Vísir - 15.02.1956, Blaðsíða 6

VISIR
Miðvikudaginn 15. febrúar 1956
WWWUWIAVUWVAViVUVVVWVWSM/VVVVAA/VWWVWUVi
ÐAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Aígreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur)
Otgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
1ÍWWWWWV
spiig §
m iýl
Maðurinn, sem alltaf lætur aðra
hagsmmii en eigin sitja í fyrirúmi.
Flokksþing konimúnistaflokks Ráðstjómarríkjanna hefur verið
sett í Moskvu, og mun það standa nokkra dag'a. Þar verða
til endanlegrar saniþykktar mikilvægar ákvarðanir varðandi
framtíðina, enda þótt víst sé, að það hafi ekki meira raunveru-
legt vald í málefnum flokks eða ríkis en þingið, sem kom saman
um jólin, klappaði heilmikið fyrir ræðum foringjanna og fór
hejim við svo búið.
Þeir, sem bezt hafa fylgzt með atburðum í Ráðstjórnar-
ríkjunum undanfarna mánuði, hafa talið sig sjá merki þess, að
hörð barátta ætti sér stað bak við tjöldin um æðstu völd í land-
inu. Fyrir ári var Malenkov neyddur til að segia af sér og
biðjast afsökunar á reynsluleysi sínu. Nýir menn komu fram
á sjónarsviðið, einkum Krusjev, ritari kommúnistaflokksins,
sem síðan hefur látið mikið á sér bera. Þó er talið, að hann muni
ekki alveg fastur í sessi, því að enn eru margir menn á lífi, sem
gætu haft hug á að keppa við hann um æðstu völdin.
Yfirvöldin í Sovétríkjunum framkvæma strangari rit- og
skeytaskoðun á fréttum til útlanda en nokkur þjóð önnur.
Éfckert er sent úr landi, sem þau telja, að geti komið sér illa á
einhvurn hátt. Það er því eðlilegt, að fátt fréttist- um átök
æðsíu manna, fyrr en allt er um garð gengið, og tími kominn
til að skýra umheiminum frá úrslitum. Þannig var það með fall
JVIaienkovs — þar fréttist ekkert um aðdragandann eða þau
átök, sem hljóta að hafa gengið á undan uppgjöf hans fyrir
Krusjev og félögum hans. Það getur því vel verið, að ýmsir
stórviðburðir hafi gerzt undanfarið, þótt ekki hafi frétzt um
þá, og þeirra veröur vart getið, fyrr en úrslit eru fengin, en
það getur einmitt vel verið, að flokksþingið þyki réttur vett-
vangur til að skýra frá þeim. Og víst má telja, að atburðir á
kommúnistaþinginu ráði miklu um það, hvort friðvænlegra
yerðuj- í heiminum næstu árin eða ekki.
Styrkjum Rauia krossinn.
Rauði kross íslands hefur um mörg undanfarin ár haft Ösku-
daginn fyrir fjársöfnunardag sinn. Leitar félagið þá til
almennings, heitir á hann að veita góðu málefni stuðning með
því að kaupa merki og leggja því lið á annan hátt. Aðeins þenna
eina dag á árinu er heitið á almenning að styrkja félagið, sem
staríar af miklu kappi allan ársins hring og vinnur öll sín störf
í þágu þjóðarheildarinnar. Það má segja, að félagið knýi ekki
oft dyra, og þess vegna ættu menn einmitt að taka sendi-
boðum þess sern bezt þá sjaldan þá ber að garði.
í dag verður áherzla fyrst og fremst lögð á að fá sem flesta
bæjarbúa og aðra landsmenn til að kaupa og bera merki Rauða
krossins. Með því móti fær félagið styrk til þess að halda hinu
góða starfi sínu áfram. En það er vitanlega hægt að styrkja
félagið. með öðru móti einnig, og það geta menn gert með því
að gerast meðlimir. Styrkur hvers félags veltur á félagstölu
þess, og þao eru aldrei of margir menn innan vébanda félaga
eins og Rauða krossins. Menn ættu að hafa það í huga, að þótt
þeim hafi aldrei orðiö misdægurt eða orðið fyrir slysi, geta þeir
þarfnast aðstoðar RKl óðar en varir. Og Rauði krossinn verður
þeim mun færari um að gegna hlutverki sínu sem fleiri fylkja
sér undir merki hans.
Frosthörkur og biíða.
TT'yi'ir skömmu var svo að orði komizt um ísland, að það væri
á mörkum hins byggilega heims, og þau orð hafa oft
sannazt á liðnum öldum, þegar hér hefur legið við landauðn
vegna harðinda og náttúruhamfara. En íslendingar hafa rétt
úr kútnum og fáa mun fýsa til annara landa til langdvalar, þótt
þar sc iífsbaráttan að ýmsu auðveldari. ísland býr yfir töfrum,
sem bícta erfiði og strit, og í vorblíðunni undanfarið mun engurn
hafa kornið til hugar að öfunda þá, sem byggja önnur Evrópu-
lönd, jafnvel hin suðrænu sólarlönd. Mörk hins byggilega heims
virSasrt geta þokazt sitt á hvað, og við hér norður frá erum að
mnuistti kosti undir hörkúr búin, ef við höfum ekki gleymt
öl3u, er fyrri aldir hafa kennt.
