Vísir - 17.09.1955, Blaðsíða 5

Laugardaginn 17. september 1955
VÍSIR
$
Hver stal gim§temununi V
frr&ut fyrir áhuyaleyni-
löyreyluwnunnL
Þetta er svívirðilegur glsep-
ur! Aísakið kæra frú hvað eg
er harðorðúr.
Hartmárifr' fulltfúi frá járn-
- brauta:rlögfegluríni .kinkaði um
leið kolli. Ffnr'Efika van Dören
lá snöktandi í rúmi sínu í
járnbrautársvéfrivaghinum.
Rétt áður hafði ' Werner
Böhmer járnbrautarþjónn bar-
ið á klefadyr svefnvagns nr. 19,
en .án þess .að' fridkkur anzaði.
Þá var lestiriíkömin langleiðis
til Hamböfgáf.' Eftir að hafa
knúið. nokkúrum sinnum á
dymar opnaði hann hurðina og
sá sér til skelfingar að ltonan
lá meðvitundarlaus í klefanum.
Saetur þefur af ether gerði hon-
um í vetfangi ljóst, að þarna
var ekki allt með felldu. Harm
opnáði . gluggann og, flýtti sér
að -tilkýmia félögum í sínum
hvernig rkornið var. Jafnframt
var Jögreglunni sent skeyti og
húri béðm -áð koma á. vettvang.
Þegar Iestiri rann inn á braut-
arstöðina var þó ekki unnt að
koma i veg fyrir að næ-r allir
farþegamir. -.yfirgæfu lestina
áður en lögreglufulltrúinn kom
á staðinn.
— Verið þér rólegar, kona
góð, þetta verður allt í lagi.—
Hartmann bað brautarþjóninn
að sækja glas með vatni, en á
meðan leit hann. yfir óreiðuna
sem virtist á öllu í klefanum.
Ferðataskan lá samanböggluð
á gólfinu, á borðinu við glugg-
ann stóð. hálfur kaffibolli,
nokkurir vindlingastubbar lágu
í öskubakkanum, ljósaperan
hafði verið skrúfuð úr skrúfu-
ganginum og allt leit út fyrir
að þama hafi verið leitað ákaft
að einhverju, en sá sem leitina
framdi hafi þurft að flýta sér.
Hartmann tók töflu úr vasa
sínum, leysti hana upp í vatni
og rétti að því búnu frú Eriku
van Dören glasið.
— Hvernig líður yður núna?
— Illa, svaraði hún. -— Eg
er öll heltekin og mér er flök-
urt. í töskunni minni átti að
vera askja og í henni hálsmen
með gimsteinum. Eg óttast að
hún sé öll á bak og burt. —
Svo bældi hún sig aftur niður
á koddann og grét.
— Jú, öldungis rétt, sagði
Hartmann lögreglufulltnii bit-
urlega. — í töskunni er ekkert
lengur, sem er á nokkurn hátt
verðmætt. Eg held það væri
bezt að þér klædduð yður, frú
mín góð, og kæmið með mér.
Svo sjáum við hvað situr. Þér,
Böhmer járhbrautarþjónn skul-
ið læsa klefanum og koma svo
með okkur.
— Og nú skuluð þér segja
mér allt af létta í þeirri röð
sem atburðirnir gerðúst og
yður rekur minni til.
— Það er ekki mikið sem eg
hefi að segja. Rétt eftir að lest-
in fór frá Kassel lagði eg mig
til svefns og vaknaði ekki fyrr
en áðan.
— Voruð þér einar á ferð?
— Já, maðurinn minn ætlaði
að taka á móti mér hér á
brautarstöðirini, en hann virð-
ist af einhverjum átæðum ekki
. hafa komizfc! J ■ '.un •.'«'■ .•!.
—■ Virðist mér eirmíg/ Þekkt’-
uð þér annars nokkurn mann
í lestinni eða kynntust þér
einhverjum á leiðinni?
— Það er kannske of mikið
sagt að eg hafi kynnst ein-
hverjum. Hinsvegar snæddi eg
kvöldverð með karlmanni úr
næsta klefa og á eftir röbbuð-
um við nokkurra stund sam-
an.
— Og hálsmenið? Skilduð
þér það eftir í klefanum?
— Nei, eg bar það á mér af
því að eg vildi ekki skilja það
við mig.
— Vissi maðurinn------------
hvað hét hann annars?
— Daniel eða Danielis sagð-
ist hann heita. Hann vissi vel
hvers virði. hálsmenið var, eða
var það ekki það, sem þér ætl-
uðuð að spyrja um? Hann var
nefnilega gimsteinasali.
— Einmitt! Hann var gim-
steinasali,, segið þér, og hét
Daniel. Var hann hár vexti,
ljóshærður og með dökk horn-
spanga gleraugu? Sagði hann
yður nokkuð frá eignum sín-
um í La Plata?
— Jú, það gerði hann. En
hvernig vitið þér þetta allt?
— Það er nú einhvernveginn
þannig, kona góð, að maður
þekkir hina og þessa syndaseli.
Hvar fór þessi Danielis úr lest-
inni?
