Vísir - 28.10.1955, Blaðsíða 3

Föstudagiim 28. október 1955
VÍSIH

SkrifiS
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
Leiðlr að hjarla karimanna.
Eiiggfa Jþaer alltef £ --gegiauia
imagaiaMs* ?
atutr.
Kaldur matur.
Hrogn.
Hrognin eru soðin innan í
Tiéreftisrýju í 15 til 20 mínút-
sur. (Léreftispoki utan af hveiti,
sem þveginn hefir verið, er mjög
lientugur til þess). þégar hrogn- j
ín eru orðin köld er himnan
tekin af og þau eru hrœrð með
matarolíu, sítrónusafa, salti og
pipar.
Brauðsneiðar eru bakaðar i
jbrauðrist og er vœn hrúga af
hrognamaukinu lögð á hverja
sneíð.
Notist sem forréttur eðá með
kvöldmatnum.
Kéttír fyiir hátíðisdaga, svo
að ekkí þurfi að elda.
SnelSar ai svinakjöti nægi
iega margar handa heimilis-
íólkinu.
Asparges. Grænar baunir.
Aspargesstengur, ein eða tvær
ecu iagðar á hverjá svínakjöts-
sneið (skinke) og er sneiðinni
slðan vafið utan um þær. þessu
er komið lagléga fyrir á fati..
Hinum megin á fatið eru lagð-
ar grænar baunir (og hafi soðið
yerið síað vel frá).
Sósan er mayonnaise, sem hei'
ir verið kryddað vel með tómat-
sósu (ketsup) og ein eða tvær
skeiðar af sherry látnar út í.
Svínakjöt
með lifrarkœfu í hlaupi.
Svínákjöt (skinke).
Lifrarkæfa.
Kapers.
Sellerirót.
1 lítri tært kjötsoð.
10 blöð matarlím.
Mayonnaise, Worchestersliire
sósa, franskt sinnep.
Kunnur er danskur málshátt-
ur, sem segir, að leiðin að hjarta
karlmannsins liggi í gegnum
maga hans — með öðrum orð-
um orðum, það sé matarástin,
sem drýgst verði á metunum.
Þetta kann að vera satt í
Danmörku, því að kunnugt er,
að Danir eru sælkerar miklir
og matmenn, og land þeirra
mikið matforðabúr, og eru þeir
líka kunnir fyrir að kunna mjög
vel að matbúa.
í Þýzkal. þykja nú leiðir að
hjarta karlmannsins liggja á öðr
um slóðum. Þar hefjast leið-
irnar við afgreiðsluborðið. í
Þýzkalandi eru konur nú næst-
um því helmingi fleiri en karl-
ar og dagblað eitt þar í landi
ræður þýzku kvenfólki til
þess, ef þær vilji ná sér í
mannsefni, að fá sér stöðu við
afgreiðslu. Þar sé tækifærin
flest og bezt.
Blað það, er gefur þessi ráð,
er „Die Welt“. Segir það, að í
hagskýrslum komi það í ljós,
að konur, sem standi fyrir inn-
an afgreiðslúborðið, lendi oftar
fyrir framan altarið en aðrar
kynsystur þeirra.
Blaðið tilfærir þessar ásæð-
ur: Það er auðveldara fyrir
karlmenn að hefja vinsamlegar
samræður við ungar stúlkur við
afgreiðsluborðið en t. d.
í sporvagní. Og hvar hefir ung
stúlka betri tækifæri tii að
kynnast mörgu fólki en við af-
greiðslu í verzlun?
Blaðið segir ennfrernur, að
við nánari rannsókn á hag-
skýrslum hafi það komið í Ijós,
að . 37 af hverjum hundrað
stúlkum, sem giftust eftir styrj-
öldina, hafi verið afgreiðslu-
stúlkur. Ennfremur segir blað-
ið að tuttugu og fimm ára
gamlar stúlkur hafi bezt tæki-
færi til að giftast. Tuttugu og
þriggja ára aldursflokkurinn
sé þar næstur.
Tíu börn „®ftir
áætSun
u
þunnar sneiðar af svínakjöti
em smurðar með góðri lifrar-
kæfu. Kapers (síað) er dreift á
hvcrja sneið.
Kjötsoðið ef hitað (nota má
soðteninga). Matarlímið er
bleytt í köldu vatni og síðári
látið út í kjötsoðið. Hrært í og
séð um að það: sé ftdlkomlega
uppleyst. Látið kólna.
