Vísir - 17.09.1955, Blaðsíða 4

VÍSIR
Laugardaginn 17. september 1&S9
ayywvwyywWrtWWrtWtfWVtfWWWtfWVWWVWWVVWtfWVV
ITXSXXL
■ . ‘, _ # ■ " '
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hérsteinn Pálssoo.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: IngóKsstræti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTOÁFAN \iSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Skótamál Reykjavikur.
larnaskólar bæjarins eru nú teknir til starfa að nokkru leyti,
og munu nærri sjö þúsund böm sækja þá í vetur. Hefur
tala þéiiTa hækkað um, 250 á þessu hausti, og er það heldur
Sninni aukning en verið hefur á undanförnum árum. Er þó
engan veginn allt talið, því að mikill fjöldi unglinga verður
í framhaldsskólum að þessu sinni eins og áður, svo að taka
verður Iðnskólann 'gamla fyrir þessa starfsemi, enda. þótt hann
sé lélegur á margan hátt.
Börnmn hefur f jölgað svo í bæmun á síðustu árum, að ekki
hefur verið hægt að byg' :a iafnóðum skóla fyrir þann fjölda,
sem nú á skólaskylduaicuí. Verður þar af leiðandi að tví- og
þrísetja í skólana, og er það að mörgu leyti til baga, en við það
verður þó að una þar til úr rætist. Skólabyggingum er haldið
áfram að kappi, og verður haldið áfram. Eru þegar fyrir hendi
teikningar á nýjum skóla í smáíbúðahverfinu, og bætir hann
að sjálfsögðu talsvert úr vandræðunum, þegar hann verður
tekinn í notkun, enda.mun hann rúma rúmlega hálft þúsund
jieinenda.
Þótt æskilegt væri að ekki væru eins mikil þrengsli í skól
unum.og raun ber vitni, verða menn að hafa það hugfast, að í
öllurh framkvæmdum verður bærinn að vega og meta, hversu
miklu fé skuli varið til hinna ýmsu framkvæmda. Nauðsyn er
á mörgu, en fé engan veginn til fjrrir því öllu, ef allt á að gera
til'fullnustu samstundis. Þess vegna verður að jafna fénu niður,
svo að öllu miði nokkuð í áttina, hvergi verði stöðnun, þótt
ekki verði öllum kröfum fullnægt þegar í stað.
Styðjið blinda til starfa.
Merkjasala Blindravinafélags
Islands á morgun
Þessi orð eru letruð stórum j Blinda fólkið hefir einkum
stöfum yfir dyrum vinnústofu stundað burstagerð og vefnað
Blindravinafélags íslands í og nokkrir hafa lært dívana-
Ingólfsstræti 16. — Þetta er gerð og körfugerð.
hóglát hVatning til allra, sem j Þó mikið hafi áunnizt þessi
leggja þangað leið sína, að þeir ár, er enn mikils vant til þess,
l'áti' ekki sitt eftir liggja þó í að þær aðstæður séu fengnar,
litlu sé, að hjálpa til að skapa^sem nauðsynlegar eru til þess,
starfsskilyrði fyrir þá sam- j að blinda fólkið geti notið allr-
borgara, sem umluktir eru hinu _ ar starfsgetu sinnar.
Eg átti þess kost í nokkur ár,
að starfa með blinda fólkinu í
Ingólfsstræti 16. Eg er þakklát
fyrir þau ár.
Þetta fólk er á ýmsum aldri
og með ólíkar skoðanir og ólík
sjónarmið, en tvennt er þeim
öllum sameiginlegt, þaú vilja
öll vinna og þau ganga öll, ung
og gömul, með óbilað sálarþrek
óg rósemi móti hinum myrku
prlögum, sem þau hafa hlotið.
Á morgun efnir Blindra-
Vinafélag fslands til merkja-
með vinnunni og margir halda sölu í Reykjavík til styrktar
að þeir vinni eingöngu vegna starfsemi sinni.
