Vísir - 12.11.1955, Side 4

Vísir - 12.11.1955, Side 4
VlSIR MMHWWHtfWWWa^WWWWHWWWWWWW>WWWW D A G B L A Ð Ritstjóri: Hersteúm Pálsson Auglýsmgastjóri: Kristján Jónssoa. Skrifstoíur: Ingólfsstræti 3. AfgreiCsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (firom iínur). Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSm H.T. Lausasala 1 króna. Félagsprentsmiöjan h.f. Fiskveíðarsjóður háffrar aMar. Fimmtíu ár eru liðin, su\;m Fiskveiðasjóður íslands tók til starfa, og er hann því einn 'elzti opinberi sjóður hér á landi, Sennilega er hann einnig sá sjóður landsmanna, sem markað hefur einn dýpst og heilladi'ýgst spor í þróunarsögu atvinnuveg, anna hér á landi. Hann var stofnaður um það bil, sem þjóðin var að rétta úr kútnum í efnalegu tilliti eftir langa áþján í því efni og á sviði stjórnmálanna, og þegar menn voru farnir að gera sér grein fyrir því, að ekki kæmi annað til mála en að Jsíendingar stunduðu sjóinn með eins fullkomnum tækjum og aðrai' þjóðir, er sendu skip sín hingað, til þess að framfarir yrðu sem örastar. Enginn vafi er á því, að heir menn, sem áttu frumkvæðið að því, að sjóðurinn var stofuaúur, tengdu við hann miklar vonir, gerðu sér vafalaust vonir um, að hann gæti orðið mikil lyfti- stöng fyrir sjávarútveginn, og svo hefur einnig farið. Það mun vera óhætt að fullyrða, að öðru vísi mundi vera umhorfs í þeim efnum nú, ef sjóðsins hefði ekki notið við á undanfömum áratugum. Efnahagur þjóðarinnar var svo fyrir hálfri öld og löngum næstu árin á eftir, að einstaklingum var yfirleitt um megn að koma upp útgerðarfyrirtækjum, án þess að einhver hlypi þar undir bagga. Jafnvel þótt einstaklingar tækju hönd- um saman og mynduðu félög til að hrinda af stað fyrirtækjum, «r áttu að byggja tilveru sína á sjávarfangi, var þeim þörf á aðstoð, og Fiskveiðasjóðurinn sameinaði krafta allrar þjóðar- innar—- sem voru að vísu ekki miklir — við að leggja grund- völiinn að þeirri stóriðju, sem útvegurinn er nú orðinn. jr Islenzk kona blýtnr vilur- kenningu erlendis. Sýnir frábæra vinnu á sviði kirkju- skreytingarlistar. ÞaÖ er ekki hægt að gera sér grein fyrir því, hvemig þróim s.jávarútvegsins hefði orðið, ef sjóðurinn hefði ekki verið stofn- aður og epginn annar aðili haft verltefni hans með hönduni. En það er éngan .veginn ósennilegt, að framfarimar hefðu ekki orðið eins stórstígar og raun ber vitni, Við ætturn sennilega ekki eins mörg og góð skip og nú er haidið til íiskjar við , atrendur landsins og jafnvel á íjarlægum miðum, ef það þykir haganlegra. En þótt sjóðúrinn hafi iátið margt og mikið gott af sér leiða á undangengnum fimm áratugum, er lilutverki hans engan veginn lokið. Hans er ekki síður þörf nú en áður, þvi að nú em Xslendingar framgjarnari og stórhugur meiri, en eítir sem áður þörf fyrir aðstoð hins opinbera vegna mikils kostnaðar. Svo, mai’gir aðilar hafa leitað til sjóðsins undanfarið, að hann þyrfti, að hafa þrefalt meira fé til umráða, ef hann ætti að geta sinnt j hverri beiðni um lán, sem honum hefur borizt. Það hefur lengi j verið svo, að sjóðurinn hefur ekki getað hjálpað öllum, sem til! hans hafa leitað, en öllum er ljóst, að sjóðurinn þarf að fá meira fé, til þess að geta gegnt hlutverki sínu til fulls í þjóðfélagi, sem vei-ður að byg'gja tilveru sína á því, að útvegurinn geti aukizt, og að hann geti tileinkað sér ýmsar nýjungar, að hann geti fylgzt með tímanum og fullnægt þeim kröfum, sem markað- irnir gera. Ekki dregur sasnait em. 1 Ttanríkisráðherrafundui'inn í Genf hefur nú tekið Þýzka- ^ Tandsmálið af dagskrá og snúið sér að öðru umræðuefni — afvopnunarmálunum. Þýzkalandsumræðunum lauk þamiig, eins og skýrt hefur komið fram í fréttum, að ekkert samkomulag vaxð, því að fulltrúum kommúnista kemur ékki til hugar að gefa þeim, sem í Austur-Þýzkalandi búa, tækifæri til að láta í Tjós skoðun sína á stjórnarháttúm Ulbrichts, Grotewohls og þeirra félaga. Er það kannske skiljanleg afstaða, þvi að senni- lega yrði slíkur dómur ekki gott áróðursefni fvrir kommúnista. Allar líkur eru til þess, að árangur verði jáfn-lítiíl af um- aðunum um afvopnunarmálin. Vesturveldin vilja, að haft verði j ■eftirlit með því, að aðildarríki standi við.samninga, sem gerðir verða um afvopnun, því að ella gætu lokuð lönd eins og kom- rr.