Vísir - 06.01.1956, Blaðsíða 6

e
Föstudaginn 6. janúar 1956
**S5
Í' %f3
M- y' %
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
AJgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
6790 nemendur í barnaskólnm,
2407 í gagnfræðaskóíiinnm.
MfÉt«firtsr stEsasáeais 276.
eEnsngarinnar.
Kommúnistar ætlast til þess, að þeir sé taldir menn einingar
og samvinnu. Engir tala meira um það um þessar mundir
en einmitt þeir, að þjóðinni sé nú nauðsynlegt að standa saman,
og henni er ætlað að standa saman gegn „íhaldinu", sem svo er
Lallað. Ef hún stendur ekki saman gegn því — undir forustu
og handleiðslu kommúnista — má hún eiga von á öllu hinu
versta. Þetta hefur verið prédikað fyrir þjóðimti vikum og
mánuðum saman, og það er þess vegna ekki nema eðlilegt, að
menn skyggnist um og athugi, hvernig kommúnistar fara eftir
boðorðum sínum.
Fyrir rúmum mánuði voru úírannir samningar togarasjó-
manna við eigendur skipanna. Voru viðræður hafnar um nýja
samninga, þegar hinir gömlu voru útrunnir, en ákveðið var að
bíða átekta og hefja ekki verkfall á skipunum fyrst mn sinn.
Sjómenn hafa undantekningalítið staðið saman í þessum mál-
um, allir sagt upp miðað við sama tíma og þar fram eftir göt-
unum. Undantekningin er þó félag kommúnista austur í Norð-
firði, því að þar hefur samningum ekki verið sagt upp, og þar
mun togarinn áreiðanlega ganga von úr viti, þótt allir aðrir
togarar yrðu stöðvaðir með verkíalli. Og ekki er hætta á, að
Dagsbrún í Reykjavík mundi til dæmis setja afgrei'ðslubann á
þann togara, þótt þessi væri óskað af hinum sjómannafélög-
unum í sambandi við vinnustöðvun á öðrum togurum.
Þótt frá því hafi verið skýrt hér áður, hver ástæðan sé fyrir
því, að ekki hefur verið sagt upp samningum togarasjómanna
austur á Norðfirði, skal það endurtekið, svo að það festist
mönnum betur í minni. Orsökin til þess, að togarasjómenn þar
eystra hafa ekki sagt upp samningum, er einfaldiega sú, að
það eru kommúnistar, sem eiga togarann þar, og þeim hentar
engan veginn, að samningum sé sagt upp eða nýir samningar
gerðir fyrr en í fuila hnefana. Af fcví leiðir, að kommúnistar,
þessir einingarinnar garpar, standa ekki með öðrum sjómanna-
félögum, því að þeir ráða ekki einungis togararekstrinum í
Neskaupstað, heldur hafa þeir einnig tögl og hagldir í öllum
verkalýðsfélögum á staðnum.
Það er ekki undarlegt, þótt kommúnistar tali mikið um sam-
vinnu og nauðsynina á þjóðareiningu, því að sú eining, sem þeir
hugsa sér, á að verða til að bjarga flokki þeirra frá hruni — um
hríð. Ef þeii' væru eins einlægir einingarmenn og þeir vilia láta
almenning ætla, mundu þeir varla skerast úr leik, þegar flest
sjómannafélög landsins segja upp samningum og ætla að hafa
samstöðu við undirbúning og gerð nýrra samninga um kaup og
kjör meðlima sinna.
Menn geta hugsað sér, hvernig ,,eining“ kommúnista mundi
verða framkvæmd, ef þeir kæmust í ríkisstjórn. Þeir flokkar,
sem gengju til samstarfs við þá mundu ekki verða lengi að
komast að raun um það, að kommúnistar mundu svíkja þá
einingu í öllu, sem þeir telclu sér hag í, og samstarfsflokkarnir
mundu aðeins hafa skaða og skapraun af samvinnunni, en
þjóðin öll mundi verða að bera tjónið.
