Vísir - 16.03.1955, Síða 3

MKfc&u&é&n Jfi. œarr M55
v2sm

. ji i^n i'.jjyi1.;11
FRAMFARIR OG TÆ
að búa skip tæki, er auka
hraða eha draga úr eMsneytiseyðshi.
Hraðinn eykst allt að 4[5 hnúts
eða eldsneytiseyðsla miimkRr
um 15%
,Ýmis skipafélöK eru farin aS
búa skip sín litlu : tæki, sem
eykujrf hraða þeirra eða drcgur
úr clásneytiskostnaði, e£ ekki
er óskað aukins hráða,
, Tseki þetta . kallast' á erisku
„Costa/ Pröpulsiöri Bulb“, og
heíur það reynzt mjög vel á
skipum af öllum stœrðum, og
í - hvaða tilgangi /sem þau cru
notuð. 'Eins og myndin, sem
frásögn þessári fylgir,- ber með
sér, er um aflangt málrrihvolf
að ræðg, sem fest er báðum
megin á stýri skipa, .beint íyrir
aftan miði'u "skrúfunnar. Kem-
,ur tækið.i veg iyrir rót það og
loftbólur, sem'. myndast við
snúnihg .skrúvunnar, og órsakar
þá að’ alltaf er jafnnvikiil sjór
eða vatn íyrir skrúiuiiá til að
,;bíta $“. •
New York. Ti.mes, skýrði ný-
lega frá þvi, að tæki . þetta
hefði verið sett á eitt af skipum
félags nokkurs, sem heldur
uppi siglingum á Kyrrahafi.
Áður hafði annað "skiþ sama
félags verið búið þessu tæki
fyrir tæpu ári, og hafði það
gefið ágæta raun. Hraði skips-
ins hafði aukizt um 0,26 eða
rúmlega fjórðung úr hnút á
klukkustund, og var skipið fyr-
ir bragðið þremur dögum
| fljótara frá Bandaríkjunum til
| Japans en áður við sömu veð-
urskilyrði. En þar við bættist,
að skipið sparaði 75 lestir af
eldsneyti í sömu ferð.
£
Sett á 100 skip
síðustu finun ár,
; Það ér hugvitsmaður, sem
heitir dr./Leo Co«ta, sem hefur
!; fundið upp tæki þettá, en hann
ér einn af eigendum íyrirtæk-
is, sem Maierform heitir. Er
það fyrirtæki þekkt fyrir sér-
stakt stafnlag á skipum, sem
það fann upp til að auka hraða,
og sjóhæfni, og hafa 3000 skip
verið smíðuð með því lagi
undanfarin 30 ár.
Það er Maierform-félagið
sem útbýr og hefur einkalevfi
víða um heim á tæki Costas,
og hefur tækið verið sett á urn
100 skip víða um heim síðustu
fimm árin, eða síðan það var
fundið upp.
Mikil hjraðaaukning.
Meðal skipa þeirra, sem
taeki þetta hefur verið sett á,
er eitt stærsta olíuskip heims,
Al-Malik Saud Al-Awal (Saud
konungur 1.), sem er eign
Onassis hins gríska-
Yi'irleitt eykur tækið hraða
skipá um 0,4—0,5 hnúta að
jafnaði.. Sé skipaeigandi his-
yégar fyrst og fremst að hugsa
um að spara eldsneyti, þá ném-
• ur sparnaðuririn 10—15 af
jhundraði, ef hraðanum er ekki
breytt, , .
Hý þjálefni reynast mjög vel
vfö ails konar Iramleiðshi.
Þau ntá noia til að méta
stáiþymtur.
T»iki Costas, þegar því faefur verið komið fyrir á stýri skips.
' Ekki tekur nema nokkrar
klukltustundir að koma þessu
tæki fyrir og er hægt að nofa
það á öllskip, en þó því að-
eins að stýrið sé beint fyrir
aftán skrúfuna. Venjulega er
einskonar hringiða af vatni og
iofti fyrir aftan skrúfu skipa,
og rúm það, sem er á sífelldri,
mikilli hreyfingu, dregur úr
afli skrúfunnar og eyðir því.
Tæki Costas fyrrir þetta rúm,
„jafnar“ úr vatninu, sem
rennur aftur frá skrúfunni og
béinir því aftur fyrir stýrið.
Með þessu móti veitist skrúf-
unxri auðvelaara að ýta skipinu
áfram.
ílvernig væri að útbúa
ísienzk skip með tæki þessu?
Engum mun á móti skapi að
draga úr eldsneytiskostnaðl,
þótt ekki verði kugsað um
aukinn hraða.