Sneiðarnar með lifrarkæfunni
hafa \ehö lagðar á flatt fat.
Lœknir einn í Cambridge, sem
fevæntur er hjúkrmiaihonu aúg-
lýsti nýlega í dagblaði, a8 nú
heí3i þan hjónin eignast 10. |
barn sitt, samkvæmt áætlun. 1
Hefði það verið sarnkomulag
þeirra fyrirfram að eignast 10
böm — en ekkert minnst á „ef
Guð lofar".
Læknir þessi heitir Mervyn.
Pembrey, var sjálfur einn af 10
bama hópi foreldra sinna. Og
þegar þau giftust hann og kona
hans, Charlotte, komu þau sér
saman um að eignast 10 börn.
þau eiga nú 6 drengi og 4 stúlk-
ur, er elzta barnið 14 ára en það
yngsta fárra mánaða.
Frúin hafði heimtað að í aug-
lýsingunni stæði að bömin hefði
fæðst „samkvæmt áætlun",
þvi að hún vildi ekki að
aðrar konur héldi að hún-vœri
eitthvert fómarUunb, . senv yrði
a'ð sitja og standa eins og bóndi
hennar vildi. Hún er nú 40 ára
en lækniiirm ,er. 5!5. ára að aldri.
„Við höfurn hæði óskað eftir öll-
um bömunum", segir heknirinn.
„En nú ætlum við ekki að eign-
ast fleiri''.
Fyrir skemmstu
var efnt til
saumanám.
skeiðs með þátt
takendum frá
Bretlandi öllu í
London. Átján
ára námsmey
fekk fyrstu verð
laun fyrir kjól-
inn, sem hér
sést.

HattatízkaR i París marpísfeg.
Off shrinffiifíff riröisí hún iúkts.
pogui' soðið. er orðiö ha-iilega
kalt er því hellt yíir snciðamar.
Látið stirðná iullk.om.lega. þá or
hver sneið um sig stungin út
með. víðu glasi: Ejga siieiðarnar,
áð véra heilar og kringlóttar.
Komið htglega fyrir á fati.
Sellerirótin ér skræld og skor-
in í þúnnar ræmur. Kastaö i
sjóðándi vatn 1—2 mínútur,
síðan tekin upp.
þegar ræmurnar eru orðnar
kaldar eru þær látnar út í
mayomiaise, sem kryddaö er
ineð Worcliestershiresósu og
nægu frönsku sinnepi
Fíugþernur sjaldait
Bengf á lofti.
Flugþemumar (segja banda-
rísk ílugíélög) forðast ekki gift-
iugar, en þær eru lcngux í þjón,-
ustunni nú en fyiir nokknun
árum.
Á styrjaldaráranum síðari
voru fáar flugþernur lcngur í
atvinnu en 18 mánúði. þá sett-
ust þær að á jörð og gengu í
hjónaband.
Nú er það algengt, að þær
haldi stöðum sínum í 29 mán-
uði.
Sevtín af hundrnði eni liós-
Flatir hattar tiðkast nú mjög
í Paris og era sumir eins og tvær
pönnuköknr i laginu.
Liggur önnur pönnukakan fram
á ennið en hin liggur yfir hana
í hvirflinum og síðan ofan i
hnakkagróf, en þar seni skörðin
verða á hliðunum er ýmískonar
skreyting.
Eins og sjá má ná þessir.hatt-
ar ekki niður á gagnaugun. þó
eru cocktail hattar enn fyrir-
ferðarminni. Sumir þeirra eru
gerðir úr flaueli, sem er saumað
í mjóar pípur og lagt í snúninga,
eins og átta í laginu. Er þó
mjóddin á áttunni, uppi -á hvirfl-
inum, Eru þesgir liattar sumir
skreyttir, t. d. svartir með föl-
gramum fjöðrinn. Liggja þær úr
efri hring áttunnar fram á við,
líkt og lokkai', en úr hnakka-
hringnum. liggja ,þær niður i
hnakkagróf.
Svo era „sport" hattar keilu-
myndaðar með fjaðraskúf upp
úr, einnig hattar með öskj.ulagi.
Falla þeir þétt, að höfðinu og eru
auðsjáanlega ætlaðir til skjóls i
vetrarnæðingum. — Sumir af
kringlóttu höttununi með, öskju-
laginu eru skreyttir með silki
eða silkiböndum.
ilSumir hattamir eru kallaðir
„púðurdósir" og eru þeir vinsæl-
ir. Hafa sumir þeirra vaf eða
' hand neðst utan um kollinn, sem
ilíkist litlu barði, «• brettist upp
| með kóllinum.