Samkvæmt skýrslu fræíslí!-
fulltrúa eru nú 6790 nemendurj
í barnaskólum Reykjavíkur og
2407 í gagnfræðaskólunum. ]
Kennarar við barnaskólana
eru samtals 187, en samkvæmt
skýrslunni skortir kennara sem
svarar fyrir 204 börn. Við gagn-
fræðaskólana eru 89 kennarar
og eru þá skólastjórar taldir
með.
Á þessum vetri hafa verið
settir þeir skólastjórar og kenn-
arar við skólana hér, sem nú
. verða taldir og gildir setningin
til eins árs frá 1. september s.l.
að telja:
Ástráður Sigursteindórsson,
skólastjóri við Gagnfræðaskól-
ann við Vonarstræti, Friðbjöm
Benónýsson, skólastjóri við
Gagnfræðaskólann við Lindar-
götu í stað Jóns Gissurarsonar,
Magnús Sigurðsson, skólastjóri
við Eskihlíðarskólann, Hjörtur
Kristmundsson skólastjóri við
Háagerðisskólann, Björgvin
Magnússon, skólastjóri við
Heimavistarskólann að Jaðri,
Heimir Áskelsson, kennari við
gagnfræðastigið og Jón Guðna-
son, kennari við gagnfræða-
stigið, og við barnaskólana eft-
irtaldir kennarar: Jóhannes
Pétursson, Sigurður Kristins-
son, Matthías Haraldsson, Sig-
rún Sigurbergsdóttir, Sígurður
Jóelsson og Karen Vilhjálms-
dóttir.
Sú nýbreytni hefur verið
tekin upp að koma á leiðbein-
ingar- og eftirlisstarfi við krist-
indómskennslu í barnaskólum
bæjarins, og hefur fræðsluráð
heimilað fræðslufulltrúa að fela
Þórði Kristjánssyni, kennai'a, að
annast framangreint eftirlit.
Þá hefur fræðsluráð, sam-
kvæmt tillögu fræðslufulltrúa,
samþykkt að mæla með því að
Guðborg Þorsteinsdóttir verði
ráðin fastur kennari við barna-
skóla Reykjavíkur, til þess að
kenna málhöltum mönnum.
Grund.
Hver
5
Þeir voru margir sem komu
á Grund um jólin, enda er
heimilsfólkið fjölmennt og
vina- og ættingjahópur þess
stór. — Margir komu með jóla-
gjafir, jólapósturinn var líka
! mikill og voru þeir ekki margir
: heimilismenn, sem ekki fengu
jólakveðjur. —
Tjjóðviljinn stagast á því, að Ólafur Thors hafi hótað bví, að
allur ábatinn af kauphæk-kunum síðasta árs skyldi tekinn
frá alþýðu manna, og vitanlega kemiir blaðið það fúlmennsku
íhaldsins. Engin ástæða þykir til að géfa riein skýringu á því,
að það eru raunverulega þeir, sem knúðu fram kauphækkan-
irnar og fulltrúar .þeirra. á ýmsuiri 'stöðum í þjóðfélaginu, sem
hafa séð svo um, að kjarabæturnar eru nú um það bil að verða
að engu.-
Hringrásin hefst á því, að einn hópur fær kauphækkun,
síðan aðrir til samræmingar, en næsta stig' er það, að sú kaup-
hækkun knýr fram hækkun á vörum og allskyns þjónustu, en
þá kemur til kasta fulltrúa bænda, sem gæta þess, að hlutur
þeirra verði ekki fyrir borð borinn, og hækka þeir afurðh'
landbúnaðarins, En ríkið verður eianíg að hækka við sína
starfsmenn, eðlilega, og hvaðan á það að taka féð? Það tekur
það frá borgurunum, meðal annars beim, sem knúðu fyrst fram
launahækkunina. Og þegar þess er enn krafizt, að rikið hjálpi
þeim fyrirtækjum, er standa æ hallari fæti vegna fyrstu kaup-
hækkunarinnar og síðan allra, er komu á eftir, hvaðan á það
þá að taka fé til þess? Úr sömu vösum sömu manna, sem fengið
hafa sömu kauphækkanir. Hver hefur svo komið hringrásinni
af stað?