þeirra verðmæta, sem þeir J Reykvíkingar, leggið nú fram
hljóta fyrir vinnu sína. En lítinn skerf og kaupið merki
vinnan gefur okkur fleira. Hún; félagsins, með því styðjið þið
stælir okkur og skapar gleði og blinda til starfa. Þeim krónum
lífshamingju, sem aldrei verð- er vel varið og blinda fólkið er
hræðilega myrkri blindunnar
meðan aðrir geta brosað við
Ijósi dagsins.
Hvað er vinna fyrir blirit
fólk? spyrja kannske einhverj-
ir, sem ekki hafa kynnzt af eig-
in raun lífsviðhorfum þeirra,
sem misst hafa sjónina.
Hvað er vinnan sérhverjum
andlega og líkamlega heilbrigð'-
um manni?
Er hún ekki kjarni hins dag-
lega lífs? Fyrst og fremst öfl-
um við okkur lífsviðurværis
Rétturinn virtur?
Þegax hersveitir Þjóð'verja höfð.u verið brotnar á bak aftur
fyrir rúmúm tíu árum, og hersveitir bandamanna voru.um
allt Iánd þeirra, mættust foringjar sigurvegaranna í Potsdam
við Berlin, til að ákveða örlög Þjóðverja og annara þjóða. Þar
var ákveðið, að gera skyldi breytingar á austurlandamærum
Þýzkalands, og voru þau flutt langt til vesturs, en Pólverjum
gefin löndin þar fyrir austan. Þó urðu Pólverjar að láta nokkuð
á móti, því að Rússar tóku af þeim mikið flæmi austan til í
landi þeirra, og þóttust eiga fullan rétt á því.
Vestur-þýzka stjórnin hefur ekki viljað viðurkenna þessi
austurlandamæri Þýzkalands. Hún heldur því fram, að ‘þeim
þjóðum, sem þar voru að verki, komi þau landamæri ekki við.
Kommúnistum finnst hinsvegar, að Iandamærin sé á réttuir
stað nú, af því að Stalín sálugi hafði hönd i bagga með breyt-
ingu þeirra. „Stjórn Sovétríkjanna,“ segir Þjóðviljinn um þettc
i‘gær, „álítur, að landamæri Þýzkalands hafi verið endanlega
ákveðin í samningnum, sem ge'rður var í Potsdam 1945 og
Verði þeim ekki breytt.“ Sovétstjórnin er óskeikul — allt, serr
þún gérir er rétt, ög ekki sízt það, sem Stalin gerði, meðar.
hann var og hét.
En fimist mömiuin ekki einkennilegt, að kommúnistar, seix
þykjast berjast fyrir sjálfsákvörðunarrétti þjóðanna viða un
heim, skuli ekki vilja unna Þjóðverjum hins sama og öðrum'
Skyldi vera einliver ,,pólitík“ í þessu hjá þeim? Eða má ekk:
viðurkenna, að Stalín hafi ekki verið alveg óskeikull?
Hjálp við drykkjumenn.
ur metin til fjár.
Það hafa verið til menn, sem
hlutu svo mikil auðæfi án þess
að afla þeirra sjálfir, að þeir
þurftu ekki að vimia fyrir dag-
Iegu brauði og nenntu ekki eða
töldu s'ér ekki samboðið að
vímia. Þessir menn hafa oftast
að lokum orðið lífsleiðanum
að bráð og hafa að fáum árum
liðnum verið búnir að tæma í
botn allar gleðiskálarnar, sem
auðurinn veitti þeim, því að
þeir fundu aldrei uppsprettu
hinnar skapandi vinnugleði.
vel að þeirri hjálp komið, því að
það leggur fram stærri skerf en
flestir aðrir einstaklingar í því
að heyja lífsbaráttuna möglun-
arlaust við erfið kjör.
Kristín Jónsdóttir.
mjofícurneyzfa í
bænum 80 þús. f.
