Vísir - 02.11.1955, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 2. nóvember 1955.
V 1 S I R
Mær • SH® kappleSm ms.ót
vorw laáé s Keyk|av|I&. s.1. ár*
Samkvæmt skýrslu íþrótta-
vallarins fyrir áriS 1954 voru
Ráðir samtals 198 kappleikir
<eða íþróttamót í Reykjavík á
árinu sem leið.
Mest eru þetta knattspyrnu-
kappleikir, eða 184 talsins, en
14 frjálsíþróttamót. Af þessum
kappmótum eru 97 háð á Mela-
velhnum, 42 á Stúdentagarðs-
vellinum, 18 á Framvellinum,
26 á Valsvellinum og 15 á KR-
vellinum.
Fyrsti kappleikurinn f ór fram
25. apr., sem er óvenju snemmt,
og sá síðasti 24. október. Rúm-
lega 72 þús. manns, fullorðnir
og börn, hafa greitt aðgangs-
eyri að vellinum, og var það
nokkru minna en árið áður. —
Heimsóknafjöldi til æfinga var
lun 13 þúsund og fjöldi kepp-
enda um 4200. Alls er talið að
xun 1§0 þús. manns hafi sótt
Iþróttavöllinn á árinu, þegar frá
er talinn sá áhorfendafjöldi,
sem sótt hefur kappleiki eða
mót, sem aðgangur er ekki seld-
iu' að.
Einn nýr völlur var full-
gerður á árinu, á Kleppsmýrar-
Metti; var haim sléttaður og
komið fyrir mörkum. Bætti
sparkvöllur þessi úr brýnni
var endurbætt, enda. reyndist
það vel.
Fenginn var flokkur drengja
úr unglingavinnu bæjarins til
þess að hreinsa og fegra vall-
arsvæðið, m. a. sópa palla og
hreinsa svæðið að öðru lejúi,
klippa gras o. s. frv. Gaf þetta
góða raun.
Félagsheimilið var starfrækt,
bæði að vori og hausti og a'ð-
sókn góð. Gufuböð voru starf-
rækt allan veturinn og í húsa-
kynnum vallarins fór fram
læknisskoðun íþróttamanna og
ljósböð starfrækt
Líknar.
IÞROTTMM
Fara a&eins tveir Svíar
til Olympíuleikanna?
iþrottamöiMiai'm sett sérSega
T»e Laticasíer heitir 29 ára
gamall járabrautarstarfsmaður
frá HoHingsworth, skamrat frá
Manchester, og er hann einn
mesti þolhlatepari heims,
Þol sitt fær hann með því að
hlaupa 20 km. á hverjum degi
til sicrifstöfu sinnar og heim
aftur.
Um daginn keppti hann á
braut við ekki iakari menn en!
Gordon Pirie og fleiri garpa í |
tveggja stunda hlaupi. Sigraði
Jói og hljóp á þessum tveim
stundum 35.6 km., og er talið,
að enginn maður í heiminum
hafi hlaupið jafnlangt á þessum
tíma. Áður hafði Jose Ribas,
Argentínumaður, sett hio stað-
á vegum' fesía heimsmet, sem er meira en
kilómetra skemmra.
Gordon Pirie varð að láta sér
... nægja að verða á eftir Jóa, og
ætlaðar kr. 175 þus. a arxnu munaði um i70 metrum á þeim>
Til íþróttasvæðanna voru á-
1954, en heildarkostnaður varð
rúmlega 296 þús. kr., þannig að
gjöldin fóru rúmlega 121 þús.
kr. fram úr áætlun, og stafar
það mest af endurnýjun íþrótta-
vallargirðingarinnar.

Peter George í'rá Akron í
Ohio vann heimsmeistaratitil í
lyftingum í Miinchen á dögun-
nauðsyn, þar eð til þessa hefur um> er hínux b’fti 405 bg.
er tvær stundir voru liðnar.
Lengi vel virtist Pirie ætla að
vinna, en undir lokin tók Jói
mikinn sprett, sem hinn frægi
Pirie gat ekki staðizt.
ekki verið aðstaða íil leikja fyr-
ír unglinga í Kleppsholtinu,
enda var völlurinn talsvert not-
aður.
Miklar endurbætur voru gerð
ar á girðingu Melayallárins,
enda fauk í fyrravetur allmikið
af járni úr girðingunni, eða af
12 metra kafla. Framhlið vall-
arins var máluð að utan, svo og
toúningsklefar allir, géymslur
.og aðgöngumiðasölur. Einnig
'var innri girðing máluð og stúk-
an. Baðklefar voru einnig mál-
aðir, gólf lökkuð, svo og voru
•öll tæki vallarins annaðhvort
raáluð eða bronsuð, eftir því
sem með þuríti. Hátalarakerfið
Þetta er í millivigt, en „jak-
arnir“ lyfta að sjálfsögðu meiru.
