðið af hrossalækningunni og gera sínar ráðstafanir, þegar næst gefst tækifæri til þess. Leo Tolstoj: Stríð og frið ur. I. og II. bindi 1953, III. og IV. bindi 1954. íslenzkað hefur Leifur Haraldsson. — Útgefandi: Menningar- og fræðslusamband alþýðu — Reykjavík, Þar með er komin út á ís- lenzku ein frægasta skáldsaga heimsbókmenntanna, og ekki vonum fyrr, því nú éru liðin 90 ár síðan hún kom fyrst út í heimalandi sínu, Rússlandi. Hún hefur verið þýdd á fjöl- margar þjóð-tungur um víða veröld, og er enn í dag í flökki þeirra skáldsagna, sem mest eru lesnar. Stríð og friður gerist á ár- unum 1805—1820. Hún lýsir lífi aðalsins í Rússlandi, eink- um Pétursborg og Moskvu, innrás Napoleons í Rússland 1812, herför hans til Moskvu og undanhaldi þaðan með leif- arnar af sigruðum her sínum. Sagan er tröllaukið afrek höfundarins, hvernig sem á hana er litið, það hefur einnig verið mikið og erfitt verk að þýða hana, og jafnvel lestur svo langrar og margþættrar bókar kostar meira erfiði en andlegar liðleskjur nenna á sig að leggja. Frásagnarmáti Tolstojs er breiður, lygn og þungur og minnir á hin miklu fljót heimkynna hans. Sögu- persónurnar eru mjög margar, en hver einasta þeirra mótuð af djúpri mannþekkingu og slíkum meistarahöndum, að lesandinn álítur sig gjörþekkja þetta fólk allt að lestri loknum. Leo Tolstoj var greifi að tign. Hann fæddist 28. ágúst 1828, á aðalssetri ættarinnar, Yasnaya Polyana, í nágrenni borgarinnar Tula, sem er ekki langt frá Moskvu. Hann missti ungur foreldra síha og ólst upp hjá einum ættingja sinna. •— Hann fékk góða mennturi. — Gegndi ungúr að árum her- þjónustu í Kákasus og skrifaði að því búnu sína fyrstu skáld- sög'u, Kósakkana, sem þýdd hefur verið á íslenzku. Áður hafði hann þó gefið út bækur, sem lýsa bernsku hans, og einnig smásögur frá styrjöld- ,rinni á Krímskaga, þar sem hann barðist. Eftir* nokkurra ara búsetu í. Pétursborg og ferðalög erlendis, settist hann að á ættaróðali sínu, stofnaði þar skóla fyrir bændabörn og tók að gefa út tímarit um upp- eldismól. Hann gerðist mál- svari hinna undirokuðu og lítilsvirtu og snauðu. Tolstoj kvæntist 1862 og lifði næstu 20 árin starfsömu og rólegu lífi á Yasnaya Polyana, ritaði þá meðal annars tvær mestu skáldsögur sína.r, Stríð og frið, sem kom út á árunum 1865—69 og Önnu Karenínu, sem kom út 1875—76. (Anna Karenína kom út á ísl. í fjór- um bindum á vegum Menning- arsjóðs árin 1941—1944, í þýð- ingu Magnúsar Ásgeirssonar og Karls ísfelds). Upp úr 1880 verður mikil breyting á ándlegu lífi þessa skáldajöfurs. Hann afneitar heiminum og Öllum hans listi- semdum, yfirgefur jafnvel konu sína og heimlli, og gerist siðabótamaður og , andlegur lcennari, ög vegna frægðar hans 1 sem listamanns barst hin nýja þrumurödd hans um allan heim og vakti geysiathygli. Hann skrifaði mörg skáld- verk í anda þessarar breyttu lífsskoðunar, frægast þeirra er 'Kreutzer .sónatan, þar sem hann ræðst ofsalega á kven- fólkið og allt hjúskapar og kynferðislíf. Hann gerði sér ákaft far um að lifa sjálfur samkvæmt kenningu sinni. — Hinir fátæku bændur urðu fyrirmynd hans, og 228 októ- ber 1910 gerði hann tilraun til þess að hverfa inn í nafnlausar raðir þeirra, samlagast þeim. En hann veiktist og dó á járn- brautarstöð einni 7. nóvember. Ekkja hans dó 4. nóvember j 1919. I Leifur Haraldsson, Eyrbekk- ingur að ætt, hefur þýtt Stríð og friður á íslenzku, eftir danskri útgáfu.. Leifur hefur unnið sitt verk af mikilli prýði, enda málhagur í bezta lagi og samvizkusamur.. Guðm. Daníelsson. m Morðmanna 7,9 Hinri 14. febrúar lauk vetr- arsíldveiði Norðmanna og nam aflinn þá alls 7,9 millj. hl. Hefur þessi vertið orðið hin