Vísir - 10.10.1955, Blaðsíða 4

«
V í SIB
Mánudarjinn 10.' október 19-35.
Frá Paris til London.
ízí-tiö' itsss hfú ií% 'ksihéssgy<*
ssssesss SÞiesr í S*€i:w*ás.
Grein þessi hcfir tafizt i
pósti o" birtist því svo scint.
Londo.n, 22, septemher.
kom hjá honum um ísland, og.
vona eg, að eg hafi getað látið
honum í té ýmsar upplýsingar,
sem honum kpnna að reynast
þarflegar.
ir, blaðamennirnir í hópnum,
og á meðan var rabbað við hina
ungu konu, sem ljómaði af á-
nægju yfir, hve vel gekk og er
a'ð..gera. nolíkra. frekari til-r.'.iv
til að lýsa tízkuklæðnaðinum,
en vii þó g.eta^þesSj að eftir
þessari sýnihgu s3 dæma. virt -
Á tízkusýningu
hjá Dior.
Hópur okkar blaðmannanna i
var nú allmjög tekinn að þynn- |
ast. Annar Kanadamaðurinn pg. i Seinustn vinir
mig. velkominn. en hann va-r .að
koma úr heimsókn til kúnn-
ingja, og frétti, um komu míha.
Eg hafði haldið hann og landa
ist vera um ir.ikla ■; fjöibreytni ! mína úr : blaðamánnastétt sofa
að ræða, ög alvég vafalaust að svéfni hinna ré'ttlátu, og ætlað
Dicr tízkukóngur sér fyrir því, j að láta bíða morguns að ger..
•að. úr nógu verður að-veljn í.vart við mig.
haust.
Seinasta kvöldið í París fór- hún svo hafði á orði, að hún t Vestur-Þjóðverjarnir þrír voru jkyaddir.
nm við nokkur í hóp í eitt Hsta-1 þyrfti að hraða sér heim, var , farnir, en nú var líka í rauninni
Nú ■ var lítið eftir-
Fyrsti dagur
í London.
Og nú rann upp fyrsti dagur
nema i London. Var mér niiki! á-
í svipnum: „Nei, en eg á sex
rnánaða gamlan son.“ — Og
hianiia- og námsmannahverfi snurt í glettni hvort hún væri ásetlunin á enda runnin. Nokkur kveoja þá vini úr hopnum, sem .nægja að hitta B.rian Holt o ,
Parisar, sátum þar lengi á göta - j gift og þyrfti heim til að gæta j breyting varð á lokaátriðúnum J eftir voru- og .mun eg- jafnan j íslenzku félagana, sem nú var
Jhorni, þar sem veitingar eru, bús og barna, svaraði hún enn, ú París. Af Versalaheimsókninni ^mmnast allra biaðamannanna, . fyrir höndum að vera með hér
brosandi og nú brá fýrir stolti varð ekki, en hadegisver-ðurmn : sem -þátt tóku i ferðinni með i landi næsta hálfan mánuc .
var ákveðinn þann dag, sem jmiklu þakklæti fyrir ljúfmann- jGafst mér'nú kostur á að*kynn-
átti að vera lokadagur okkar í Úega framkomu, en þeir reyrid- ast ferðaásetluninni. Var hún
svipur hinnar ungu konu, 'er .París og frjáls. Eg hafði upp- just allir hinir baztu félagar, ;eh sérlega vel undirbúin af upp-
hún sagði þetta, á held eg 0ft haflega ætlað mér til Lunduna jmeð sérstöku þakklæti. ber að lýsingastofnun utánríkisráðu-
eftir að koma fram fyrir hug- | síðdegis, en sökum þess hve ! mipnast þeirra þriggja, sem neytisins, sem bauð okkur ís-
að sitja á svona stað, þótt ekki' skotsaugu mín er eg horfi á farið var að fækka í liðinu var 'jafnan voru með okkur á ferða- léndirigunum í ferðina, en þa">
•væri vegna annars en þessJ myndina henna'r af börnunum lagt að mér að bíða, sem eg . laginu,- þeirra ungfrú Cadell úr er alveg óþarft að taka það
hversu notalegt það er að hvíl-! tveimur, sem eg keypti af henni. gerði, enda skipti það litlu, því franska utanríkisráðuneytinu, fram, að Brian Holt á sinn
fram bornar fyrir ntan einn
gildaskálann, og nutum útiver-
unnar og þeirrar borgarlífs-
myndar, sem þarna blasti við
augum.
