Vísir - 19.11.1956, Qupperneq 4

4
VÍSIR
Mánudaginn 19. nóvember 1956
skapar yður
|)á villíðan,
sem fyígir
því aS vera
v e 1
k I æ d d u r
Frá og með 17. nóv. fjölgar ferðum á sérleyfisleiðinni
Reykjavík—Haínarfjörður, sem sér segir:
Ferðir til Hafnarfjarðar:
Á tímabilinu kl. 17.00 til 19.00 verða fer-ðir á 15 mín.
fresti í stað 20 mín. áður. Brottíarartímar miðast við
heilan tíma frá báðum endastöðvum.
Jafnframt mun tímajöfnun vagnanná í Hafnarfirði
verða syðst á Strandgötu, þannig að vagnarnir munu
fara þaðan 3 mínútum fyrir auglýstan tíma frá enda-
stöð, sem framvegis sem hingað til telzt vera við verzl.
Álfafell. — Gildir þetta um allar ferðir.
Ferðir um Kópavog:
Alla virka daga munu tveir vagnar fara á hverjum
klukkutíma frá kl. 6,30 að morgni til kl. 21.00 að
kvöldi. Brottfarartímar frá Reykjavík og aksturs-
tilhögun verður, sem hér segir.
Á tímabilinu ki. 6,30 til kl. 9.00.
Frá Rvík kl. 6.'30 fyrst ekið um Nýbýlaveg
— — kl. 7.00 — — ■—- Kársnes
— — kl. 7.15 — — — Nýbýlaveg
— kl. 8.00 — — — Kársnes
— — kl. 8.15 — — — Nýbýlaveg
— kl. 9.00 — — — Nýbýlaveg
Á tímabilinu frá kl. 9.00 til kl. 21.00.
Ferðir frá Itvík á öllum heilum og hálfum tímum.
Vagnar sem fara á heilum tímum fara fyrst um Ný-
býlaveg, en vagnar sem fara á hálfum tímum, fara
fyrst um Kársnes.
Á tímabilinu kl. 21—24, verða ferðir óbreyttar eða:
Frá Rvík kl. 21.00 fyrst ekið um Nýbýlaveg
— — kl. 22.00 — — — Kársnes
Þilplötur
% fommu. Stærð 122X250 cm.
Verð kr. 46.00.
Kristján Siggeirsson h.f.
Laugavegi 13. ■— Sími 3879.
Vetrarvörur
Fyrír bílaeigendur
RAFGEYMAR — FROSTLÖGUR — SNJÓKEÐJUR
Smyrill, Húsi SameínsSa Sími 6439
míkið úrval.
Péttir Pétursson
Laugavegi 38.
kl. 23.15 —
kl. 24.00 —
Nýbýlaveg
Nýbýlaveg
A T II:
Á sunrmdögum og öðrum helgidögum verða ferðirnar
óbreyttar frá því, sem nú er, að öðru leyti en því, að ferð
kk 20.30 bætist við.
NauöungaruDDboft
vei-ður haldið í tollskýlinu á hafnarbakkanum, hér; í bæn-
um, þriðjudaginn 20. nóv. n.k.. kl. 1,30 e.h.,. eftir kröfu
tollstjórans í Reykjavík o. fl. Seld verða allskonar húsgögn
s. s. sófasett, armstólar, stofuskápar, borðstofuborð og stól-
ar, bókaskápar, sófaborð, gólfteppi, skrif-botð. Ennfremur
útvarpstæki, ísskápar, hrærivélar, skíði, bækur, pianó,
strauvél, rafsuðuvél, smergelvél og íle-iri vélar og véla-
hlutir, ljósakrónur, veggíampar o. fl.
Greiðsla fari fram við hamarshögg. j
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Ocracoka villihesta. Ekki er
viíað með vissu, hvei’nig hross-
in komu þarna í cyjarnar. Sú
saga sem helzt er aðhyllzt í
þessu efni er, að skip með
hesta handa enskum eða
spænskum hermönnum háfi
strandað þarna og nokkur
hrossanna og arabiskur gæzly-
drengur þeirra hafi synt í land.
Þaðan hafi svo hestarnir
breiðst út um eyjarnar. En. ara-
biski drengurinn er talinn
hafa verið förfaðir Wáhabanna,
einnar hinnar helztu ættar á
Höfðaeyjunum.
Þarna sá ég Bæli Bláskeggs,
þar sem skip sjcjræningjans
höfðu bækistöðvar sínar og
lögðu :tpp í ránsferðir sínar.