í Banfiaríkjuimm er farið að
nota, nýja tegunfi af þjáli, sem
er mjðfl hörð ofl er notnð í ým-
iskonar iðnaðarverkfœrL
þjálefni þessi, sem nefnd eru
epoxy-plasticks, em unriin úr
steinelíu, og eru þau notuð til
tltemis í verkfa'ri, sem alumiu-
um hefir áður vérið notáð í. þau
vega aðeins helniing þess, sem
hægt að nohi þau í „stansa",
sení hafðir ei’u til aJS móta bif-
reiða- og flxxgvélahluti úr stál-
.þynnum og öðpum xnáimum.
þá era þjálefni þessi einnig not-
uð í mjög vaxandi mæli í verk-
færi, sem xiotuð eru til að halda
vélahlutum, sem falla eiga ná-
kvæmlega saman, á sínum stað
til að / auðvelda samsétuingu
þeirra. Einnig þykja epoxy-
þjálfverkfæri góð til að halda t,
d. /bílþaki ;á sínum stað, þegar
ætlunin er að logsjóða hann við
aðra hluta bilsins, eða til að
leiðbeina txoram, svo að skrúfu-
göt komi alltai .á sama stað á
þúsundum hluta af sama tagi
við samsetningu véla eða tækja,
hverju nafni sern nefnast.
Fyrir tveim árurn vom um
5% allra tatkjn, sém notúð voni
við hilaSainseiningii, gorð úr
epoxy-þjáli, en aukningin á
notkun þess hefir verið svo ðr,
að nú mun fjórða hvcrt tæki,
sem nótað er við. þessjrr íraxn-
kva'indir, vera úr þessum írýjut
efnum.
það er líkíi kostur við þessi,
þjáietni, að þau mii blanda ýms-
um efnum eftir þvi, til livers þau *
ex-u a'.tluð. Til da'mis cr auð-
veldara að srntða úr þeim, cf £
þau cr blandað aíuminium salla,
og þau eru ágíet í • rafmagns- '
leiðslur af ýmsu íagi, ef kopatt
er bljindað í þau.
Á siðasta ári narxx frömleiðslfi.
epoxy-þjáls nœstunv lestum,
en hún mun verðjv työfallt meiri
iirið 1953. .
Ný ger5 sænskra
Allur heicnur mm fá
kjarnorknrafmagR.
Nú er enyuia vanckvæðum
bundið lenflur að framleiöa raf-
orku meS aðsfoð kjaruorkaunar.
Jesse C. Johnstori, meðlimur í
kjarnorkumálanefnd Bancie
ríkjanna, hefir 'skýrt svo frá, að
kappkostað verði að eigá æ'v-
inlega 100 ára birguir af slíku
„eidsneyt.r til friðsahilegra
þíirfa. Muni verðn haigt. að sjá
öllum heimi fyrir raforku með
aðstoð uraniums, því að hægt
hafi.verið að ráða við byrjunar-
örðugleikana.
Baftækjaverksmiðjur L. M.
Eriessous í Stokkhóhm hafa
srníðað uyjan bifreiðastöðu-
mæli, senv talinn er taka frarn
eldri gerðum.
Þykir hinn nýi rnælir svo
hugvitssamlega gerður, að hanr
skarar frarn úr þeim banda-
rísku, serh til þessa hafa verið
notaðar í Svíþjóð, og m. a.
hefur hann verið tekinn í notk-
un á opinberum bílasvæðum i
Gautaborg. Aðeins ein rauf er
á honum, þar sém láta má í
25, 50 aura og 1 krónu peninga.
Falsaðir péningar eða mjög
slitnir koma aftur út úr tæk-
inu. Þá er það nýjung, að þeg-
ar tíininn er á efida, sem bíll—
inri má standa, kemur ekkí
einungis í Ijós rautt málmfiagg,
heldur géiigur klukka tækisins
áfram í lö mín., og 'géta bil-
stjórar því ekki' borið því við-
að „ráuð-a flaggið hafi veri'ö
að bix't.ast, rétt í þéssu“, og
geta lögreglurnénn. og verðir á
bílasvæðunum betur fylgzt me'ð
xnisnotkun.
stmey
Eftir Robert
Standish.
Erh.
ékki hægi; að flytja mig og þeir
frá f rri tið.
ið hana orðalaust fyrir að fela j geðshræringu. „Þess háttar
einn af fyrirliðum Bandamanna.