næstbezta, sem komð hefur, ein hin bezta var á sl. ári og nam aflinn þá 9,6 millj. hl., en árið 1951 var aflinn 6,7 míllj. hl. og er það þriðja árið í röðinni. Af aflanum veiddust um 5 m. hl. í herpinót, 80,000 hl. í landnætur, en afgangurinn í reknet. Gæftir voru ákaflega erfiðar á vertíðinni og hömluðu mjög veiðum, en vertíðin hófst ekki fyrr en um miðjan janúar. Samkvæmt tilkynningu fiski- málaskrifstofunnar í Bergen skiptist aflinn þannig eftir hag_ nýtingu hinn 12. febrúar (en heildaraflinn var þá orðinn 7,7 m. hl.), að til söltunar höfðu farið 1,2 m. hl., ísvarið 748,000 hl., til niðursuðu 41,660 hl. og í bræðslu 5,7 m. hl. Nemur söltunin nokkru meiru en á fyrra ári og sömuleiðis hefur ntíkkru meira verið sett í ís, en aftur á móti hefur farið um 2,3 m. hl. mimia af síld til bræðslu og nokkru minna til niðursuðu. Enda þótt vetrarvertíðinni sé lokið, er síldveiðum haldið á- fram og munu þær standa til loka marzmánaðar. Á fyrra ári komu á land til marzloka 11,6 m. hl. (Ægir), Efth-farandi bréf dags. 7. þ. m. hcfur Bergmáli borizt Um ásig- komulag Suðurlandsbrautar: „Eg hef að undanförnu oft ver- ið kominn á fremsta hlunn meS að stinga niður penna um ásig- komulag Suðurlandsbrautar, en þetta hefur dregizt úr hömlu, mcðfram vegna þess, að ég bjóst við því, að atvinnubilstjórar og aðrir, sem hrautina aka daglega, myndu láta til sin heyra. í dag mun að visu hafa verið hafist handa um bráðabirgðaviðgerð, svo að það lcann að þykja full- scint að stinga niður penna um þetta, en við nánari athugun tel ég þó rétt að gera það, ef það mætti verða til þess að viðgerö væri ekki látin dragast eins lengi og að þessu sinni. Hún er ófær. Sannleilcurinn er nefmlega sá, að um þó nokkurn tima hefur brautin alls ekki verið akandi fyrir norðan Shellstöðina. Þar hafa myndast margar liolur, djúp ar og með skörpum brúnum, og eru svo þéttar, að ógerlegt var orðið að þræða fyrir þær. Ekki tndn þurfa að lýsa því hvernig svona vegir fara með bílana, fjaðrir geta brotnað og aðrar skemmdir orðið, og allt ánnað en þægilegt fyrir ökumenn og farþega að sitja i bílunum á svona braut, Getur valdið slysuin. Þá mun það auka allmjög slysa- hættuna, þegar brautir eru dög- um og vikum saman í þessu ásig- komulagi. Holurnar fullar eða hálffullar af vatni og þeir, sem ekki aka þarna daglega eiga sér ekki ills vöri. Ég fullyrði, að á umræddum kafla liafi verið stór- hættulegt að aka að undanförnu. Þannig hefur eklti viðrað að und- anförnu, að ckki hefði ver- ið hægt að hefjast handa um við- gerð fyrr á þessari miklu um- ferðarhraiit. Að sjálfsögðu eru aliar gatnaviðgerðir erfiðari að vetrarlagi en á vorin og sutnrin, en þegar slíkar liolur myndast sem á Suðurlandsbrautiuni og víðar, má viðgerð uridir etigum kringitmstæðum dragast. Er ég þess fullviss, að ég mæli fyrir rtíunn fjölda manna, er ég hvct eindregið til þess, að betra eftir- lit verði haft með jtessu en Iting- að til. Berurn fram umkvartanir. Eg þykist þcss og fullviss, að þeir sem sjá um gatnaviðgerðina, taki því vel ef menn gera þegar aðvart itm hættulegar hölur . götum borgarinnar og nágrenní hennar. Mér i'innst sannast aö segja, að þeir sem um viðgerð- irnar sjá, ættu að auglýsa livert menn gætu snúið sér með upp- lýsingar um ltvar brýn þörf cr bráðabirgðaviðgerðar. -—• 01- hverfabúi". Bergntál þakkar þetta bréf og styður tillögu bréfritarans. Eg undirri.... óska að gerast áskrifandi Visis. Na£n ............................................... Heunilx ........ - Mánaðargjald kr. 15,00. Sendið afgr. blaðsins þenna miða útxyútan éða hringið í síma 1660 og tijkymiið nafn og heinúlisiang. |

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.