Ýms félög sendu nú eins og
svo oft áður vistfólkinu kveðjur
og jólagjafir, og fer það í vöxt,
sem betur fer. — Áustfirðinga- I
félagið man alltaf eftir sínu
fólki, Kvenfélag Háteigssóknar,
Blindravinafélagið og ýmsir
fleiri komu færandi hendi-
Reykjavíkurbær sendi og jóla-
glaðning til þeirra sem hér
dvelja á hans vegum. — Ó-
nefndur maður, sendi nú sem
oft áður fimmtíu einstaklingum
rausnarlega jólagjöf. Kom sú
gjöf sér vel hjá mörgum — en
hitt var þó meira um vert, að
fólkið fann, að því var ekki
gleymt. Er eg viss um, að ef
rpenn skyldu, og vissu, hversu
mikils virði slíkar gjafir eru
fyrir þá, sem þær fá, myndu
fleiri fara að dæmi hans. — Eg
er líka sannfærður um að gef-
andinn hefir fundið nú um jólin
að til hans var hugsað með þakk
læti fyrir rausnarlega gjöf og
hugulsemi.
Starfsfólk sendiráðs Banda-
ríkjanna sendi margar ágætar
gjafir, ávexti o. fl., sem komu
í góðar þarfir og er það ekki í
fyrsta skipti að það man eftir
Grund. j
Öllum þessum aðiljum færi
eg beztu þakkír vistfólksins og
stofnunarinnar.
Gísli Sigurbjörnsson. í
MlklE fríeiEerkjaútgáfa !
á þessu árl.
Á þessu ári verða gefin út
óvenjumörg frímerki hér á
I landi, að því er póst- og síma-
málastjóri skýrði blaðamönn-
um f/á í gær.
Auk Skálholtsmerkjanna
þriggja, sem gefin verða út í
j þessum mánuði, verða seinni
í
partinn í vetur gefin út átta
frímerki og eru þau helguð raf-
væðingu landsins. Verða fjögur
þeirra með fossamyndum, en
fjögur með myndum af orku-
verum.
í september í haust á síminn
hér á landi hálfrar aldar af-
mæli og í tilefni af því mun
: verða gefið út nýtt frímerki, og
loks er í ráði að 1. október,
Nordens dag, verði gefið út frí-
merki samtímis á öllum Norð-
urlöndunum, og verða mynd-
írnar á því fimm svar-ir.
WAV.
WJUWW.V..V^JVUVJVJ
111 meðferð dýrra tækja.
Mikið er nú talað manna á
meðal um veiðitæki þau, sem
reynd voru á sl. sumri á síld-
veiðum og uppfinningamaður-
inn hefir nú hug á að reyna við
þorskveiðar í vetur.
Var sagt frá þessu í útvarp-
inu í gær og blöðunum í dag, og
er óþarft að endurtaka það, sem
sagt hefir verið um fyrirkomu-
lag tækjanna og tilhögun veið-
anna með þeim, en ef allt fer,
eins og menn gera sér vonir
um. mun verða mikill sparnað-
ur á ýmsum sviðum af notkun
þessarira tækja.
1 En einmitt vegna þess, að
margir menn virðast gera sér
vonir um, að tæki þessi geti
orðið til míltilla bóta fýrir út-
gerðina, finnst þeim, er þetta
ritar, illt til þess að vita, að svo
dýrum verkfærum skuli ekki
sýnd meiri ræktarsemi en raun
ber vitni. Þau eru nefnilega
geymd í pörtum úti undir beru
lofti, þar sem veður og vindar
leika um þau og geta unnið eyð.i
leggingarstörf sín, og ekki einu
sinni svo mikið viðhaft, að þau
sé öll á einum stað.