Rússi nokkur, Fedor Bogdaa-
ovski, lyfti jafnmikhim þunga
og George, en Bandaríkjamann-
inum var dæmdur sígurinri
vegna þess, að hann var held
ur léttari en Rússinn. Þó mun-
iði ekki nema 1 kg. á þeim, en
jamkvæmt reglunum nægði það
lil sigurs.
Sænska knattspyrnufélagiö
Djurgárden sigraði pólskv
neistarana Gwardia í Varsjá
með 4 mörkum gegn 1. Um
34.000 manns horfðu á Svía
sigra Pólverja.
Óvænlega horfir um mikla
þátttöku Svía í Olympíuleikun-
um, sem fram eiga að fara í
Melbourne að ári.
Telja ýmsir íþróttafréttarit-
arar, að vel komi til mála, að
Svíar sendi ekki nema tvo þátt-
takendur þangað suður eftir, og
þá væntanlega hástökkvarann
Bengt Nilsson og stangarstökkv
arann Ragnar Lundberg.
Nýlega voru gerð heyrinkunn
skilyrði þau, sem Svíar setja
þeim, sem til mála koma að fara
til keppninnar, en þau eru afar
hörð, að minnsta kosti á nor-
rænan mælikvarða, en e. t. v.
ekki á heimsmælikvarða. Skil-
yrðin hafa Svíar gert svo hörð
vegna þess, hve dýrt er að senda
menn til keppni til Melbourne,
en talið er, að það muni kosta
um 10.000 sænskar krónur á
mann.
Skilyrðin eru þessi, og geta
islenzkir íþróttamenn af þeim
séð, hve kröfuharðir frændur
mrir eru: 4x100 m. boðhluap,
40.5 sek. — 4x400 m. boðhlaup,
3.07—3.08. -—- 400 m. hlaup, um
46 sek. — 800 m. hlaup, 1.47
mín. — 1500 m. hlaup, 3.42.5
mín. — 5.000 m. hlaup, 14 mín.
— 10.000 m. hlaup, 29.20—29.25
mín. — 110 m. grindahlaup, 14.2
sek. — 400 m. grindahlaup, 51
sek. — 3000 m. torfæruhlaup,
8.46—8.48 mín. — Spjótkast,
76 m. — Sleggjukast, 59 m. —
Kúluvarp, 17 m. — Kringlu-
kast, 53—54 m. — Langstökk,
7.50 m. — Þrístökk, 15.80 m. —
Stangarstökk 4.45 m. — Há-
stökk 2.05 m.
Þó er talið, að létt kunni að
verða á þessum skilyrðum, t.
d. með því að heimila þeim
Melbourne-för, sem setja nýtt,
sænskt met í grein sinni.
Jótar þykja harðir hnefaleik-
arar, því að um daginn sigruðu
þeir Stokkhólmsbúa með 8
vinningum gegn 2.
Hinn ágæti brezki hlaupari,
Gordon Pirie, sigraði unt dag-
an heimsmeistarann Zatopek
ivisvar sinnum á nokkrum dög-
ua í 5000 m. hlaupi.
í síðara hlaupinu fór keppnin
ram í Manchester, og rann
Pirie skeiðið á 14.19 mínútum.
,'atopek hljóp á 14.28 mín.
Pirie „stakk af“ frá Zatopek,
um 500 m. voru eftir að
vrki, og þótti hlaup hans mik-
ið afrek.
RaOagiiir
- víögerdir
F!|ót afgreiðs!a

Þrír snjallir íþrótíamehn, frá v.: Þorsíeinn Löve, HoIIendingur-
inh Rebel og Hallgrímm- Jónsson. Þorsteinn setti nýíega nýtt
íslandsmet í kringlukasti 54.28 m.

WJw* fjSwMÍMMS
hmm BÍs'iíu ass :
Niðurl.
er hann var he'ima. Ýmis konar
ílát úr leir og gleri voru í stof-
unni, og lá það aílt til og frá
um gólfið um morgna, en ekk-
ert brotið. Hver hlutur var úr
lagi færður, borð og stólar af-
velta á gólfinu. Stundum fór
Kristján niður í stofuna, kveikti
Ijós, færði allt í lag pg dvaldist
þár um stund. Var þá állt kyrrt
á meðan. En ekki var hann fyrr
kominn upp og lagstur til svefns
en ólætin byrjuðu að nýju og
engu minni en fyrr.