Robert Lacoste, sem Guy
Mollet sneri sér til og bað um
að íaka að sér að vera land-
stjóri í Alsír, er sýnt þótti, að
það mundi kveikja elda
sundrungar oy ef til vill leiða
til borgarastyrjaldar, ef Cat-
roux hershöfðingi dræ^i sig
ekki í hlé, brást hvorki trausti
því, sem Iionum var s.vnt, né
hikaði við að taka við þessu
áhættusama starfi.
Varð hann þó að hverfa frá
öðru starfi, sem hann var
rnanna bezt fallinn til að gegna
þar sem hann í rauninni alla
liðna starfsævi hafði búið sig
undir að gegna, það er að
fara með yíirstjórn efnahags-
mála.
Vinir hans segja, að hjá hon-
um hafi raunar allt af komið
fram, að láta aldrei eigin ósk-
ir og framavonir sitja í!
fyrirrúmi, og þegar hann hafði i
orðið við óskum Mollet, er i
hringdi til hans frá Alsír, og|
fréttamemi spurðu hann um j
svör hans, sagði hann aðeins:
,,Það var erfitt fyrir mig að
neita að verða við þessum til- ^
maelum.“
Þegar Mollet myndaði stjórn
sína fól hann Lacoste að sam-
ræma starfsemi varðandi efna- I
hagsmál í átta ráðuneytum.
Þegar hann fór að svipast um
eítir hæfum aðstoðarmönnum
í þessu starfi stakk einhver
upp á því, að hann tæki sem
aðstoðarráðherra til að fara
með mál, sem varða fjárlögin,
korsíkanska öldungadeildar-
þingmanninn Jean Filippe. I
Lacoste brást reiður við, því
að Filippe hafði verið skrif-;
stofustjóri í fjármálaráðuneyt- :
inu í tíð Petains marskálks, og
látið reka Lacoste, sem þá var
starfsmaður í fjármálaráðu-
neytinu. En þegar honum and-
artaki síðar rann reiðin, sagði
hann: „Þegar allt kemur til
alis er það aðalatriðið, að ég fái
þarna hæfan aðstoðarmann“.
Að margra áliti var hann
sjálfsagður til að vera forseti
fulitrúadeildarinnar, sem í
Frakklandi er talin virðingar-
staða næst sjálfu forsetaemb-
ættinu, enda. er hann vinsæll
í sínum flokki og meðal ann-
ara flokka þinginanna, en
André Le Troquer, sem var
lcjörinn aldurs vegna. Sætti
Lacoste sig við það. sem góður
flokksmaður, og neitaði að
sækjast eftir því, en margir
höfðu boðið honum aðstoð, og'
töldu hann þá eiga lcosningu
vísa.
Lacoste varð fyrst lands-
kunnur fyrir störf sín sem leið-
togi í andspyrnuhxeyfingunni
á styrjaidartímanum. Hann er
fæddur í Dordogne í Suðvest-
ur-Frakklandi, sonur járn-
brauta-eftirlitsmanns. í fyrri
heimsstyrjöld var hann sjálf-
boðaliði. Síðan las hann lög og
varð starfsmaður í fjármála-
ráðuneytinu, og átti sæti í
framkværndanefnd verkalýðs-
sambandsins, barðist gegn
Miinchen-samkomulaginu og
Robert Lacoste.
var hlynntur fransK-rUssnesku
hernaðarbandalagi.
Þegar De Gaulle myndaði
stjórn sína gerði hann Lacoste
að iðnaðarmálaráðherra. Hlut-
verk Hans var að koma fótun-
um undir franska iðnaðinn,
sem var i rústum, fyrst með til-
stuðningi kómmúnista, seinna
gegn harðri mótspyrnu þeirra.
Lacoste gegndi þessu eða öðr-
um hliöstæðum embættum í
ríkisstjómum á árunum 1944—
1950, eða þar til jafnaðarmenn
gengu úr samsteypustjórninni.
Lacoste er 57 ára, fremur
lágur vexti, gildvaxinn, góð-
legur á svið, og unglegur eftir
aldri. Hann nýtur álits fyrir
gáfur og mannkosti og vin-
sælda samstarfsmanna og ann-
arra.
Sænskir gestir
LoMeiða hér.
Fyrir nokkru ákvóðu Loft-
leiðir a® bjóða 12 afgreiðslu-
niönnum T sænsku ferðaskrif-
stofum til ísiandsferðar í
febrúarmánuði. Var þetta
bæði gert til þess að kynna
þeim ísland og bá þjónustu, er
félagið veiíir á flugleiðum sín-
um.