únistaríkin haldið áfram að vigbúast, þótt þatí héldu því fram, sð þau væru að afvopnast. Kommúnistar vilja hinsvegar ekki siana tillögum þessum um eftirlit. Á þessu héfur, stirandað hingað til, og mikil hætta er á því, að það verði enn. ásteytingar- £$eínn. Hér fer á eftir útdráttur úr grein í sænska blaðinu „Pá Fritiden“ um próflausnLr frú Sigrúnar Jónsdóttur, scm þessa dagana heldur sýningu í list- iðnaði sínum í bogasal þjóð- minjasafnsins. „Dag nokkurn í maí sl. barst feiknamikill pakki, vátryggður fyrir rúmlega 12 þús. ísl. kr., til þeirrar deildar N.K.I.-skóí- ans (Nordisk Konst Institut), sem helguð er teikningu, mál- aralist og hagnýtri myndlist. Pakki þessi, — sem kom frá ísl. konu, búsettri í Gautaborg, — hafði að gejmia fjölda frum- drátta, sýnishorna og fullgerðra muna, sem voru próflausnir í frjálsum listasaumi við N.K.I. Vegna fjölda sýningargrip- anna, sem sumir voru einnig mjög stórir, varð að setja mun- ina upp í fundarsal skólans. Kennarinn í frjálsum listsaumi og dómnefndin, sem átti að úr- skurða um beztu lausnina, voru mjög hrifin. Frú Sigrún hlaut mjög háa einkunn og vinnu- brögð liennar voru metin bezta framlag nemenda skól- ans á sl. vori. Auk þess var á- kveðið, að gefa h.f. Libraria, sem er stærsta fyrirtæki á Norð urlöndum á sviði kirkjulistar, kost á því að kynnast vinnu- brögðum frú Sigrúnar. Það, sem forstöðukona þessa fyrir- tækis, frú Odelquist-Ekström, sagði um vinnubrögð hennar, er hið mesta lof, sem nokkur nemandi getur látið sig dreyma um. Eftir að frú Odelquist-Ek- ström hafði staðið all-lengi þögul frammi fyrir tillöguupp- dráttum og útsaumi höklanna, sagði hún, að lausnirnar á verk- efnunum bæru vott um sérstak- lega þroskaða samræmiskennd: „Útsaumuðu gripirnh' eru fín- gerðir og samræmir í litbrigð- um sínum, og betri en tillögu- uppdrættirnir. En framar öllu er ásaumstækni (applikations- tækni) hennar framúrskarandi góð. Þetta mynztur hér hefir hún t. d. prentað á dúkinn. Þetta er ævaforn aðfei-ð, sem á síðustu tímum hefir aftur verið tekin upp í kirkjulistinni, Einnig hinum hefðbundnu við- fangsefnum eru hér gerð góð skil.“ Sem dæmi benti frú Odel quist-Ekström á hökul með myndum af postulunum. „Tækni (Galleritækni) sú, sem frú Sigrún hér notar,'er sjald- séð í Svíþjóð. Hvítu höklarnir með ásaúmi (applikation) eru verulega férsk vinna. Meðfædd- ir hæfileikar (en naturbe- gavning) frú Sigrúnar eru sénnilegasta skýringin.“ — Manni dettur í hug forn- norræn höfðingjadóttir þegar frú ; Sigrún | kemur til N.K.I.- skólans með þrjá stóra pakka af úrlausnum og lýkur þar með námi sínú í textil-list. „Hvííík afköst. Hvernig háf- ið þér komið öllu þessu í fram- kvæmd? Hvílíkur sköpunar- JtÖr £ formi; og litum, óg Kivílík smekkvísi í vali efnis,“ várð frú Maud Granström, um- | boðsmanni mýndiistardeildar jN.KI, að orðf er hún hafði at- j hugað vinnubrögð frú Sigrúnar Jónsdóttur. ■— Þegar blaðið innti frú Sig t rúnu eftir framtíðaráformum ihennar, svaraði hún m. a.: „Eg . hefi alla tíð haft inikinn áhuga á að skapa eitthvað nýtt, sér- staklega á sviði handavinnunn- ar. Fyrst lagði eg stund á handavinnunám í Reykjavík með handavinnukennslu fyrir augum. Lauk eg sérkennara- prófi í iiandavinnu kvenna vorið 1947. Þá fór eg námsför til Danmerkur. Síðan stimdaði eg um skeið vefnaðarnám við vefnaðar kennaraskólann í Náás í Svíþjóð. En fyrst eftir að eg gerðist nemandi við N.K.I. skólann leystist sköpunarþrá mín að fuliu tu- læðingi og þar hefi eg fengið ríkuleg tækifæri til að gera það, sem mig hafði lengi dreymt um. Aðaláhugamál mín eru að fá að vinna sem mest og sem bezt á sviði kirkjulegrar listar og að Batik-myhdagerð. Heima á íslandi vildi ég helzt mega vinna. Feguxð lands mins með fjölbreytni þess og and- síæðum í formi og litum heillar mig svo mjög. Mig langar svo mjög til að fá að vera þátttakandi í sköpuri nýs, þjóðlegs stils ,'slenzkrar ,skreytingarlistar.