Oft hefir verið um það talað,
að bændur kunpi ekki að fara
með vélar, því áð þær sé látnar
Fyrir alllöngu, mig minnir i
fyrravor, var það gert að ura-
talsefni liér í dálkinum hve erf-
itt væri að fá menn til þess aS
gera , ýmis smáverk eða. lagfær-
ingar svo sem að setja í rúður,
þar sem þær hefðu brotnað. Enn
situr við það samá í þessu efni,
þótt ekki sé annað sýnilegt en
næga atvinnu mætti liafa af því-
líku fyrir jafnvel fleiri en einn
mann. Einu sinni var starfandi
á vcgum einnar verzlunaidnnar
maður, sem tók að sér ísetn-
ingu, en sá maður hafði þá svo
mikið að gera, að hann annaði
ekki nema að litlu leyti eftir-
ispurninni. Nú virðist enginn fást
til þess að taka slíkt að sér,
nema ef vera kynnu faglærðir
trésmiðir, sem flestir hafa nóg'
að gera og meira en það.
Þarf engin réttindi.
Nú liefur því verið slegið föstu
með dómi i hæstarétti, að því-
líkar viðgerðir geti ekki talist t.
d. trésmíði, og þarf því ekki fag-
mann til.' Maður nokkur hafði
fengizt vi ðþetta þarflega og
nauðsynlega verk um skeið, en
hann hafði ekki lengi verið við
það, er hann var kærður fyrir
að fara með því móti inn á verk-
svið fagmanna. Út af þessu
spunnust síðan málaferli, er
lauk á þann veg, að ekki var tal-
ið að slíkar lagfæringar gætu fall
ið undir trésmiði, eða bygging-
arvinnu. Með þvi móti var
tryggt að Iiandlagnir menn gætu
tekið þessa vinnu að sér óátalið
og væri mikið hagræði að því
fyrir marga að cinliverjir fengj-
ust til þessa.
Mikil eftirspurn.
Það verður ekki annað séð, en
að talsverð eftirspurn sé eftir
mönnum, er vilja taka að sér t.
d. rúðuisetningar, því mjög oft
er liringt til bláðsins og spurt
um það livort liægt só að gefa
upplýsingar urn einhvern mann,
er vilji taka þær að sér. Sann-
leikurinn er sá, eins og allir vita,
að glerið er mjög forgengilegur
hlutur og víða virðist pottui'
brótinn. Eri venjulegir heimijis-
feður standa ráðþrota, og leit er
á þeim, sem fer ótilneyddur upp
í stiga lil þess að setja rúðu i
stofuna lijá sér. Annars er þetta
annað cn gamanmál, og geta
mcrin hæglega sett sig inn i að-
stæðurnar, þar sem rúður era
brotnar og kaldur næðingur leik-
ur um íbúðina, en enginn fæst
til þess að gera við.
Margt fer aflaga.
Mér héfur orðið þetta efni til
hugleiðingar í dag vegna þess
að ýmislegt smávegis annað en
margnefnd rúðubrot fer aflaga
á heimiíum, sem er þó svo smá-
vægilegt, að varla tekur því að
biðja fagmann að gera við það,
enda eru þeir nokkuð dýrseld-
ir til slikra verka. Væru aftur á
móti fyrir hendi inenn, seni
liefðu það að atvinnu að lag-
færa ýmislegt á heimilinu, svo
j.sem að setja í rúður og þvi.-.um
líkt, er riær víst, að þeir myndu
hafa nóg að gera, ef þeir létu
þáð boð út ganga, að þeir tækju
j að sér vinnuna. — kr.
ryðga niður úti á túni, þar sem
skilið hefir verið við þær eftir
síðustu notkun. Finnst mönnum
það að vonum skammarleg
meðferð á verðmætum, en hér
virðist það sama upp á ten-
ingnum, og verður úr að bæta.
Reykjavík, 5. janúar 1956,
Sjómaður.