— Hann sagðist ætla til
Göttingen.
—- Já, það stendur heima,
hann fór út í Göttingen, greiþ
brautarþjónninn fram í.
— Segið mér lögreglufull-
trúi, haldið þér að hann
hafi--------
— Eg held eltkert. Til þess
vantar mig ennþá allar uppíýs-
ingar. Hvem þekktuð þér fleiri
í lestinni? Tókuð þér eftir
nokkurum sérstökum? Fóruð
þér nokkurn tíma út úr klef-
anum án þess að bera háls-
menið á yður?
— Jú, einu sinni, en í mesta
lagi var eg fjárverandi í fimm
mínútur.
— Var menið kyrrt þegar
þér komuð aftur?
— Eg athugaði það ekki
neitt. Eg var þá í morgunslopp
og var búin að láta menið nið-
ur í töskuna.
— Þetta finnst mér kæru-
Ieysislegt af yður. En þér,
brautarþjónn, hvar voruð þér
staddir og hvað höfuðust þér að
um þetta leyti nasturinnar?
Hartmann tók upp vindlinga-
hylki sitt og bauð þeím
vindling. Erika van Dören kvað
þetta sama og þegið, en hún
réykti aldrei. En Böhmer
brautarþjónn greip skjálfhent-
úr eftir vindling. Er; lögréglu-
fulltrúinn gengirin af vitinu?
Hann horfði kaldhæðnislega á
Böhmer og depíaði framan í
hann augunum.
— Jæja, Böhmer.
— Hvað eigið þér við, lög-
reglufulltrúi? — Þér haldið þó
ekki-----
— Eg held ekkert, Böhmer.
Eg veit hinsvegar að þér hafið
komizt £> allháar spilaskuldir,
og að þér getið ekki borgað
þær með: þeiiri tékjum 'eð’á því
kaupi, sem þér Úáfiði En burt-
séð frá því, hvar voruð þér um-
ræddan tíma?
— En, lögreglufulltrúi, —
stamaði Böhmer — eg veit það
sannarlega ekki, Eg hlýt að
hafa verið í klefanum mínum.
Auk þess hafði eg ekki hug-
mynd um að þvílík verðmæti
væru með í lestinni.
— Hver haldið þér að hafi
getað vitað um það annar en
Daniel?
Já, hver kynni að hafa vitað
það annars? Böhmer braut á-
kaft heilan um það hvérjir
hefðu verið farþegár í eimlest-
inni um nóttina.
Jú, það var ungur lyfjafræð-
ingur í lestinni í nótt og eriridi
hann var að sitja einhvern fund
í Hamborg. Hann spurði mig
hvort frú Erika van Dören væri
ein síns liðs í lestinni. Auk
þessa voru tveir rosknir karl-
menn og tvær konur, en þau
tóku öll snemmá á sig náðir.
Það var lyf jafræðingurimi einn,
sem vakti áfram, stóð oftast
við gluggann og reykti. Eg var
einmitt að undra mig á því
hvers vegna hann hefði tekið
sér far með svefrivagni. En þess
þykist eg fullviss að ekkert af
þessu fólki hefur haft mirinstu
hugmynd um hálsmenið.
— Getið þér gefið mér ein-
hverja von um að eg fái menið
nokkum tíma aftur? greip frú
Erika van Dören fram í og
sneri máli sínu til lögreglufull-
trúans.
Hartmann blés tóbaksreykn-
um fram gegnum nefholumiar
og sagði----------
Hvað var það sem hann
sagði?
•jeSjoq
-urejj 3o ua3ui;jp£) xntui sujoas
jij iqqa jtSnp SutjasAS jaqja
euts ge sjia tpuBjtA geuqjoA
UB1J5JS kCSajp ge jeSnq jij
euioq jos grjej tqqa uueqtgjoq
angexuedæjg .tnputæpSjeut
os uueq jjpcf epup tac{ ‘ptueQ e
tuutpjnqs ejpqs ge tqqa JtgÁcj
niajITJ nssaq t Sq •ebutuad jijXj
Sts e geq eCggaj qjoj jjia -q 'ui
■e 3o jjnqojj gtjjjjnjo JgJPA jocj
jjpcj ‘utaut umSua -tt.tag 3o t3uaj
tqip ji.iba gtJjputujaAg uepuæj
gt.taA gtjeq Jaq uias jn oas bjij
gtjej 3o jaqja gaut Jng.í jjæAS
‘.tegÁ iqjjiíquies gaut uueq Jn
-jaq ‘jas je umutunjg eutoq ge
ssaq jij Sq 'geq eja3 tqqa tpjÁqs
uueq ge jaA ejæut jepu^aj
geq jtqs 3q ;eutgojsjejnejq
-ujbC e .tng^ jjos tqqa je3 .m
-gtui tAq tuas ‘jbqá jngeurutgta
ua jeuue uutau gtaaA tqqa tjeq
[ jngeut tssaq ge e .tnunjg jn
-qtaj jaj\[ qaA uueq jqqaq gtjeq
| jaq ge epjeq ge .taju .xa .taut 3o
jngÁ eCq umuejajq t uut Jngeut
-peq gt.iaA tjeq geq ge ‘ssia
-jjnj tAq ssaq jsiqÁcj 33 -eCqÁaj
tqqa jjeCs jstgas jaq ua ‘.teqqnjs
-e3uqputA Jt3.teut n3ej .tegÁ
umuejajq j qatueQ ua ueuue
uutau jqqaq tqqa gtjeq jaq
ge gTgjÁqnj ja<q •jSSá.tjba gt.taA
tjeq gtuaxusjeq ge gtjaS utas
geq jaj 3a tAq ‘eqiAse3uT33Á.tj
jtj jeunejjtj euSaA qHur nssaq
t nujajs tjæjute.tj e eutoq ge
efq H5!3 jsutaq 3a ua ‘gpS.utiu
n.tj ‘jjtaj .teje geq JiqÁq .topjr
:tg3es go jjis
jeut joq uutnjjjinjnjSajSpQ
NSÍIVT
Emil Björnsson :
Kirkjudagurínn
á morgun.