Eruiþá berst næg mjóik til
Mjólkurstöðvarínnar í Reykja-
\ vík, þótt magnið hafi töluvert
Hvað er þá vinnan fyrir blint farið minnkandi síðustu vik-
fólk? Hún er þeim það sama urnar.
og öllum hinum.
Auðvitað geta blindir ekki
valið um starfssvið eins og sjá-
andi fólk.
Þeir verða að sæta þeim
starfsgreinum, sem getan leyf-
ir. En að geta eitthvað gert,
'inna sig ekki með öllu dott-
:nn úr leik í lífsbaráttunni, geta
mnið fyrir sér og’ stytt sér
’.tundir úm leið, það er ómet-
anlegt.
Þetta skildu þeir blindravin-
r, sem 1932 stofnuðu Blindra-
/inafélag íslands og bvrjuðu áð
'cenna blindum iðnað við þeirra
’iæfi.
Samkvæmt upplýsingum er
Vísi hefur fengið hjá forstjóra
mjólkursamsölunnar er dagleg
mjólkurþörf bæjarbúa um 80
þúsund lítrar, það er að segja
mjólk rjómi og til skyrgerðar.
Fram að þessu hefur m'jólkur-
magnið verið meira, og í gær
voru t.d. innvegnir 84 þúsund
lítrar mjólkur hjá stöðinni.
Um sama leyti í fyrra var
innvegin mjólk 49 þús. lítrar
eða 10 þúsund lítrum meiri en
nú. Aftur á móti var salan þá
ekki nema 74 þús. lítrar á dag,
og hefir hún því aukizt tölu
vert.
„Voga-farþegi“ sendir Bergmáli
éftirfarandi pistil: „1 blaði yðar
15. þ. m. er gein í Bergmáli um
strætisvagnana og breytingar á
leið þeira í Vogahverfi, vegna
viðgerðar á Langholtsvegi. —
Finnst gi'einarhöfundi sem vagn-
stjóri hafi verið heldur fámálug-
ur að tilkynna honum ekki um
Ieið vagnsins.
Önnur frqihkoma.... .
Vel rfiá 'vérá ‘áð aðfinnslan sé
rétt hjá bréfritara. En það vildi
svo til þann dag. sem umrædd
leiðarbeyting var gerð, að ég fór
sem oftar með vágni þeim, er
gengur inn eítir um Skúlagötvp
Sundlaugaveg og áíram. Fór ég
í vagninn á Skúlagötu ásamfc
mörgu öðru fólki. í þeim hópit
virtist bifreiðastjórinn þekkjf^
að væri fólk, sem vant var a®
fara úr við Sunnutorg, því að>
hann talaði til þess og benti á aö
nú færi vegninn ekki venjulegs,
leið, Ræmi ekki \ið á Sunnutorgi
eða Langholti, heldur færi eftir
Suðurlandsbrautinni á Skreiðs-
vog. Sumir önzuðu vagnstjóran-
um, en aðrir ekki, gengu þegj-
andi inn í vagninn og, aö minnstai
kosti einn íarþegi undraðist
sámt og tautaði, þegar hann sá
hvert ekið var. ;
Hver bar sökina.
Ekki var það fyrir stirfni eða
fámælgi vagnstjóra, að þessi
maður varð að ganga langa leiö
eftir Langholtsveginum. Ef hanrí
hefði gefið gaurn að ábendinga
vagnstjórans myndi hann hafa
komizt hjá því ergelsi. Býst ég
líka við, að margar þær húnt-
ur, sem vagnstjórar verða fyrir.,
bæði manna á milli og I blöðum
(sem nú er orðið sjaldgæft) séu
alls óréttmætar, þri ég hef aldr-
ei orðið var við annað en lipurða
hjólpsemi og kurteisi hjá þeim,
og getúr manni þó oft dottið i
hug að þessir menn þurfi stund-
um allmjög að gæta sín að
„hlaupa ekki upp“, eins og far-
þegar eru oft líkari sauðahjöró
en mönnum, troða sér og finna
að án þess að gefa öðrum hinn.
minnsta gaum. Með þökk fyrifc
birtinguna. — Voga-farþegi“.