Nokkrir gamlir og vatnsósa
plankar í sandinum eru sagð-
ir vera leifar af sjóræningja-
flotanum.
Langi-Jcn stakk upp á því.
að við færum út að mikið um-
.töluðu flaki, sem var um tíu
kílómetra lengra niðri á
Ocracoke sandrifinu. Ég leigði
einn hinna fáu bíla sem þarna
eru fáanlegir og við ókum fram
hjá þorpinu og út á sandodd-
ann bar sem vegurinn endar.
Langi-Jón athugaði straum-
lagið og öldufallið og ógreini-
legt sandrifið í fjarska. Á
næsta augnabliki ók hann
okkur beint út í hvítfly$sandi
brimlöðrið. Við ókum í sþretti
gegnum vatnið og létum
„gammmn geysa“ !ineð boða-
föllum á báðar síður, eins og
hafgammar. Gromsaður sjór-
inn á ,,vaðinu“ tók brátt enda
og. við komum upp á hreinan,
hvítan sand, eins og eyðimörk
að sjá.
„Þennan veg hérna kalla þeir
Þjóðveg 101,“ sagði Langi-Jón.
„Það er af því að hérna er
hundrað og' ein leið til að kom-
ast ekkert.“
Hann fylgdi ósléttum hjól-
förum um stund, en breytti
fljótt stefnu og fór aS aka
eftir mjóu fjöruborðinu. Stór-
ar öldur veltu sér upp á strönd-
ina í' veg fyrir okkur, renndu
sér undir bílinn og jusu lö.ðr-
inu stundum yfir hann. Við
hverja öldu vék Langi-Jón
bílnum til hliðar til að forðast
aðal vatnsflauminn, en gætti
þess um leið að lenda ekki í
lausasandi, þar sem bíllinn gat
sokkið í.
Þungbúin ský voru að
hrannast upp í austrinu; það
var auðséð að hann var aftur
að breyta um veður.
Stór aida steyptist yfir vél-
arhúsið og allt var um stund „í
grænum sjó“. Langi-Jón leit
þungbúinn út á sjóinn. „Við
hefðum átt að fara með póst-
vagninum,“ sagði hann svo.
Loks sáum við skipsflakið —
ryðgaða akkerisvindu bar yfir
skipsstefni, sem einu sinni
hafði verið tignarlegt. Þetta
var flakið af „Carroll A.
Deering", hinu mjögræmda
draugaskipi Hatterashöfða.
„Það var í janúar 1921 og
veðrið var vont,“ sagði Langi-
Jón. „Fólk var &$ tala um að
svona veður ætti að færa
björg í bú. Það varð og orð að
sönnu, því þegar birti af degi,
sáu strandgæzluver&irnir skip
strandað á grynningunum.
Þetta var stórt, fimm-mastra
skip nieð öll segl ^ppi;, og
stefndi á land. Þeir séndu bát
út í skipið til þess að bjarga
skipshöfninni, en bátsverjar
sáu engan mann á þilfari eða
heldur uppi í stýrishúsinu. í
eldhúsinu og matsal yfirmanna
var nóg af matvælum fram-
reitt. Þeir leituðu um allt
skipið, ofan úr siglutré og nið-
ur í kjalsog og fundu ekki
nokkra lifandi veru nema
skipsköttinn, sem læddist um
þilfarið aumingjalegur og
flóttalegur.
„Jafnvel enn í dag er þetta
fíak ekki eins og venjulegt
skipsflak. Þegar við erum hér
staddir í dag, sjáum við helm-
ing af skípi. Komum við hing-
að' aftur á tnorgun, 'er eins
víst að við sjáúm ekki örmul af
skipi, eins og þetta hefði bara
verið loít, eitt éða ofsjón. Þetta
er sannarlega réttnefni-; skipið
er sannkölluð Vofa Hatteras-
höfða.“
Langi-Jón leit nokkra stund
þegjandi til íofts, á dökk ill—
veðursskýin, er hrönnuðust á
austurloftið. „Þessi storm-
strekkingur ýfir öldurnar,“
sagði hann. „Og ef við snúum
ekki til baka, grípa þær okkur
fljótara en Ocracoka-prédikar-
inn handsamar smápening.“
Vegur okkar til baka var
jafnvel mjórri en áður — eins
■og mjó líflína úr sandi út x
vaxandi dimmuna. Langi-Jón
kveikti á framljósunum. Dætur
Ægis voru nú orðnar eins og
Framh. á 9. síðu. j