Einu eða tveimur árum eftir
lát Kristjönu leigði faðir minn,
Nikulás Ásbjörnsson, ásamt
móður sinni, Guðrúnu fvars-
dpttur, herbergi það í loftinu í
norðurenda hússins, sem áður
eij getið, þvi að hann va'r þá'o-
■ wnmst
im*. '.mm. ?
! t V ! •
kvæntur. Sagði hann að mjög
óþægilegt hefði verið að
hrökkva upp af fasta svefni við
læti þessi. Kristján var sjaldan
heima, en þegar hann var að
heiman, var allt kyrrt oghljótt.
Iiins vegar mátti ganga að því
vísu að hyerja nótt, sem Krist-
ján var heima, þá yrði allt á
tjá og tur.dri. Oft bar það yið,
að bæði Kristján og faðir minn
voru fjarverandi svo að nótt-
um skipti. Var Guðrún þá ein í
húsinu, en varð aldrei neins
vör, þótt um skammdegisnæt-
ur væri. Hún var laus við alla
myrkfælni og trúði því þó fast-
lega sem annað samtíðarfólk
hennar að margt væri á sveimi, |
er almenningur sæi ekki. Hins
vegar var faðir minn lítt trúað-:
ur á allt þess konar. Hann var j

l'Wííilíit
þá ungur maður og vildi sem
aðrir á hans .aldri fylgja tízku
þeirri, er þá var tekin að ryðja
sér til rúms að telja eða að
minnsta kosti látast telja allar
dularverur vera ímyndun eina
eða hj átrú heimskra manna. Þó
heyrði eg hann segja, að ef þetta
hefði ekki reimleiki veriðmyndi
enginn reimleiki vera til. Ekki
vildi hann þó kenna Kristjönu
um reimleika þessa eins og
flestir gerðu, er færðu þau rök
fyrir skoðun sinni, hve hugur
hennar hefði verið fastur við
hina jarðnesku muni. Hins
vegar nuxn Kristján hafa trúað
því að Kristjana vaeri aðalor-
sök reimleikanna, því að faðir
minn kvaðst oft hafa vitað til
þess að hann færi. á fætur á
nóttum, þá er úrskeiðis gekk og
heim í kirkjugai'ð, og er faðir
minn spurði hann að rnorgni,
hvert hann hefði farið, hefði
hann venjulega svarað:
„Eg var að fylgja gesti úr
garði og skrapp heim í kii'kju-
garð“.
í hvert skipti, sem Kristján
fór á fætur og út, varð allt
hljótt, þar sem eftir var þeirrar
nætur.
Ekki voru þau faðir .minn og
Guðrún, móðir hans, nema eitt
ár í húsi þessu, en Kristján var
þar einn vetur enn, en fluttist
síðan alfarinn á brott þaðan.
Sagði hann föður mínum það
síðar og vitnaði til Guðs, að
hann hefði með engu móti get-
að verið þar lengur, hvað sem
í boði hefði verið. Var honum
þó ekki fisjað saman. Mun hann
síðar hafa flutzt til Vatneyrar
og stundað þar smíðar og sjó-
mennsku um hríð, en hús hans
ivariilengi: í ; eyði, unz Stein-
grímur prófastur Jónsson varð
prestur í Otradal vorið 1880.
Leigði haim þá húsið og bjó þar
til æviloka. Hann andaðist 13.
september árið 1882 aðeins 32
ára gamall — hafði þá þjónað
Otradalsþrestakalli rúm tvö ár.
Kona hans var Guðrún Ólafs-
dóttir prófasts á Stað á Reykja-
nesi, Jónsen.
Eftir lát síra Steingríms var
húsið rifið, og sést nú aðeins
tóft þess vallgróin.
Kristján fékk síðan ráðskonu
þá,' er Sigurfljóð hét. Hún var
Ólafsdóttir ættuð úr Dýrafirði.
Bjuggu þau saman um margra
ái'a skeið, áttu saman tvö börn,
en giftust aldrei. Nokkru fyrir
aldamót voru þau til húsa í
Otradal hjá Jóni pi'esti Árna-
syni. Hafði þá ekkjumaður
nokkur; Páll Ólsen að nafni,
fengið Sigurfljóð fyrir ráðs-
konu, og var Kristján þar hjá
þeim. Vetbrihn 1869+r-’95:-reisti
k ' --G .i:' "í‘á