Það er ótrúlega skemmtilegt
ast um stund, eftir að hafa;
þrammað um göturnar, sem all- j Á heimleið
ir hafa orðið að gera seinustu í gistihúsið,
dagana vegna verkfalla á neð-
anjarðarbrautunum og strætis-
v-agnamanna, sitja i kvö!dblíð-
unni með blaðið sitt, eða við
rabb, innan um háttvíst, glað-
vært fólk, með litauðuga, íjöl-
að eg gat farið í BEA-flugvél M. Roger. Pays, fulltrúa, land- mikla þátt í hversu vel frá þess-
kl. 9 um kvöldið. Enn voru því varnaráðuneytisins. og M. Lej- ari áætlun var gengið.
nokkrar stundir aflögu, og' var . eune, frá Nato. Ennfremur vil j Morgunverðar neytti með
við Boulevard Saint-Ger- nú ungfrú Cadel svo hugulsöm eg minnast með sérstöku þakk- okkur Mr. C. A. R. Wiss, frá
að bjóða okkur, sem eftir voru 'læti Paul Lieven, forstöðu- upplýsingastofnun utanríkis-
og fara vildu, á tízkusýnirigú manns upplýsingadeildar Nato. ráðuneytisins, en hann verður
main á vinstri Signubakka,
liggur leiðin á einum stað um
mjóa hliðargötu. Þar liggja þrír
tÖturlega klæddir menn á gang-
stéttinni og sofa. Þeir eru úr
breytta og skemmtilega bofg- fiokki þeirra, sem fljóta áfram
arlifsmynd fyrir -augum. I með straumnum, ánægðir, oft
Og það getur oft sitthvað | ag þvj er virðist, með sína skip-
.gerzt á slíkum kvöldum, sem j brotstilveru, að vera til og vera
þar sem þeir eru fullnægir þeim
— nú orðið — þejr gera engar
verður manni sérstaklega
in'iinnisstætt. svo sem þegar
ungir listamenn koma og fall-
'bjóða listaverkin sin, stundum
iyrir aðeins nokkur hundruð
franka, því að þessir vinir okk-
ar hafa stundum lítil auraráð,
og það veltur á ýmsú um pfís-
dnii. Þeir hafa kannske dottið
niður á einlivern, sem hefir
borgað vel fyrir einhverja
skissuna eða málverkið, og þá
<er elcki verið að bjóða þær, sem
eftir eru, fyrir slikk. En hafi
<ekkert selzt, kannske allt kvöld
áð, er ekki farið eiris hátt.
Dálítinn útdrátt
úr ævisögu
fær maður líka stundum,
meðan verið er að semja, og nú
atvikaðist svo, að til okkar kom
listmálari með myndamöppu
xmdir hendinni, ung kona, ein-
staklega geðsleg, og af því að
myndirnar voru þar á ofan
mjög að smekk okkar, og eigu-
legar vegna litauðgi og litameð-
hjá Dior, en hún hafði allt und-
irbúið, svo að við gátum fengið
góð sæti. Tja, því ekki að fara
og líta á nýjustu tizku (og meyj
arnar með)? Var nokkuð annað
betra á boðstólum? Niðurstaðan
varð a. m. k. sú, að blaðamenn-
irnir frá Noregi, íslandi, Eng-
landi og Grikklandi fóru með
með okkúr sem leiðsögumaður
meðan við dveljumst hér í Lon-
.don. Hugðum við allir þegar hið j
jbezta til að njóta leiðsögu hans.
Næst var fyrir hendi, að riá Kl. 10 vorum við allir komnir
Með BEA-flugvél
til London.
sér í leigubíl til að komast til
í skrifstofur fyrrnefndrar stofn-
kröfur, en taka við því sem að i ungfrúnni á sýninguna.
þeim er rétt kannslce við: Tilhögun á slíkum sýningum
kirkjúdyr. En þprna sofa þeir
á sínum haroa beði. Það er
skammt niður á Signubakka,
og þangað fara þeiv í fyrramál-
ið — kannske — til þess að þvo
sér, — slíka menn getur að
minnsta kosti oft að lita þar
með morgunsárinu.