Kirkjudagur Óháða fríkirkju
safnaðarins er á morgun, en
hann er eins og kunnugt er
kynningardagur kirkjulegs
starfs og einnig fjáröflunardag-
ur safnaðarins. Kl. 10.30 í fyrra
málið verður barnaskemmtun
í Gamla bíó kl. 2 e. h. verður
guðsþjónusta í Aðventkirkj-
unni, og eftir messu hafa kon-
ur úr Kvenfélagi safnaðarins
kaffisölu í Góðtemplarahúsinu.
Eg skrifa þessar fáu línur
til þess að þakka öllum þeim,
sem unnið hafa af fómfýsi og
dugnaði á Kirkjudögum safn-
aðarins undanfarin ár, ekki
sízt konunum, sem séð hafa um j
kaffisöluna með svo miklum
myndarbrag, að orð er á gert.
En áuk þess vildi ég. nota
tækifærið og heita á safnaðar-
fólk og aðra að leggja enn mál-
efni safnaðarins lið og fjöl-
menna á mórgun.
Barnaskemmtunin í fyrramál
ið er nýr liður á dagskrá kirkju1
dagsins tekinn upp vegna þess
hve lítið er um almennar
barnaskemmtanir, ekki sízt á
þessum tíma árs. Verður Ieit-
azt við að hafa þá skemmtun
sem allra fjölbreyttasta, bæði
til uppbyggingar og gleði fyr-
ir börnin. Það skal tekið fram
vegna allra, sem spyrjast fyrir
um það, að aðgöngumiðasala
verður við innganginn frá kl. 10
í fyrramálið, og að sjálfsögðu
er fullorðnu fólki, sem vill
styrkja söfnuðinn, heimilt að
koma líka. Það er von mín, að
þessi skemmtun verði vel sótt
þótt ekki væri unnt að hafa
hana á heppilegri tíma.
En þótt ég veki sérstaklega
athygli á barnaskemmtuninni,
af því að hún er nýr dagskrár-
liður, er okkur öllum, sem að
Kirkjudeginum stöndum, að
að sjálfsögðu kært að sjá sem
allra flesta, unga og gamla, við
öll tækifæri á morgun. Eink-
um er það einlæg von mín, að
enginn, sem er í söfnuðinum,
gleymi Kirkjudeginum að þessu
sinni. Sýnið enn áhuga ykkar
í verki, það hlýtúr að koma að
því fyrr eða síðar, að við fá-
um leyfi til að hefja kirkju-
bygginguna.
uwvwwwnnwwwvwviftft
SYNTAPRUFE
Jt er fljótandi efni framleitt
úr kolum og gúmmíi,
þornar fljótt og myndar
sveigjanlega og teygjan-
lega himnu, sem raki fer
ekki í gegnum, er einnig
sérstaklega gott lím, þar
sem hætt er við bleytu
eða raka.
SYNTAPRUFE ei m. a.
notaS til neðantahnna
verka:
Þéttunar á rökum
veggjum.
Þéttunar á sléttum
stcinþökum.
Þéttunar i. pappalögð-
um þökum.
Þéttunar á vatnsgeym-
um sundlaugum o. fl.
Þéttunar á pípnasam-
skeytum.
Límiugar r. gólfdúkum
á rök gólf.
Límingar á flísum,
veggjaplötum <>. fl.

Handlaugar
g
Stúlku
vantar létta vinnu, helzt\
afgreiðslustörf, uppl eftir
kl. 4 í síma 4274.
SWWVVWWWWV*^W.>VW
j
%W.VV»\V^/^/^.V.W.VVV
Dodgc ’5ö |
6 manna bíll til sölu. Bif-
reiðin er í góðu standi.
Selst með hagkvæmum
greiðsluskilmálum. Einnig
eru skipti möguleg á 4ra
eða 6 manna bíl.
Btlasaiart
Klapparstíg 37.
Síirii 82032.
Sigurður Reynír
Pétursson
hæstaréttarlögmaður

$ími. 82478.
---■»».» t»OM»