Fyrsti hópurinn, fjórir af-
greiðslumenn, tveir frá Gauta-
borg, einn frá Falun og einn
frá Stokkhólmi, komu til
Reykjavíkur í vikunni sem leið
og fóru héðan á laugardag. Hér
í Reykjavík var skoðað það,
sem markvprðast þótti og setið
kvöldverðarboð ferðaskrifstof-
unnar Orlof. — Farið var aust-
ur yfir fjall í boði Ferðaskrif-
stofu ríkisins og íslenzk kvik-
mynd skoðuð' eftir að aftur var
komið til bæjarins.
Voru hinir sænsku gestir á-
nægðir mjög yfir viðtökunum,
er þeir héldu heim.
Næsti hópur Svía er v.æntan-
legur hingað í dag, miðviku-
dag, óg verður hann hér í
nokkra daga. Síðasti hópurinn,
Góð þykir mönnum tíðin þessa
daganaj en það er ekki óvenju-
legt a'ð dagar komi um þetta
leyti, sem mest bera keim vor-
daga. En þó niun frekar óvenju-
legt að blíðviðrið nái til alls
landsins, eins og nú er, því
frostiaust hefur víðast verið og
sums sta'ðar hiti við strendur,
einkum þó hér í Reykjavík og
nágrenni. Iin meðan við njótum
þessa ágæta veðurs mega ná-
grannar okkar á hinum Norður-
löndum þola mestu vetrarhörk-
Ur og óvcnjustrangt veðurfar. —
Fregnir bera með sér að skipa-
ieiðir séu að teppast bæði við
Sviþjóð og' Danmörku vegna ísa
og yfirleitt horfi tii mestu vand-
ræða. Og vetrarríki niun mikið
um alla Evrópu að undantekuu
Islandi, þvi fréttir herma, að
miklir luildar geysi á Ítalíu, en
þar eru húsakynni sjaldan býggð
með það fyrir augum, að byggi-
leg sé í frosti, og svo mun víðar,
enda iiafa kuldarnir grandað
fjölda manns.
Engin upphitun.
Ví'ða í löndum Evrópu, þar sem
nú geysa frosthörkur eru upp-
hituð luis nær óþekkt, og geta
menn þá lnigsað sér, hvernig að-
búnaðurinn er, þegar haft er í
huga að frostin og kuldarnir eru
svipuð og liér koma mestir. —•
Þótt njönnum þyki oft kalt á ís-
landi er sannleikurinn sá, að
mjög sjaldan koma hér mikil
frost, en þau geta verið æði nöp-
ur vegna næðings sem þeim
fylgir af norðri liérna sunnan-
lands. En á íslandi eru líka öll
íbúðarhús byggð með það fyrir
augum, að i þeim megi búa, þótt
kuldar komi og yfirleitt miiniun
við byggja frekar traustbyggð
liús, að minnsta kosti samanbor-
ið við hús þau, sem byggð eru
víða í Mið- og Suður-Evrópu. Og
jafnvel á Énglandi er húsa-
hitun næsta bágborin hjá öllum
álmetiningi.
Iíöldu vorin.
En oftast geta þó meginlands-
þjóðirnar verið Örúggar um vor-
ið og sumarið, þegar sá árstími
er kominn samkvæmt almanak-
inu. n.n iiér á iandi er veðráttan
svo óstöðug og vorin oft svo
köld og Jiryssingsleg, að litlu
munar og um miðjan vetur. Þótt
nú sé góðviðriskai'ii, er það jafn
vist að veturinn- er ekki búinn
og að kuldar eiga eftir að koma
aftur, og vorið getur orðið kalt
og leiðinlegt, eins og það .er oft-
ast nær hér sunnanlands. En það
tjáir víst ekki að vera að fárast
út af veðrátturmi, því þar fá
menn. litlu um þokað. Bezt pr
víst að sætla sig við sitt hlut-
1 skipti og fagna því í hvert skipti,
- er skaplegt ve'ður er, og reyna að
ijjóta þess.
Þrá snjóinn.
En börnin þrá snjóinn og
matti sjá einstök þeirra yera bú-
in að taka sleðann sinn út, und-
ir eins og byrjaði að snjóa í
gær. Börnin kunna að meta snjó-
inn, þótt okkúr liimlm eídri sé
liann kannske hvimleiðUr orð-
inn. Þau fá víst ósk sina upp-
fyllta næstu daga, cf aS líkum
lætur. —kr.
vwwwwww^vwuvwnv
sem kemur að þessu sinni í
boði Loftleiða er væntanlegur
25. þ.m. í'rá Kaupmannahöfn,
en i honum eru starfsmenn
ferðaskrifstofa í Helsingjaborg
og Málmey. (Frá Loftleiðum).