Seinasti
dagurinn
er nú upp runninn. Hádegis-
verðarboð vár i Ilotel King Ge-
orge V, mesta gistihúsi, sem
eg. sá í Frakklandi, o.g afar
skrautlegu, þótt önnur séu mér
ekki síður rninnisstæð ve-gna
er sennilega ekki nein þörf að
lýsa, því að tízkuklæðnaðurinn
Im.alides-járnbraufarstpÍSvar- junar vjg Baker Street, þar ssm
innai,en þaðan eiu flugfarþegar jy w. Jenkins gerði grein
fluttir til Le Bourget-flúgvall- jfyrjr áætluninni, og bað okkur
aiins, en þaðan átti flugvélin að |Um ag segja álit okkar og láta
fara kl. 9. Lagði hún af stað á ;í ljós óskirj ef eitthvað sérstakt
mínútunni og fimm mínútum ; værij gem vig óskuðum eftir. —
eftir að hún var komin í loftsali
! Siðdegis ókum við i Transpovt
er sýndur á sama hátt og iðu-|UpP Var ollum bonnn kvoid- jHouse, þar sem aðstoðar-fram-
lega sést í fréttamyndum, og jVei’ður’.!nmfallnn 1 fannU’ og kvæmdas.tjóri Framkvæmda-
eru það fagrar og vel vaxnar .llafðl Þí°nnlnn svo snör,hand- ráðs, verkalýðsfélagasambarids-
meyjar, mjúkar í hreyfingum, |tök- að hann var búiiin að bera'ins (T U.c.) Mr. Victor Feat-
sem ganag milli raða áhorfend- jhVeríum íarþega sinn bakka a hers, gerði okkur ítarlega greiri
anna til að sýria tízkuklæðnað- ;tæpum 10 mmutum- en Þernan fyrir störfum ráðsins, og verka-
inn, sem er að koma á markað- jafgreiddl Þa farþega, sem vildu iýgsfélaga og verkalýðsmála-
inn í ailri sinni fjölbreytni, ag kaupa ser eltthví-ð serstakiega, kerfinu í Bretlandi yfirleitt.
þessu sinni kjóla af ýmsum °g 1'‘°fðu sumir;aðeins n>'loklð Gerði hann mjög glögga grein
gerðum, svo sem dagkjóla, sem borðhaldlnu- er flugvelin renndi fyrir þessu öl]Uj og mun eg ekki
skreyttir voru stórum yfir- Ser inn yfjr Lundunahorg. Uós- ræða það frekara, þar sém ann-
dekktum hnöppum, frá kjóL skreytta, og var það mikil- ar blaðamaður óskaði sérstak-
faldi að hálsmáli samkvæmis- fengleg SJon; ^01^111' tof varð lega eftir ýmsum upplýsingum
kjóla, mjög mismunandi flegna a að blfleiðln fh'ftl farÞegana um þessi mál, þótt við að sjálf-
í hálsinn. sumir með krínólínu- j lnn 1 borglna. °S er það alilong sögðu færum allir kurteisi
rmnm.ss æ< vcgna ,j gi nokkrir í kínverskum eða íielð’ og var komið um 'riiiðnætti, • vegna og tii þess að fræðast
hsta fra llðnum old- . ° . . . ... .. knni i Sr Krminc PÍcti- i__________________
þess svips
um, sem þar gat að líta. — í
þessu bcði, sém utanríkisráðu-
ncytið efndi til og margir gest-
ir sátu, meðal annara ýmsir
helztu menn Nató, hafði eg fyr-
ir sessunaut á hægri hönd
um
indókínverskum : stíl, og létu ei' eg kom 1 St- Errmns gisti- þnu um leið.
húsið, þar sem mér ©g hinuml
.blaðamönnunum ís.lenzku, sem j
| komið höfðu fyrr um daginn, Móttaka hjá
áhoi'fendur oft í ljós hrifni sína
með því að klaþpa. Flestir á-
horfenda voru konur. Slöð
sýning þessi fulfar þrjár klukku
ferðar, auk þess sem þær vorul fréttastjóra frönsku fréttastof-
góð minning um. París, varð sáj unnar,.ogget egþess hér, vegna
•endir á, að við keyptum mynd-; þess mikla áhúga, sem í ljós
jvar búin gisting. ásamt leið-
, r....... "^ sögumanni okkai:. Brian Holt,
stundir og var að þessu goð i .
, , ... „ ; vara-ræðismanm. Var eg að
skemmtun en ekki mun eg — . °
í buast tu að taxa a mig naðir er
af auðskiljanlegum astæðum , . . . . ’ .
ftætta mér út á þann hála ís,
, síminn í herbergi mínu hringdi,
sendiherra íslands.
Um kl. 7 fórum við í mót-
tóku hjá sendiherra íslands í
London, Agnari Klemens Jóns-
syni, og var þar margt gesta m.
Framh. a 9. síðu.
hans flokki
og var það Brian Holt að. bjóða'
W.V.W.V.WAV.%W.*.VAV.V.V.-.W.WAWWWJVW-^-.V.VW.W\\W.V.V.V.V.V.V.V,
og að sumir kyn- fog brezku lögreglunnar. Leið- jfrá var brezk hersveit. Fremst í j sem var barinn mörgum högg- ’sárum sirium. En svo reyndist
höfðu haldið i fylkingu Gandhi-manan fóru um í höfuðið, áður en hann féjl. ' ekki.