Ég sagði henni, að bezt af
öilu væri, að ég gæfi mig fram
sjálfur — ég gæti ekki lagt það
á samvizku mína áð öli fjöi-
skildu mig eftir
annað að gera.“
„Og Zaza? — hvað gerði
Zaza?“
„Ég kem .nú að því. Zaza var
fágæt stúlka. Aðeins ein af
Það var ekki1 skyldan yrði- skoti'n. Og hverju
haldið þér að hún hafi svarað?“ I
„Já; hverju svaraði hún?“
irDaddles,“ sagði hún, — allir
köiluðu mig Daddles —, eg er
frönsk kona, ög ég læí það'
þeirri tegund finnst í miUjón-1 aldrei viðgangast* ;að. enskiu
inni. Og -hún var forkunnar j fyrirliði falli' fjandmönnum
fögur líka — alveg eins og þér, j foðurlands míns í hendur.“ —
þrinsessa. Jæja — Zaza faldi „Hetja var hún! Var það ekki?
mig í heyhlöðunni — og hætti Og hvað gat ég sagt?“
lifi sínu mjn vegna margsmnis.-á'! „Segið mér“ -— sagði prins-
essan. „Hvað töluðuð þið um
í hlöðunni, þið Zaza?“
„Ó mín kaera,” sagði hers-
höfðiingjnn og hikaði dálitið af
dag — færði mér mat og bjó
um sár min. Þegar hér yar kom-
j'ð sögu, voru Þjóðverjar setztrr
áð i hölUxxni.og þeir heí'ðu skot-
spurninga mega menn ekki
spyrja. Hvað Zazá sagði við
mig og eg við hana — það eru
heUög trúnaðarmál.“
„Söðguð þér konunni yðar frá
því .seinna?“
Nú heyrðist hár hvellur,
kampavínið hafði farið öfuga
léið. „Segja konunni minniþað!
Guð varðveiti mig —!“ hrópaði
hershöfðinginn og vaxð náíölur
rrLð tilhugsunlna.
„Ðaddles!" hvíslaði pxinsess-
an
I
prinsessan lágróma, með á-
kefð.
„Ómögulegt, mín ksera; al
veg ómögulegt! Heri-a trúr —
Við skulum hugsa okkur uxn. j
Við skulum ciraga 1015 fráj
1953 —: það eru, 38, er ,þaðj
ekki. Og Zaza var ekki íyrir
innan tvítugt á þeim árum og
þá hlytuð þér að vera 58 ára
— minnst. Það er óhugsandi!
Þér erað í hæsta lagi 35 ára,
Daddles, að segja þetta. Samt
eftir útliti.“
„Það er elskulegt af þér
er eg nú Zaza og verð — en þú
segir það engum — eg ýetð sex-
tug á næsta afmæli miiiu.“
)rZaza, mín kæra,“ sagði
__blíðiega. „Mér þykir vœnt j hershöfðinginn klökkur. „Þú
um að þér sögðuð engum frájþekkir leyndarmálið um varð-
:í
veiziu eálífrar æsku
og ,-við
þessu.
„Hvers vegna ætti yður að verðum að fá okkur . aðra
vera það áhugamál?" sajfði . flösku í tilefni af þessu. Hei-ra
hershpfðinginn og horfði rann- J trúr, eg held að þetta sé ham-
sóknaraugum á prinsessiina. iingjusamasti dagur í lii'i nvinu. ’
„Af því að eg er Zaza,“ sagði i „Kampavínið ér dýft, Dadd! -
les. Ertu viss' um að. þ.ú hafir .
efni’ á því?“ , '
„Blessuð stúlkan mín, við
skyldum fá okkur eina flöskú
enn, jafnvel þó að eg hefði ekki.
efni á því. Sannleikurinn er sá,
að eg á hauga aí peningum —-
ég g'et velt mér í pexiingum. Eg;
hefi fundið' upp nýtt spilakerfí.
.— til 'að nota hér — og eg vildi
að eg hefði fundið það upp fvr-
ir.-50 árum.. Hvaða gagu er að
peningum fyrir gamlan af sér
gengiim herramann, sem er öf-
ugu megin við. sjötúgsaldurinn?.
En hugsaðu þér hvað okkur.
hefði getað orðið úr þeim, ,ef
við hefðum getað strokið frá
höilinni — hvað hún nú hét!“
„Eg. er ákaflega hamingju-.
sörn, Daddles,“ .sagði Zaza og:
j.andvarpaði stórum.
i „Nú pkalt þú segjá mér hvað
! fyrir 'big hefir komið 4 þessum.
j 38 ái-um,“ sagðl hershöfðing-:
, inn'pg tók sér vænan gúlsopu
af'’k'aíripayíni‘.. '„Hverhig stbnd--