“ Laugardaginn 12. nóvember 1953 75 ára: Hafliði Pét- ursson. Kæri Hafliði. Mig langar til þess, að þessi fáu orð mættu skoðast sem heillaósk heirnan úr Breiða- | fjarðáreyjum, — aðeins sem j heillaósk þér til handa á sjö- j tugasta afmælisdegi þínum, Auðvitað ættifðu skilið, að úm þig væri skrifuð afmælisgrein. Auðvitað er fyrir hendi yfrið nóg efni í slíka grein, og ekki bara hversdagslegt efni, heldur réðu örlögin þannig málum, að þú ert á köflum dálítið fyrir- ferðarmikill í atburðasögu ísðenzkt bón mr íieimingi odýrara en erlent. Efnagerðm Stjarnan í Reykja vík telnr sig eina geta framleitt allt bó.n sem þarí á íslenzkum markaði og fyrir alit að helm- ingi lægra vérð heldur en er- lent bón kostar. Forstjóri Efnagerðarinnar Stjörnunnar Björn Þórðarson, skýrði fréttamönnum frá þessu í gær. Kvað hann efnagerð sína hafa aukið framleiðsdu sína svo, að hún gætl þoðið allar bóntegundir (þ. e. bónflokka) sem fyrirfinnast á erlendum markaði. Efnagerðin hefur samvinnu við tvær efnarannsóknastofur, aðra í Belgíu, hina í Banda- ríkjuniun, sem ramisaka sýnis- horn af bóni því, sem efnagerð- in framleiðir og er það ekki sett á markaðinn fyrr en.það hefur hlotið viðurkenningu þeirra. Björii skýrði fréttamönnum frá þeirri . atþygliverðu stað- reynd að ef íslendingar notúðu eingöngu íslenzkt góífbón myndu þeir spara um millj. kr. á áiT hverju. Auk þess yrði að þessu gjaldeyrissparnaður, er næmi ailt að því heilli millj- ón króna á ári.' Björn kváðst ekki efa að irin flutningsyfirvöldunum og inn- flytjendum væri ljós þessi stað- reynd og hann sagði að þess vær einnig að vænta að al- menningur sæi siim eigin hag í því að kaupa innlendar frarn- leiösluvörur þegar þær væru sambæriíégár að gæðum og aúk þess mun ódýrari. eyjanna. Á það skal ekki minnzt. Um það hefir verið skrifað, og um það verður skrif- að. Hins vildi eg gjarnan minn- ast, að þegar eg var unglingur heima og við fengum vont á sjó og eg var dálítið sjóhrædd- ur, þá var það framar öðru huggun mín, ef eg heyrði þitt gamalkunna orðtak: allt i himnalagi, af því mér fannst, að gæti nokkur inaður djarft úr flokki talað, þá varst þú sá inaður. Þú varst víkingur að vinnu. Lífsfjöri þínu virtust lítii tak- mörk sett og ólundin gekk þér aldrei við hönd. Eg tek mér það bessaleyfi, kæri Hafliði, að óska þér til hamingju í nafni allrá gamalla vina þinna vestan úr eyjunum okkar beggja. En um l&ið og hitt er harmað, að í dag geturðu ekki. iiotið íagnaðar á heimili þínu, en hlýtur að una sjúkra- húsvist um stund, þá er mér sem eg ejriu sinni erin horfi ijin í glaðleg augu þín og heyri rödd þína mæla þessum orðum: Allt í íagi. Allt í himnalagi. Jón Jóhannesson. 1 ntlll|. Breta tff ÁsiralsiL Yfir 1 niilljón mairna hefir flutzt frá Bretlandseyjum til Ástralíu frá styrjaldarlokum. . Skortur á liúsnæði handá fjölskyldum veldur, að: inn- flytjendur eru færri en ella væri, bæði í Ástraljú og Nýja Sjaíándi. ' ' 4000 færri innflytjendur til N. S. hafa komið á þessu ári en búizt var við, aðallega vegtia þess, að einkum er óskað eftir einhleypu fólki. Verðúr nú leit- að til Þýzkalands og Austúr- ríkis 'ög leyfður innflutningip; 1500 einhleypinga frá þessum löndum, þár af 1000 konum.

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.