þættir í landinu vildu alls ekki^togar Indverja
fallast á, að hans stefna væri marga útifundi og æst múginn
jhin rétta. Jgegn Bretum. Meðal leiðtoga
Eg spurði hann þá, hvernig, þessára var Motilal Nehru,
liann gæti tekið sér það bessa- , faöir Jawaharlal Nehrus, sem
Teyfi að kalla hreyfingu sína . nú er einn af helztu samstarfs-
.stefnu hinnar óvirku andstöðu, mönnum Gandhis. Motilal á-
þegar aðeins lítill hluti manna j kvað að stofna tiL einskonar
hans mundu láta berja sig án . hersýmrigar, í láta- fram fara
þess að verjast'. Lærisveinar ■ hópgöngu • Gandhi-manna, til
■ Gandhis, sem höfðu sjálfir að ögru Bretum,. en þeir bönn-
spunnið af kappi undir Sám-
uðu göngtina.
Nehru afréð engu að siður að
láta hana fram fara, enda þótt
xiEðum okkár, litu upp við þessa
spurningu mína og bíðu þess
með éftirvæntingu, að hann^hann vissi, að það muridi leiða
svaraði mér. En Gandhi svar-:til blóðsúthellinga. Kl. 6 um
áði ekki. Hann sleit þráðinn, morguninn var eg kominn á
eins og venja hans er þegar (vettvang — stórt torg — þar
Kann vill förðast að svara. Það sem „hers.ýningin“ átti að
hjúkrunarmenn og fjórir
sjúkrabílar, svo sýnilegt var að
þeir vissu ofbcð vel á hverju
Honum var þégár hjálpað a Bretar halda því fram, að
fætur aftur og sá, sem stóð engin ritskoðun sé í Indlandi.
næstur honum i hópnum, sagði ,En það er blekking, því .að þeg-
þeir máttu eiga von. En þeir honum, að eg væri ameriskur ’ ar eg kom við í símstöðinni, gaf
héldu samt áfram göngunni.
Hinn írski foringi lögregl-
unnar gaf skipun um að múgn-
um skyldi tvístrað. Hann var
náfölur og það var engum blöð-
um um það að. fletta, að hon-
lím fannst andstyggilégt, að
þurfa að gefá þessá' sk’ipun. En
hann varð að gera það. Hann
hafði fengið ótvíræðar fyrir-
skipanir.
Þetta voru hryllilegar aðfar-
ir. Lögreglan réðst á fólkið og
blaðamaður. Þá brosti Indverj- Indverji, sem þar starfaði, mér
inn til mín. Lögregluþjónninn merki um það, að ekkert orð
ætlaði að h.alda áfram að berja af skeytum mínum hefði verið
hann, en allt í einu fylltist hann sent. Eg hafði haft grun á
Bretum og fengið Indverjann :í
lið méð rriér.
Eg 'ætlaði að v.grðá óðúr af
tók hann nokkurn tíma að byrjá
fara fram. Bretar höfðu mik-
aftur að spinna óg þá, braut inn viðbúnað, því áð hundruð
bann upp á nýju umræðuefni. irinfæddra lögréglumanna biðu
Nokkru síðar var eg sjónar-' átekta í mörgum gátnanna,
vottur að víðuxeign Indverja,1 sem lágu að torginu og skammt
ypðbjóði. á þessu starfi sínu og
sriert frá. ■ ‘ ’■ ‘ ’
Þegar eg var kominn til her-
bergis míris' i gistihúsinu, sátjbræði og ruddist þegar inn til
ég hreyfingarlaus í fulla ngesta embættismanns símans,
k.lukkustund og ritaði ekki orð. sem eg gat haft upp á. Hann
Mér varð að renna reiðin fyrst. var fyrst hirin versti og kvaðst
Síðan byi-jaði eg að skrifa. Eg'ekkert vita um skeyti mín, en
bætti engu við, sagði bara frá er eg hótaði honum öllu illu,
barði það með löngum bambus- ! þvi, sem eg hafði séð með eig- | varð hann hræddur og’ vísaði
stöngum, sem voru búnai- kop- jin augum. Þegar eg var búinn mér til yfirboðara síns. sem
arhnúð á endanum. Konur sem |að senda skeytin í símastöðina, Jværi að vísú -yeikyr.
karlar úrðu fyrir höggunum og fór eg um gjúkrahúsin í borg-
veltust um í blóði sínu. Eg stóð , irini til að grer.rislast eftir þyí.
um sex fet frá Hindúa einum,' hvoii, nol<kur hefði látizt af
Eg fór rakleiðig heim til háris
og, sá sjúki veitti mér áheyiri*
v‘v