Asberg Jébannesson.
F. 15. í> 1902 - M. 13. 9. 1055
^lfonir standa til, aó þess verSi ekki langt að bíða, að komið
’ verð.i upp stofnun til hjálpar áfengissjúklingum, og hefur
félag vfexið stofnáð hér í bæ til þess að hrinda málinu i franx-
kvæmd. Það hefur fengið góðan ’styi'k frá ■ heilbrigðismála-
stjórninni, 500 þús. krónur, og hefur farið þess á leit að fá 250
þús. krónur frá bænum, svo að málinu verði komið sem fyrst í
höfn. Er það góðra gj.alda vert, þegar einstaklingar taka hond-
um saman um að vinna að framgangi slíkra mála.
En það er mjög óviðfelIdiS, þegar Þjóðviljinn leitast við að
gera mál þetta pólitískt og reyna að torvelda framgang þess,
Áfengið mun ekki spyrja um stjórnmálaskoðanir manna og haga
áhrifum sínum eftir þeim, og þeir menn, sem vinna að fram-
gatigi þessa máls, munu hjálpa ofdrykkjumönnum úr hvaða .þakkir fyrir trúa og dygga varð-
.^okþi. sem. ^eir.j eru. s_En -pðpu var, kapnskp ek,ki. að. búast :Stöðu^ sem staðin var.til 'dauða-
oðrunú - dags um •beiðttr* og- sóma sam‘*
I dag verður gjörð bálför Ás-Ibands okkar. yið . þökkum
bergs Jóhannessonar, gjaldkera jdrengskap og ráð; sem hverju
að. Reykjalundi. [máli vísaði t.il betri vegar. •
Við félagar hans í stjórnum Við þölckum fölskvalausa vin
Sambands ísl. berkasjúklinga
og Vinnuheimilisins að Reykja-
lundi látum í ljós söknuð, er við
horfum á bak samstarfsmanni,
sem staðið hefur í fylkingar-
brjósti samtaka' okkar frá
fyrstu tíð.
Einnig viljum við í nafni allra
berkasjúklinga færa honum
áttu í okkar garð.
Eiginlconu Ásbergs Jóhannes-
sonar, móður hans, syni og
frændaliði vottum við samúð
okkar.
Stjórn. S.Í.B.S.
Maiáus Helgáson, Árni Ein-
arsson. Oddur Ólafsson, Gunnar
Ármannsson. Guðmundur
Jakobss.on, Júlíus Baldvinsson,
Þórður Be.nediktsfjonj.^
Sanngjarn dómur.
Bergmál þakkar Voga-farjiega
fyri bréfið, og sýnist mér hann
taka mjög skynsamlega á mál-
inu. Auðvitað er það oftar, sernt
fólk stingur niður penna, ef það
þarf að finna að einhverju. Það'
gleymist frekar, ef ástæða er
til að lofa eitthvað. Mér þykir
ólíklegt, að það sé rétt og satt
hjá Voga-farþega, að oft megi
vagnstjórar sitja á sér að finna
ekki að við farþega, og kannske
oftar ástæða til þess én að finna
að við vagnstjórana. Og þð'vagn-
stjóri gley-mi því að tilkynna
farþegum um breytingar, er það
varla nema eðlilegt, þegar tekiö
er tillit til þess að hann ekur
allan daginn sömu leiðina. Þegar
um breytingar ,á leiðum er ác£
ræða, ætti auðvitað að tilkynn^
það með áuglýsingu í vagninum,
en það væri líka öruggasta leið-
in til þess að farþegar vissú úm
hana, Og geta þeir þá aðeins
sakast við sjálfa sig, ef þeir
taka ekki eftir auglýsingunni.
■ kr.
Stjórn Vinnuheimilisins
að Reykjalundi:
Ólafur Björnsson, Höskuldux!,
sson, KjartanGuðnason,
Guðmundur Jóhannésson. Jóra,
Benjamínsson. rHá::’t’hr f.h.- , /