. Sérstakir kyöldhattar em líka
gerðir og ganga þeir sumír ská-
hallt niður á aðra augnabmnina.
Eru og litlar kollhettur notaðar
á kvöldin, hvitar, bleikar eða
bronzlitaðai'. A flestum höttum
er lítil skreyting, súmstaðar að-
eins nada með glitrandi steinum
eða lítil fjöður, setn hringar sig
einhvers staðar.
báti miEli fjarða á Austurlandi.
Ferðnsöffukom eftir
Stefán oM. W^eösnfgörö.
Brátt var eg kominn á móts við
hana, hélt áfram og reyndi að
beita eins hátt og mögulegt var
út og suður í Norðf jarðarflóann,
og slaginn lét eg stánda þangað
til eg sá hilla undir húsin í Nes-
'kaupstað.
Þá venti eg norður um. Mér
fannst eg vera miklu fljótari á
norðurbógnum, en það hefur
líklega ekki verið nema ímynd-
un, því aldrei leit eg á klukk-
una, lét mér nægja sólina þyí
hún skein í heiði, en utangolan
var óþægilega
En ekki dugði mér þetta, eg-
kom upp undir, norðurlandið; á
að gizka mitt á milli Grundar
og Dalatanga. Eg var lítið bætt-1
ari en áður. Jú, eg var heldur
utar, en vantaði þó mikið til
að sleppa við þann bannsettan
dólg', Dalatangann.
Eg venti og tók aftur suður-
slag, og reyndi nú að beita eins
hátt og framast var unnt. Eg
lét standa þar til eg var kom-
inn að sjá á móts við suðurhorn
Norðfjarðarnýpunnar. Þá venti
feg. Nú var sptirsmálið — muijqU
eg ná fyrir tangann? Jæja, það
var þá ekki um annað að gera
en slaga þar til lygndi. Það
vissi eg að hann mundi gera
með kvöldinu. En nú var eg
orðjnn . banhnngraður.. Eg næ í
nestisskrínuna og fæ mér bita,
en eg varð að stýfa allt úr hnefa,
því eg hafði ekki nema aðra
höndina, hina várð eg að hafa
á stýrisárinni, en þetta gekk
eftir öllum vonum. Eg var bú-
inn að þamba öll ósköp af saft-
blöndunni og þótti hún góð og
hressandi.
Nú nálgaðist eg óðum norð-
urlandið. Mér þótt tarngafjand-
inn ná hpldur langt út, og var
liærðar stúlkur, eri 36 af hundi-
aði eru dökkhæðar. Aðeins 4 af
hundraði em rauðhærðar.
Itræddur um að það væru flúð-
ir út af honum. Þær þekkti eg
ekki, og reyndi því að beita
eins hátt og eg gat. Mér sýndist
eg vera með þessari stefnu vel
laus við tangann, en eins og
eg hef sagt var mér ekki kunn-
ugt um flúðir og sker ú't af h'op-
um. Eg lét samt slag standa, fen
steytti eg þarna á flúð eða skeri
var það bráður bani.
En áður en eg vissi af var eg
kominn fyrir tangann. Eg gaf
eftir á klónni og setti á liðugan
vind. Lét eg svo standa inn
undir svokallaða Tröllatanga,
gaf aftur eftir á klónni og skil-
aði nú bátnum vel áfram. Eg
tók stefnu á Borgames og er
ekki að orðlengja það, að allt
HUSKAÐ
Hafi hveitibrauðið brunnið
litilsháttar má rífa skorpuna
með rifjárni.
Hafi skóreimarnar trosnað til
cndanna má dýfa þeim í shellac
og láta svo þorna. Sömu aðferð
má nota við snæri, sem hefir
trosnað.
mundi ganga vel, ef utangolan
héldist þar til eg kærhist í mína
heimahöfn.
Og utangolan hélzt. Þegar eg
kom að ósnum var komið hátt
í flóð. Eg sigldi inn ósinn og
upp ána eða réttara sagt lónið
og upp í fjöru. Þar tók eg sam.an
seglin, og hafði nú verið hér
um bil sólarhring í ferðinni og
hvergi stanzað utan einn
klukkutíma á hvalstöðinni.
Ferðinni var lokið og eg var
hálf montinn af því að hafa
unnið þetta einsamall.
MAGNÚS ThORLACÍUS
bsestaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa
Aðalstræti 9. — Sími 1875. f